Βίλχελμ Ράιχ -Συγκινησιακή Πανούκλα

Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι κανένα από τα κοινωνικά δεινά, είτε είναι μικρό είτε μεγάλο, δεν πρόκειται να απαλειφτεί όσο η συνείδηση του κοινού αρνείται να παραδεχθεί ότι ο συγκεκριμένος παραλογισμός υπάρχει πράγματι και έχει τόσο γιγαντιαίο μέγεθος ώστε δεν φαίνεται. Σε σύγκριση με την τεράστια διάδοση του κοινωνικού παραλογισμού, ο οποίος τροφοδοτείται συνεχώς από την καλά ριζωμένη συγκινησιακή πανούκλα, οι βασικές κοινωνικές λειτουργίες που διέπουν τη διεργασία της ζωής —ο έρωτας, η εργασία και η γνώση— φαίνονται νάνοι. Το χειρότερο είναι ότι φαίνονται κοινωνικά γελοίες, και δεν είναι δύσκολο να το διαπιστώσουμε:

Από την εκτενή ιατρική μας πείρα γνωρίζουμε ότι το πρόβλημα της εφηβικής σεξουαλικότητας, καθώς είναι άλυτο, έχει πολύ πιο σημαντικές συνέπειες στην κοινωνική ζωή και στις περί ηθικής ιδεολογίες από τους νόμους που αφορούν τους δασμούς, για παράδειγμα. Ας φανταστούμε έναν βουλευτή που τυγχάνει να είναι και γιατρός, ο οποίος εισηγείται στην κυβέρνησή του να γίνει εκτενής παρουσίαση και κοινοβουλευτική συζήτηση του προβλήματος της εφηβείας. Ας φανταστούμε ακόμα ότι ο βουλευτής, μετά την απόρριψη της πρότασής του, επιβάλλει τη γνώμη του παρακάμπτοντας την απόρριψη με κάποια από τις γνωστές πλάγιες κοινοβουλευτικές μεθόδους.

Το παράδειγμα αυτό δείχνει καθαρά τη βασική αντίθεση μεταξύ της καθημερινής ανθρώπινης ζωής και της μορφής διακυβέρνησης που τη διέπει. Αν εξετάσουμε το θέμα με ηρεμία και τεκμηριωμένα, βρίσκουμε ότι η κοινοβουλευτική συζήτηση του προβλήματος της εφηβείας δεν παρουσιάζει κάτι το ξεχωριστό. Οι πάντες, μεταξύ των οποίων και ο εν λόγω βουλευτής, έχουν περάσει από την κόλαση της σεξουαλικής νεύρωσης της εφηβείας. Τίποτα στη ζωή δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σοβαρότητα και τη σημασία αυτής της σύγκρουσης.

Είναι πρόβλημα γενικού κοινωνικού ενδιαφέροντος. Η ορθολογική λύση του προβλήματος της εφηβείας θα εξάλειφε αυτομάτως αρκετά κοινωνικά δεινά, όπως την εφηβική εγκληματικότητα, την ελλιπή κρατική μέριμνα για τους ψυχασθενείς, τη δυστυχία που συνοδεύει τα διαζύγια, τη δυστυχία που αισθάνονται τα παιδιά κατά την ανατροφή τους κτλ., διότι όσες χιλιάδες νομοσχέδια σχετικά με τον προϋπολογισμό και τις συλλογικές συμβάσεις και να ψηφιστούν, δεν μπορούν να επιφέρουν καμία αλλαγή.

Επανερχόμενοι τώρα στον υποθετικό βουλευτή μας, βλέπουμε ότι, από την άποψη αυτή, η απαίτησή του θα πρέπει να θεωρηθεί ορθολογικότατη και χρήσιμη. Ωστόσο, θα αισθανθούμε ταυτόχρονα να αποστασιοποιούμαστε από αυτήν. Υπάρχει κάτι μέσα μας που οπισθοχωρεί στο ενδεχόμενο μιας δημόσιας κοινοβουλευτικής συζήτησης περί του εφηβικού προβλήματος. Αυτό το «κάτι» αποτελεί την πρόθεση και το αποτέλεσμα της κοινωνικής συγκινησιακής πανούκλας, που πασχίζει συνεχώς να εξασφαλίσει την επιβίωση της ίδιας και των θεσμών της. Έχει διαιρέσει τον κοινωνικό βίο σε ιδιωτικό και δημόσιο.

Ο ιδιωτικός βίος αποκλείεται από τη δημόσια ζωή. Ο δημόσιος βίος είναι ασεξουαλικός προς τα έξω και πορνογραφικός ή διεστραμμένος από μέσα. Αν δεν υπήρχε αυτός ο διαχωρισμός, ο δημόσιος βίος θα ταυτιζόταν αμέσως με τον ιδιωτικό και θα εκπροσωπούσε σωστά την καθημερινή ζωή στα ευρύτερα κοινωνικά σχήματα. Αυτή η ενοποίηση των κοινωνικών θεσμών με την ίδια τη ζωή, όπως τη ζει ο καθένας, θα γινόταν απλά και δεν θα ήταν διόλου περίπλοκη. Σαν αποτέλεσμα, ο τομέας εκείνος της κοινωνικής δομής, που όχι μόνο δεν συμβάλλει στη συνέχεια του κοινωνικού βίου, αλλά περιοδικά και επανειλημμένα τον οδηγεί στο χείλος της καταστροφής, θα εξαφανιζόταν αυτόματα. Ο τομέας αυτός είναι η αποκαλούμενη «υψηλή πολιτική», από κάθε της άποψη.

Η συγκινησιακή πανούκλα επιδιώκει και υπερασπίζεται με επιμονή τη διατήρηση του χάσματος μεταξύ της πραγματικής ζωής της κοινωνίας και του δημόσιου προσωπείου αυτής. Γι’ αυτό αντιδρά πάντοτε καταστροφικά στην τεκμηριωμένη και ορθολογική προσπάθεια γεφύρωσης του χάσματος. Η σεξουαλική οικονομία μας αποκαλύπτει τη σχέση μεταξύ του βιολογικού οργανισμού του ανθρώπινου ζώου και της κοινωνικής του οργάνωσης, αλλά οι εκπρόσωποι της υψηλής πολιτικής είναι εκείνοι που επανειλημμένα προσπάθησαν να εμποδίσουν τη διάδοση αυτής της γνώσης. Η ηπιότατη μορφή που μπορεί να πάρει αυτή τους η προσπάθεια συνοψίζεται στο ακόλουθο σχόλιο: «Αυτοί οι “σεξοφιλόσοφοι” αποτελούν ανήθικα έλκη επί του κοινωνικού σώματος, τα οποία κάθε τόσο πυορροούν. Δυστυχώς, είναι αληθές ότι το ανθρώπινο ζώο έχει σεξουαλικότητα, όσο κι αν αυτό είναι ένα φρικτό γεγονός. Κατά τα άλλα, η σεξουαλικότητα δεν είναι το παν. Υπάρχουν κι άλλα, πιο σημαντικά ζητήματα, όπως η οικονομία και η πολιτική. Η σεξουαλική οικονομία υπερβάλλει. Θα ήμασταν πολύ καλύτερα χωρίς αυτήν».

Το επιχείρημα αυτό συναντάται συχνά στη θεραπεία ενός ασθενούς που υποφέρει από κάποια βιοπάθεια ή στην εκπαίδευση κάποιου σπουδαστή. Είναι αναμφισβήτητο ότι οφείλεται στο άγχος οργασμού και προβάλλεται στην προσπάθεια του ατόμου να αποφύγει να αντιμετωπίσει την παραίτησή του. Όταν όμως βρεθούμε αντιμέτωποι με το ίδιο επιχείρημα σε κάποια δημόσια συνάντηση που αφορά στην πνευματική υγεία, για παράδειγμα, δεν μπορούμε να αφοπλίσουμε τον εκπρόσωπο των πολιτιστικών ή όποιων άλλων «αξιών» υποδεικνύοντάς του τη θωράκιση και το άγχος οργασμού του.

Ο επιστήμονας της σεξουαλικής οικονομίας που θα επιχειρούσε κάτι τέτοιο θα έστρεφε το παρευρισκόμενο κοινό εναντίον του, διότι τα μέλη που συμμετέχουν σε μια τέτοια συνάντηση έχουν κοινά χαρακτηρολογικά γνωρίσματα και από μέσα τους πηγάζει το ίδιο παράλογο επιχείρημα όπως και από τον άνθρωπο με τον οποίο ο επιστήμονας αντιπαρατίθεται. Αυτό το στοιχείο έχει οδηγήσει πολλούς γιατρούς ή εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν σε ανάλογες εκδηλώσεις σε πανωλεθρία. Υπάρχει όμως ένα αδιάσειστο και πολύ λογικό επιχείρημα που, σύμφωνα με την εμπειρία μας, είναι αποτελεσματικό.

Συμφωνούμε με τον υπέρμαχο της άλλης άποψης: Είναι πράγματι αληθές ότι η σεξουαλικότητα δεν είναι το παν στη ζωή. Μπορούμε επίσης να προσθέσουμε ότι για τα υγιή άτομα η σεξουαλικότητα δεν αποτελεί θέμα συζήτησης ούτε βρίσκεται στο επίκεντρο της σκέψης τους. Τότε, όμως, γιατί —ενώ ισχύουν αυτά— η σεξουαλικότητα συνεχίζει να καταλαμβάνει το κεντρικό σημείο στη ζωή και τη σκέψη των ανθρώπων;

Ας το κάνουμε σαφέστερο με ένα παράδειγμα: Είναι ευνόητο ότι η κυκλοφορία του ατμού σε ένα εργοστάσιο είναι η προϋπόθεση για τη λειτουργία του. Κι όμως, οι εργάτες του εργοστασίου δεν σκέφτονται ποτέ την κυκλοφορία του ατμού. Επικεντρώνονται ολοκληρωτικά στην κατασκευή του προϊόντος. Είναι αληθές ότι η ενέργεια που δίνει ο ατμός δεν είναι «το παν» για τη λειτουργία του εργοστασίου. Υπάρχουν κι άλλα, σπουδαιότερα ζητήματα, όπως η συναρμολόγηση των μηχανών κτλ. Ας υποθέσουμε όμως ότι ξαφνικά κάποιες βαλβίδες του συστήματος κυκλοφορίας ατμού τίθενται εκτός λειτουργίας. Η κυκλοφορία της ενέργειας παύει, οι μηχανές σταματούν και μαζί με αυτές διακόπτεται και η εργασία.

Τώρα η προσοχή των εργατών στρέφεται αποκλειστικά στο πρόβλημα που εμποδίζει την κυκλοφορία της ενέργειας και στην αποκατάστασή του. Τι θα συνέβαινε αν μερικοί εργάτες έλεγαν το εξής: «Αυτή η ανόητη θεωρία περί θερμότητας υπερβάλλει όσον αφορά στον ρόλο του ατμού. Πράγματι, είναι αλήθεια ότι ο ατμός είναι απαραίτητος, αλλά προς θεού, δεν είναι το παν. Δεν βλέπετε ότι υπάρχουν και άλλα ζητήματα, όπως οι οικονομικοί παράγοντες, που πρέπει να μας απασχολήσουν;». Όλοι θα γελούσαν με αυτούς τους «εξυπνάκηδες» και θα προσπαθούσαν να αποκαταστήσουν πρώτα το πρόβλημα με την κυκλοφορία του ατμού πριν τους απασχολήσουν τα «άλλα θέματα». Δεν θα ωφελούσε σε τίποτα να ασχοληθούμε με τους στόχους που επιδιώκει η οικονομία, τη στιγμή που υπάρχει πρόβλημα με την κυκλοφορία του ατμού.

Ανάλογη είναι η κατάσταση σε σχέση με το σεξουαλικό πρόβλημα στην κοινωνία μας. Η ροή της βιολογικής ενέργειας, της σεξουαλικής ενέργειας, στη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, είναι διαταραγμένη. Για τον λόγο αυτό, ο βιο­κοινωνικός μηχανισμός της κοινωνίας μας είτε δεν λειτουργεί σωστά είτε δεν λειτουργεί καθόλου. Στην ίδια αιτία οφείλεται ο παραλογισμός στην πολιτική, η ανευθυνότητα των μαζών, οι βιοπάθειες, οι δολοφονίες και οι σφαγές, δηλαδή με λίγα λόγια η συγκινησιακή πανούκλα. Αν όλοι οι άνθρωποι μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις φυσικές σεξουαλικές ανάγκες τους απρόσκοπτα, δεν θα υπήρχαν συζητήσεις για το σεξουαλικό πρόβλημα. Τότε θα είχε το δικαίωμα κάποιος να ισχυριστεί ότι «υπάρχουν άλλα ζητήματα».

Η σεξουαλική οικονομία καταβάλλει τεράστια προσπάθεια, ώστε αυτά ακριβώς τα αποκαλούμενα «άλλα» πράγματα να τύχουν της προσοχής που τους αναλογεί. Το γεγονός ότι σήμερα όλα περιστρέφονται γύρω από τη σεξουαλικότητα είναι η ασφαλέστερη ένδειξη ότι ο άνθρωπος, και κατ’ επέκταση η βιοκοινωνική του λειτουργικότητα, υποφέρει από σοβαρή διαταραχή της ροής της σεξουαλικής του ενέργειας. Η σεξουαλική οικονομία επιδιώκει να αποκαταστήσει τη ροή της βιολογικής ενέργειας, ώστε να λειτουργήσουν «άλλες» σημαντικές διαδικασίες, όπως η καθαρή σκέψη, η φυσική εντιμότητα και η απολαυστική εργασία, δηλαδή, με άλλα λόγια, να πάψει η σεξουαλικότητα, με την επικρατούσα πορνογραφική της μορφή, να απασχολεί όλη τη σκέψη, όπως συμβαίνει σήμερα.

Η διαταραχή της ενεργειακής ροής, όπως ακριβώς περιγράφηκε, επενεργεί σε βαθύ επίπεδο, στη βάση της βιοκοινωνικής λειτουργικότητας, διέποντας κατ’ αυτό τον τρόπο όλες τις λειτουργίες του ανθρώπου. Αμφιβάλλω αν ο κατά βάση βιολογικός χαρακτήρας αυτής της διαταραχής έχει ποτέ κατανοηθεί, ακόμα και από επιστήμονες της σεξουαλικής οικονομίας, στο πλήρες μέγεθος και βάθος του. Θα μελετήσουμε αυτό το βάθος και τη σχέση της σεξουαλικής οικονομίας με τις άλλες φυσικές επιστήμες, με το παράδειγμα που ακολουθεί:

Ας αντιπαραβάλουμε τις φυσικές επιστήμες, που δεν λαμβάνουν υπόψη τους τη βασική βιολογική διαταραχή που μόλις περιγράψαμε, με μια ομάδα μηχανικών κατασκευής σιδηροδρομικών έργων: Οι μηχανικοί αυτοί καταγράφουν σε χιλιάδες βιβλία και με μεγάλη ακρίβεια το μέγεθος και τα υλικά κατασκευής των θυρών, των παραθύρων, των θέσεων κτλ. Επίσης, την χημική σύσταση του χάλυβα και του ξύλου, την αντοχή των φρένων, την ταχύτητα, τη διάταξη των σταθμών κτλ. Θεωρήστε ακόμα ότι σε κάθε υπολογισμό τους δεν συμπεριλαμβάνουν την επίδραση ενός συγκεκριμένου παράγοντα, που είναι η ενέργεια του ατμού και η λειτουργικότητά του.

Κατ’ αναλογία, οι φυσικές επιστήμες δεν γνωρίζουν τον τρόπο να εξετάσουν λειτουργικά την έμβια λειτουργικότητα. Επομένως, μπορούν να συγκριθούν με αυτούς τους μηχανικούς. Ο επιστήμονας της σεξουαλικής οικονομίας, για να είναι αποτελεσματικός στην εργασία του, πρέπει να κατανοήσει πλήρως ότι είναι ο μηχανικός της έμβιας μηχανής. Δεν είναι δική μας υπαιτιότητα το γεγονός ότι, ως μηχανικοί της έμβιας μηχανής, οφείλουμε πρώτα και καλύτερα να ασχοληθούμε με τη βιοσεξουαλική ενέργεια. Ούτε έχουμε κάποιο λόγο να αισθανόμαστε κατώτεροι. Αντιθέτως, εξαιτίας αυτού του γεγονότος, έχουμε κάθε λόγο να είμαστε περήφανοι που κάνουμε αυτή την επίπονη εργασία.

Θα ρωτήσει κάποιος πώς είναι δυνατόν να μαίνεται η πανούκλα στις διαστάσεις που περιγράψαμε και να είναι απαρατήρητη σε τέτοιο βαθμό και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Η απάντηση έγκειται στο γεγονός ότι η παραμονή της στην αφάνεια είναι μέρος της ουσίας της συγκινησιακής πανούκλας. Είναι αδύνατον να γίνει αντιληπτή, τόσο η ίδια όσο και οι μηχανισμοί της, πράγμα που αποτελεί επιδίωξη και επίτευγμά της. Όπως ανέφερα και προηγουμένως το μέγεθος της πανδημίας είναι τόσο προφανές ώστε περνά απαρατήρητη. Πριν από την ανάπτυξη της χαρακτηρανάλυσης δεν υπήρχε επιστημονική μέθοδος για την ανακάλυψη και κατανόηση της συγκινησιακής πανούκλας. Η πολιτική φαινόταν ότι είχε δική της λογική, κανείς δεν είχε υποψιαστεί τον παράλογο χαρακτήρα της πολιτικής πανούκλας και εκτός από αυτά η πανούκλα διέθετε τα σημαντικότερα κοινωνικά μέσα να εμποδίζει την αναγνώριση της φύσης της.

Συναντάμε τη συγκινησιακή πανούκλα με τη μορφή των χαρακτηρολογικών αμυντικών αντιδράσεων σε κάθε περίπτωση θεραπείας μιας βιοπάθειας ή στην αλλαγή της χαρακτηροδομής κάποιου γιατρού ή εκπαιδευτικού. Μ’ αυτό τον τρόπο, μάθαμε να την αναγνωρίζουμε κλινικά. Αυτή η κλινική πείρα επιβεβαιώνει πλήρως τον ισχυρισμό μας ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει παραμείνει αλώβητος από την επίδρασή της.

Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με τη συγκινησιακή πανούκλα είναι η αντίδραση στις επιστημονικές ανακαλύψεις της σεξουαλικής οικονομίας. Οι φορείς της συγκινησιακής πανούκλας ίσως δεν επηρεάζονται άμεσα από τις συνέπειες του επιστημονικού μας έργου και ενδεχομένως να μην το γνωρίζουν καθόλου. Ωστόσο, επειδή διαισθάνονται ότι οι μελέτες των χαρακτηραναλυτών αποκαλύπτουν τη συγκινησιακή πανούκλα και νιώθουν απειλημένοι, αντιδρούν με συκοφαντία και με την ειδική αντίδραση πανούκλας, πολύ πριν οποιοσδήποτε από τους επιστήμονες της σεξουαλικής οικονομίας συνειδητοποιήσει ότι γιατροί και εκπαιδευτικοί εισέρχονται στη σκληρότερη μάχη που έχουν διεξαγάγει ποτέ. Σε αυτό το ζήτημα όμως θα αναφερθούμε λεπτομερώς σε άλλο σημείο του βιβλίου, όπου θα ασχοληθούμε ειδικά με τον κλάδο των γιατρών και των παιδαγωγών.

Εδώ αρκεί να παρουσιάσουμε τους βασικούς τομείς της, έτσι ώστε να μπορεί ο καθένας να την διακρίνει τόσο στον εαυτό του όσο και στους άλλους. Η πανούκλα γνώριζε τον τρόπο να εμποδίσει την αποκάλυψή της, ακολουθώντας προσεκτικά συγκαλυμμένες και εκλογικευμένες ενέργειες. Συμπεριφέρθηκε όπως ένας εγκληματίας που παρευρίσκεται ντυμένος επίσημα σε δείπνο και του αφαίρεσαν ξαφνικά τη μάσκα. Η πρακτική της ήταν επιτυχής περισσότερο από μία δεκαετία. Σχεδόν είχε καταφέρει να εξασφαλίσει τη συνέχιση της ύπαρξής της στους επόμενους αιώνες. Θα τα είχε καταφέρει εντελώς αν δεν είχε εμφανιστεί με κατάφωρα καταστροφικό και συχνά απροκάλυπτο τρόπο, υπό τη μορφή δικτατοριών, μολύνοντας τους ανθρώπους σε μαζική κλίμακα. Υποκίνησε έναν πόλεμο πρωτόγνωρων διαστάσεων, εκτός από τις χρόνιες, καθημερινές δολοφονίες.

Προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από τα «συμφέροντα του κράτους», πίσω από τις «Νέες Τάξεις», πίσω από τις αυτοκρατορίες χιλιάδων ετών και πίσω από τις «επιταγές της φυλής». Ένας κόσμος ψυχικά άρρωστος της έδειξε για πολλά χρόνια εμπιστοσύνη και τελικά αυταπατήθηκε. Η πανούκλα ήρθε σε σύγκρουση με το φυσικό αίσθημα για τη ζωή που έχει ο κάθε άνθρωπος, εφόσον καμία οικογένεια ή επάγγελμα δεν έμεινε ανεπηρέαστο. Αυτό που ο χαρακτηραναλυτικός νευροφυτοθεραπευτής είχε μάθει να κατανοεί και να δαμάζει στις μελέτες του ξαφνικά επιβεβαιώθηκε από τις καταστροφικές εκδηλώσεις που συνέβαιναν σε παγκόσμιο επίπεδο.

Τα βασικά γνωρίσματα που είχε παρατηρήσει σε μικρή κλίμακα ήταν ίδια και σε μεγάλη. Υπό αυτή την έννοια, η ίδια η συγκινησιακή πανούκλα βοήθησε τη φυσική επιστήμη διευκολύνοντας το έργο μερικών ψυχιάτρων και εκπαιδευτικών. Ο κόσμος άρχισε να ρωτά για τη φύση της και να περιμένει απάντηση. Η απάντηση θα του δοθεί και θα βασίζεται στο σύνολο όσων γνωρίζουμε. Κάθε ευσυνείδητος άνθρωπος θα αντιληφθεί τη συγκινησιακή πανούκλα όπως υπάρχει μέσα του, αρχίζοντας να κατανοεί επιτέλους τι είναι εκείνο που φέρνει συνεχώς τον κόσμο στο χείλος της καταστροφής. Η «Νέα Τάξη», όπως πάντα, πρέπει να ξεκινήσει από το σπίτι του καθενός μας.

Η αποκάλυψη των συγκαλυμμένων δραστηριοτήτων και μηχανισμών της διαστρεβλωμένης ζωής των ανθρώπων εξυπηρετεί δύο στόχους. Ο πρώτος είναι να επιτελέσουν το καθήκον τους προς την κοινωνία. Αν σε περίπτωση φωτιάς, για παράδειγμα, διακοπεί η παροχή του νερού, εκείνος που γνωρίζει το σημείο της βλάβης έχει καθήκον να το πει. Ο δεύτερος έχει να κάνει με το μέλλον της σεξουαλικής οικονομίας και της οργονικής βιοφυσικής, που πρέπει να προστατευθούν από τη συγκινησιακή πανούκλα. Αισθάνομαι ότι σχεδόν οφείλω ευγνωμοσύνη σε εκείνους που το 1930 στην Αυστρία, το 1932 και 1933 στη Γερμανία, το 1933 στη Δανία, το 1934 στη Λουκέρνη, το 1934 και 1935 στη Δανία και το 1937 και 1938 στη Νορβηγία ενώθηκαν για να πολεμήσουν την έντιμη έρευνα για την ανθρώπινη δομή που ανυποψίαστος έκανα.

Τους οφείλω ευγνωμοσύνη επειδή διέλυσαν την αφέλεια και άνοιξαν τα μάτια μου, κάνοντάς με να αντιληφθώ ότι υπάρχει ένα κοινωνικά επικίνδυνο και παθολογικό σύστημα συκοφαντίας και καταδίωξης. Ο διαρρήκτης που το παρακάνει γίνεται απρόσεκτος, κινδυνεύει να συλληφθεί και να εξουδετερωθεί. Μέχρι δέκα περίπου χρόνια πριν οι φορείς και οι διασπορείς της συγκινησιακής πανούκλας ένιωθαν ακόμα ασφαλείς. Ήταν σίγουροι για τη νίκη τους και μάλιστα για αρκετά χρόνια φαινόταν ότι επρόκειτο να επιτευχθεί. Αλλά μόνο η μεγάλη επιμονή, οι βαθιές ρίζες στο φυσικό επιστημονικό έργο και η ανεξάρτητη κοινή γνώμη εμπόδισαν αυτή την επιτυχία. Η συγκινησιακή πανούκλα ποτέ στο παρελθόν δεν σταμάτησε μέχρι να εξολοθρεύσει εντελώς τα μεγάλα επιτεύγματα της εποχής της, τους καρπούς της ανθρώπινης φιλοπονίας και της αναζήτησης της αλήθειας.

Νομίζω ότι σ’ αυτή την περίπτωση δεν το πέτυχε, ούτε θα το επιτύχει στο μέλλον. Είναι η πρώτη φορά που ο αντίπαλος της συγκινησιακής πανούκλας διαθέτει, εκτός από την εντιμότητά του, και την αναγκαία γνώση σε σχέση με τις διεργασίες της ζωής, διεργασίες που βαθμιαία αποδεικνύουν την ανωτερότητά τους. Ήταν η δύναμη και η συνέπεια των γνώσεων της σεξουαλικής οικονομίας —που είναι τμήμα της φυσικής επιστήμης— που μου έδωσαν τη δυνατότητα να συνέλθω από τα ισχυρά και επικίνδυνα χτυπήματα της συγκινησιακής πανούκλας. Εφόσον κάτι τέτοιο επιτεύχθηκε, η μεγαλύτερη δυσκολία φαίνεται να ξεπεράστηκε.

Θα ήθελα να ζητήσω από τον αναγνώστη να εξετάσει ένα απλό γεγονός σε σχέση με εμένα και με το έργο μου: οι νευρωτικοί ψυχαναλυτές με αποκαλούν σχιζοφρενή. Οι φασίστες κομουνιστές με πολεμούν ως τροτσκιστή. Οι σεξουαλικά λάγνοι με κατηγορούν ότι διατηρώ οίκο ανοχής. Η γερμανική μυστική αστυνομία με καταδίωξε ως μπολσεβίκο, η αμερικανική μυστική αστυνομία ως κατάσκοπο των ναζί. Οι αυταρχικές μητέρες θέλουν να μου κολλήσουν τη ρετσινιά του αποπλανητή παιδιών. Οι τσαρλατάνοι της ψυχιατρικής με αποκαλούν τσαρλατάνο. Οι επίδοξοι σωτήρες του κόσμου με αποκαλούν νέο Ιησού ή Λένιν.

Όλα αυτά ίσως είναι κολακευτικά, ίσως όχι. Είναι προφανές, ότι είναι αδύνατον ένα πρόσωπο να είναι ταυτόχρονα ιδιοκτήτης ενός οίκου ανοχής, κατάσκοπος, τροτσκιστής, σχιζοφρενής και λυτρωτής. Κάθε μία από αυτές τις ιδιότητες απαιτεί μια ολόκληρη ζωή. Επιπλέον, έχω δείξει ότι εμπλέκομαι σε μια εργασία που απαιτεί όλο τον διαθέσιμο χρόνο μου και την αντοχή μου. Η εργασία αυτή είναι η έρευνα της παράλογης ανθρώπινης δομής και η μελέτη της κοσμικής ενέργειας της ζωής που ανακαλύφθηκε πριν από μερικά χρόνια, δηλαδή το έργο μου στη σεξουαλική οικονομία και την οργονική βιοφυσική. Ίσως αυτή η λογική σκέψη βοηθήσει να λυθεί μια παρεξήγηση σχετικά με το πρόσωπό μου.

Σπουδαίοι συγγραφείς και ποιητές περιέγραψαν και πολέμησαν τη συγκινησιακή πανούκλα από τότε που μαίνεται στον κόσμο. Ωστόσο, αυτά τα σημαντικά λογοτεχνικά επιτεύγματα, στο σύνολό τους, δεν επέφεραν κοινωνικές συνέπειες. Ούτε οργανωμένα ήταν ούτε η κοινωνική διακυβέρνηση που στηρίχτηκε σ’ αυτά δημιούργησε θεσμούς που προωθούν τη ζωή. Διαφορετικά δεν θα ήταν δυνατόν, μετά από τέτοιου είδους επιτεύξεις, η πανούκλα να πάρει τις διαστάσεις που πήρε την καταστροφική περίοδο από το 1934 έως το 1945. Όποιος έχει διαβάσει και πραγματικά κατανοήσει τα έργα αυτών των σπουδαίων ανθρώπων, τότε γνωρίζει και τους τομείς, τους οποίους εμείς από εδώ και στο εξής θα χαρακτηρίζουμε ως συγκινησιακή πανούκλα.

Είναι αληθές ότι έγιναν μνημεία για να τιμήσουν αυτούς τους τιτάνες της λογοτεχνίας, αλλά κατά κανόνα η συγκινησιακή πανούκλα κατάφερε να φτιάξει ένα τεράστιο μουσείο στο οποίο κλειδώθηκαν όλα τα επιτεύγματά τους πίσω από ένα προσωπείο ψευδούς θαυμασμού. Καθένα από τα επιτεύγματα αυτά θα μπορούσε από μόνο του να χτίσει ένα κόσμο ορθολογικό, αν οι άνθρωποι τα αντιμετώπιζαν με σοβαρότητα και βάσιζαν σ’ αυτά τις ενέργειές τους. Μ’ αυτά λοιπόν τα δεδομένα είναι σαφές ότι δεν είμαι ο πρώτος που προσπάθησε να κατανοήσει και να πολεμήσει τη συγκινησιακή πανούκλα. Θεωρώ απλώς τον εαυτό μου ως τον πρώτο εργάτη της φυσικής επιστήμης που, με την ανακάλυψη της οργόνης, προσέφερε μια στέρεη επιστημονική βάση με την οποία είναι δυνατόν να κατανοηθεί και να ελεγχθεί η συγκινησιακή πανούκλα.

Σήμερα, πέντε, οκτώ, δέκα και δεκατέσσερα χρόνια μετά τις διάφορες απροσδόκητες και ακατανόητες καταστροφές, η θέση μου είναι η ακόλουθη: Όπως ο μικροβιολόγος θεωρεί έργο της ζωής του την εξάλειψη των μολυσματικών ασθενειών, έτσι και ο επιστήμονας της σεξουαλικής οικονομίας θεωρεί έργο του να αποκαλύψει τη φύση της συγκινησιακής πανούκλας και να την πολεμήσει ως πανδημική ασθένεια. Ο κόσμος θα εξοικειωθεί μ’ αυτό τον νέο ιατρικό τομέα και κάθε άνθρωπος θα μάθει να αντιλαμβάνεται τη συγκινησιακή πανούκλα μέσα του και γύρω του και θα απευθύνεται στα επιστημονικά κέντρα για βοήθεια αντί να πηγαίνει στην αστυνομία, τον εισαγγελέα ή τον κάθε κομματάρχη.

Η αστυνομία, το δικαστικό σώμα, ακόμα και οι επίδοξοι σωτήρες αυτού του κόσμου, έχουν συμφέρον να ελεγχθεί η συγκινησιακή πανούκλα μέσα τους και γύρω τους, εφόσον οι δύο πρώτοι ασχολούνται με τη βιοπαθητική εγκληματικότητα, οι δε σωτήρες του κόσμου με την ανημποριά και τις μαζικές βιοπάθειες της ανθρωπότητας. Από εδώ και στο εξής το κρίσιμο κριτήριο για όποιον αντιπαρατίθεται μαζί μας θα είναι κατά πόσον χρησιμοποιεί μέσα αστυνομικού χαρακτήρα και πολιτικής δίωξης ή παραμένει στην καθαρή επιστημονική επιχειρηματολογία. Βάσει αυτού θα γνωρίζουμε ποιος είναι πανουκλιασμένος και ποιος όχι. Δηλώνουμε εξαρχής ότι δεν θα υπεισέλθουμε σε συζητήσεις πολιτικής και αστυνομικής φύσης. Από την άλλη, είμαστε πάντα πρόθυμοι για επιστημονική αντιπαράθεση ή για να είμαστε ακριβείς την προσδοκούμε.

Πιστεύω ότι έφθασε η ώρα που η αδυναμία απέναντι στη συγκινησιακή πανούκλα αρχίζει να υποχωρεί. Μέχρι σήμερα οι επιθέσεις της αποτελούσαν για τους ανθρώπους κάτι ανάλογο με την εκρίζωση ενός δέντρου ή την πτώση μιας πέτρας από κάποια σκεπή. Θεωρούσαν ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν. Είτε είσαι τυχερός και δεν χτυπάς είτε είσαι άτυχος και σκοτώνεσαι ή μένεις ανάπηρος. Από εδώ και στο εξής όμως γνωρίζουμε ότι το δέντρο δεν πέφτει τυχαία και η πέτρα δεν πέφτει από μόνη της. Και στις δυο περιπτώσεις υπάρχουν διαταραγμένοι άνθρωποι, που κρυμμένοι προκαλούν σκόπιμα την πτώση του δέντρου ή της πέτρας. Αν αυτό γίνει κατανοητό, όλα τα υπόλοιπα απλοποιούνται.

Αν λοιπόν κάποιος γιατρός μηνύσει έναν επιστήμονα της σεξουαλικής οικονομίας για την τάδε ή δείνα «παράνομη δραστηριότητα», αν κάποιος πολιτικός αναφέρει στις Αρχές έναν επιστήμονα της σεξουαλικής οικονομίας ως «φοροφυγά» ή «παιδεραστή» ή «κατάσκοπο» ή ως «τροτσκιστή» ή αν ακούσουμε φήμες ότι ο τάδε ή ο δείνα επιστήμονας της σεξουαλικής οικονομίας είναι ψυχασθενής, ότι αποπλανεί τους ασθενείς του, ότι διατηρεί οίκο ανοχής κτλ., πρέπει να γνωρίζουμε ότι έχουμε να κάνουμε με πολιτική και όχι επιστημονική αντιπαράθεση. Το καταστατικό του Ινστιτούτου Οργόνης με τις εκπαιδευτικές του προαπαιτήσεις και οι αξιώσεις της καθημερινής μας εργασίας αποτελούν εγγύηση προς την κοινότητα ότι εμείς είμαστε εκείνοι που διεξάγουν τη σθεναρή μάχη εναντίον των βασικών χαρακτηριστικών της συγκινησιακής πανούκλας.

Πιστεύουμε ότι η ανθρώπινη ζωή δεν θα γίνει ικανοποιητική μέχρι η βιολογία, η ψυχιατρική και η παιδαγωγική να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την παγκόσμια συγκινησιακή πανούκλα και να την πολεμήσουν το ίδιο ανελέητα με τους ποντικούς που μεταδίδουν την πανώλη. Η εκτενής, λεπτομερής και ευσυνείδητη κλινική έρευνα αποδεικνύει αδιαμφισβήτητα ότι ένα και μόνο πράγμα, η επανεδραίωση της φυσικής ερωτικής ζωής των παιδιών, των εφήβων και των ενηλίκων είναι από μόνο του ικανό να εξαλείψει από τον κόσμο τις νευρώσεις του χαρακτήρα και μαζί τους τη συγκινησιακή πανούκλα σε όλες τις εκφάνσεις της.

@Βίλχελμ Ράιχ @art photography: Robby Cavanaugh

Η Συγκινησιακή Πανούκλα Μελέτες κοινωνικής παθολογίας Βίλχελμ Ράιχ, Θίοντορ Π. Γουλφ, Βάλτερ Χόπε, Γκούναρ Λάιστικοφ, Τσέστερ Ράφαελ

Ο Βίλχελμ Ράιχ, με τον όρο «Συγκινησιακή Πανούκλα», αναφέρεται στην ιδιαίτερη εκείνη νευρωτική συμπεριφορά των ανθρώπων, η οποία δρα καταστροφικά μέσα στην κοινωνία. Αναγνωρίζει λοιπόν μία ιδιαίτερα διαταραγμένη στάση η οποία δεν περιορίζεται στο να βασανίζει το ίδιο το νευρωτικό άτομο, αλλά επεκτείνει τη δράση της προσπαθώντας να καταστρέψει την ευτυχία των άλλων. Αυτό είναι και το θέμα του ενδιαφέροντος και επίκαιρου βιβλίου με τίτλο «Συγκινησιακή Πανούκλα: Μελέτες κοινωνικής παθολογίας» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ρέω. Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιέχει αδημοσίευτα κείμενα του Βίλχελμ Ράιχ, με εξαίρεση ένα, που τροποποιημένο ενσωμάτωσε αργότερα στο βιβλίο του «Ανάλυση του Χαρακτήρα», το οποίο όμως κρίθηκε σκόπιμο να συμπεριληφθεί και εδώ για την καλύτερη κατανόηση και πληρότητα του θέματος. Ο τόμος συμπληρώνεται από κείμενα συνεργατών του σχετικά με τη συναισθηματική και πανδημική αυτή μάστιγα.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη: Το πρώτο περιέχει τρία κείμενα του Βίλχελμ Ράιχ και πραγματεύεται τους μηχανισμού της συγκινησιακής πανούκλας και τη συμπεριφορά των ατόμων που έχουν προσβληθεί από αυτήν. Το δεύτερο μέρος αναφέρεται σε παραδείγματα συγκινησιακής πανούκλας από την ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι πράγματι εντυπωσιακό πόσοι άνθρωποι της διανόησης, καλλιτέχνες, εφευρέτες και πρωτοπόροι της επιστήμης έπεσαν θύμα αυτής της επάρατης συγκινησιακής νόσου. Τα παραδείγματα της καταστροφικής δράσης της συγκινησιακής πανούκλας μπορούν να βρεθούν σε όλη την έκταση της γραπτής ιστορίας.

Το τρίτο μέρος παραθέτει συγκεκριμένα παραδείγματα από τη ζωή του Ράιχ και των συνεργατών του, οι οποίοι δέχθηκαν επίθεση από τη συγκινησιακή πανούκλα. Γίνεται ανάλυση της εκστρατείας του Τύπου εναντίον του Ράιχ στη Νορβηγία, όταν δημοσίευσε τα πειράματά του για τα βιόντα. Στη συνέχεια περιγράφεται η απαρχή της δυσφημιστικής παρουσίασης του έργου του Ράιχ στον Τύπο των ΗΠΑ. Ακολουθούν ένα σκωπτικά γραμμένο κείμενο του Ράιχ για τον χαρακτήρα της συγκινησιακής πανούκλας και δύο περιστατικά από τη ζωή συνεργατών του οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη δράση της συγκινησιακής πανούκλας.

Στο τέλος του βιβλίου έχει προστεθεί ένα εκτενές παράρτημα με πληροφορίες γύρω από τη ζωή και το έργο του Βίλχελμ Ράιχ. Υπάρχει ένα εκτενές βιογραφικό του όπου περιγράφεται σύντομα αλλά περιεκτικά η εξέλιξη του έργου του, ένα χρονολόγιο των ανακαλύψεών του, μία σύντομη αναφορά στην εξέλιξη της θεραπευτικής του τεχνικής και ένα εκτενές γλωσσάριο όπου εξηγούνται οι νέοι όροι που έχει εισάγει ο Ράιχ για να περιγράψει τις ανακαλύψεις του.

«Η συγκινησιακή πανούκλα» είναι το πρώτο μιας σειράς με τίτλο «Βιβλιοθήκη της Οργονομίας» στην οποία θα παρουσιαστούν τα έργα του Βίλχελμ Ράιχ, σε νέες μεταφράσεις, με την επίβλεψη του Ιδρύματος που λειτουργεί το Μουσείο Βίλχελμ Ράιχ και έχει την ευθύνη για την πιστή απόδοση των έργων του ανά τον κόσμο.

316 σελίδες. Τιμή 20,00 € /συν 6,50€ έξοδα αποστολής κι αντικαταβολής Τηλέφωνο παραγγελίας: 6907070703 και στο mail: mwohellas@gmail.com

Παραπομπές:

[1] Όρος που μεταγενέστερα (3η έκδοση του βιβλίου Ανάλυση του χαρακτήρα, 1948) τροποποιήθηκε σε «οργονομιστής».

[2]  Στην τροποποιημένη έκδοση του άρθρου το οποίο περιλαμβάνεται στην 3η έκδοση του βιβλίου Ανάλυση του χαρακτήρα (1948), η θεραπευτική τεχνική της νευροφυτοθεραπείας αποκαλείται πλέον οργονοθεραπεία.

[3] Ο όρος που έχει επικρατήσει στη σύγχρονη Ψυχιατρική για να περιγράψει τις ψυχικές εκείνες καταστάσεις που βιώνονται δυσάρεστα από το εγώ είναι δύστονες προς το εγώ.

[4] Εδώ πιθανότατα ο συγγραφέας αναφέρεται στις σωματικές (βιοπαθητικές) διαταραχές.

[5]  Ο συγγραφέας εδώ προφανώς εννοεί ότι είναι μειονέκτημα για την κοινωνία ο γενετήσιος χαρακτήρας να είναι περιθωριοποιημένος από τους κοινωνικούς θεσμούς, στους οποίους άλλωστε συνήθως υπερισχύει η συγκινησιακή πανούκλα.

[6] Στο κείμενο αναφερόταν και η εκδίκηση, ως δεύτερος λόγος στον οποίο οφείλεται η απιστία. Στην αναθεωρημένη μορφή του κειμένου, όπως εμφανίστηκε στην 3η έκδοση του βιβλίου Ανάλυση του χαρακτήρα, ο λόγος αυτός αφαιρέθηκε. Επειδή κρίναμε ότι σωστά αφαιρέθηκε καθώς δεν ισχύει, τον παραλείπουμε και εδώ για να διατηρήσουμε την ακεραιότητα του νοήματος.

[7] Αισθήσεις ενεργειακής ροής, οι οποίες διατρέχουν ελεύθερα την αθωράκιστη και επομένως αυθόρμητα παλλόμενη έμβια ύλη. Η υποκειμενική αντίληψή τους αντανακλά την αντικειμενική μετάδοση της βιοπλασματικής διέγερσης. Η απουσία θωράκισης είναι απαραίτητη προϋπόθεση της αδιατάρακτης ενότητας του υποκειμενικού βιώματος με την αντικειμενική διέγερση του πρωτοπλάσματος. Ο Ράιχ θεωρούσε ότι τα ρεύματα αυτά προέρχονται από το πρωτόπλασμα των κυττάρων, δηλαδή από ένα πολύ βαθύ βιολογικό επίπεδο, το οποίο είναι κοινό σε όλα τα έμβια πλάσματα της φύσης. Στο περιοδικό Δελτίο οργόνης, Τόμος 2, Νο 3, 7/1950, στο άρθρο με τίτλο «Οργονομικός λειτουργισμός» (σ. 102) ο Ράιχ γράφει: «Όταν παρατηρούμε πρωτοπλασματικούς σπασμούς πρωτοζώων, δεν έχουμε ποτέ την εντύπωση ότι ο οργανισμός νιώθει άγχος ή είναι απορρυθμισμένος.

Ο συνολικός πρωτοπλασματικός σπασμός μπορεί εύκολα να παρατηρηθεί σε ορισμένα πρωτόζωα (vorticella). Σ’ αυτά, έπειτα από μία περίοδο φόρτισης που προκαλείται από την πρόσληψη από το υγρό υψηλά φορτισμένων βιόντων (=ενεργειακών κύστεων), ξεκινούν επαναλαμβανόμενοι σπασμοί που ακολουθούνται από χαλάρωση. Η vorticella δεν διαθέτει κανένα νεύρο. Ο οργασμικός σπασμός είναι επομένως έκφραση της φόρτισης και εκφόρτισης του πρωτοπλάσματος και είναι ανεξάρτητος από την ύπαρξη ή όχι διαμορφωμένου νευρικού συστήματος.» Παλαιότερα ο όρος είχε μεταφραστεί ως «πλασματικά ρεύματα», αλλά η λέξη «πλασματικός» στα ελληνικά σημαίνει «αυτός που δεν στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα, φανταστικός, υποθετικός ή ψεύτικος» (Λεξικό Νεοελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη, 20022), πράγμα που δεν μαρτυρά καθόλου τη σχέση του όρου με τη βιολογία του κυττάρου.

[8] Εδώ πιθανότατα ο συγγραφέας αναφέρεται σε κάποια σύγχρονή του «επιστημονική» απόπειρα ερμηνείας της λίμπιντο και της δημιουργίας των νευρώσεων την οποία αγνοούμε και για την οποία ο ίδιος δεν δίνει συμπληρωματικά στοιχεία.

[9] Σημείωση του Θ. Γουλφ: [ΣΤΜ: Ο Γουλφ ήταν εκδότης του περιοδικού στο οποίο εμφανίστηκε πρώτη φορά το κείμενο.]Επιστρέφοντας το 1939 από το Όσλο, έμεινα μερικές ημέρες στη Ζυρίχη όπου συζητώντας με έναν πρώην συνάδελφό μου ψυχίατρο ανέφερα ότι εργαζόμουν με τον Ράιχ. Με μεγάλη έκπληξη μου είπε: «Μα ο Τάδε ισχυρίστηκε ότι ο Ράιχ είναι σχιζοφρενής». Ο «Τάδε» ήταν το συγκεκριμένο άτομο. Λίγο μετά την επιστροφή μου στις ΗΠΑ, έμαθα από κάποιον γνωστό ότι ο αναλυτής του σε μια συζήτηση του είχε αναφέρει το ίδιο: «Ο Τάδε [πάλι το ίδιο πρόσωπο] μου είπε ότι ο Ράιχ ήταν σχιζοφρενής».

[Σύμφωνα με τον βιογράφο του Ράιχ, Μάιρον Σάραφ, ο ψυχαναλυτής Σάντορ Ράντο, με τον οποίο ο Ράιχ έκανε μερικές συνεδρίες το 1930 στο Βερολίνο, ήταν ο πρώτος που του «κόλλησε» τη διάγνωση «λανθάνουσα ψυχωτική διαδικασία». Ο Ράντο εντελώς αντιδεοντολογικά αποκάλυψε τη διάγνωσή του στην πρώτη γυναίκα του Ράιχ, την Άννι, συμβουλεύοντάς την να τον εγκαταλείψει. Σύμφωνα με τον Ράιχ, η διάγνωση του Ράντο διαδόθηκε ξεκινώντας το 1935 από τον ίδιο και αργότερα από την Άννι και τον παλιό «άσπονδο» φίλο του Ράιχ, Ότο Φένιχελ. Βλ. Fury on Earth (Επί Γης μανία), A St. Martin’s/Marek Book, σελ. 193-194.]

[10] Μπάμπιτ: ήρωας νουβέλας του Σινκλέρ Λιούς. Αυτάρεσκος άνθρωπος που συμμορφώνεται εύκολα με τις συντηρητικές μικροαστικές ιδέες και ιδανικά, ιδιαίτερα όσον αφορά την οικονομική και υλική επιτυχία. (Webster’s New Unabridged Dictionary, Barnes & Noble, 1996.)

[11] Η λεγόμενη «Συμφωνία μη επιθέσεως Ρίμπεντροπ-Στάλιν» μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και φασιστικής Γερμανίας.

terrapapers.com