Το Κβάντο Της Αγάπης

Το Κβάντο Της Αγάπης
Από την ψυχανάλυση του Freud, στη χαρακτηροανάλυση του Reich και από αυτήν στα σημερινά γεννητούρια της επιστήμης της Ψυχοδιατροφολογίας.

Μια σύντομη αλλά σημαντική εισαγωγή. Αλήθεια σημαίνει κυριολεκτικά, αυτό που δεν ξεχνιέται. Υπάρχει το φαίνεσθαι των πραγμάτων, υπάρχει και η ΟΥΣΙΑ των πραγμάτων, που είναι και η αλήθεια τους, επειδή η ουσία των πραγμάτων δεν αλλάζει! Μα σας παρακαλώ. Ανοίξτε ένα βιβλίο εισαγωγής στην κβαντική φυσική. Ειδάλλως η ελληνική ονοματοθέτρια γλώσσα δεν θα την όριζε (κι όχι βάφτιζε, όπως κάνουν όλες οι άλλες γλώσσες αυτού του πλανήτη) μ’ αυτήν την λέξη. Αλήθεια και Ουσία ενός ανθρώπου αποτελούν τα ΒΙΩΜΑΤΑ του. Όχι οι ιδέες του, οι πεποιθήσεις του, τα πιστεύω του, οι απόψεις του, τα δόγματα του, οι αντιλήψεις του (πως λέμε «αντ’ αυτού») το σώμα του κλπ κλπ.

Το βίωμα σου δεν ξεχνιέται ποτέ, σε ακολουθεί πιστά μέχρι το θάνατο σου. Το βίωμα σου σε αγγίζει υπερβολικά, αφού σε διαποτίζεια και για πάντα. Σαν Παρατηρητής του εαυτού σου παρατηρείς τα πάντα σου, αλλά εστιάζεις και παρατηρείς με την μέγιστη δυνατή σου Διάκριση τα βιώματα σου. Αν έχουν το κάλος του Ερμή του Πραξιτέλους ή τον σουρεαλισμό ενός Πικάσο ή το ψηφιδωτό ενός Βαν Γκονγκ. Πρέπει επίσης να τα γευθείς. Είναι μελένια ή πικρίζουν; Αν είναι πολύ γλυκά, πρόσεχε! Αν είναι πικρά είσ’ εντάξει. Τι μυρουδιά έχουν; Βασιλικό ή αμμωνία; Πως ακούγονται; Σαν Αχχχ, μελωδία, Κραυγή, θόρυβος, τι ήχο εκπέμπουν. Αφουγκράσου τα. Άγγιξε τα. Πώς τα νοιώθεις; Λεία; Σαγρέ; Μαλακά σκληρά; Ανάλαφρα, πηδάς να τα πιάσεις ή ασήκωτα σα μενίρ; ΑΥΤΑ θα σου πουν την αλήθεια για σένα, για τον κόσμο, διότι τα ίδια, είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ ! Λοιπόν ας προχωρήσουμε. Ελάτε μαζί μου. ΜΗΝ ακολουθείτε. Χιώτικα παρακαλώ! Έτσι!

«Ανάγκη είναι αυτό, που χωρίς αυτό πεθαίνεις».

Μην το προσπερνάτε. Είναι ο μαθηματικά αυστηρός ορισμός της. Πρέπει ν’ ανασαίνεις. Να μπορείς ν’ ανασαίνεις. Ένα θάλασσιο θηλαστικό βρίσκεται στο στοιχείο του, όπως κι εμείς στο δικό μας. Η πρώτη-πρώτη Ανάγκη όταν ερχόμαστε στον κόσμο, σε όποιο στοιχείο κι αν ανήκουμε, είναι η Αναπνοή, η Ανάσα, ξέρετε γιατί; Ψύχω σημαίνει ανασαίνω. Συνεπώς ψυχή σημαίνει ανάσα. Αυτή η πρωταρχική ψυχή/ ανάσα που επειδή τ’ οξυγόνο της, σου καίει (ζέει, ζεματάει) τους πνεύμονες (η πνοή, πνέω, πνεύμα) σε καθιστά ζωντανό (εκ του ζέω).

Αν δεν σου προσφερθεί εγκαίρως, πεθαίνεις, ακόμα κι αν είσαι στο στοιχείο σου. Ανάγκη είναι τ’ οξυγόνο, που χωρίς αυτό πεθαίνεις! Ανάγκη έχει και η Ψυχή σου, αυτή η άλλη συνιστώσα της οντότητας σου, η παραπλεύρως της ύλης του σώματος σου. Αν δεν της την προσφέρεις, δεν θ’ αργήσει η ώρα που θα ‘σαι νεκροζώντανο ζόμπι. Να εύχεσαι να μην το καταλάβεις ποτέ. Καλυφθείσης της πρωταρχικής Πνοής, ποιες οι ανάγκες του ανθρώπινου νεογνού, του απολύτως φυσικού ανθρώπινου, ο εκ μητρός ανθρώπινου, όχι το ιμιτασιόν. Δυο είναι οι ανάγκες του. Μόνον. Μια σωματική (υλική). Το Γάλα. Μια συναισθηματική (ψυχική). Η Αγκαλιά. Προσπαθήστε ν’ αγκαλιάσετε κάποιον χωρίς να τον αγγίξετε. Δεν γίνεται. Πρέπει ν’ αγγίξεις. Αγγίζω = Αφάω κι ένα «άγαν» μπροστά, το βλέπετε που πάει; Ολοφάνερο δεν είναι; Αρκεί να ‘χεις οπτίλους να δεις. Γάλα λοιπόν και Αγκαλιά. Ανάγκες.

Μια συνειδητοποιημένη μάνα καλύπτει ταυτόχρονα και τις δυο ανάγκες. Φέρτε στο μυαλό σας την εικόνα του νεογνού που βυζαίνει. Αγκαλιά (η ψυχή αγάλλεται), γάλα (το σώμα ευχαριστιέται =καλή κοιλιά =ευ χάρα =ευχαρίστηση). Όλα τ’ άλλα στην πορεία της ζωής του νεογνού είναι απλώς επιθυμίες και όλες εγωιστικές ! Δοκώ ότι το πρωτεύων θηλαστικό του πλανήτη Γη που αυτοαποκαλείται «άνθρωπος», θα γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ μόνον όταν αναπτύξει μια ακόμα απαραίτητη αίσθηση.

Την Τηλεπάθεια.

Πόσο ν’αντέξει χωρίς το αναγκαίο γάλα;
Πόσο ν’αντέξει χωρίς το αναγκαίο οξυγόνο;
Απ’ότι φαίνεται χωρίς αγκαλιά αντέχει πολύ!
Αλλά και το πολύ κάποτε τελειώνει. Πεθαίνει η ψυχή ενόσω το σώμα είν’ ακόμα ζωντανό!

Διότι Ανάγκη μου η Αγκαλιά (είπαμε! εκ του αγάλλομαι). Την της μάνας μου που ξέρω ότι με νοιαζόταν πολύ, αλλά την αγάπη της, μου την στέρησε, την του προκομμένου που ξέρω ότι δεν με χώνευε και φυσικά μου στέρησε την αγκαλιά, την της συντρόφου μου που δεν ξέρω αν … αλλά στερήθηκα, την των παιδιών μου που μ’ αγαπάνε μεν, αλλά, έχοντας την στερήσει ως πατέρας, τώρα πολύ φοβάμαι ότι τα έσπρωξα στην ψυχανορεξία! Δεν δίνουν, Δέχονται αγκαλιά ! Όσοι μου λέγανε ότι μ’ αγαπάνε, τελικά κάτι άλλο εννοούσαν ότι αισθάνονταν, διότι δια των πράξεων τους, αυτό το άλλο μου πιστοποιούσαν. Δεν είχα οπτίλους και Διάκριση να βλέπω το Ολοφάνερο! (ο μυθεύων λόγω μυωπίας έχει επίγνωση του διδύμου Διάκριση-Ολοφάνερο). Το ίδιο έπραττα κι εγώ! Δυστυχώς !

Πόσοι και πόσοι έντιμοι με τον εαυτό τους δεν θα διαπιστώσουν ότι λίγο πολύ μοιράζονται το ίδιο Βίωμα και να σας πω και το κουλό; Ο «Μάγειρας» μ’ αγαπάει πραγματικά, αν και μου είναι «μονάχα» φίλος. Όπως και ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου όταν με βλέπει ξαφνικά μπροστά του. Παρατάει ό,τι κι αν κάνει, τρέχει κατά πάνω μου και μου προσφέρει μια γερή δόση Αγγίγματος Υπερβολικού – Αγκαλιάς! Ταυτοχρόνως βεβαίως να μην ξεχνάμε ότι απ’ ό,τι έχει ο καθείς, απ’ αυτό και μόνο μπορεί να δώσει!!! Κι έτσι για όσο δεν αφυπνιζόμαστε από τον ύπνο τον βαθύτατο εντός του οποίου διάγουμε τον βίο μας και δεν πράξουμε εν καιρώ (=εγκαίρως) συνειδητά και με συναίσθηση το Θαύμα … δηλ. να Δίνουμε απ’ αυτό που δεν έχουμε, απλώς και μόνο επειδή τόσο πολύ θέλουμε να το δώσουμε, πολλοί θα αργοπεθαίνουν από την ακάλυπτη αυτή Ανάγκη.

Κάποιοι ελάχιστοι μεταξύ αυτών θα γνωρίζουν το Αίτο που αργοπεθαίνουν κι όλοι μαζί, διατελούντες εγκλωβισμένοι στον φαύλο κύκλο του «απ’ αυτό που έχω, απ’ αυτό μπορώ να δώσω», θα αναπαράγουμε εσαεί την Απανθρωπιά. Νεκρές ψυχές σε ζωντανά σώματα. Αυτό που θέλει να μας πει ο Ηράκλειτος είναι ότι άλλο πράγμα η εγρήγορση κι άλλο πράγμα η Αφύπνηση! Στην καθημερινότητα μας, δουλειά, υποχρεώσεις, ψυχαγωγία, σχέσεις κλπ. είμαστε μεν σε εγρήγορση, αλλά Οχι αφυπνισμένοι !!! Η πλέον ορθή έκφραση είναι πως είμαστε: Υπνοβάτες της Ζωής!

«Ανάγκη είναι αυτό, που χωρίς αυτό πεθαίνεις».

Δώσε μεγάλη προσοχή στο εμβαδόν της των μεταξύ των παιδιών επιφάνειας επ-αφής ! Εύρηκα ! Κάθε μάστορας σε κάποιον τομέα, από καρεκλάς και φανοποιός μέχρι γιατρός και αστροναύτης έχει ένα «χαρτί» που πιστοποιεί (=σου ποιεί, φτιάχνει την πίστη) για το «μάστορας». Καλά δεν τα λέω φίλη Κρητίδου εκεί στον Αη-Γιάννη και συ φίλε Μικέδη με το κατάστημα σου να είναι τίγκα στις πιστοποιήσεις. Ειδικά εμείς οι εκπληκτικοτρομεροί (κλεμμένο) έλληνες πρέπει να το προσέξουμε, διότι είναι δική μας επινόηση το «ό,τι δηλώσεις είσαι».

Έχεις ανάγκη κάποιον να σου «κάνει καλά» το κινητό σου και σου παρουσιάζεται μάστορας. Για να νοιώθεις ασφάλεια παραδίνοντας το στα χέρια του, δεν πρέπει να σου πιστοποιήσει τον ισχυρισμό του; Έχεις ανάγκη κάποιον να σου «κάνει καλά» τον υπολογιστή σου; Δεν πρέπει να έχεις μια πιστοποίηση ότι ο υπολογιστής σου είναι σε καλά χέρια; Τώρα μου είναι κι εμένα ολοφάνερο γιατί δεν με πιστεύουν! Όντως, δεν διαθέτω το πιστοποιητικό του ΠιΣι μάστορα κι ας τους λέω ότι ξέρω.

Έχεις ανάγκη κάποιον να κάνει καλά εσένα τον ίδιο. Έναν ιατρό! Αν δεν δεις την πιστοποίηση του (άδεια ασκήσεως με αριθμό μητρώου) μπορείς να νοιώσεις ασφαλής (=ότι δεν σφάλλεις) στα χέρια του; Όποιος μάστορας δεν μπορεί να σου ποιήσει πίστη για την γνησιότητα του την αυθεντία του, από μόνος σου γιατί να πιστέψεις; Σου συστήνεται ο/η «Αγάπη»; Μέμνησω απιστείν! Μέχρι τότε μας μένει μονάχα ένα πράγμα να κάνουμε. Να αφυπνιστούμε και να πάψουμε να λέμε «σ’ αγαπώ» κάθε φορά που εννοούμε (=έχουμε στο μυαλό μας) ενδιαφέρομαι, συμπαθώ, νοιάζομαι, ερωτεύομαι κλπ κλπ. Πετάξτε όλα τα βαρύγδουπα «η αγάπη είναι αυτό, το άλλο, το δείνα, το δείξε το μπήξε), που θα ψαρέψετε στον ωκεανό του www…

«Η Αγκαλιά είναι το πιστοποιητικό της Αγάπης»

Η Αγάπη έχει ένα σαφές, κατανοητό, ακλόνητο, έγκυρο πιστοποιητικό!
Ανάγκη είναι αυτό, που χωρίς αυτό πεθαίνεις.

Υπάρχει όμως και κάποιος που προσφέρει την αγκαλιά του σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, πέρα από φύλο, χρώμα, ηλικία, θρησκεία, ιδεολογία, τόπο, πλούτο, τάξη, ευφυΐα, προσόντα, υγεία, ασθένεια, κι οτιδήποτε άλλο διαχωρίζει τους ανθρώπους, είναι απολύτως αδιάκριτος και απολύτως ανιδιοτελής, ο Θάνατος!

Χι Χι! Νομίσατε θα ‘λεγα ο Θεός; Θεοί υπάρχουν πολλοί κι έκαστος έχει τις διακρίσεις του πάνω στους ανθρώπους /οπαδούς του. Αναλόγως το είδος ανθρώπων. Γιά όλους όμως υπάρχει ΕΝΑΣ και ταυτος Θάνατος! Εξωθούμαστε αλλήλοις σ’ αυτόν! Όποιος ισχυρίζεται ότι αγαπά και το δηλώνει ρητώς, από την μάνα σας μέχρι εσάς τον ίδιο, ο δηλών υποχρεούται να πιστοποιεί την δήλωση του, να προσκομίζει πιστοποιητικό αγάπης. Τέλος το “ο,τι δηλώσεις είσαι” Δικαίωμα σου να μην αγαπάς, αν όμως το λες και το διατυμπανίζεις … το πιστοποιητικό της αγάπης στα χέρια. Είτε είσαι εσύ που λες σ’ αγαπώ, είτε είμαι εγώ που λέω σ’ αγαπώ.

Έχω ακούσει τα παράλογα περί «αγάπη είναι» όπως αγάπη είναι να μου πλύνεις τα πιάτα, να μου ξύσεις την πλάτη κλπ. (Α! και το χθεσινό από τον φίλο «δήμαρχο». Είπε: «Πιστεύω ότι η αγάπη είναι κάτι το μεγαλειώδες». Μ’ αυτά είναι ενδιαφέρομαι, βοηθώ, νοιάζομαι, συμπαθώ, το δημαρχικό «πετάω στα σύννεφα», κλπ κλπ. Ομως νηστικό αρκούδι δεν χορεύει. Αλλά το νηστικό αρκούδι ας τ’ αφήσουμε για παρακάτω, αφού ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα πρώτα. Συγκρατείστε το «μεγαλειώδες», θα χρειαστεί παρακάτω.

Μιλάμε Ελληνικά, αλλά δεν τα κατανοούμε. Είναι μέγιστο προνόμιο να κατανοείς την ελληνική: Καμία σχέση με ψωροϋπερηφάνιες. Για Προνόμιο μίλησα. Προνόμιο οποιουδήποτε ανθρώπου σ’ αυτόν τον πλανήτη. Πάμε λοιπόν … στ’ αγγλικά. «Hug is the credential of love». Ενώ κάθε λέξη είναι γνωστή, η πρόταση ως σύνολο δεν αυτοεξηγείται. Διότι το «love» και το «touch too much» στον αγγλοσαξονικό νου δεν σχετίζονται. Πάμε στα ελληνικά. «Η Αγκαλιά είναι το πιστοποιητικό της αγάπης». Η πρόταση αυτοεξηγείται μόνη της. «Αυτό το τις που σε αγαλλιεί, είναι που σε κάνει να πιστεύεις την υπερβολική αφή». Τέτοια αφή, είναι η αγκαλιά. Όταν ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ αυτόν που ΑΓΑΠΑΣ, τον σφίγγεις πάνω σου και δεν αφήσεις σπιθαμή από το σώμα σου ανέγγιχτο από το σώμα του άλλου. Το Υπερβολικό Αγγιγμα!

Το όλο θέμα Αγάπη /Αγκαλιά έχει πολύ σοβαρές κοινωνικές προεκτάσεις και είναι ικανό να εξηγήσει την κατάντια του ανθρώπου ως μονάδα και ως σύνολο εδώ και χιλιααααάδες χρόνια. Να εξηγήσει το γιατί και πως. Να εξηγήσει την ύπαρξη του «ΕΓΩ» και την απίστευτη κτητικότατα του. Την νεκρική ακινησία του, καθότι αντιλαμβάνεται τα πάντα να περιστρέφονται γύρω απ’ αυτό. Και χωρίς κανένα σημείο αναφοράς έξω από το «ΕΓΩ» γύρω από το οποίο αυτό να κινείται, ώστε να καθίσταται ζωντανό το «ΕΓΩ». Διότι ποιά η προφανής διαφορά ζώσας και νεκρής ύλης; Δυο άνθρωποι δίπλα-δίπλα, ένα πτώμα κι ένας κοιμώμενος και αυτό πρέπει να το πω; Εε όχι! Δεν σας λέω! Ξαπλώστε πλάι σ’ ένα πτώμα και συγκρίνετε μόνοι σας. Αμάν πια!

Όπως ο Βίλχελμ Ράιχ (θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο που τουλάχιστον διάβασα το έργο του) διαφώνησε με τον δάσκαλο του Φρόιντ, σχετικά με την λίμπιντο και την εξιδανίκευση της από τον δεύτερο, έτσι κι ο μυθεύων αυτήν την προσπάθειαν κάμνει. Δηλαδή η Αγάπη όχι μόνο δεν είναι μια αφηρημένη ιδέα / επινόηση, δεν είναι γενικώς άλλο ένα συναίσθημα, δεν είναι ψυχική κατάσταση, άλλο ένα μιμίδι νεοκουλό που διατυπώνεται σε χώρους «αυτοβελτίωσης». Την καθελκύω από το δήθεν πνευματικό άυλο υπερβατικό μεγαλειώδες ακόμα και θρησκευτικό χώρο, όπου σκοπίμως εξοβελίστηκε για να καταστεί άχρηστη (=χωρίς χρησιμότητα) και την τοποθετώ ξανά εδώ κάτω στη Γη, όπου και η θέση της, ανάμεσα μας, καθιστώντας τον άνθρωπο άμεσα ικανό ν’ αποκομίσει τ’ όφελος της κατά τα μέγιστα!

Η Αγάπη είναι αυτό που ονοματίζει η λέξη. Το Υπερβολικό Άγγιγμα.

Κάτι που στην τελική ρε γαμώτο, μπορεί να μετρηθεί και σε μονάδες πίεσης! Τόσα bar ή τόσα psi. Έχει καμία σχέση η εξιδανικευμένη λίμπιντο με την οργόνη; Η δεύτερη είναι και παρατηρήσιμη και μετρήσιμη και χρήσιμη. Σε μια Αγκαλιά, όπου η ψυχή σου αγάλλεται, είναι ψυχή με Σθένος (όχι ασθενής =αδύναμη), μια ψυχή Ρωμαλέα (=όχι άρρωστη). Μια ψυχή που σκάει από υγεία !

Αγάπη = Υπερβολικό Άγγιγμα =Τροφή

Εάν δεν «σπρώξεις» την υλική τροφή στο στόμα σου, απλά υπάρχει εκεί πέρα. Ε και;
Εάν δεν «σπρώξεις» την ψυχική τροφή στην αγκαλιά, απλά υπάρχει εκεί πέρα. Ε και;
Η κοιλότητα του στόματος =είσοδος τροφής σώματος
Η κοιλότητα της αγκαλιάς =είσοδος τροφής της ψυχής
Κατάλαβε το! Χώνεψε το!! Επιτέλους!!!

Η Αγάπη όταν πιστοποιείται είναι παροχή τροφής στην Ψυχή, για όσους έχουν.

Τροφή: Ανάγκη παντοτινή. Έχεις ένα παιδί ή και ενήλικα και σου εκφράζει με όποιον τρόπο ξέρει ή μπορεί την στέρηση τροφής =πείνα. Κι εσύ απαντάς με τον τρόπο που ξέρεις ή μπορείς «έλα σε μένα, εγώ που σε ταΐζω». Και την μπουκιά τροφής την κρατάς. Την κρατάς! Δεν του την προσφέρεις! Αυτό κάνεις και λες «σε ταΐζω» και περιμένεις έτσι να χορτάσει, ή μάλλον είσαι και βέβαιος ότι χόρτασε! Για το τρελοκομείο είσαι! Γιατί το κάνεις αυτό με το φαγητό που λέγεται «αγάπη» «άγαν αφάω;» Γιατί λες «σ’ αγαπώ» και μένεις στα λόγια και δεν το προσφέρεις; Γιατί;

Από εδώ αρχίζουν οι κοινωνικές προεκτάσεις για τις οποίες μίλησα ποιο πάνω. Έτσι ξεχωρίζουν και οι Οργανικές Πύλες ακι οι Παρασιτικοί από τους έμψυχους. Οι Οργανικές Πύλες δεν έχουν ανάγκη αυτήν την τροφή. Δεν αδυνατίζουν (=στερούνται δυνάμεως) όταν στερούνται την πιστοποίηση της αγάπης. Αντιθέτως οι άνθρωποι καταντάνε ανθρωπάκια, κακόμοιρα ελεεινά και αδύναμα πλασματάκια! Τώρα, τι τρώνε οι Οργανικές Πύλες; Μα εμάς, τ’ αδύναμα ανθρωπάκια.

Η Στέρηση τροφής καταλάβατε τώρα τι συνεπάγεται; Όμως μιαν άλλην φοράν. A! Συγγνώμη, ξέχασα το νηστικό αρκούδι που δεν χορεύει. Μα φυσικά και δεν θα σου χορέψει (= πλύνει τα πιάτα, =ξύσει την πλάτη, =πάει στη λαϊκή, =κλπ) Νηστικό! Κι αν το αφήσεις νηστικό για πολύ, θα καταλήξει ένα σκελετωμένο παντελώς αδύναμο αρκούδι, έτοιμο για την μεγάλη απολύτως αδιάκριτη, απολύτως ανιδιοτελή αγκαλιά. Με την ίδια ακριβώς λογική του Hammer μας λέει ότι το «ΕΓΩ» είναι η ασθένεια του οργανισμού της ανθρωπότητας. Ο τρόπος, η προσπάθεια αυτού του οργανισμού να γίνει καλά. Ο ίδιος τρόπος-προσπάθεια που τελικά σκοτώνει τον ασθενή, πάντα κατά Hammer. Τον ανθρωπάκο «ΕΓΩ» που τόσο το κατακρίνουμε, αποδοκιμάζουμε, κατηγορούμε, αναθεματίζουμε, αποπέμπουμε, είναι η κατά Hammer ασθένεια-προσπάθεια του οργανισμού να βρει την χαμένη ισορροπία /αρμονία και που Δείχνει κωδικοποιημένα που είναι το πρόβλημα. Αρκεί να ξέρεις κατά Hammer ν’ αποκωδικοποιείς.

Βλέπε τι είναι ο καρκίνος κατά Hammer, κατά Δρ. Παναγιώτη Παππά, κατά Βίλχελμ Ράιχ. Φανταστείτε ότι στέκεστε απέναντι σ’ ένα αποστεωμένο «αιθιοπάκι» και το παρατηρείτε και αρχίζετε να του τα «χώνετε» μ’ όλα τα κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιείτε για το «ΕΓΩ». Αυτό θα κάνατε. Έτσι δεν είναι; Μα το «αιθιοπάκι» και το «ΕΓΩ» είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος ! Αυτό που έχει ανάγκη το «αιθιοπάκι» είναι τροφή, όχι βρισίδια κι αποπομπή. Την ίδια ανάγκη έχει ο ανθρωπάκος «ΕΓΩ». Τροφή. Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος !

Να το πάρω κι αλλιώς. Έχεις μπροστά σου ένα χωριό ανθρώπων απίστευτα βαριά άρρωστο, από μια απίστευτα επικίνδυνη αρρώστια. Με ποια λογική θα στείλεις έναν εισαγγελέα με χίλιες σελίδες κατηγορητήριο, στη θέση ενός ιατρού; Με την λογική ότι αποτελούν κίνδυνο; Κίνδυνο για ποιόν; Αφού όλοι άρρωστοι είναι, άλλοι στο αρχικό άλλοι στο τελικό στάδιο ! Εναν συναγερμό να χτυπήσω εδώ! Η επί μακρόν στέρηση τροφής έχει τα ίδια συμπτώματα με την νευρική ανορεξία. Η τροφή απορρίπτεται από τον αποδέκτη. Μα τον Μέγα Cthulhu! Πάει μακριά η βαλίτσα. Κάποιοι πράγματι γνωρίζουν άριστα τον ανθρώπινο ψυχοσωματικό δεσμό και σχεδιασμό! Οι κοινωνικές δομές και συστήματα, οι αρχές με τις οποίες κτίζονται και αναπαράγονται. Πράγματι! Είναι ΑΨΟΓΑ σχεδιασμένες.

Σκέψου έναν ταύρο και μιλάω για έναν ταυρακλαντάν που μεγάλωσε έξω στη φύση, ίσως σου πάρει χιλιάδες χρόνια να τον καταστήσεις αμνό-κότα-γυμνοσάλιαγκα-ζωύφιο, υποσιτίζοντας και ασιτίζοντας τον. Από εκείνο το σημείο και μετά δεν θα θέλει ο ίδιος πια τροφή. Είναι πια ανορεκτικός. Αν επιμένεις να τον ταΐσεις, θα σου επιτεθεί κι από πάνω. Καταλάβατε. Αυτός ο γυμνοσάλιαγκας θα βασανίσει και θα εξαφανίσει τον Πυθαγόρη, θα συκοφαντήσει τον Αιθέρα, θα ποτίσει με κώνειο τον Σωκράτη, θα κάψει με δικαστική εντολή το έργο του Ράιχ και θα δολοφονησει τον ίδιο, αλλά θα οικειοποιηθεί το έργο του, θα δολοφονήσει με φρικαλέο τρόπο την Υπατία, αλλά θα αγιοποιήσει τον δολοφόνο της, θα εξαφανίσει τον Τέσλα αλλά θα χρησιμοποιήσει τις εφευρέσεις του κλπ κλπ !!! Αμέτρητα τα θύματα, μόνο και μόνο γιατί θέλανε να προσφέρουν τροφή στην Ψυχή!

Η «εγωπάθεια» δεν είναι η αρρώστια, είναι το σύμπτωμα της ψυχικής «νευρικής ανορεξίας»
Η «εγωπάθεια» είναι ο μεταστατικός καρκινικός όγκος της ψυχής.
Μιας ψυχής με τρομακτική πείνα !

Προσέξτε και τι αναφέρει ο Scott Peck στο έργο του «Οι άνθρωποι του ψεύδους» το οποίο πραγματεύεται τον κακό άνθρωπο από ψυχιατρική σκοπιά. «Η θεραπεία είναι αποτέλεσμα αγάπης. Είναι μια λειτουργία αγάπης. Όπου υπάρχει αγάπη υπάρχει θεραπεία κι όπου δεν υπάρχει αγάπη, η γιατρειά -αν κατ’ αρχάς υπάρχει- είναι εξαιρετικά πενιχρή. Κατά παράδοξο τρόπο, μια ψυχολογία του Κακού πρέπει να είναι μια ψυχολογία Αγάπης» Παράδοξο; Γιατί παράδοξο Scotty μου; Ο ένας και μοναδικός τρόπος να γιάνεις την πείνα δεν είναι η παροχή τροφής; Τότε η ψυχική πείνα γιατρεύεται μόνο με την παροχή της τροφής της, που είναι η αγάπη, αλά ελληνικά όμως!

Κυριολεκτικά Αγαπώ = Αγαν Αφάω =Υπερβολικό Αγγιγμα (στην πράξη ας μην είναι και τόσο υπερβολικό, αυθεντικό να είναι αρκεί και περισσεύει! «κι όπου δεν υπάρχει αγάπη, ψυχολογία αγάπης» κι όπου δεν υπάρχει φαγητό, η γιατρειά της πείνας -αν κατ’ αρχάς υπάρχει- είναι εξαιρετικά πενιχρή. Κατά παράδοξο τρόπο μια ψυχοδιατροφική ανορεκτικής πείνας πρέπει να είναι μια ψυχοδιατροφική παροχής τροφής. Παράδοξο ε; Που υπάρχει το παράδοξο; δεν το αντιλαμβάνομαι Scott! Τι σημαίνει για σένα το «love» Μια σύμβαση που κάνατε όλοι οι αγγλοσάξονες.

Για μένα Scott το «love» σημαίνει αγγίζω πολύ. Δεν είναι σύμβαση. Είναι ονόματος επίσκεψης. Ειλικρινά είστε αξιέπαινοι εσείς οι δυτικοί για τον μόχθο που καταβάλετε με το ατελές νοητικό όπλο (=εργαλείο) την αγγλική γλώσσα. Όμως! To develop an ultimate software application, some has to make use of an ultimate SDK (software development kit). Can’t be done else! If you know what I mean dear Scott. If I would say to you I “touch you too much” it just doesn’t make sense to you, because only in the SDK package “Greek Language” “touch too much” = love! The SDK “Greek Language” is indeed the ultimate mind development kit (MDK)! All other languages on this planet are JUST communication protocols like TCP/IP or HTML, which is ok! But they are not MDKs! Like English language is established as the international trade language, Hellenic Language should be the international Sience Language!! Once again, one more time. This has nothing at all to do with the Greeks as people or nation. Nothing at all! Got it?

Αδυνατείς να δεις το ολοφάνερο Scott. Ρίξε ξανά μια ματιά στις έννοιες Διάκριση και Ολοφάνερο, αλλά με το κατάλληλο νοητικό εργαλείο. Είναι ποτέ δυνατόν ένας νευρικά ανορεκτικός να επαγγέλλεται «Μάγειρας-Σεφ» !!! Μα αυτό είναι ο ορισμός του αδύνατου! Αυτονόητο δεν είναι ότι ο σεφ δοκιμάζει τις συνταγές του. Ότι όχι απλά ανέχεται την τροφή αλλά και τον ενθουσιάζει του προκαλεί ευφορία! Και μπορεί να γίνει αυτό χωρίς το άγγιγμα της (στον ουρανίσκο του)! Προϋπόθεση συνεπώς ενός ψυχοθεραπευτή (=ψυχοδιατροφολόγου =σεφ της αγάπης) είναι το άγγιγμα δια γυμνού δέρματος να του προκαλεί όπως και στον σεφ, ευφορία!

Την αγάπη προς τον πάσχοντα πρέπει να του την πιστοποιείς και το πιστοποιητικό της αγάπης είναι το άγγιγμα, είναι το “touch too much” έστω και χωρίς το «too» Αρκεί να είναι original touch Scott μου! Βέβαια το πρόβλημα έγκειται στο πως θα κατορθώσεις, να δεχτεί ο ψυχανορεκτικός την τροφή «αγάπη-άγγιγμα και μάλιστα πολύ άγγιγμα» Όμως δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα. Ακόμα κι αν είσαι πεπεισμένος ότι λύση δεν υπάρχει, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να διαπιστώσεις τις παρωπίδες σου κι αν δεν μπορείς να τις αφαιρέσεις, τουλάχιστον διεύρυνε τες να «απλωθεί» το οπτικό σου πεδίο. Η λύση προφανώς υπάρχει σ’ έναν πιο διευρυμένο χώρο από αυτόν που για την ώρα αντι-λαμβάν-εσαι. Π.χ. ρίζα -1. Κοιτάζω το νεογέννητο βρέφος-επιστήμη “Ψυχοδιατροφική” κι επειδή σε τίποτα δεν μοιάζει με τα άλλα βρέφη-παιδιά-ενήλικες επιστήμες, βρίσκομαι σε δυσχερή θέση, στα όρια της απόγνωσης και θα περιγράψω γιατί.

Κβαντομηχανική:“whooole new world of miracles” Ναι ή όχι; Μπορείτε να μπείτε στη θέση των πρωτοπόρων; Μπορείτε να αντιληφθείτε τα διανοητικά ζόρια που τράβηξαν τότε αυτοί οι σκαπανείς, όνομα και πράμα; Σας ρωτάω πολύ σοβαρά, διότι όλοι μας σήμερα βαδίζουμε πάνω στη κβαντομηχανική λεωφόρο με όλα τα κομφόρ της χωρίς συναίσθηση !!! Όταν η πρώτη έννοια (=αυτό που είχαν στο μυαλό τους) του ατόμου ήταν γιουβαρλάκι με ανάμεικτα θετικά φορτία (όχι ακόμα πρωτόνια) και αρνητικά (όχι ακόμα ηλεκτρόνια), έχουμε το δικαίωμα να τους κοροϊδεύουμε σήμερα, επειδή η πρώτη έννοια ήταν τόσο «αμαρτωλή», άστοχη και μετά ήρθε το άτομο-ηλιακό σύστημα.

Χαρά μεγάλη. Γλέντια. Επιτέλους έμοιαζε το άτομο με κάτι γνωστό ή σωστότερα με κάτι οικείο! και μετά εκεί που το καμαρώνανε, έρχεται ένας τυπάς απρόσκλητος και τους εξηγεί για ποιο λόγο το ηλεκτρόνιο δεν μπορεί να περιστρέφεται σαν πλανήτης γύρω από τον πυρήνα. ΚΑ-ΤΑ-ΣΤΡΟ-ΦΗ !!! Τι θέλατε μαλάκες: Άτομο; Πάρτε μια ατομική μολότωφ στα κρανία σας! Να μην μακρηγορώ, φτάσαμε στο κυματοπακέτο στην καταρρέουσα κυματοσυνάρτηση του Σρέτινγκερ και από το «γύρω-γύρω όλοι στη μέση ο Μανώλης» του ηλεκτρονίου στην πιθανότητα μέσα στο τροχιακό νέφος.

Και τώρα ξαναδώστε σας παρακαλώ προσοχή. Εκείνες τις εποχές λοιπόν πάσχιζαν να κτίσουν ένα οικοδόμημα από εντελώς νέα υλικά-έννοιες, που έπρεπε να υλοποιήσουν (=έννοιες ποιήσουν) εκ του μηδενός. Και μόνο όταν το πήραν απόφαση να ξεφορτωθούν τις βαλίτσες-έννοιες της κλασικής φυσικής μπόρεσαν να εφορμήσουν στη κβαντοχώρα και να την κατακτήσουν. Με μοναδικό εργαλείο τον νου. Τώρα με «πιάνετε» γιατί επιμένω ότι ο νους πρέπει να ‘ναι φωτόσπαθο Τζεντάι. Τέτοιον νου έχουν οι σκαπανείς! Εκεί λοιπόν ένα βράδυ που αυτοί (οι σκαπανείς) σκάβανε χύνοντας τόνους ιδρώτα, ένας που τους κοιτάει και ξέρει για τι πράμα σκάβουν (για το κβάντο) τους πετάει το αμίμητο «πιστεύω ότι το κβάντο είναι κάτι το μεγαλειώδες». Δε χρειάζεται σκέψη, θα σας πω αμέσως πως νοιώσανε απέναντι του, αφοπλισμένοι, αποσβολωμένοι, παντελώς αδύναμοι ν’αντιμετωπίσουν την αήττητη ηλιθιότητα!

Είναι αυτή η κατάσταση αδυναμίας στην οποία βρίσκεσαι, που σε λυπάται κι ο διάβολος. Αυτό όμως που στο τέλος υλοποίησαν ήταν κυριολεκτικά ένα πελώριο τσουνάμι που σάρωσε τις πεδιάδες της κλασικής φυσικής διότι: Η ύλη που η κλασική φυσική θεωρούσε ως κάτι συμπαγές, ήρθε η κβαντική και απέδειξε ότι η ύλη ως τέτοια όχι μόνο δεν υφίσταται, αλλά είναι «πιθανοτετοιώσεων η έκφανσης συνπαραδιαπλεκομένων αυτισματικώς στο χωροχρόνο». Ποιητικά να ‘στε σίγουροι ότι σωστά αποδόθηκε η κβαντική έννοια της ύλης! Προτείνω λοιπόν μια «κβαντοψυχική», η οποία κάνει ακριβώς το ίδιο, αλλά από την ανάποδη!!!

Το «ψυχαπαυτώδες κενοφυσάλιον και την γενικώς σχετικοτιζομένη μετ’ αυτού lovelingless» τα καθιστά (Solid) Συμπαγή ψυχή κι αγάπη! Το αφηρημένο έστω κύκλος τάδε και «τραβάς» έναν κύκλο με τον δείκτη σου στον αέρα –άντε πιάσ’ τον, σ’ έναν κύκλο πραγματικό-υλικό όπως π.χ. ένα στεφάνι –που τον πιάνεις (=που πια τον αγγίζεις). Αυτό κάνει με την ψυχή και την αγάπη. Την υλοποιεί και την καθιστά μετρήσιμη. Για να μπορεί κάτι να χρησιμοποιηθεί επιστημονικά, πρέπει να είναι χειροπιαστό και μετρήσιμο! Που σημαίνει να προσδιορίζεται μ’ έναν μαθηματικό τύπο η ποσότητα.

Ορίστε και ο μαθηματικός τύπος της Αγάπης-Υπερβολικού Αγγίγματος: Ποσότητα αγάπης ισούται με το γινόμενο της δυνάμεως επί το εμβαδόν της κοινής επιφάνειας στην οποία ασκείται επί τον χρόνο που ασκείται επί συντελεστού διαπερατότητας. Ένας φυσικομαθηματικός αμέσως θα διαπιστώσει την ύπαρξη δράσης. Καθότι δράση ορίζεται το γινόμενο δύναμης επί χρόνο. Επίσης θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για την εξίσωση παροχής στην ρευστοδυναμική. Και φυσικά, αφού πρόκειται περί ρέουσας ενέργειας οργόνης! Συνεπώς υπάρχει πια τρόπος υπολογισμού της ημερήσιας συνιστώμενης δόσης αγάπης.

Όμως για την περίπτωση ανθρώπων που αναφέρεται ο Scott απαιτείται μέγιστη προσοχή. Μπορεί να δυσκολεύεσαι πολύ να το «χώσεις» στο μυαλό σου. Ψάξε βρες τι σ’ εμποδίζει. Εσύ έχεις το πρόβλημα. Μήπως πρέπει όπως οι πρωτοπόροι της Κβαντοφυσικής να ξεφορτωθείς τις κλασικές εννοιολογικές σου βαλίτσες; Να κατανοήσεις ή έστω ν’ αποδεχθείς ότι οι ίδιες λέξεις αλλάζουν πλέον περιεχόμενο; Όχι όμως αυθαίρετα. Παίρνει μέρος η των ονομάτων επίσκεψις! Διότι η Ψυχοδιατροφική είναι μια επιστήμη, η οποία κάνει χρήση αποκλειστικά και μόνο του φωτόσπαθου … της ελληνικής γλώσσας.

Πας μη κατανοών ελληνικά –Έλλην ή αλλοδαπός, αποκλείεται αυτομάτως και εξ ιδίοις. Σας υπενθυμίζω ότι άνευ καταδυτικού εξοπλισμού κατάδυση ΔΕΝ νοείται!!! Εδώ δεν προβαίνουμε σε κατάδυση εντός της ύλης, αλλά εις το αβυσσαλέο βάθος της ψυχής της ουσίας του ανθρωπίνου θηλαστικού! Δεδομένου ότι το ποιόν της ύλης και το ποιόν της ψυχής δεν ταυτίζονται, οι νόμοι που διέπουν την ουσία-ψυχή πιθανότατα να μας αιφνιδιάσουν αναπάντεχα! Και δεν ταυτίζονται διότι έχουμε ενδείξεις ότι το ποιόν που εξετάζει η Κβαντική Φυασική μπορεί να είναι η αναγκαία, αλλά δεν αποτελεί και την ικανή συνθήκη για την εκκόλαψη της ζωής. Βλέπε τα βιόντα του W. Reich.

Η Αγάπη, το Υπερβολικό Άγγιγμα, δεν είναι κβάντο (ας) επί (νι) μετρήσιμο, όχι-όχι-όχι! Είναι «πιστεύω ότι η αγάπη είναι κάτι το μεγαλειώδες». Τι λέτε μωρέ! Το «μεγαλειώδες» του κβάντου μας έδωσε όλη αυτή τη τεχνολογική υποδομή; Όχι η μετρησιμότητα του και η εξ αυτού χρηστικότητα του; Τέλος Πάντων! Ναι είναι μεγαλειώδες για μένα. Τώρα που το σκέφτομαι, αναλογιζόμενος που μας έφτασε. Τώρα πια! Όχι τότε γι αυτούς που «σκάβανε»! Αυτή η μεγαλειώδης αγάπη, σε τι είναι μεγαλειώδης για σένα τώρα; Για την βαρύτατη, επικινδυνότατη, εγωπάθεια της ανθρωπότητας εδώ και χιλιάδες επί χιλιάδων χρόνια; Τι πέτυχε με την «Μεγαλοσύνη» της; Ας καταστεί λοιπόν όπως το κβάντο, μετρήσιμη και κατά συνέπεια σαν το κβάντο χρηστική κι αφήστε τις μέλλουσες γενιές να την αποκαλούν μεγαλειώδη. Εξ όνυχος η μεγαλειότης του λέοντος! (κι εκ φολίδος το ερπετόν!)

Ορισμός: Κβάντο Αγάπης είναι η ελάχιστη απαιτούμενη ποσότητα αγάπης ικανής να αποτρέψει την ψυχική «νευρική ανορεξία» (όχι την πείνα). Φυσικά και δεν αποκλείω το πιθανότατο ενδεχόμενο ο ορισμός να θυμίζει το «γιουβαρλάκι άτομο». Εννοείται! Αυτή είναι η παρούσα αντι-ληψή μου από κατασκευαστική σκόπιμη αδυναμία αυθεντικής λήψης των δημιουργών του ανθρώπου, που πλέον οίδα ότι όχι μόνο δε μου λέει και πολλά, αλλά τελικά δε μου λέει και κάτι για την φύση, την ουσία των πραγμάτων. Μα πρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα για να βρεθείς σε κίνηση! Εν τέλει το κβάντο αγάπης είναι πράγματι «μεγαλειώδες», διότι είναι ευτραφές! Σαν το σωματίδιο του Θεού (Higgs)!

Έτσι λοιπόν στο τέλος της λαβυρινθώδους διαδρομής στα μονοπάτια του Νου και της Καρδιάς, βγήκαμε στο ξέφωτο (ουφ!) και καταλήξαμε παραδόξως (τι σου είναι η ζωή!) στο «η Αγάπη είναι Μεγαλειώδης και Θεϊκή». Με μια διαφορά. Είναι πλέον επιστήμη και όχι κενό πιστεύω. Αν και μόλις γεννήθηκε, όπως για κάθε μωρό, ο χρόνος θα δείξει. Τι έγινε! Έσβησε το ρημάδι το φωτόσπαθο! Δε γαμιέται. Στο ξέφωτο είμαι!

Σημ: απόσπασμα κλεμμένο παρά ανωνύμου άνευ αδείας του.

Μόνο που δεν κατάλαβε ο ανώνυμος ότι το μωρό το γέννησε ο Μέγας Βίλχελμ Ράιχ!!!

@Mythaon Pontix /miastala.com 2010