Πίστη στον Θεό Σημαίνει Αφοβία και Υπερβατικό Θάρρος. Που Πήγαν Σήμερα Αυτές οι Λέξεις;

Πολλοί άνθρωποι αρέσκονται στο να πιστεύουν ότι όλα είναι τυχαία. Διοτι Φοβούνται το Άγνωστο. Και το φοβούνται επειδή δεν μπορούν να το ελέγξουν.

Το Άγνωστο δεν ελέγχεται. Αφήνεται. Το Εγώ θέλει να είναι τόσο ελεγκτικό. Απο τη φύση του το Εγώ θέλει να ελέγχει τα πράγματα. Η Ψυχή καθόλου.

Συμπέρασμα: Αφύπνισε την Ψυχή σου (την μέχρι τώρα Άγνωστη Ψυχή) και πορεύσου προς το Άγνωστο. Αφού κατά βάθος το Γνωστό εσύ ο ίδιος το βαριέσαι. Αφού είναι πεπερασμένο. Και εσένα η Φύση σου είναι διπλή: Η πεπερασμένη και η άπειρη!! Πορεύσου προς το Άγνωστο και μη φοβού!! Ο Φόβος δεν υπάρχει!! Ο Φόβος είναι η Απουσία της Γενναιότητας και του Υπαρξιακού Θάρρους*1

Γι αυτό και δεν δικαιολογείται από θεολογικής πλευράς ένας χριστιανός να φοβάται. Να φοβάται μην κολλήσει ιούς από τη Θεία Κοινωνία. Μην βγει απ το σπίτι του και κολλήσει το οτιδήποτε από το περιβάλλον, αστικό και φυσικό. Ή να φοβάται τους μπάτσους και το άθλιο κράτος του Κούλη και του Χαρδαλιά.

Ο Αναστημένος Χριστός λιγουλάκι να ζει μέσα στην Καρδιές μας, δεν γίνεται να φοβόμαστε τίποτα. Ούτε τη φθορά του χρόνου (θάνατος), ούτε του χώρου (κάθομαι στο σπίτι μου γιατί ο έξω χώρος είναι μολυσμένος), ούτε την πάντοτε (όχι εξ ορισμού, αλλά αυτό προκύπτει κοιτάζοντας την Ιστορία. Γιατί άραγε; Ποιος κινεί τα νήματα της Παγκόσμιας Εξουσίας; Ο άνθρωπος μόνο; ) αξιοθρήνητη κοσμική εξουσία.

Βασικά η αποστολή του Χριστιανισμού στον κόσμο ήταν να υπερβεί ο Άνθρωπος τον Φόβο. Έχετε διαβάσει Βιους Αγίων; Αν ναι, τότε ξέρετε πολύ καλά τι θα πει Χριστιανικό (Χριστικό κατά το Εσωτεριστικότερον) Θάρρος.

Που πήγαν αυτά τα παραδείγματα; Μοιάζουν σαν μυθικές εκείνες οι εποχές. Που είναι οι Τρεις Παίδες εν Καμίνω που τους έκαψαν ζωντανούς και που τελικά δεν τούς κάηκε ούτε τρίχα; Που είναι ο Άγιος Γεώργιος που σκότωσε τον Δράκο (Δρακονιανοί; );

Που είναι η Οσία Μαρία η Αιγυπτία που ίπτατο και που έζησε 17 χρόνια μόνη στην έρημο; Που είναι ο Άγιος Γεράσιμος που είχε για κολλητό του φίλο ένα Λιοντάρι;*2 Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ που μια χαρά τα έβρισκε με την Αρκούδα του;

Που είναι ο Παισιος που ήταν σε δύο σημεία ταυτόχρονα, στο Άγιον Όρος και στο Ασραμ του Μπαμπάτζι*3 ; Που είναι ο Άγιος Λουκάς ο Ρώσσος ιατρός που χειρουργούσε τυφλός και έκανε ιατρικές θεουργίες*4;;

Που είναι οι χριστιανοί του 21ου αιώνα και μιας νέας δεκαετίας που μόλις μπήκε (άκρως περιπετειωδώς μπορούμε να πούμε) να δείξουν στον εαυτό τους και στο έλλογο Σύμπαν το υψηλό και Χριστικό τους θάρρος; Μόνο ένας, δύο, τρείς ιερείς*5 και μερικές δεκάδες χριστιανοί*6 εξεγέρθησαν ενάντια στον φόβο, ενάντια  στα μικρόβια του Περιβάλλοντος και της Εξουσίας;

Είμαστε τόσο μόνοι; Το Άγιο Πνεύμα μας εγκατέλειψε; Ένα περίπλοκο και νευρωτικό Εγώ γεμάτο με εμμονές μας έμεινε να επιβιώσουμε σ αυτό τον κόσμο; Με μόνη μας παρέα τη νοσταλγία του Εσχάτου και μια μακρινή και αμυδρή ανάμνηση του Παραδείσου*7;

Φέτος ούτε το Άγιο Φως δεν έφτασε στα χέρια μας. Κατέφθασε την καθιερωμένη ώρα του Μεγάλου Σαββάτου στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος και το πήγαν μέχρι την Πλάκα, στην Εξαρχία του Παναγίου Τάφου, και εκεί έμεινε!*8 Μετά από περιπέτειες έμαθα ότι κατάφερε να φτάσει στα χέρια λίγων πιστών!

Τι να σημαίνει αυτό; Φτάσαμε στον πάτο; Εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω (Ονειράμα); Ας είναι τουλάχιστον αυτός ο πάτος μας. Ας ήρθε ο πάτος ώστε αυτός να μας ξαναπετάξει ψηλά!! Μήπως είναι αυτή η πρωτοφανής κατάσταση μια μοναδική ευκαιρία να ξαναγνωρίσουμε απ την αρχή και τον εαυτό μας και την πίστη μας; Να δούμε μέσα από την απαγόρευση της Θείας Κοινωνίας  τι είναι η Θεία Κοινωνία και τι θα μπορούσε να προσφέρει στη ζωή μας;

Ας προσευχηθούμε λίγο πιο έντονα όλοι μας να μας αλλάξει εδώ και ΤΏΡΑ ο Κύριος μας, Ο Αναστημένος Χριστός, ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τη Σωτηρία του Εγώ*8 και για την Αφύπνιση της Ψυχής μας! ΑΜΗΝ-ΓΕΝΟΙΤΟ

Ο Βασίλης Ρωμανός είναι θεολόγος, υποψήφιος MSc Συγκριτικής Φιλοσοφίας της Θρησκείας στη Θεολογική Σχολή ΕΚΠΑ, υπεύθυνος των Εκδόσεων Εισέλιξη και μουσικός. Επισκεφτείτε το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο www.eiselixibooks.gr και τη σελίδα Πνευματική Ψυχολογία που θα τη βρείτε στο fb.

*1 Υπαρξιακό Θάρρος: Θρησκειοφιλοσοφική έννοια θεμελιωμένη από τον φιλόσοφο και θεολόγο Πάουλ Τίλλιχ στο γνωστό του έργο ” Το Θάρρος της Υπαρξεως”. Ο Τιλλιχ έμεινε στην ιστορία της Φιλοσοφίας ως ο Θεολόγος της Ελπίδας.

*2  ΠΗΓΗ: “Σταλαγματιές της Αγάπης του Θεού, οι Άγιοι και το Περιβάλλον”, Εκδόσεις Ιερά Μονή Χρυσοπηγής Χανίων,  Χανιά 2006

*3 ΠΗΓΗ: “Ο Νέος, οι Γκουρού και ο Γέρων Παισιος”, Διονύσιος Φαρασιώτης, Αυτοέκδοση: Αθανάσιος Ρακοβαλής, Θεσσαλονίκη 2005

*4 Για τον βίο και τα έργα του Οσίου Λουκά του Ρώσου ιατρού, δείτε το ντοκυμανταίρ σε ελληνική μεταγλώτιση!!

*5 Και φυσικά κορυφαίος εξ αυτών των ιερέων δεν είναι άλλος από τον Πρωτοπρεσβύτερο Βασίλειο Βολουδάκη του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών, τον οποίο επειδή τυγχάνει να γνωρίζω προσωπικά και να εχω παρακολουθήσει πάρα πολλές ομιλίες του, ομολογώ πως δεν τον έχω ξανακούσει σε τέτοιο ύφος και με τόση οργή!!

*6 Οι περισσότεροι απ αυτούς τους χριστιανούς τυγχάνει να είναι αθίγγανης καταγωγής!! Παρεπιπτόντως δείτε μια πολύ παλιά ομιλία του μακαριστού Αρχιμανδρίτη και Ιεροκύρηκα π. Αυγουστίνου Καντιώτη για το θέμα των τσιγγάνων!! 

*7 Χρήστος Μαλεβίτσης: Θρησκειοφιλόσοφος (1927-1997). Μεταφραστής πολλών βιβλίων φιλοσοφίας και φιλοσοφίας της Θρησκείας, έγραψε κι ο ίδιος 22 έργα-φιλοσοφικά δοκίμια με θεολογική και φιλοσοφική θεματολογία. Εσχατολογικής σκέψης ο Χ.Μ. έλεγε την χαρατηριστική του φράση ότι “η ουσία της πνευματικής διαστάσεως του ανθρώπου, είναι η νοσταλγία της έσχατης αλήθειας, η νοσταλγία του Παραδείσου”. Η οποία νοσταλγία του Παραδείσου, όσο είναι ζωντανή μέσα μας, μας δίνει μια κατεύθυνση που μας κρατάει ζωντανούς πνευματικά. Όσο δεν υπάρχει αυτή η νοσταλγία, αυτό σημαίνει ότι είτε ότι μας αρκεί αυτός ο κόσμος και μας ταιριάζει απόλυτα ώστε να μη θέλουμε τίποτε άλλο πέραν απ αυτόν, είτε ότι είμαστε απλά εγκλωβισμένοι-φυλακισμένοι σ αυτό τον κόσμο και δεν βλέπουμε  με καθαρό μάτι τις πραγματικές μας ανάγκες, οι οποίες τελικά είναι ψυχικές και άυλες (για παράδειγμα πίσω από το παραπέτασμα του σεξ και της καθημερινής μας ανάγκης για ερωτική συνεύρεση, κρύβεται η βαθύτερη καθαρά άυλη ανάγκη για συναισθηματική πληρότητα.

*8 ΠΗΓΗ: https://www.iefimerida.gr/ellada/agio-fos-afixi-stin-athina

*9 ΠΗΓΗ: Dion Fortune – “Θέματα Εσωτερισμου”. Εκδόσεις Ιάμβλιχος, Αθήνα 1992.