Η ψυχική αλλοίωση του ανθρώπου

Αυτό το άρθρο έχει ένα πολύ ειδικό θέμα. Τον φόνο! Και για την ακρίβεια, τον τρόπο με τον οποίο βλέπει ο σύγχρονος άνθρωπος τον φόνο…

Άραγε, όταν κάποιος βλέπει, καθημερινά και συστηματικά, επί 20, 30 ή 40 χρόνια, φόνους στην τηλεόραση ή τον κινηματογράφο μπορεί, σαν χαρακτήρας, ηθικά, συναισθηματικά ή διανοητικά, να μείνει ο ίδιος;

Οι ταινίες έχουν τον τρόπο να κάνουν τον θεατή να περιμένει εναγωνίως τον «καλό» να σκοτώσει τον αντίπαλό του. Και όταν τελικά αυτός το καταφέρνει, μια ανάσα ανακούφισης βγαίνει από την ψυχή του θεατή… «Ουφ! Επιτέλους τον σκότωσε!»

Ούτε μπορεί όλο αυτό να δικαιολογηθεί πίσω από τη φράση « Έλα βρε αδερφέ, είναι μόνο μία ταινία δράσης…!» Δυστυχώς, δεν είναι μόνο μία ταινία δράσης… Είναι βομβαρδισμός αγωνίας, φόβου και βίας στις περισσότερες ταινίες ή σειρές αυτού του τύπου. Και φυσικά, ο «ήρωας», παραμένει πάντα «καλός», όσους φόνους κι αν κάνει.

Αυτός ο διαποτισμός της ψυχής του θεατή με αίμα και πόνο έχει σαν αποτέλεσμα την απονέκρωση του αισθήματος της αξίας της ζωής και της αγάπης για όλες τις μορφές ζωής, την αναισθητοποίηση του ανθρώπου απέναντι σε ένα πλάσμα που υποφέρει ή πεθαίνει, ακόμα κι αν αυτό συμβεί μπροστά στα μάτια του στην πραγματική ζωή. Άλλωστε είναι μία σκηνή που την έχει «βιώσει» χιλιάδες φορές και του έχει γίνει συνήθεια, που φτάνει στην αδιαφορία…

Για τον άνθρωπο που έχει ανελιχθεί στα υψηλά διανοητικά και πνευματικά πεδία, ο φόνος δεν είναι στην φύση του  (Άνθρωπος = Διάνοια που θεραπεύει). Αλλά ακόμη και για τον άνθρωπο-κυνηγό, που επιθυμεί να σκοτώσει προκειμένου να επιβιώσει, υπάρχουν δύο τινά:

α) ο άνθρωπος δεν είναι, από την φύση του, ον σαρκοφάγο και

β) γίνεται αναφορά στον άνθρωπο, που ζει σε σπηλιές και καλύβες ή επιβιώνει σε δύσκολες συνθήκες, κάτι με το οποίο δεν μπορεί να συγκριθεί ο σύγχρονος άνθρωπος, που αγοράζει έτοιμη την τροφή του και δεν χρειάζεται να πάει ο ίδιος να κυνηγήσει και να σκοτώσει το θήραμά του προκειμένου να τραφεί.

Ο φόνος και η βία είναι αδικαιολόγητες πράξεις σε μία κοινωνία πολιτισμένη, που αποτελείται από ανθρώπους υψηλού πνευματικού επιπέδου.

Επίσης, όπως μας διδάσκει η Ιστορία, ο άνθρωπος δεν δύναται να αναπτύξει υψηλό πολιτιστικό και πνευματικό επίπεδο, όταν κρατά απασχολημένο τον νου του, μόνο με τα προς το ζην.
Στο παρελθόν, οι πολιτισμοί που άνθισαν στα πνευματικά επίπεδα ήταν αυτοί που αναπτύχθηκαν σε ισορροπημένες καιρικές συνθήκες, έχοντας λύσει τα βασικά προβλήματα διαβίωσης.

Σημείωση: Παρότι αυτό το άρθρο αναφέρεται ειδικά στον φόνο, η ζημιά είναι καθολική.
Ας αναλογιστεί μόνος του, ο κάθε αναγνώστης, την αλλοίωση που έχουν υποστεί οι απόψεις της κοινωνίας για την οικογένεια, την αγάπη, τον έρωτα ή την πίστη…

Απόσπασμα από το βιβλίο της Φωτεινής Τυράσκη «Φύση, Τέχνη και Υποσυνείδητα μηνύματα», εκδόσεις «Νάξιος» – naxios.gr

Η Φωτεινή Τυράσκη είναι πτυχιούχος των Τ.Ε.Ι. Αθηνών, της Σχολής Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών, του Τμήματος Γραφιστικής, με ειδικότητα στη Γραφιστική Κινηματογράφου, το Κινούμενο Σχέδιο και τα Ειδικά Εφέ.