GEWKWN: ΜΕΡΟΣ Β’   Ἡ Ἐλληνορωμαϊκή Σύνθεση καὶ τὸ Πέρασμα στὸ Βυζάντιο. Η Ελληνική Ιστορία με τα δικά μου μάτια

Ο ελληνικός κόσμος δεν έσβησε ποτέ, μεταμορφώθηκε.
Η φλόγα της φιλοσοφίας, της τέχνης, του δικαίου και της ελευθερίας δεν έσβησε, με τον Αλέξανδρο ταξίδεψε.
Απλώθηκε από τη Μεσόγειο ως την Ινδία, κι ύστερα, μέσα από τη Ρώμη, επανήλθε στη Δύση με άλλη μορφή.

Ἡ Ρώμη: Ἡ Δύναμη ποὺ ἔγινε Φορέας. Η Ρώμη, στην αρχή, δεν είχε   φιλοσοφία. Είχε Πράξη. Είχε το Δίκαιο, τη δομή, τη στρατηγική. Είχε την ικανότητα να οργανώνει.

Όταν ήρθε σε επαφή με την Ελλάδα, δεν κατέκτησε μόνο εδάφη, ΑΛΛΑ     κατακτήθηκε απ’ το πνεύμα. Οι Ρωμαίοι μαθητεύουν στους Έλληνες στη ρητορική, στην ιατρική, στην τέχνη, στη θεολογία, στην ίδια τη γλώσσα.
Ο Έλληνας διδάσκει και ο Ρωμαίος εφαρμόζει.
Η σκέψη γίνεται Νόμος, και ο Νόμος γίνεται αυτοκρατορία.

Έτσι γεννήθηκε το Ελληνορωμαϊκό Πνεύμα, μια σύνθεση λογικής και ισχύος,      γνώσης και διοίκησης, θεωρίας και πράξης.

Ἡ Ἑλληνικὴ Σκέψη ὡς Θεμέλιο τοῦ Βυζαντίου:

Όταν η ρωμαϊκή αυτοκρατορία διασπάται, η Ανατολή, η ελληνόφωνη, δεν είναι απλώς συνέχεια, είναι αναγέννηση.
Η Νέα Ρώμη, η Κωνσταντινούπολη, χτίζεται επάνω σε ελληνικό έδαφος και ελληνική συνείδηση.

Ο Χριστιανισμός, που ήρθε ως αποκάλυψη, βρήκε στο ελληνικό πνεύμα τη γλώσσα και τη φιλοσοφία για να εκφραστεί.
Χωρίς τον ελληνικό λόγο, η θεολογία θα ήταν βουβή.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας σκέφτονται με όρους Πλάτωνος και Αριστοτέλη,
μιλούν ελληνικά, αναζητούν λογικά την πίστη.

Ο Βυζαντινός κόσμος δεν είναι ούτε “Ρωμαϊκός” ούτε “Χριστιανικός” μόνο.
Είναι η επιβίωση του ελληνικού πνεύματος μέσα σε θεολογικό ένδυμα.
Η Παιδεία παραμένει ιερή, η γλώσσα ζωντανή, η τέχνη συμβολική, η φιλοσοφία θεο-φορούμενη.

Ἡ Πνευματικὴ Ἀποστολή τοῦ Βυζαντίου:  Στο Βυζάντιο, το φως δεν έρχεται   από έξω, εκπορεύεται από μέσα. Οι ιεροί ναοί χτίζονται για να συμβολίζουν   το Σύμπαν, η αγιογραφία δεν είναι ζωγραφική,  είναι θεολογία με χρώμα,
το φως των εικόνων δεν απεικονίζει, αποκαλύπτει.

Η Μυστική Θεολογία των Ελλήνων Πατέρων, από τον Γρηγόριο Νύσσης έως τον Γρηγόριο Παλαμά, είναι συνέχεια της αρχαίας ελληνικής αναζήτησης του Όντος.
Το «ἄκτιστον φῶς» των ησυχαστών δεν διαφέρει από το φως της αλήθειας  που ζητούσε ο Πλάτων, είναι απλώς η ίδια πορεία, με νέα εμπειρία.

Ἡ Πολιτισμικὴ Σταθερά: Ὁ Ἕλλην ὡς Ἀγωγός

Μέσα στους αιώνες, ο Έλληνας του Βυζαντίου δεν παύει να είναι μεταδότης γνώσης. Από τα πανεπιστήμια της Κωνσταντινούπολης ως τα μοναστήρια του Άθω, διασώζει, αντιγράφει, σχολιάζει, ερμηνεύει.

Εκείνοι που έφυγαν μετά την Άλωση του 1453 μετέφεραν στη Δύση όχι απλώς     βιβλία,  μετέφεραν την πνευματική φλόγα του ελληνισμού. Χάρη σ’ αυτούς,     ο σπόρος της Αναγέννησης βλάστησε. Η Ευρώπη ξύπνησε από τη λήθη της,
όχι από την τύχη, αλλά από τη Μνήμη που κουβαλούσαν οι Έλληνες λόγιοι.

Ἡ Κληρονομιά: Η Ελληνορωμαϊκή σύνθεση και η βυζαντινή συνέχεια δεν        είναι μουσειακά φαινόμενα.  Είναι ζωντανή απόδειξη ότι ο ελληνισμός δεν είναι απλώς ιστορικός, είναι διαχρονικός.

Όπου υπάρχει αναζήτηση του μέτρου, του λόγου, της αλήθειας,
όπου ο άνθρωπος στέκεται όρθιος μπροστά στο θείο με συνείδηση κι όχι      φόβο, εκεί ζει το πνεύμα του ελληνισμού.

GEWKWN    2025

                                                —————————–

GEWKWN: ΜΕΡΟΣ Γ’ : Ἡ Ἐπανάσταση ποὺ δὲν Ὀλοκληρώθηκε Ποτέ

Η Ελληνική Ιστορία με τα δικά μου μάτια. Τὸ 1821 καὶ ἡ Σύγχρονη Ἐξάρτηση Η Ελληνική Ιστορία με τα δικά μου μάτια

Η Επανάσταση του 1821 δεν υπήρξε μόνο στρατιωτικό γεγονός. Ήταν αναμνησιακή έκρηξη, μια ανάκληση της ψυχής του έθνους που είχε λησμονήσει τον εαυτό του. Ήταν κάλεσμα προς το φως όχι μόνο για ανεξαρτησία, αλλά για επανενθύμηση.

Ἡ Φλόγα τῆς Ἐλευθερίας:

Οι Έλληνες δεν ξεσηκώθηκαν για βασίλεια, για εδάφη ή για κόμματα.
Ξεσηκώθηκαν γιατί θυμήθηκαν ποιοι είναι. Στα βουνά, στα μοναστήρια, στα       καράβια, αναγεννήθηκε μια κοινή συνείδηση, ότι η ελευθερία δεν είναι       παραχώρηση, αλλά κατάσταση ψυχής.

Η Φιλική Εταιρεία δεν ιδρύθηκε ως μηχανισμός εξουσίας, αλλά ως  αδελφότητα μύησης.  Οι όρκοι της είχαν πνευματικό χαρακτήρα, μιλούσαν   για καθαρμό, δικαιοσύνη, αναγέννηση του Γένους.

Το 1821 δεν ήταν απλώς επανάσταση εναντίον της Οθωμανικής κατοχής,
ήταν επανάσταση εναντίον της λήθης.

Ἡ Ἀπελευθέρωση ποὺ Ἔγινε Ἐξάρτηση:

Όμως, όπως συμβαίνει πάντοτε με τα έθνη που θυμούνται τη δύναμή τους,
οι δυνάμεις του κακού έσπευσαν να την περιορίσουν.

Η “ανεξαρτησία” της Ελλάδας σχεδιάστηκε όχι στο Μεσολόγγι, αλλά στα διπλωματικά τραπέζια της Ευρώπης. Το νέο κράτος στήθηκε με όρια, δάνεια,      προστάτες, βασιλείς “εισαγόμενους”.
Η φλόγα της ψυχής μπήκε μέσα σε διοικητικά σύνορα και οικονομικούς όρους.

Η επανάσταση που ξεκίνησε με ύμνο στο φως, τελείωσε με υπογραφή σε      χαρτί. Ο Έλληνας από αγωνιστής έγινε “υπήκοος”.

Ἡ Πνευματικὴ Ἀπώλεια:

Το πιο μεγάλο τίμημα δεν ήταν οι νεκροί, αλλά η παραίτηση της ψυχής.
Η Ελλάδα που αναστήθηκε, δεν πρόλαβε να θυμηθεί ποια ήταν, της το  θύμιζαν μόνο στις εθνικές εορτές, όχι στην καθημερινή πράξη.

Οι ισχυροί του κόσμου φρόντισαν να χτίσουν κράτος, όχι έθνος συνειδητό.      
Να εμφυσήσουν ευγνωμοσύνη, όχι αξιοπρέπεια.
Να δημιουργήσουν μαθητές, όχι συνεχιστές. Το σχολείο έγινε μηχανισμός πειθαρχίας, η ιστορία έγινε αφήγηση “σωτηρίας” από ξένους, η πίστη έγινε      φόβος αντί φωτισμός.

Ἡ Νέα Κατοχή: Οι αιώνες πέρασαν, μα το σχέδιο έμεινε. Χρέη, δάνεια, συμφωνίες “βοήθειας”, οικονομικές επιτροπείες, “ευρωπαϊκοί εταίροι”.
Ο ίδιος μηχανισμός σε νέα μορφή.

Το 2010 δεν μας κατέκτησαν με όπλα, αλλά με υπογραφές. ( μνημόνιο )  μια χώρα που πούλησε το μέλλον της για να πληρώσει τα δεσμά της. Κι όμως, ο Έλληνας, βαθιά μέσα του, δεν υποδουλώθηκε ποτέ.  Η μνήμη του είναι ανυπότακτη.

Ἡ Ἀνεξαρτησία ὡς Ἐσωτερικὴ Ἐπανάσταση:

Η αληθινή ολοκλήρωση της Επανάστασης δεν θα ’ρθει από νέες μάχες,
αλλά από νέα συνείδηση. Όταν ο Έλληνας πάψει να ζητά σωτήρες, όταν καταλάβει πως η ελευθερία δεν “χαρίζεται”, αλλά καλλιεργείται με παιδεία,       ευθύνη και ενότητα, τότε θα έχει τελειώσει ο κύκλος της εξάρτησης.

Η επανάσταση του 1821 περιμένει ακόμη να ολοκληρωθεί, όχι στα πεδία των      μαχών, αλλά μέσα στον νου και την ψυχή του σύγχρονου ανθρώπου.

Η ιστορία μάς δίδαξε πολλά, αλλά το σημαντικότερο δεν το έχουμε μάθει ακόμα, ότι κανείς δεν μπορεί να σκλαβώσει έναν λαό που γνωρίζει ποιος είναι.

Η ελευθερία δεν κατοικεί στα χαρτιά των συνθηκών, αλλά στη μνήμη, στη γλώσσα, στην καρδιά. Κι όταν ο Έλληνας ξαναθυμηθεί, όχι απλώς τι έκανε, αλλά γιατί το έκανε, τότε η Επανάσταση θα πάψει να είναι “παρελθόν”
και θα γίνει ξανά παρόν

GEWKW      2025