Η νέα απογραφή της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικής Αλληλεγγύης καταγράφει τον πληθυσμό των Ρομά στην Ελλάδα στους 116.090 ανθρώπους, δηλαδή περίπου το 1,1% του συνολικού πληθυσμού. Ο αριθμός αυτός κατανέμεται σε 38.529 οικογένειες, με τη μεγάλη τους πλειονότητα να συγκεντρώνεται σε Ανατολική Μακεδονία – Θράκη, μεταμοσχευση μαλλιων παρενεργειεσ Αττική, Θεσσαλία, Δυτική Ελλάδα και Κεντρική Μακεδονία. Παρότι υπάρχει μια εικόνα ένταξης, η πραγματικότητα είναι διαφορετική: οι περισσότεροι ζουν σε οικισμούς με πρόχειρες κατασκευές, τροχόσπιτα ή παράγκες χωρίς καν βασικές συνθήκες υγιεινής.

Αν και περίπου 30.000 διαμένουν σε κανονικά σπίτια εντός πόλεων, ένα τεράστιο ποσοστό —περίπου 20.000— εξακολουθεί να ζει σε καταυλισμούς με σκηνές και αυτοσχέδια παραπήγματα. Στο εκπαιδευτικό πεδίο, οι πρόοδοι είναι αργοί, με τα παιδιά να εγκαταλείπουν το σχολείο σε μικρότερο βαθμό από παλιότερα, αλλά η μεγάλη έλλειψη εξειδίκευσης και μόρφωσης κρατάει τους Ρομά αποκλεισμένους από την αγορά εργασίας.

Η δημογραφική τους σύνθεση δείχνει έναν εξαιρετικά νεανικό πληθυσμό: σχεδόν οι μισοί είναι ηλικίας 20-39 ετών. Οι Ρομά δίνουν έμφαση στη δημιουργία μεγάλων οικογενειών, με πάνω από το 50% να είναι τρίτεκνες ή πολύτεκνες οικογένειες. Αυτό σημαίνει υψηλότερες δαπάνες για τα κρατικά επιδόματα που χρηματοδοτούνται από τους φόρους των υπολοίπων Ελλήνων, την ώρα που η ίδια η χώρα μας υποφέρει από υπογεννητικότητα. Οι Έλληνες βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν σε κλίμα ανασφάλειας και οικονομικής δυσπραγίας, ενώ ταυτόχρονα συντηρούν με τα δικά τους λεφτά έναν πληθυσμό που σε μεγάλο βαθμό δεν εργάζεται.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής, η εργασία αποτελεί πηγή εισοδήματος μόνο για το 51% των Ρομά, συχνά σε ασταθείς και χαμηλής εξειδίκευσης θέσεις, ενώ το 45% ζει κυρίως από κρατικά επιδόματα. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα: η κοινωνία καλείται να καλύψει με τους φόρους της τη διαφορά, πληρώνοντας για την καθημερινή διαβίωση χιλιάδων οικογενειών που έχουν συνηθίσει να στηρίζονται στην κρατική αρωγή αντί στην προσωπική τους εργασία.

Ακόμα πιο σοβαρά είναι τα στοιχεία που αφορούν τις συνθήκες διαβίωσης. Το 22% δεν έχει ούτε τουαλέτα ούτε ντους, ενώ το 20% δεν έχει μόνιμη σύνδεση στο ηλεκτρικό ρεύμα. Ωστόσο, σχεδόν όλοι διαθέτουν κινητό τηλέφωνο (98%) και τηλεόραση (90%), αλλά μόλις το 24% υπολογιστή. Πρόκειται για μια αντίφαση που δείχνει πού κατευθύνονται οι προτεραιότητες.

Η άλλη όψη: Εγκληματικότητα και Ρομά

Το οικονομικό βάρος που σηκώνει η ελληνική κοινωνία γίνεται ακόμη πιο δυσβάσταχτο όταν συνδυάζεται με την εγκληματικότητα. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της ΕΛ.ΑΣ., που παρουσιάστηκε σε δημοσίευμα του Πρώτου Θέματος, το 84% όσων Ελλήνων εμπλέκονται σε κλοπές και διαρρήξεις είναι Ρομά. Το ποσοστό αυτό είναι συγκλονιστικό, καθώς αποδεικνύει ότι η παραβατικότητα αποτελεί μια βαθιά ριζωμένη πραγματικότητα στην καθημερινότητα πολλών καταυλισμών.

Με άλλα λόγια, την ώρα που οι Έλληνες πολίτες καλούνται να πληρώσουν φόρους για να στηρίξουν με επιδόματα μια κοινότητα που ήδη δεν εργάζεται επαρκώς, ταυτόχρονα βλέπουν τις περιουσίες τους να απειλούνται από την ίδια αυτή κοινότητα. Εκατοντάδες περιστατικά κλοπών, ληστειών και παραβατικότητας χρεώνονται σε Ρομά, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο: οι Έλληνες πληρώνουν, οι Ρομά συντηρούνται, αλλά και παρανομούν σε βάρος της κοινωνίας που τους συντηρεί.

Η απογραφή μπορεί να καταγράφει αριθμούς και στατιστικά, αλλά πίσω από αυτούς κρύβεται η σκληρή αλήθεια: η ελληνική κοινωνία σηκώνει στις πλάτες της το βάρος μιας μειονότητας που στηρίζεται σε επιδόματα, ζει σε συνθήκες που πληρώνουν οι υπόλοιποι και σε σημαντικό βαθμό τροφοδοτεί την εγκληματικότητα. Το ερώτημα είναι μέχρι πότε το κράτος θα κλείνει τα μάτια σε αυτήν την πραγματικότητα και θα συνεχίζει να φορτώνει τον λογαριασμό στον Έλληνα φορολογούμενο.