Το Περιφερειακό Δικαστήριο της Βιέννης μόλις επικύρωσε μια σύμβαση που βασίζεται στον ισλαμικό νόμο της σαρία, μια απόφαση που έχει προκαλέσει αναταραχή σε όλη την Αυστρία, την Ευρώπη και τη Δύση.

Πώς τηρήθηκε ο ισλαμικός νόμος στην Αυστρία;

Μια σύμβαση βάσει του ισλαμικού δικαίου μεταξύ δύο επιχειρηματικών εταίρων κρίθηκε έγκυρη εντός του νομικού πλαισίου της Αυστρίας. Και, ενώ είναι αλήθεια ότι η αυστριακή νομοθεσία έχει κατά καιρούς αναγνωρίσει ιδιωτικές θρησκευτικές συμφωνίες σε συγκεκριμένες περιπτώσεις στο παρελθόν, η απόφαση αυτή φαίνεται να έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο. Ουσιαστικά, το δικαστήριο επικύρωσε τη δεσμευτική ισχύ των αρχών της σαρία σε αστικές διαφορές.

Το Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα (ÖVP), χαρακτηρίστηκε την απόφαση «βαθιά ανησυχητική», επισημαίνοντας ότι ο νόμος της σαρία περιέχει διατάξεις που έρχονται σε άμεση αντίθεση με τις ευρωπαϊκές αξίες και την ισότητα δικαίου – όπως κανόνες που αφορούν τις γυναίκες, την κληρονομιά και τα οικογενειακά δικαιώματα. Το ÖVP ανακοίνωσε αμέσως νέα μέτρα που αποσκοπούν στην πρόληψη παρόμοιων περιπτώσεων, προειδοποιώντας ότι το κράτος δικαίου της Αυστρίας δεν μπορεί να διαβρωθεί από παράλληλα συστήματα.

Παράλληλα, το Αυστριακό Κόμμα Ελευθερίας (FPÖ) δήλωσε σε ανακοίνωσή του ότι «η απόφαση αναβαθμίζει τις ισλαμικές παράλληλες κοινωνίες στην Αυστρία και αποδυναμώνει τις δυνάμεις που δεν θέλουν να υποταχθούν στο Ισλάμ. Μια θλιβερή μέρα για το κοσμικό συνταγματικό κράτος». Ένα μέλος του κόμματος επανέλαβε το συναίσθημα, γράφοντας ότι « ο νόμος της σαρία είναι ασυμβίβαστος με την αυστριακή κατανόηση του δικαίου και παραβιάζει όλα τα ηθικά πρότυπα με τα οποία είναι εξοικειωμένος ».

Ακόμη και η Τουρκική Πολιτιστική Κοινότητα (TKG) διαμαρτυρήθηκε για την απόφαση αναγνώρισης του νόμου της σαρία, τονίζοντας ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) είχε προηγουμένως αποφασίσει το 2003 ότι ο νόμος της σαρία και η επακόλουθη εισαγωγή παράλληλων νομικών συστημάτων ήταν στην πραγματικότητα απαγορευμένες στην Ευρώπη. Ο γενικός γραμματέας της TKG έγραψε « η απόφαση του δικαστηρίου της Βιέννης αποτελεί μια σημαντική παρέμβαση, σήμερα στην κοσμική οικονομία, αύριο ίσως στους κανονισμούς παραγωγής, υπηρεσιών και πωλήσεων ».

Να υπενθυμίσουμε ότι: Η Σαρία δεν εφαρμόζεται νομικά στην Τουρκία, καθώς καταργήθηκε το 1926 μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας και την υιοθέτηση δυτικού τύπου δικαίου. Η Ευρώπη πλέον βαδίζει σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια, καταλύοντας τον πολιτισμό και τις αξίες της.

Όσοι υποστηρίζουν την απόφαση υποστηρίζουν ότι τα άτομα θα πρέπει να έχουν την ελευθερία να συνάπτουν συμβάσεις χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε πλαίσιο επιθυμούν. Θεωρούν ότι αυτό αποτελεί απλή αναγνώριση μιας σύμβασης, σεβόμενη παράλληλα την πολυπολιτισμικότητα και την ελευθερία της θρησκείας.

Εάν τα αυστριακά δικαστήρια νομιμοποιήσουν μια επιχειρηματική σύμβαση που βασίζεται στον νόμο της σαρία, τότε ποιες άλλες «συμφωνίες» που συνάπτονται βάσει του νόμου της σαρία θα επιβάλουν; Τι γίνεται με τις διαδικασίες διαζυγίου, τις κληρονομικές διαφορές ή τις διαμάχες για την επιμέλεια; Μόλις ένα παράλληλο νομικό σύστημα αποκτήσει αναγνώριση – κάτι που στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει γίνει – θα μπορούσε σταδιακά να επεκταθεί πέρα ​​από τις επιχειρηματικές συμβάσεις και να αρχίσει να αμφισβητεί το ευρωπαϊκό δίκαιο στο σύνολό του.

Μελέτη περίπτωσης: Τι συμβαίνει όταν οι νόμοι συγκρούονται;

Για να κατανοήσουμε τις συνέπειες αυτής της απόφασης, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ένα παράδειγμα του πώς οι νόμοι διαφέρουν τόσο πολύ. Για παράδειγμα, όσον αφορά την κληρονομιά:

-Σύμφωνα με το αυστριακό δίκαιο, τα παιδιά (υιοί και κόρες εξίσου) δικαιούνται ίσα μερίδια στην περιουσία ενός γονέα. Οι σύζυγοι (άνδρες και γυναίκες) έχουν επίσης προστατευόμενα δικαιώματα.
-Σύμφωνα με τον νόμο της σαρία, οι κόρες τείνουν να κληρονομούν τα μισά από αυτά που κληρονομούν οι γιοι, και οι χήρες λαμβάνουν λιγότερα ακόμα κι από τους άνδρες συγγενείς δευτέρου βαθμού.

Έτσι, εάν τα αυστριακά δικαστήρια συνεχίσουν να αναγνωρίζουν διαθήκες ή συμβόλαια που βασίζονται στις αξίες της σαρία, οι οικογένειες είναι πιθανό να εμπλακούν σε έντονες διαμάχες όπου οι γυναίκες στερούνται ίσης μεταχείρισης που η αυστριακή νομοθεσία εγγυάται εδώ και δεκαετίες. Για πολλούς Ευρωπαίους, αυτή η μελέτη περίπτωσης είναι μόνο ένα παράδειγμα του πώς η είσοδος των αποφάσεων της σαρία στο νομικό σύστημα αποτελεί επικίνδυνο προηγούμενο, υπογραμμίζοντας πώς οι δύσκολα κερδισμένες αρχές της ισότητας κινδυνεύουν να αντικατασταθούν από θρησκευτικούς κώδικες.

Μια χώρα σε σταυροδρόμι

Η Αυστρία αγωνίζεται εδώ και καιρό να εξισορροπήσει την ενσωμάτωση με την πολιτιστική αυτονομία, ειδικά δεδομένου του αυξανόμενου μουσουλμανικού πληθυσμού της. Παρά το γεγονός ότι δεν αποτελεί νέα συζήτηση όσον αφορά τις πολιτισμικές διαφορές και τον καλύτερο τρόπο διαχείρισής τους, η ιδέα ότι ο ισλαμικός νόμος μπορεί να εφαρμοστεί σε ένα ευρωπαϊκό δικαστήριο φαίνεται να έχει επηρεάσει αρνητικά.

Άλλοι σχολιαστές έχουν προειδοποιήσει ότι αυτό δεν αφορά μόνο την Αυστρία. Είναι εύκολο για ορισμένους να φανταστούν να εξαπλώνεται σε όλη την ήπειρο, δεδομένων των διασυνδεδεμένων νομικών συστημάτων της ΕΕ. Εάν είναι νομικά εφικτό να τηρούνται οι συμβάσεις που βασίζονται στη σαρία, τότε τι εμποδίζει τη Γαλλία, το Βέλγιο ή τη Γερμανία να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους;

Οι ευρωπαϊκές πόλεις δέχονται ήδη αυξανόμενη πίεση από ισλαμιστικές ομάδες για να εξασφαλίσουν τοπική αναγνώριση της σαρία σε οικογενειακά ή οικονομικά ζητήματα. Η απόφαση του αυστριακού δικαστηρίου σε αυτή την υπόθεση είναι πιθανό να ενθαρρύνει αυτές τις προσπάθειες και κινδυνεύει να κατακερματίσει τα νομικά πρότυπα εντός των συνόρων της Ευρώπης.

Ανησυχίες για την αυξανόμενη ισλαμική επιρροή

Στην καρδιά αυτής της μοναδικής νομικής υπόθεσης βρίσκεται μια βαθύτερη πολιτισμική ανησυχία: μήπως το Ισλάμ αναδιαμορφώνει σιγά σιγά την ευρωπαϊκή κοινωνία και τους νόμους της από μέσα;

Για πολλούς, αυτή η απόφαση μοιάζει λιγότερο με μια μεμονωμένη υπόθεση και περισσότερο με μια ακόμη απόδειξη μιας αυξανόμενης επιρροής στη Δύση. Κάθε νομική νίκη λέγεται ότι υπονομεύει τις κοσμικές, ιστορικές παραδόσεις της Ευρώπης και αρχίζει να εγείρει ερωτήματα σχετικά με το ποιος θέτει τους κανόνες. Η συνέχιση της διευκόλυνσης των απαιτήσεων για την αναγνώριση των ισλαμικών παραδόσεων και νόμων δεν καθησυχάζει τα μυαλά που ανησυχούν για την πολιτισμική μετατόπιση που συντελείται.

Λοιπόν, τι ακολουθεί;

Η αυστριακή κυβέρνηση έχει υποσχεθεί νομοθετική δράση για να επιβεβαιώσει την υπεροχή του αυστριακού δικαίου έναντι οποιουδήποτε θρησκευτικού κώδικα. Ωστόσο, για πολλούς, η ζημιά μπορεί ήδη να έχει γίνει, καθώς η Ευρώπη αναγκάζεται τώρα να αντιμετωπίσει το ερώτημα του πόσο μακριά θα πρέπει να φτάσει η πολυπολιτισμική στέγαση.

Οι παλαιότερες γενιές λένε ότι αυτή η απόφαση αντιπροσωπεύει μια διάβρωση της νομικής ασφάλειας που τους έχει βασανίσει σε όλη τους τη ζωή, και οι νεότεροι Ευρωπαίοι (ιδιαίτερα όσοι ανησυχούν για τις μελλοντικές ελευθερίες) αναρωτιούνται: αν τα εθνικά δικαστήρια μπορούν να επικυρώσουν τον νόμο της σαρία σήμερα, ποιοι νόμοι θα διέπουν τη ζωή μας στο μέλλον;

Είναι αυτό μια προειδοποίηση για την Ευρώπη;

Το ευρύτερο ζήτημα εδώ υπερβαίνει κατά πολύ την επιχειρηματική σύμβαση. Θέτει το ερώτημα ποιος θεσπίζει τους κανόνες μιας χώρας – τα δημοκρατικά εκλεγμένα κοινοβούλια ή οι εισαγόμενοι θρησκευτικοί κώδικες; Τα νομικά συστήματα της Ευρώπης χτίστηκαν εδώ και αιώνες για να υπερασπιστούν την κοσμική δημοκρατία και να προστατεύσουν τα ατομικά δικαιώματα. Η αποδυνάμωση αυτής της βάσης, ακόμη και σε μεμονωμένες περιπτώσεις, κινδυνεύει να δημιουργήσει ένα προηγούμενο που θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά την κοινωνία και τον χαρακτήρα της Ευρώπης.

Τελική Σκέψη

Το αν η Ευρώπη καταφέρει να βάλει ένα όριο σε αυτό ή όχι μπορεί κάλλιστα να καθορίσει το πολιτιστικό της μέλλον, το οποίο πολλοί ήδη φοβούνται ότι φαίνεται ζοφερό. Οι ευρωπαίοι πολίτες πρέπει να αντιδρούν για τον πολιτισμό τους, όπως κάνουν οι μουσουλμάνοι πολίτες στις χώρες τους.

anazitiseis.gr