του Γιώργου Πιπερόπουλου

’Ήταν μέσα της δεκαετίας του 1950, ήμουν μαθητής στο Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης. ξεκινούσε η γιγάντια έξοδος ανέργων Ελλήνων για απασχόληση στην Κεντρική Ευρώπη (κυρίως στη Γερμανία) και στην Αυστραλία και η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ έφερε στις Κινηματογραφικές αίθουσες μια κωμωδία (εμπλουτισμένη με αρκετές σταγόνες λυρισμού) με τίτλο «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο»…

Είχαμε τότε στην Πατρίδα μας Ελλάδα, πέρα από τα θαλασσόβρεχτα ακρογιάλια, κάτω από το καταγάλανο Ουρανό και τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα και το μοναδικό στην υφήλιο γνώρισμα που δεν μπορεί να μεταφραστεί με ακρίβεια σε καμία άλλη γλώσσα όσες προσπάθειες και αν έχουν γίνει, το…ΦΙΛΟΤΙΜΟ!…

Γενιές ολόκληρες, διαδοχικά, είχαμε γαλουχηθεί με αυτή τη μοναδική στον κόσμο έννοια, την πλέον δυσνόητη για κάθε άλλο Λαό του πλανήτη μας…

Και επιπρόσθετα, ήμασταν τότε, οι περισσότεροι Έλληνες όπως και τώρα, οικονομικά «φτωχοί» αλλά φροντίζομε ως «κόρη οφθαλμού» Πανελλαδικά μια έννοια πολύτιμη, τώρα πια δυσεύρετη στην Ελλάδα των Μνημονίων (συγνώμη εννοώ των «Θεσμών») την «ΤΣΙΠΑ» μας…

Η «ΤΣΙΠΑ» αναφερόταν στη αίσθηση που είχε κάθε Έλληνας, κάθε Ελληνίδα και εμείς τα Ελληνόπουλα ότι οι άλλοι θα μας σέβονται εφόσον πρώτοι εμείς με τη συμπεριφορά μας φροντίζουμε να μην…ΞΕΤΣΙΠΩΘΟΥΜΕ!…

Από τον Απρίλιο του 2010 και μέχρι σήμερα, είμαστε και θα συνεχίσουμε να είμαστε υπόδουλοι στον Δράκουλα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που ΕΣΩΣΕ τις Γερμανικές και άλλες Ευρωπαϊκές Τράπεζες αλλά ήδη απομύζησε από τους Έλληνες, τον φτωχότερο Λαό της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 27 χωρών-μελών, δυόμιση φορές το Ακαθάριστο Εθνικό μας Προϊόν, και χρωστάμε άλλα τόσα στους δανειστές μας…

Κα μέσα σε αυτήν την πρωτόγνωρη κοινωνικό-οικονομικό-ηθική μας εξαθλίωση διαβάζουμε και ακούμε για μυθικό ταχυπλουτισμό πολιτικών και παρατρεχάμενων του Συστήματος, για μίζες και εκτεταμένη διαφθορά και αδιαφάνεια που απαξιώνουν καθημερινά και ΑΤΙΜΩΡΗΤΑ ότι υπόλοιπο είχε μείνει από ΤΣΙΠΑ και ΦΙΛΟΤΙΜΟ!…

Προφανώς κάπου μπερδέψαμε τους χρόνους και το συντακτικό με τις σύγχρονες κοσμοθεωρίες, ντόπιες και εισαγόμενες από Εσπερία μέχρι Άπω Ανατολή, εμπλουτισμένες με χυδαία συστήματα δήθεν «αξιών» και εύλογα αναρωτιόμαστε πολλοί Έλληνες, Ελληνίδες και Ελληνόπουλα:

ΦΙΛΟΤΙΜΟ έχουμε; Είχαμε; Μήπως νομίζουμε ότι είχαμε ενώ ΔΕΝ είχαμε;

ΤΣΙΠΑ έχουμε; Είχαμε; Μήπως νομίζουμε ότι είχαμε ενώ ΔΕΝ είχαμε;

Βλέπετε φίλες και φίλοι αναγνώστες, καλοί μου συμπολίτες και συμπατριώτισσές οι «αφιλότιμες» έννοιες δεν είναι μόνο δυσνόητες για τους ξένους, είναι πασιφανώς πλέον «αγαθά σε…ανεπάρκεια» ΔΥΣΤΥΧΩΣ και για εμάς τους ντόπιους…

Πέρασαν ήδη 15 χρόνια από τον Απρίλιο του 2010 και το «διάγγελμα» της υποταγής μας στο ΔΝΤ που ο τότε Πρωθυπουργός κ Γιώργος Παπανδρέου έκανε από το Καστελόριζο (!) (και ποτέ δεν μάθαμε τον συμβολισμό επιλογής εκείνου του ακριτικού μας νησιού) και κάθε μέρα βλέπουμε, ακούμε, διαβάζουμε σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο τους πολιτικούς μας να συνεχ΄λιζουν τις «κοκορομαχίες» τους λεκτικούς διαξιφισμούς, και τις αλληλοκατηγορίες τύπου «εσείς φταίτε, εμείς είμαστε…Αθώοι) και αναρωτιέμαι, υποθέτω όπως και εσείς, εάν τελικά ως Λαός είμαστε για «γέλια η για κλάματα…)

Από εκείνο το ανιστόρητο, ιστορικό πλέον, «μαζί τα φάγαμε» φτάσαμε στις αντεγκλήσεις εάν ήταν περισσότεροι οι «Πράσινοι» ή οι «Μπλε» ή οι πολύχρωμοι «καταχραστές» μυθικών ποσών του ΟΠΕΚΕΠΕ αφήνοντας στην άκρη τα επίπεδα των μισθών των ανδρών και γυναικών αξιωματικών των Ενόπλων μας Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος, των δασκάλων και καθηγητών των παιδιών και εγγονιών μας…

Σε καθημερινή βάση απαξιώνονται Θεσμοί, μειώνεται η παρουσία μας σε Διεθνή επίπεδα και έλαμψαν με την «ΑΠΟΥΣΙΑ» τους τις προάλλες οι ΜΙΣΟΙ από τους 300 εκπροσώπους μας στη Βουλή στη συζήτηση για τον ΟΠΕΚΕΠΕ…

Την έννοια της ατομικής και συλλογικής, Εθνικής μας «Τσίπας» και το μοναδικό στον Κόσμο ελληνοπρεπές «Φιλότιμο» παρακαλούμε Έλληνες, Ελληνίδες, Ελληνόπουλα εσάς τους 300 της Βουλής και τις μυριάδες παρατρεχάμενους-Κρατικοδίαιτους του Πολιτικού μας Συστήματος να ξαναθυμηθείτε και να τιμήσετε..

Αιδώς Αργείοι!.. Οι καιροί ου μενετοί!…