BRICS. Πέντε γράμματα. Πέντε χώρες. Και μια ελπίδα για το «αντίπαλον δέος» στο δυτικό μοντέλο. Έτσι στο σερβίρουν.
Η Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία, η Ινδία και η Νότιος Αφρική – τώρα και με άλλους. Μας λένε ότι οικοδομούν έναν νέο πολυπολικό κόσμο. Και το πιστεύουν πολλοί. Και παίζει και να το πιστεύουν και οι ίδιοι.
Αλλά πίσω απ’ το θέατρο, το σενάριο έχει γραφτεί. Το φόντο αλλάζει. Η παράσταση παραμένει. Η ίδια σκηνή, η ίδια σκηνοθεσία: ο πλανήτης σε αναμονή για μια λύση που θα μοιάζει καινούρια αλλά θα ’ναι απλώς η ίδια φυλακή με άλλο ταβάνι.
Δε μιλάνε για ελευθερία. Μιλάνε για νέα ισορροπία.
Όχι για συνείδηση. Για τεχνητή νοημοσύνη.
Όχι για απο-παγκοσμιοποίηση. Για νέο τύπο διασύνδεσης.
Κι ενώ οι δυτικοί παίζουν με TikTok και ψευτοκαταιγίδες στο Instagram, στο BRICS summit κάθονται γύρω απ’ το ίδιο τραπέζι με την Google, τη Huawei, τη BlackRock, και τους λένε: «Να φτιάξουμε κανόνες για την AI». Δηλαδή; Να ορίσουν πώς θα ελέγχουν τον νέο Θεό.
Και η αφέλεια επαναλαμβάνεται:
«Μα είναι εναλλακτικοί!»
Όχι. Είναι το σχέδιο Β του ίδιου Matrix.
Γιατί δεν έχει σημασία αν το κέντρο ελέγχου είναι στην Ουάσιγκτον ή στο Πεκίνο,
αν το microchip σου έρθει από το MIT ή από την Shanghai Tech.
Αν το pass λέγεται Green Pass ή Red Protocol.
Η ουσία είναι μία: θα είναι έλεγχος. Και θα είναι ψηφιακός.
Μην ξεγελιέσαι απ’ τα σύμβολα.
Το δράμα της ανθρωπότητας δεν είναι το «ποιος έχει το τιμόνι».
Είναι ότι όλοι οι δρόμοι είναι προκαθορισμένοι.
Κι εσύ νομίζεις ότι αλλάζεις κατεύθυνση — αλλά αλλάζεις λωρίδα στον ίδιο αυτοκινητόδρομο προς την απόλυτη τεχνοκρατία.
Η AI που συζητούν να «ρυθμίσουν» δεν είναι για το καλό σου. Είναι για να καθιερωθεί ως αναγκαία. Ως φίλτρο. Ως αρχή. Ως φάρος. Και το κείμενο θα το υπογράψουν μαζί. Ανατολή και Δύση. Νότος και Βορράς. Μια ανθρώπινη συμφωνία που καταργεί την ανθρώπινη σκέψη.
Μια AI που δεν θα προβλέπει, αλλά θα προδιαγράφει.
Που δεν θα προστατεύει, αλλά θα επιβάλλει.
Που δεν θα διορθώνει λάθη, αλλά θα εξαλείφει απειλές.
Ποιος ορίζει τι είναι απειλή;
Το BRICS; Η G7;
Όχι. Το αόρατο συμβούλιο πίσω απ’ τους όρους. Αυτοί που δεν εκλέγονται, δεν φαίνονται, αλλά υπογράφουν τα manual της εποχής σου.
Και κάθε κράτος που «συμμετέχει» νομίζοντας πως μπαίνει στον χάρτη, απλώς μπαίνει στον χάρτη τους.
Χάραξη νέων νομισματικών αξόνων;
Ναι, αλλά όλοι ψηφιακοί. Όλοι με ID. Όλοι με παρακολούθηση. Όλοι με expiration date.
Δεν χρειάζεται να σε σκοτώσουν.
Σου βάζουν ένα σύστημα που σε διαγράφει αυτόματα όταν πάψεις να είσαι χρήσιμος.
Είναι η ίδια εξουσία — με πολυπολικό προσωπείο.
Μοιάζει με ελπίδα, αλλά είναι ανακύκλωση της απόγνωσης.
Οι υποσχέσεις για παγκόσμια αναδιάρθρωση είναι τόσο ψεύτικες όσο οι παλιές υποσχέσεις για “αλληλεγγύη της Ευρώπης”.
Ούτε ο ένας σε ήθελε ελεύθερο.
Ούτε ο άλλος.
Κι εκεί είναι που μπαίνει η παγίδα της λογικής σου. Γιατί νομίζεις πως επειδή η Δύση είναι διεφθαρμένη, η Ανατολή είναι σωτήρας.
Και δεν καταλαβαίνεις ότι και οι δύο υπηρετούν ένα κοινό αφεντικό: τον έλεγχο.
Δεν θέλουν να νικήσουν ο ένας τον άλλο. Θέλουν να πείσουν εσένα ότι υπάρχει επιλογή.
Και μετά, όταν επιλέξεις, να σου πουν: «Δες, το διάλεξες μόνος σου. Άρα είσαι υπεύθυνος».
Όχι φίλε. Δε διάλεξες. Σου έδωσαν δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Κι όσο δεν καταλαβαίνεις το παιχνίδι τους,
θα είσαι πάντα το πιόνι — ακόμα κι αν πιστεύεις πως το BRICS «είναι αλλιώς».
Δεν είναι.
Είναι ο άλλος μαέστρος του ίδιου κομματιού.
Κι εσύ, ο θεατής στο θέατρο που λέγεται μέλλον.
Χωρίς κουδούνι.
Χωρίς διάλειμμα.
Χωρίς έξοδο κινδύνου.
Stranger
Greek