GEWKWN: Εδώ και αρκετό καιρό, οι τακτικοί αναγνώστες μου θα έχουν παρατηρήσει πως έχω σταματήσει (για λίγο) να γράφω για γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές προτάσεις. Δεν ήταν από αδιαφορία ούτε από έλλειψη θεμάτων, το αντίθετο μάλιστα. Ζούμε σε μια εποχή που η Ιστορία γράφεται με κάθε ξημέρωμα, αλλά πολλές φορές αυτό που δεν λέγεται, είναι πιο ηχηρό από αυτό που γράφεται.

Θα ήθελα λοιπόν να εξηγήσω γιατί έκανα αυτή την “παύση”, καθώς και να μοιραστώ κάποιες από τις σκέψεις μου για το τι πραγματικά συμβαίνει γύρω μας, και γιατί τελικά η μόνη μας ελπίδα δεν βρίσκεται ούτε σε πολιτικές αναλύσεις, ούτε σε στρατιωτικές συμμαχίες, αλλά στον ίδιο τον Χριστό.

Α. Η ψεύτικη ηρεμία πριν τη μεγάλη καταιγίδα:

Τα ΜΜΕ ίσως προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχει υπάρξει «ηρεμία» ή έστω «ύφεση» στα πολεμικά μέτωπα, ειδικά στη Μέση Ανατολή. Όμως η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Αυτό που συμβαίνει είναι μια τεχνητή κατάπαυση του πυρός, μια συνειδητή επιλογή όλων των εμπλεκομένων δυνάμεων να ανασυνταχθούν, να προετοιμαστούν και να επανεξοπλιστούν για αυτό που έρχεται……… μια προηγούμενη σύγκρουση χωρίς.

Η Χαμάς , το Ιράν, το Ισραήλ, η Χεζμπολάχ , οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Τουρκία, όλοι γνωρίζουν ότι η σύγκρουση που έρχεται δεν μοιάζει με τίποτε από ό,τι έχουμε δει μέχρι τώρα. Η σιωπή αυτή, δεν είναι ειρήνη. Είναι η ησυχία πριν από τον τυφώνα.

Στην Ουκρανία, τα στοιχεία δείχνουν μια νέα κλιμάκωση:

Οι Δυτικοί (ΝΑΤΟ και Ε.Ε.) φαίνεται πως ετοιμάζουν ένα στρατηγικό σχέδιο εγκλωβισμού της Ρωσίας στην περιοχή της Βαλτικής, περιορίζοντας τις δυνατότητές της για διέλευση και ανεφοδιασμό μέσω του Καλίνινγκραντ και της Βαλτικής Θάλασσας.

Ταυτόχρονα, ακούγονται όλο και πιο δυνατά φωνές υπέρ της αποστολής “ειρηνευτικών δυνάμεων” εντός της Ουκρανίας, κάτι που, αν συμβεί, ίσως σε άμεση εμπλοκή της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ.                                                     Αν φτάσουμε εκεί, τότε η πιθανότητα χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων δεν είναι πλέον απλή φαντασία. Είναι σενάριο που συζητείται, όχι πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά πλέον δημόσια, από πρώην ηγέτες, στρατιωτικούς και think δεξαμενές .

Γιατί γράφω για πνευματικά θέματα:

Μέσα σε αυτή τη φαινομενική «παγκόσμια κατάρρευση», ένιωσα βαθιά μέσα μου πως ήταν ώρα να αλλάξω προσανατολισμό, για λίγο διάστημα. Δεν είναι ότι υποτιμώ τη σημασία των γεωπολιτικών θεμάτων, το αντίθετο. Αλλά η λύση δεν βρίσκεται εκεί. Το κακό έχει προχωρήσει τόσο βαθιά, που καμία ανάλυση, καμία διπλωματία, και κανένας ηγέτης δεν μπορεί να ανακόψει αυτό που έρχεται.

Ένιωσα λοιπόν πως ήταν καιρός να αρχίσω να γράφω για τον μόνο πραγματικό δρόμο σωτηρίας που μας απομένει. ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Γιατί μόνο ο Χριστός μπορεί να σώσει ψυχές, μόνο Εκείνος μπορεί να δώσει ελπίδα, νόημα, ζωή, ακόμη και όταν όλα γύρω μας καταρρέουν. Όσο περισσότερο εστιάζουμε στα γεγονότα, τόσο περισσότερο γεμίζουμε φόβο και απελπισία. Όταν όμως στραφούμε στο πνευματικό φως, τότε έρχεται η ελπίδα, η γαλήνη και η καθοδήγηση.

Η μετάνοια, η προσευχή, η εξομολόγηση, η μετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας, δεν είναι απλώς «θρησκευτικά καθήκοντα». Είναι μέσα επιβίωσης για την ψυχή, και ίσως, με τη χάρη του Θεού, και για το σώμα μας σε ό,τι έρχεται.

Ένας κόσμος που σβήνει :

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να ασχολούμαστε μόνο με την «επιφάνεια» των πραγμάτων. Όλος ο κόσμος οδηγείται προς μια μεγάλη δοκιμασία, και το ερώτημα που τίθεται σε όλους μας δεν είναι “τι θα κάνει η Ρωσία ή η Αμερική”, αλλά. Εσύ, που στέκεσαι; Πού είναι η καρδιά σου; Πού είναι η ελπίδα σου;

Δεν σταμάτησα εδώ και μέρες, να γράφω για τα γεωστρατιωτικά επειδή τα υποτιμώ. Σταμάτησα γιατί το βάθος των γεγονότων έχει ξεπεράσει τα όρια της ανάλυσης. Το μόνο που αξίζει πια είναι να καλέσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες ψυχές σε εγρήγορση και πνευματική ετοιμότητα.

Σύντομα, ίσως πολύ σύντομα θα ξαναγράψω για γεωπολιτικά, όταν οι απαιτούνται. Αλλά όποιος βλέπει τα Σημεία των Καιρών, καταλαβαίνει ότι ο χρόνος μας τελειώνει. Αυτό που έρχεται δεν το σταματάει κανένας άνθρωπος………….. Μόνο ο Χριστός.

Ας γυρίσουμε λοιπόν σε Εκείνον, σήμερα, όχι αύριο.