• Η Κίνα μπορεί να εισβάλει στην Ταϊβάν εντός έξι μηνών, χρησιμοποιώντας στρατιωτικά γυμνάσια ως πρόβες εισβολής.

Η κυριαρχία της Ταϊβάν στους ημιαγωγούς καθιστά τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού ευάλωτες σε σοβαρές διαταραχές.

Ο στρατός της Κίνας δοκιμάζει προκατασκευασμένες φορτηγίδες εισβολής, σηματοδοτώντας δυνατότητες ταχείας επίθεσης.

Οι πολιτικές ανοιχτών συνόρων του Μπάιντεν θα μπορούσαν να επιτρέψουν στην Κίνα να εκμεταλλευτεί τα εσωτερικά τρωτά σημεία των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια μιας κρίσης.

Μια εισβολή του 2027 θα μπορούσε να κατακλύσει την Ταϊβάν πριν οι δυνάμεις των ΗΠΑ ανταποκριθούν, απαιτώντας άμεση ετοιμότητα.

Καθώς οι εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας φτάνουν σε σημείο βρασμού, ορισμένοι εμπειρογνώμονες σε θέματα άμυνας προειδοποιούν ότι το Πεκίνο μπορεί να προετοιμάζεται για μια εισβολή στην Ταϊβάν μέσα στους επόμενους έξι μήνες – με άλλους να κάνουν λόγο για το 2027 – χρησιμοποιώντας επιθετικές τακτικές πολέμου «γκρίζων ζωνών» που μεταμφιέζονται σε στρατιωτικές ασκήσεις.

Το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι υψηλότερο: Η κυριαρχία της Ταϊβάν στην παραγωγή ημιαγωγών σημαίνει ότι οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού, η στρατιωτική ετοιμότητα των ΗΠΑ και τα ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης θα αντιμετώπιζαν πρωτοφανή διαταραχή. Εν τω μεταξύ, η πολεμική στάση της Κίνας και οι επιπτώσεις από τις πολιτικές ανοικτών συνόρων της κυβέρνησης Μπάιντεν έχουν τροφοδοτήσει τους φόβους για συντονισμένο σαμποτάζ σε αμερικανικό έδαφος. Η διαφαινόμενη κρίση επικυρώνει τις συντηρητικές προειδοποιήσεις για τους κινδύνους της αδύναμης εξωτερικής πολιτικής και της ανεξέλεγκτης κινεζικής επιθετικότητας.

Πόλεμος σε γκρίζες ζώνες και στρατιωτικές πρόβες

Οι πρόσφατες στρατιωτικές ασκήσεις της Κίνας γύρω από την Ταϊβάν -που χαρακτηρίζονται από εκτοξεύσεις πυραύλων, κυβερνοδιαταραχές και ναυτικούς αποκλεισμούς- δεν είναι απλές ασκήσεις αλλά πρόβες για μια εισβολή, σύμφωνα με τον Αμερικανό διοικητή του Ινδο-Ειρηνικού ναύαρχο Σάμιουελ Παπάρο. Ο συνταξιούχος αντισυνταγματάρχης του αμερικανικού στρατού Chuck DeVore περιγράφει τρία πιθανά σενάρια εισβολής: έναν ασφυκτικό ναυτικό αποκλεισμό, ένα κεραυνοβόλο χτύπημα στις υποδομές της Ταϊβάν ή μια πολυμέτωπη επίθεση «ημέρας της κρίσης» στις αμερικανικές βάσεις και την αμερικανική πατρίδα.

Οι πληροφορίες που διέρρευσαν δείχνουν ότι η Κίνα έχει δοκιμάσει ακόμη και προκατασκευασμένες φορτηγίδες που θα μπορούσαν να αναπτύξουν γρήγορα στρατεύματα στις ακτές της Ταϊβάν, παρακάμπτοντας τις φυσικές άμυνες. «Αυτός ο εξοπλισμός είναι μια γέφυρα και ένα λιμάνι συνδυασμένα σε ένα», προειδοποίησε ο Κινέζος σχολιαστής των κρατικών μέσων ενημέρωσης Wei Dongxu, σηματοδοτώντας την ετοιμότητα του Πεκίνου για μια γρήγορη, αποφασιστική εισβολή.

Τα ανοιχτά σύνορα θέτουν σε κίνδυνο την εθνική μας ασφάλεια

Οι συντηρητικοί προειδοποιούν εδώ και καιρό ότι τα πορώδη νότια σύνορα της κυβέρνησης Μπάιντεν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από ξένους αντιπάλους. Αυτοί οι φόβοι φαίνονται τώρα ανατριχιαστικά προβλέψιμοι. Σύμφωνα με το «σενάριο της καταστροφής» του DeVore, χιλιάδες Κινέζοι στρατιωτικής ηλικίας – οι οποίοι εισήλθαν στις ΗΠΑ εν μέσω της κρίσης των συνόρων του Μπάιντεν – θα μπορούσαν να συνεργαστούν με καρτέλ για να εξαπολύσουν εγχώριες επιθέσεις, ενώ οι αμερικανικές δυνάμεις είναι δεσμευμένες στον Ειρηνικό.

Οι παραλληλισμοί με την ιστορία είναι ζοφεροί. Το 1917, το διαβόητο τηλεγράφημα Ζίμερμαν της Γερμανίας προσπάθησε να παρασύρει το Μεξικό σε μια σύγκρουση με τις ΗΠΑ ως αντιπερισπασμό. Σήμερα, η Κίνα θα μπορούσε να εφαρμόσει παρόμοια τακτική, εκμεταλλευόμενη τα τρωτά σημεία της Αμερικής για να διασπάσει την εστίασή της. Οι αμερικανικές δυνάμεις θα μπορούσαν να χάσουν τον έλεγχο των νότιων συνόρων, και υπάρχει το ενδεχόμενο σαμποτάζ στα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και στους κόμβους μεταφορών.

Εμπορικοί πόλεμοι και στρατιωτικές φιλοδοξίες

Τα εμπορικά αντίποινα της Κίνας στις αμερικανικές κυρώσεις υπογραμμίζουν τον μακροπρόθεσμο στρατηγικό της στόχο: κυριαρχία, όχι συνεργασία. Οι δασμοί του προέδρου Τραμπ έχουν σχεδιαστεί για να αποδυναμώσουν την οικονομική επιρροή της Κίνας, προστατεύοντας παράλληλα κρίσιμες βιομηχανίες. Αναλυτές όπως ο Ben Thompson υποστηρίζουν ότι το μονοπώλιο των ημιαγωγών της Ταϊβάν την καθιστά το απόλυτο βραβείο για το Πεκίνο, η εισβολή του οποίου θα προκαλούσε μια «εκθετική» οικονομική κατάρρευση που θα ξεπερνούσε τις διαταραχές της εποχής του COVID. «Ένας πόλεμος για την Ταϊβάν θα τα ντρόπιαζε όλα αυτά», έγραψε ο Thompson.

Η επιθετική στάση του Τραμπ απέναντι στην Κίνα φαίνεται πλέον δικαιολογημένη, με τον πρεσβευτή του Πεκίνου στις ΗΠΑ να δηλώνει δυσοίωνα το 2024 ότι η Κίνα είναι προετοιμασμένη για «κάθε είδους πόλεμο».

Το χρονοδιάγραμμα του 2027: Σημείο χωρίς επιστροφή;

Το υπουργείο Άμυνας της Ταϊβάν έχει προσδιορίσει το 2027 ως πιθανό παράθυρο εισβολής, ευθυγραμμιζόμενο με τις προθεσμίες στρατιωτικού εκσυγχρονισμού του Σι. Πρόσφατα πολεμικά παιχνίδια δείχνουν ότι η Κίνα θα μπορούσε να καταλάβει την Ταϊπέι μέσα σε λίγες ημέρες χρησιμοποιώντας συντριπτικά πυραυλικά πλήγματα και κυβερνοεπιθέσεις. Οι άμυνες του νησιού, αν και ισχυρές, μπορεί να μην αντέξουν έναν ξαφνικό αιφνιδιασμό πριν οι αμερικανικές δυνάμεις μπορέσουν να αντιδράσουν.

«Συνήθως πραγματοποιούν δοκιμές μέσω ασκήσεων προτού εισέλθουν επίσημα σε μαζική παραγωγή», προειδοποίησε ο Τσιε Τσουνγκ του Ινστιτούτου Εθνικής Άμυνας της Ταϊβάν, αναφερόμενος στις ταχείες στρατιωτικές εξελίξεις της Κίνας.

Επείγουσα ανάγκη για δύναμη και ετοιμότητα

Το καλύτερο αποτρεπτικό μέσο της Αμερικής είναι η στρατιωτική ετοιμότητα, οι ισχυρές συμμαχίες και τα ασφαλή σύνορα. Η εστίαση της κυβέρνησης Trump στην ανοικοδόμηση της ναυτικής ισχύος των ΗΠΑ και στην ενίσχυση των εταιρικών σχέσεων στον Ειρηνικό – σε συνδυασμό με τις σκληρές εμπορικές πολιτικές – δημιούργησε ένα προπύργιο ενάντια στην κινεζική επέκταση. Σήμερα, η αποκατάσταση αυτής της αποφασιστικότητας είναι ζωτικής σημασίας.

Καθώς το Πεκίνο κινείται μεταξύ εισβολής και εκφοβισμού, ο κόσμος παρακολουθεί νευρικά. Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η καταστροφή είναι η ακλόνητη αποφασιστικότητα, η στρατηγική οικονομική αποσύνδεση και η επιστροφή στις προτεραιότητες ασφαλείας με προτεραιότητα την Αμερική. Η αποτυχία να δράσουμε θα μπορούσε να σημάνει την απώλεια της Ταϊβάν και μαζί της το οικονομικό και τεχνολογικό μέλλον του ελεύθερου κόσμου.