Η τελική μου απάντηση στο δικηγορικό τοτέμ «Νίκος Αντωνιάδης»

Ταυτοχρόνως: Μια νηφάλια και χιουμοριστική προσπάθεια αποτίμησης της τετραετούς «Αντωνιάδας»

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης (το κατά τον δικηγόρο Νίκο Αντωνιάδη «κακομαθημένο παιδί», που δυστυχώς γι’ αυτόν υπηρετεί την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, χωρίς φόβο αλλά με πάθος)

Θα ήθελα εισαγωγικώς να επισημάνω ότι ο δημόσιος διάλογος με τον δικηγόρο κ. Νίκο Αντωνιάδη, υπό τις συνθήκες που διεξάγεται, καθίσταται αντιπαραγωγικός και ανούσιος για τους πολίτες, και σε ό,τι με αφορά, επιθυμώντας να θέσω τέρμα στην άγονη δημόσια αντιπαράθεσή μου μαζί του, δηλώνω ότι αυτή είναι η τελική μου απάντηση. Ακόμη και αν προκληθώ, σε περίπτωση νέας δικής του ανταπάντησης ή ανάρτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή στην ιστοσελίδα ή την εφημερίδα του Στέφανου Χίου που φιλοξενεί τα κείμενά του (όπως μετά βεβαιότητος προβλέπω ότι θα συμβεί), δεν πρόκειται να επανέλθω. Με το κείμενο που ακολουθεί, ο φιλαλήθης αναγνώστης έχει πλέον στην διάθεσή του όλα εκείνα τα κρίσιμα στοιχεία που απαιτούνται για την αξιολόγηση των δύο αντιμαχόμενων μερών και, ειδικότερα, της πολύκροτης «Αντωνιάδας» που γράφεται εδώ και τέσσερα χρόνια.

– «Όσο πιο χοντρό είναι το ψέμα και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να γίνει πιστευτό»

Γιόζεφ Γκαίμπελς

Είναι πλέον γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι ο κ. Αντωνιάδης ή/και το επιτελείο του ολημερίς και ολονυχτίς ξημεροβραδιάζονται μέσα στο φέισμπουκ, για να ελέγχουν ποιος τόλμησε να γράψει κάτι κακό γι’ αυτόν.

Τα δικηγορικά τοτέμ, βλέπετε, δεν επιτρέπεται να τα αγγίζει κανένας. Princeps legibus solutus est, δηλ. ο πρίγκιψ τοις νόμοις ουχ υπόκειται! Χάριν επιστημονικής πληρότητος, βεβαίως, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και οι ξυπόλυτοι πρίγκιπες που έχουν αφήσει εποχή στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.

Μόλις, λοιπόν, εντοπιστεί το αρνητικό σχόλιο, το μήνυμα απαθανατίζεται σε screenshot και, ακολούθως, αξιοποιείται είτε σε δική του ανάρτηση είτε σε εξώδικο που αποστέλλει σε εκείνον που τόλμησε να γράψει κάτι αρνητικό σε βάρος του, ζητώντας την αποκατάσταση της θιγείσας τιμής και υπόληψής του και απειλώντας ότι, αν δεν συμβεί αυτό, θα ακολουθήσει την δικαστική οδό με υποβολή μηνύσεων και αγωγών.

Αυτό ακριβώς αποτελεί πιστή εφαρμογή της μηδενικής ανοχής στην κριτική που ασκείται σε ένα δημόσιο πρόσωπο και, εν ταυτώ «δικηγορικό-πριγκιπικό τοτέμ», η δράση του οποίου έχει πλέον διχάσει ένα πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου.

Υπάρχει μια μερίδα που τον ακολουθεί φανατικά (αν και, εν τω μεταξύ, έχει συρρικνωθεί σημαντικά), θεωρώντας ότι με τις μηνύσεις, τις αγωγές και τα εξώδικα θα γκρεμίσει πράγματι την δικτατορία Μητσοτάκη, αποκαλύπτοντας παραλλήλως τι συνέβαινε μέσα στα νοσοκομεία επί εποχής κορωνοϊού.

Υπάρχει, ωστόσο, μια άλλη μερίδα που διατηρεί ισχυρές αμφιβολίες ως προς το αν όλα όσα υπόσχεται ο κ Αντωνιάδης εδώ και τέσσερα χρόνια τα εννοεί πραγματικά και, επιπλέον, αν ακολουθεί έναν πρόσφορο τρόπο υλοποίησης της υπόσχεσής του.

Κάτω από την ανταπάντηση που ανήρτησα χθες στο παρόν ιστολόγιο με αφορμή την νομική μας έριδα για το ζήτημα αν η άρνηση ψήφου είναι αξιόποινη, ένας πιστός οπαδός του προέβη στο εξής σχόλιο:

«οσο καιρο κανετε μουγκα για τον αγωνα του Αντωνιαδη κατα της εγκληματικης οργανωσης!Με αυτο βρηκατε να ασχοληθειτε??Αντι να τον βοηθησετε στη νομικη μαχη!Τουλαχιστον ο Αντωνιαδης εχει τα @@@@ και βαζει την ζωη του σε κινδυνο πολεμωντας τους νεοταξιτες δολοφονους!».

Σε αυτό το σχόλιο έγραψα την εξής απάντηση:

«Ό,τι αρνητικό απαντήσω, ο κ. Αντωνιάδης θα κάνει screenshot την απάντησή μου, θα την βγάλει στο φέισμπουκ και θα αρχίσει να μου στέλνει εξώδικα και να με απειλεί με μηνύσεις, αν δεν αναρτήσω δήλωση εγκωμιασμού του προσώπου του. Άλλωστε, προσφάτως έστειλε ήδη εξώδικο εναντίον μου, όπως και σε πολλούς άλλους. Απάντηση δεν πρόκειται να πάρει, για τον λόγο που έγραψα παραπάνω. Δεν τον πιστεύω, δεν τον εμπιστεύομαι».

Επαληθεύοντας απολύτως την πρόβλεψή μου, ο κ. Αντωνιάδης ενέταξε στο τελευταίο άρθρο του1 την απάντηση αυτή, διαστρεβλώνοντας με σατανικό τρόπο την αλήθεια, αφού έγραψε:

«Είναι ΨΕΥΔΕΣ ότι τον απείλησα με μηνύσεις αν δεν κάνει δήλωση».

Όποιος έχει την στοιχειώδη αντιληπτική ικανότητα, θα καταλάβει αμέσως την διαβολική διαστρέβλωση:

Παρότι αναφέρθηκα σε εξώδικο που έχει στείλει εναντίον μου, χωρίς να γράφω ότι σε αυτό το εξώδικο με απείλησε, εκείνος συνδύασε εντέχνως την προταχθείσα πρόβλεψή μου πως «ό,τι αρνητικό απαντήσω [εννοείται στον πιστό οπαδό του], […] θα αρχίσει να μου στέλνει εξώδικα και να με απειλεί με μηνύσεις» με το αποσταλέν εξώδικο εναντίον μου, προκειμένου να με εμφανίσει ως ψεύτη που ισχυρίστηκε ότι το συγκεκριμένο εξώδικο περιείχε απειλή!

Μάλιστα, με αφορμή άλλο σχόλιο που έγραψα στον ως άνω πιστό οπαδό του, στο οποίο δήλωσα ότι «εδώ και πολύ καιρό έχω πάψει να πιστεύω και να εμπιστεύομαι τον κ. Αντωνιάδη. Το γυαλί έχει σπάσει ήδη από το 2020. Ρωτήστε τον ίδιο γιατί», ο κ. Αντωνιάδης, μετατρέποντας κατά την παγία τακτική του τον ιδιωτικό βίο σε δημόσιο, ενέταξε στο κείμενό του γραπτό μήνυμα (SMS) που μου είχε στείλει στις 28 Φεβρουαρίου 2024, στο οποίο ζητούσε συνάντηση μαζί μου το ταχύτερο δυνατό.

Στο μήνυμα αυτό δεν απάντησα ποτέ, ακριβώς επειδή το γυαλί είχε σπάσει από το 2020 και, συν τω χρόνω, η εμπιστοσύνη μου προς το πρόσωπό του έχει κλονισθεί ανεπανόρθωτα.

Το γυαλί έσπασε τον Σεπτέμβριο του 2020 λόγω της δημόσιας τοποθέτησής του σε εκπομπή του δημοσιογράφου κ. Στέφανου Χίου, στην οποία είχε δηλώσει ότι οι νόμοι 4675/2020 και 4682/2020 περί υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων ήταν συνταγματικοί!

Τότε, του είχα τηλεφωνήσει, εκφράζοντας την έντονη διαμαρτυρία μου για το κραυγαλέο αυτό ολίσθημα. Μου απήντησε ότι τοποθετήθηκε με αυτόν τον τρόπο, διότι (υποτίθεται ότι;) ήθελε να πάει με τα νερά του συστήματος και να το πολεμήσει αλλιώς: αποδεικνύοντας ότι η πανδημία ήταν μια απάτη.

Αποφαινόμενος, όμως, ο κ. Αντωνιάδης ότι η χρήση μάσκας, η εφαρμογή του rapid test και ο εμβολιασμός, δηλαδή η τριάδα των υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων, δεν πάσχουν αντισυνταγματικότητος, δυστυχώς, σκόπιμα ή μη –πλέον είναι αδιάφορο–, καλλιέργησε σε μια σημαντική μερίδα των πολιτών νοοτροπία συμμόρφωσης και υποταγής στα βάναυσα και αντισυνταγματικά υγειονομικά μέτρα, διευκολύνοντας την εδραίωση της υγειοναζιστικής δικτατορίας.

Καρδιά του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας δεν ήταν η απάτη, αλλά η παγκόσμια και διαρκώς επαναλαμβανόμενη προπαγάνδα περί της επικινδυνότητας του «αόρατου εχθρού», πάνω στην οποία στηρίχθηκε η λήψη πρωτοφανών μέτρων κατά της ανθρώπινης ελευθερίας και αξιοπρέπειας οδηγώντας εν τέλει στην χειραγώγηση της κοινωνίας.

Στο τελευταίο του δημοσίευμα ο κ. Αντωνιάδης, αναφερόμενος σε εκείνη την εποχή, έγραψε ότι:

«Η διαφωνία μας ήταν ότι εγώ χτυπούσα την καρδιά του εγκλήματος, την απάτη, ενώ εκείνος [δηλ. εγώ] την επιφάνεια, την “αντισυνταγματικότητα”. Προσπάθησα μάταια να του εξηγήσω ότι, εφόσον επικρατεί η παραδοχή περί πανδημίας, τα μέτρα ήταν “συνταγματικά”, τόσο με βάση το Σύνταγμα όσο και με βάση την Σύμβαση του Οβιέδο».

Δυστυχώς, ο κ. Αντωνιάδης εξακολουθεί να οχυρώνεται πίσω από πάγιες θέσεις του, τις οποίες επαναλαμβάνει σαν να έχει αποστηθίσει ένα αμετάβλητο τροπάριο, αρνούμενος να δεχθεί τα συντριπτικά επιχειρήματα που συνηγορούν υπέρ της αντισυνταγματικότητας των υγειονομικών μέτρων κατά του κορωνοϊού.

Επί παραδείγματι:

Στο όνομα καμίας πανδημίας δεν επιτρέπεται πειραματικά και δυνάμει θανατηφόρα/υγειοβλαπτικά εμβόλια να τεθούν σε κυκλοφορία, και μάλιστα με τρόπο έμμεσα υποχρεωτικό-εξαναγκαστικό για ολόκληρο τον πληθυσμό και άμεσα υποχρεωτικό-εξαναγκαστικό για συγκεκριμένες κατηγορίες του πληθυσμού.

Καμία πανδημία δεν δικαιολογεί το κλείσιμο των ιερών ναών, αφού η κατάσταση πολιορκίας του άρ. 48 Συντ. δεν προβλέπει αναστολή του δικαιώματος του άρθρου 13.

Καμία πανδημία δεν δικαιολογεί την υποχρέωση του πολίτη να στέλνει SMS στις αρχές για να γνωστοποιεί την πρόθεση μετακίνησής του.

Την αντισυνταγματικότητα των μέτρων ανέλυσα και στα δύο βιβλία μου «Από την τρομοκρατία στην πανδημία» και «Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή».

Αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα!

Αλήθεια, κατάφερε ο κ. Αντωνιάδης να αποδείξει την απάτη της πανδημίας και να σταματήσει την εφαρμογή των δρακόντειων μέτρων;

Η προηγούμενη άρνησή μου να τον βοηθήσω αφορούσε την «φοβερή» και «τρομερή» μήνυση που είχε ετοιμάσει για να γκρεμίσει την δικτατορία Μητσοτάκη μέσω της περίφημης «δίκης του αιώνα» (που φαίνεται πως θα κρατήσει έναν αιώνα!), στην οποία μας είπε προσφάτως ότι θα δικαστεί και ο Φάουτσι!

Η εξαγγελία αυτή μου θυμίζει μια φράση που είχε πει ο Γκαίμπελς:

«Όσο πιο χοντρό είναι το ψέμα και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να γίνει πιστευτό».

Μου είχε τηλεφωνήσει μόλις λίγες ημέρες πριν από την κατάθεση της περιβόητης μήνυσης, και μάλιστα ημέρα Κυριακή, αργά το βράδυ. Αν, φυσικά, ο κ. Αντωνιάδης ήθελε πράγματι να έχει την βοήθειά μου σε αυτήν την μήνυση, θα έπρεπε να με είχε αναζητήσει πολύ πιο πριν, και όχι την τελευταία στιγμή, στο παρά πέντε της κατάθεσής της. Έτσι, αποφάσισα να μην ανταποκριθώ σε αυτό το, όπως θεώρησα, προσχηματικό αίτημα για συναδελφική βοήθεια.

Περαιτέρω, διαλαλούσε ότι ήταν φίλος μου, αλλά όταν υπέβαλα την παραίτησή μου από την Νομική Σχολή Κομοτηνής, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να μου πει έστω λίγα λόγια συμπαράστασης. Ούτε ένα τηλεφώνημα, ούτε ένα μήνυμα.

Από κει και πέρα, συσσωρεύονταν διαρκώς οι ενδείξεις ότι ο κ. Νίκος Αντωνιάδης διεξήγε έναν αγώνα κατά της έξυπνης δικτατορίας, ο οποίος ήταν, κατά την γνώμη όχι μόνο την δική μου αλλά και πολλών άλλων νομικών συνοδοιπόρων μου, άκρως προβληματικός και αλυσιτελής. Άλλωστε, έχουν περάσει 4 χρόνια και ακόμη η δικτατορία δεν έχει πέσει από τα επιδέξια χέρια του.

Ειδικότερα, η επιλογή του να μετατρέψει το facebook σε ηλεκτρονικό μπαλκόνι μέσω του οποίου δίνει την εντύπωση ότι αλληλοϋβρίζεται, μαλλιοτραβιέται ή ξεκατινιάζεται με ψηφιακές γειτόνισσες μαλώνοντας, μεταξύ άλλων, για το ποιος έκανε την καλύτερη μπουγάδα, η αναγωγή του εξωδίκου σε όπλο διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν (το φαινόμενο αυτό θα μπορούσε να αποκαλείται συνθηματικά: «εξωδικίτιδα»), η ναρκισσιστική υπερπροβολή του εαυτού του, η οιονεί ταύτισή του με τον Ιησού Χριστό και ο ισχυρισμός του ότι του έχει ανατεθεί Άνωθεν αποστολή σωτήρα της Ελλάδος, οι πομπώδεις-μεγαλόστομες υποσχέσεις του για την μεγάλη νίκη του, οι αλαζονικοί ισχυρισμοί του ότι έχει σώσει περισσότερους ανθρώπους ακόμη και από τους γιατρούς, η υπέρτατη δυσανεξία του σε οποιαδήποτε δυσμενή κριτική ή αμφισβήτηση προς το πρόσωπό του, η συχνή προσφυγή στο κοινό του για την οικονομική ενίσχυση του πολυετούς αγώνα του, οι φωτογραφίες με τα ανοιχτά πουκάμισα ή με τα ημικατεβασμένα γυαλιά που παραπέμπουν σε γητευτή, οι αναφορές στον παππού του τον μασόνο, αλλά και χειρονομίες του που θα μπορούσε να σκεφθεί κάποιος ότι θυμίζουν αποκρυφιστικούς συμβολισμούς των ιλλουμινάτι (φυσικά, κάποιοι οπαδοί του ορθολογισμού θα σπεύσουν να χλευάσουν την σύνδεση αυτή ως συνωμοσιολογική), είναι μερικά μόνο από τα μελανά σημεία που έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνη πολλών πολιτών, εμού συμπεριλαμβανομένου.

Στον κ. Αντωνιάδη τηλεφώνησα προσφάτως με αφορμή δικηγορική υπόθεση που είχε μέχρι πρότινος αναλάβει, προκειμένου να μιλήσουμε για κάποια κρίσιμα νομικά ζητήματα και, ειδικότερα, για τον τρόπο με τον οποίο τα είχε χειριστεί. Με αφορμή ένα σχόλιο που δημοσιεύθηκε στο facebook μετά την συνομιλία μας, ο κ. Αντωνιάδης φαντασιώθηκε ότι μια ομάδα ανθρώπων, εμού συμπεριλαμβανομένου, συνωμότησε εναντίον του και γι’ αυτό άρχισε να πυροβολεί με το αγαπημένο του τρομοκρατικό όπλο: τα εξώδικα.

Ακριβώς, λοιπόν, επειδή ο κ. Αντωνιάδης, φερόμενος αντιδεοντολογικά, δεν αισθάνεται τον παραμικρό ανασχετικό φραγμό να δημοσιοποιεί στο facebook οποιαδήποτε απάντηση σταλεί σε αυτόν ιδιωτικά, ερμηνεύοντάς την στρεβλώς και κατά το δοκούν, τα εξώδικα αυτά έμειναν και θα μείνουν εσαεί αναπάντητα.

Τέλος, σε ό,τι αφορά την νομική μας διαμάχη περί του τυχόν αξιοποίνου της άρνησης ψήφου, ο κ. Αντωνιάδης επανήλθε δριμύτερος, γράφοντας ότι:

«Η διαφορά μας είναι ότι εγώ αποτύπωσα τα πραγματικά νομικά δεδομένα της αποχής, ενώ εκείνος στην επίμαχη δημοσίευση προσπάθησε να τους δώσει διαφορετική διάσταση, η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται στην νομική πραγματικότητα, με προφανές κίνητρο να απαξιώσει τόσο την τοποθέτησή μου όσο και εμένα προσωπικά».

Από την φράση αυτή προκύπτει ξεκάθαρα πόσο μεγάλη δυσανεξία έχει ο κ. Αντωνιάδης σε οποιαδήποτε νομική αμφισβήτηση, αφού έφθασε σε σημείο να εφεύρει κίνητρό μου, και δη προφανές, για την απαξίωση της τοποθέτησής του αλλά και του ιδίου προσωπικά!

Όποιος διαθέτει στοιχειώδη αντιληπτική ικανότητα, από την διατύπωση της ανάρτησής μου θα διαπιστώσει ότι κανένα τέτοιο κίνητρο απαξίωσης δεν υπήρχε από την πλευρά μου, αφού περιορίσθηκα στην καταγραφή των νομικών επιχειρημάτων με ταυτόχρονη παράθεση χωρίων από συνταγματικά εγχειρίδια διακεκριμένων Συνταγματολόγων, που καταδεικνύουν ότι η επίμαχη διάταξη του άρ. 117 π.δ. 26/2012 (πλημμέλημα της αδικαιολόγητης μη άσκησης του εκλογικού δικαιώματος) έχει σιωπηρώς καταργηθεί μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος που έλαβε χώρα το 2001.

Τα χωρία αυτά, κατά περίεργο τρόπο, έμειναν αόρατα μπροστά στα αετίσια μάτια του κ. Αντωνιάδη, που συχνά-πυκνά ξεπροβάλλουν γεμάτα νόημα μέσα από τα ημικατεβασμένα γυαλιά του ηλίου.

Ενεργώντας φρενοβλαβοποιητικά και συκοφαντικά, ο κ. Αντωνιάδης ισχυρίστηκε ότι έγραψα ένα ακόμη ψέμα, ότι δηλαδή, καίτοι αυτός υποτίθεται ότι «και ανέφερε και ανέδειξε» την συνταγματική παράμετρο, εγώ αρνούμαι ότι εκείνος προέβη στην σχετική αναφορά και ανάδειξη της συνταγματικής παραμέτρου:

«ΨΕΥΔΕΣ!

ΚΑΙ την ανέφερα ΚΑΙ την ανέδειξα ΚΑΙ …συμφώνησα μαζί του! Η διαφορά μας είναι ότι εγώ αποδίδω εν συνεχεία την πραγματική νομική εικόνα, ότι δηλαδή αυτό στο οποίο συμφωνούμε και οι δύο, η σιωπηρή κατάργηση της ποινικής διάταξης [ΠΡΟΣΟΧΗ: ΤΗΝ ΣΙΩΠΗΡΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΔΕΝ THN ΑΝΕΦΕΡΕ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΟ FACEBOOK], ενώ εκείνος ισχυρίστηκε εμμέσως πλην σαφώς ότι η κατάργηση αυτή ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ την άσκηση ποινικής δίωξης, εγώ είπα το νομικά ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ και σε πρωτοετή φοιτητή της Νομικής:

Εφόσον η διάταξη ΔΕΝ έχει καταργηθεί με την προβλεπόμενη διαδικασία κατάργησής της, ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ και ΤΙΠΟΤΑ δεν εμποδίζει έναν εισαγγελέα να ασκήσει ποινική δίωξη σε “αρνητή ψήφου” (κατά την ορολογία του κ. Βαθιώτη)».

Δυστυχώς, ο κ. Αντωνιάδης, αποδεικνύοντας ότι παίζει στα δάχτυλα την τεχνική της προπαγάνδας, μετέτρεψε το μαύρο σε άσπρο δύο φορές:

Πρώτον, διότι στην αρχική του ανάρτηση, από την οποία έλαβα την αφορμή για να γράψω το κείμενο μου με τον τίτλο «Είναι αξιόποινη η άρνηση ψήφου;», δεν έκανε ΚΑΜΙΑ απολύτως αναφορά στην συνταγματική παράμετρο, ενώ όφειλε να το πράξει, προκειμένου να ενισχύσει τον καθησυχασμό του πολίτη. Άρα την εν λόγω παράμετρο ούτε την ανέφερε ούτε την ανέδειξε, όπως ψευδώς υποστηρίζει.

Δεύτερον, στο ανωτέρω απόσπασμα έγραψε ότι:

«εκείνος [δηλ.: εγώ] ισχυρίστηκε εμμέσως πλην σαφώς ότι η κατάργηση αυτή ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ την άσκηση ποινικής δίωξης».

Έτσι, όμως, ο κ. Αντωνιάδης ερμήνευσε αυθαίρετα και ύπουλα την τοποθέτησή μου εκτείνοντάς την και στο ζήτημα της άσκησης ποινικής δίωξης, στην οποία σκοπίμως δεν αναφέρθηκα. Το μέλημά μου ήταν να τοποθετηθώ στο ζήτημα (και μόνο) αν ο πολίτης που δεν θα πάει να ψηφίσει πρέπει να φοβάται ότι έχει διαπράξει έγκλημα.

Ιδού το σχετικό χωρίο από το κείμενό μου:

«Όποιος έχει κατά νουν να αδιαφορήσει για τις ευρωεκλογές ή έχει αποφασίσει να τις σαμποτάρει ατομικά, πιστεύοντας ότι, αν κάτι αντίστοιχο πράξουν και πάρα πολύ άλλοι, τότε θα στείλει μήνυμα απόρριψης του μολυσμένου συστήματος του πολυκομματισμού που, στην πραγματικότητα, είναι μακιγιάζ ενός αυταρχικού, μονοκομματικού κράτους, ΔΕΝ χρειάζεται να ΦΟΒΑΤΑΙ ότι θα έχει διαπράξει έγκλημα».

Επίσης, μόνο γέλια ακόμη κι από ένα παρδαλό κατσίκι μπορεί να ακούσει ένας στοιχειωδώς έμφρων αναγνώστης, διαβάζοντας τον ισχυρισμό του κ. Αντωνιάδη ότι οι τέσσερεις λέξεις που χρησιμοποίησε στην αρχική του ανάρτηση σε σχέση με το άρ. 117 π.δ. 26/2012, δηλ. η φράση «ΝΑΙ, ισχύει ο νόμος» αποτελεί «ΕΙΔΙΚΗ και ΟΡΙΣΜΕΝΗ» αναφορά στην ισχύ της διατάξεως.

Ας θαυμάσουμε το χάρισμα που έχει ο κ. Αντωνιάδης στην προπαγανδιστική ταχυδακτυλουργία:

«…περιοριζόμενος να αναφέρει γενικώς και αορίστως ότι η διάταξη του άρθρου 117 π.δ. 26/2012 ‘ισχύει’ μέχρι σήμερα”.

Πραγματικά δεν μπορώ να τον [ενν.: εμένα] παρακολουθήσω!

Πιο ΕΙΔΙΚΗ και ΟΡΙΣΜΕΝΗ δεν θα μπορούσε να είναι η αναφορά μου στην ισχύ της διάταξης!».

Μετά από όλες τις προαναφερθείσες διευκρινίσεις, είναι αναντίλεκτο το συμπέρασμα ότι ο κ. Νίκος Αντωνιάδης ενεργεί και σκέπτεται κατά τρόπον που δεν έχει καμία σχέση με την δική μου κοσμοθεωρία.

Επίσης, καθώς συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια μιας τόσο μεγάλης αυτοπροβολής και αυτοδιαφήμισής του για τον αγώνα που φέρεται να διεξάγει εναντίον του καθεστώτος, είναι απολύτως απαραίτητο να επιχειρηθεί μια νηφάλια, προσεκτική και συνολική αποτίμηση της νομικο-ηθικής προσφοράς του Νίκου Αντωνιάδη στον «πόλεμο κατά της έξυπνης δικτατορίας», ώστε ο ιστορικός του μέλλοντος να είναι σε θέση να τοποθετηθεί εγκύρως επί του ζητήματος αν:

• κατά την τετραετία 2020-2024, η Ελλάδα ευτύχησε να της έχει σταλεί Άνωθεν ένας «Μεσσίας», αλλά δυστύχησε να διαθέτει πολίτες ανήμπορους να τον αναγνωρίσουν
• ή, αντιθέτως, αν ο Νίκος Αντωνιάδης αποτελεί, στην καλύτερη περίπτωση, μια οιονεί μετενσάρκωση του Αρμάνδου Δελαπατρίδη.

Το σενάριο της χειρότερης περίπτωσης δεν θέλω καν να το σκέφτομαι…

Σημείωση: Προσφάτως, καθώς έτυχε να πάρω μια γεύση από την πολύκροτη μήνυση που κατέθεσε σε βάρος της μητσοτακικής δικτατορίας, έμεινα άφωνος όταν είδα ότι είχε αξιοποιήσει ως μία από τις δύο βάσεις της το έγκλημα της αρπαγής (άρ. 322 ΠΚ), το οποίο παραδέχθηκε ότι αποτελούσε δική μου ιδέα, όταν το 2021 μου τηλεφώνησε και με ρώτησε σε ποια διάταξη του ΠΚ θα μπορούσε να υπαχθεί το lockdown. Αυτήν την θεωρητική ιδέα την ενέταξε στην μήνυσή του, πιστεύοντας ότι θα υπήρχε ποτέ εισαγγελέας ο οποίος θα εφήρμοζε αυτήν την διάταξη στην πράξη, για να στοιχειοθετήσει κατηγορία περί «εγκληματικής οργανώσεως»!

kvathiotis.substack.com