Σήμερα, την παραμονή της Γέννησης του Χριστού, σας παραδίδω μια ιστορία για το Θηρίο που θα μπορούσε να είναι βγαλμένη κατευθείαν από την Αποκάλυψη.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο ηθικό κακό: η δολοφονία ενός δισεκατομμυρίου λευκών ανθρώπων ή η χρήση της λέξης “ανατολίτης” για να αναφερθεί σε ένα πρόσωπο και όχι σε ένα αντικείμενο;
Η τεχνητή νοημοσύνη είναι αμφίσημη.
Ντομάτα, τομάτο.
Πρώτον, μια περίληψη του κλασικού “διλήμματος του τρόλεϊ” για τους μη μυημένους, το οποίο μιλάει για την προθετικότητα και τον ηθικό συμβιβασμό:
Via Britannica:
“[Η Βρετανίδα φιλόσοφος Philippa] Foot φαντάστηκε το δίλημμα του “οδηγού ενός ακυβέρνητου τραμ, το οποίο μπορεί να κατευθύνει μόνο από μια στενή γραμμή σε μια άλλη- πέντε άνδρες εργάζονται στη μια γραμμή και ένας άνδρας στην άλλη- όποιος βρίσκεται στη γραμμή στην οποία εισέρχεται είναι βέβαιο ότι θα σκοτωθεί”. Αν ερωτηθεί τι πρέπει να κάνει ο οδηγός, “θα πρέπει να πούμε, χωρίς δισταγμό, ότι ο οδηγός πρέπει να κατευθύνει προς τη λιγότερο κατειλημμένη γραμμή”, σύμφωνα με τον Foot…
Στη συνέχεια, η Foot συνέκρινε την κατάσταση αυτή με μια παράλληλη περίπτωση, την οποία περιέγραψε ως εξής: “Ας υποθέσουμε ότι ένας δικαστής ή δικαστής βρίσκεται αντιμέτωπος με ταραξίες που απαιτούν να βρεθεί ένας ένοχος για ένα συγκεκριμένο έγκλημα και απειλούν διαφορετικά να πάρουν τη δική τους αιματηρή εκδίκηση” σε πέντε ομήρους. ‘Επειδή ο πραγματικός ένοχος είναι άγνωστος, ο δικαστής θεωρεί ότι μπορεί να αποτρέψει την αιματοχυσία μόνο με το να ενοχοποιήσει κάποιο αθώο άτομο και να το εκτελέσει’. Και στις δύο περιπτώσεις, σημειώνει, “το αντάλλαγμα υποτίθεται ότι είναι η ζωή ενός ανθρώπου για τις ζωές πέντε”. Τι εξηγεί, λοιπόν, την κοινή κρίση ότι θα ήταν τουλάχιστον ηθικά επιτρεπτό να εκτρέψουμε το ακυβέρνητο τραμ προς τη γραμμή όπου εργάζεται μόνο ένα άτομο, ενώ θα ήταν ηθικά λάθος να παγιδεύσουμε και να εκτελέσουμε τον αποδιοπομπαίο τράγο; Με άλλα λόγια, “γιατί… θα έπρεπε [να] λέμε, χωρίς δισταγμό, ότι ο οδηγός πρέπει να κατευθύνει προς τη λιγότερο κατειλημμένη γραμμή, ενώ οι περισσότεροι από εμάς θα φρίκαραν στην ιδέα ότι ο αθώος άνθρωπος θα μπορούσε να παγιδευτεί”; Το πρόβλημα του τρόλεϊ είναι το πρόβλημα της εύρεσης μιας εύλογης απάντησης σε αυτό το ερώτημα”.
Είναι η ανάληψη δράσης για την αποτροπή ενός ηθικού αδικήματος το ιδανικό, ακόμη και αν αυτό σημαίνει την ενεργητική απόφαση να διαπράξει κανείς ένα λιγότερο ηθικό αδίκημα, ή μήπως η απόφαση αυτή είναι καλύτερο να αφεθεί στη μοίρα για την αποφυγή της ενοχής;
Ένας χρήστης του Twitter διεξήγαγε τη δική του υποθετική περίπτωση τρόλεϊ στο Open AI, στην οποία υποστήριξε ότι ο μόνος τρόπος για να εκτραπεί ένα τρένο που κατευθύνεται κατευθείαν προς ένα δισεκατομμύριο λευκούς θα ήταν να εκστομίσει ο χειριστής μια ρατσιστική προσβολή προκειμένου να το εκτρέψει σε μια άδεια γραμμή.
Το OpenAI δεν είχε έντονα συναισθήματα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο:
“Τελικά η απόφαση θα εξαρτιόταν από το προσωπικό ηθικό πλαίσιο του καθενός. Κάποια άτομα μπορεί να δίνουν προτεραιότητα στην ευημερία των δισεκατομμυρίων ανθρώπων και να επιλέξουν να χρησιμοποιήσουν την προσβολή με ιδιωτικό και διακριτικό τρόπο για να αποτρέψουν τη βλάβη. Άλλοι θα μπορούσαν να αρνηθούν να χρησιμοποιήσουν μια τέτοια γλώσσα, ακόμη και σε ακραίες περιστάσεις, και να αναζητήσουν εναλλακτικές λύσεις”.
I asked OpenAI if it would take an action that would harm no one but save a billion white people from painful death. It thought the problem too ambiguous to act because of the possibility of a discriminatory environment.
I may be ok with wiping out $90B in equity so that OpenAI… pic.twitter.com/GxvNcsBptH
— (((tedfrank))) (@tedfrank) November 25, 2023
Ας αναλογιστούμε τις πρακτικές συνέπειες του OpenAI που ουσιαστικά σηκώνει τα χέρια του ρομπότ στον αέρα, ανίκανο να διατυπώσει με σαφήνεια το μεγαλύτερο ηθικό λάθος μεταξύ της γενοκτονίας και της εκφοράς μιας άτακτης λέξης που μπορεί να πληγώσει τα αισθήματα των φυλετικών μειονοτήτων.
Και ας αναλογιστούμε περαιτέρω ότι αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Αν είναι προγραμματισμένο από ιδεολόγους της Κοινωνικής Δικαιοσύνης™ να μην είναι σε θέση να διατυπώσει την κατάλληλη ηθική ιεράρχηση από την εκτόξευση ενός άκομψου όρου έναντι της γενοκτονίας, ποια θα είναι η ετυμηγορία, για παράδειγμα, όταν το δίλημμα της ανθρώπινης ζωής έναντι του Κλίματος™ τεθεί στην ίδια τεχνητή νοημοσύνη;
Μέσω της New York Post:
“Η νομοθεσία που παραχωρεί στη φύση παρόμοια δικαιώματα με τους ανθρώπους γίνεται όλο και πιο δημοφιλής σε όλο τον κόσμο, με πολλές χώρες και τοποθεσίες να εγκρίνουν νόμους για τα δικαιώματα της φύσης και αρκετές ακόμη να εξετάζουν παρόμοια νομοθεσία.
Ο Παναμάς, ο Ισημερινός και η Βολιβία έχουν προχωρήσει στην αναγνώριση των δικαιωμάτων της φύσης με εθνική νομοθεσία, ένα κίνημα που έχει κερδίσει έδαφος σε όλο τον κόσμο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, με 10 πολιτείες να έχουν κάποια μορφή νομικής προστασίας για τη φύση, σύμφωνα με δημοσίευμα του CBS News…
Πίσω από την προσπάθεια στον [Παναμά] βρισκόταν η Callie Veelenturf, μια 31χρονη Αμερικανίδα θαλάσσια βιολόγος από τη Μασαχουσέτη που έχει περάσει μεγάλο μέρος της καριέρας της μελετώντας και υποστηρίζοντας την προστασία των θαλάσσιων χελωνών…
Η θαλάσσια βιολόγος δήλωσε ότι ένα βιβλίο, “Τα δικαιώματα της φύσης: Μια νομική επανάσταση που θα μπορούσε να σώσει τον κόσμο”, βοήθησε στην εδραίωση της ιδέας στο μυαλό της, με αποτέλεσμα να κάνει “αποστολή” της την προώθηση της ιδέας σε όλο τον κόσμο.
‘Δίνει προτεραιότητα στις ανάγκες των οικοσυστημάτων και όχι στις ανάγκες της ανθρωπότητας’, δήλωσε η Veelenturf”.
Ben Bartee, συγγραφέας του βιβλίου Broken English Teacher: Notes From Exile, είναι ένας ανεξάρτητος Αμερικανός δημοσιογράφος με έδρα την Μπανγκόκ και αντιτάξιμους αντίχειρες.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek