Η πιο πρόσφατη έρευνα, η οποία διεξήχθη από τους Joseph Hickey, Ph.D., και Denis Rancourt, Ph.D., επαναξιολόγησε κριτικά τα μαθηματικά μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν τις αυστηρές πολιτικές κατά των ανεμβολίαστων ατόμων, οι οποίες οδήγησαν στον αποκλεισμό τους από τους δημόσιους χώρους. Η μελέτη εντοπίζει σημαντικές ατέλειες στα μοντέλα κινδύνου που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, ρίχνοντας φως στις ανεπάρκειες των μοντέλων που υποστηρίζουν τη δυσφήμιση των ανεμβολίαστων.
Στο επίκεντρο του ελέγχου βρίσκεται μια μελέτη του Dr. David Fisman, επιδημιολόγου του Πανεπιστημίου του Τορόντο, η οποία δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2022 στο Canadian Medical Association Journal (CMAJ). Η μελέτη του Fisman φέρεται να απέδειξε ότι τα ανεμβολίαστα άτομα αποτελούσαν δυσανάλογο κίνδυνο σε σχέση με τον εμβολιασμένο πληθυσμό. Ωστόσο, η έρευνα των Hickey και Rancourt, η οποία δημοσιεύθηκε στο Cureus, αποκαλύπτει κρίσιμες ελλείψεις στο μοντέλο “επιρρεπείς-μολυσματικοί-αναρρωτηθέντες (SIR)” του Fisman, συγκεκριμένα στον χειρισμό της παραμέτρου της συχνότητας επαφής.
The latest rigorous peer-reviewed science has now proven that these (video clip) despicable global-parasite pronouncements were wrong (=disinformation), and were therefore evil given the widespread harm caused…
MEDIA NOTICE ABOUT THE ACTUAL SCIENCE: https://t.co/FrXJGWaCsF
h/t… pic.twitter.com/xyV8ksCtiH— Denis Rancourt (@denisrancourt) December 18, 2023
Ο Fisman, ο οποίος έχει συμβουλευτικούς δεσμούς με τους κατασκευαστές εμβολίων Pfizer, Seqirus, AstraZeneca και Sanofi-Pasteur, καθώς και ρόλους ως σύμβουλος της καναδικής κυβέρνησης σχετικά με τις πολιτικές COVID-19 και ως επικεφαλής του Ινστιτούτου Πανδημιών του Πανεπιστημίου του Τορόντο, υπερασπίστηκε την άποψη ότι η απόφαση να παραμείνει κανείς ανεμβολίαστος συμβάλλει στον κίνδυνο για όσους βρίσκονται κοντά.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης διέδωσαν ευρέως τη μελέτη του Fisman, ενισχύοντας αφηγήσεις όπως: “Απλώς η παρέα με ανεμβολίαστους θέτει τους εμβολιασμένους σε υψηλότερο κίνδυνο”, και το καναδικό κοινοβούλιο αξιοποίησε τα ευρήματα για να υποστηρίξει περιορισμούς για τους ανεμβολίαστους.
Ωστόσο, η έρευνα των Hickey και Rancourt αποκαλύπτει ένα κρίσιμο ελάττωμα στο μοντέλο SIR του Fisman που σχετίζεται με τις συχνότητες επαφής. Όταν το μοντέλο προσαρμόστηκε ώστε να αντικατοπτρίζει τα δεδομένα του πραγματικού κόσμου, παρήγαγε αντιφατικά αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένων σεναρίων όπου ο διαχωρισμός των ανεμβολίαστων αύξησε τη σοβαρότητα της επιδημίας μεταξύ των εμβολιασμένων, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Fisman.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι χωρίς αξιόπιστα εμπειρικά δεδομένα για την ενημέρωση των μοντέλων SIR, τα εν λόγω μοντέλα είναι εγγενώς περιορισμένα και ακατάλληλα ως βάση για τη χάραξη πολιτικής. Παρά τις προσπάθειες να δημοσιεύσουν τα ευρήματά τους στο CMAJ, ο εκδότης του περιοδικού, συνεργάτης του Fisman, αρνήθηκε να εξετάσει το άρθρο. Η έκδοση ανοικτής πρόσβασης του CMAJ αρνήθηκε επίσης να το δημοσιεύσει, γεγονός που ώθησε τους Hickey και Rancourt να δημοσιεύσουν στο Cureus.
Η μελέτη υπογραμμίζει ότι τα μοντέλα SIR, που αποτελούν θεμέλιο για τις πολιτικές πανδημίας, είναι εγγενώς ελαττωματικά, ιδίως όταν εξετάζονται οι επιπτώσεις του διαχωρισμού εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων ομάδων στον πραγματικό κόσμο.
Παρουσιάζοντας την ευαισθησία των αποτελεσμάτων σε διάφορες παραμέτρους και την έλλειψη αξιόπιστων μετρήσεων για τη συχνότητα επαφής στον πραγματικό κόσμο, οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα μοντέλα SIR δεν μπορούν να στηριχθούν για την ενημέρωση αποφάσεων πολιτικής σχετικά με τις ιογενείς αναπνευστικές νόσους. Κατά συνέπεια, αντιτίθενται στη χρήση τέτοιων μοντέλων για τη δικαιολόγηση πολιτικών διαχωρισμού, χαρακτηρίζοντάς τες ως πολιτικές που βασίζονται σε αβάσιμους λόγους.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek