Προφήτης Ἠλίας πρότυπο καὶ παράδειγμα

Σὲ ὅλους τους Χριστιανούς, σὲ ὁποιαδήποτε κατάσταση καὶ ἂν βρίσκονται, ὁ προφήτης Ἠλίας εἶναι πρότυπο καὶ παράδειγμα. Καὶ γιὰ τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ ζῶντες, μὲ τὴν πίστη καὶ ἀφοσίωσή του πρὸς τὸν Θεό, καὶ τὴν πιστὴ τήρηση τῶν ἁγίων Του ἐντολῶν, καὶ τὸν ζῆλο τὸν πνευματικὸ ποὺ εἶχε. Καὶ γιὰ τοὺς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, γιατί δὲν ὑποχωροῦσε ἀπὸ τὸ νὰ ἐκζητεῖ τὰ δικαιώματα τοῦ Κυρίου τοῦ Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος. Ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς μοναχούς, διότι ὁ Προφήτης καὶ τὴν ἐρημικὴ ζωὴ ἀγαποῦσε, καὶ τῆς προσευχῆς τῆς νοερᾶς καὶ μυστικῆς θεωρεῖται διδάσκαλος καὶ μύστης, ἀλλὰ καὶ τῆς παρθενίας ἐπίσης ἦταν λάτρης καὶ ἐκπρόσωπος, καὶ μάλιστα ἐκ τῶν ὀλίγων ἀνδρῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ ὁποῖος εἶχε τὸ χάρισμα τῆς παρθενίας.

Για ὅλους αὐτοὺς τοὺς λόγους ἐμεῖς τὸν αἰσθανόμαστε πολὺ κοντά μας τὸν προφήτη Ἠλία, τὸν ἀγαποῦμε, τὸν τιμοῦμε, ζητοῦμε τὶς πρεσβεῖες του καὶ θαυμάζουμε τὸν βίο του, τὰ ἔργα του, τὴν πίστη του, τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ τὴν παρρησία τὴν ὁποία εἶχε πρὸς τὸν Κύριο.

Ἔκανε τελεία ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ἔκανε μετὰ ὑπακοή. Διότι ὁ Κύριος «θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν ποιεῖ» (Ψάλμ. 144:19). Εἶναι θαυμαστὴ καὶ μοναδικὴ ἡ παρρησία τοῦ Προφήτη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸ πῶς ὁ Πανάγαθος Θεὸς ἄκουε τὸν Προφήτη καὶ τοῦ ἔκανε ὑπακοή.

Ζητοῦμε λοιπὸν σήμερα τὴν εὐλογία τοῦ προφήτη Ἠλία. Δὲν ξεχνοῦμε ὅτι εἶναι ἕνας ἐκ τῶν δύο ἀνδρῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ ὁποῖος μετέσχε καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη διὰ τῆς ἐμφανίσεώς του στὸ Θαβώριο Ὅρος, κατὰ τὴν θεία Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου, μαζὶ μὲ τὸν προφήτη Μωυσῆ. Δύο ἄνδρες διάλεξε ὁ Κύριος ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, τὸν προφήτη Ἠλία καὶ τὸν προφήτη Μωυσῆ, ποὺ δείχνει πόσο μεγάλη σχέση εἶχαν καὶ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μὲ τὴν δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου.

Ἂς ἀγωνισθοῦμε καὶ ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, καὶ ἂς ζητήσουμε σήμερα τὴν εὐλογία τοῦ προφήτη Ἠλία, νὰ ἔχουμε καὶ ἐμεῖς ζῆλο ἅγιο μετὰ διακρίσεως, ζῆλο πνευματικὸ γιὰ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ γιὰ τὴν ἀκρίβεια τῆς μοναχικῆς πολιτείας, τὴν ὁποία ἐπηγγέλθημεν νὰ ζήσουμε καὶ μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ προφήτη Ἠλία. Διότι, ἂν θυμᾶμαι καλά, στὴν κουρὰ μνημονεύεται καὶ ὁ προφήτης Ἠλίας, ὡς ἕνας ἐκ τῶν ἀρχηγῶν τῆς μοναχικῆς πολιτείας.

Δὲν ξέρουμε πόσο ὁ Κύριος θὰ ἐπιτρέψει νὰ ζήσουμε ἀκόμα σ’ αὐτὴ τὴν ζωή, ἀλλὰ νομίζω ὅτι ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ τὸν παρακαλοῦμε ὅλοι εἶναι νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ ζήσουμε τὴν ἀγάπη Του καὶ νὰ πεθάνουμε στὴν ἀγάπη Του. Καὶ ὅταν ζοῦμε, νὰ ζοῦμε τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ· καὶ ὅταν πεθαίνουμε, νὰ πεθαίνουμε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ· καὶ τότε νομίζω ὅτι δὲν ὑπάρχει πρόβλημα. Διότι «εἴτε ζῶμεν εἴτε ἀποθνήσκομεν, τοῦ Κυρίου ἐσμὲν» (Ρώμ. 14:8), καὶ ἄρα εἴμαστε μὲ τὸν Χριστὸ μαζί, καὶ ἡ ζωὴ εἶναι εὐλογημένη, καὶ ὁ θάνατος εἶναι ἀνάσταση, καὶ ἔτσι ὅλα τὰ προβλήματα λύνονται. Ἀρκεῖ νὰ εἴμαστε μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, ἐν τῇ ἀγάπῃ τοῦ Χριστοῦ, καὶ ζῶντες καὶ ἀποθνήσκοντες.
Βοήθειά μας ὁ προφήτης Ἠλίας καὶ καλὴ δύναμη στὸν πνευματικό μας ἀγώνα.
π.Γεώργιος Καψάνης (1984)