Οι πλούσιοι του κόσμου βλέπουν τι έρχεται… Καταρρέει η ζήτηση πολυτελών αγαθών, η εκδίκηση των επιτοκίων.

Τώρα που οι κεντρικές τράπεζες έχουν διογκώσει τη φούσκα των πάντων και έχουν τροφοδοτήσει τον πληθωρισμό, η λύση της πτώσης των επιτοκίων / της ενίσχυσης της ρευστότητας δεν λειτουργεί πλέον.

Η φαντασίωση είναι ότι ο πληθωρισμός θα πέσει στο μηδέν και όλοι θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στον πρότερο τρόπο ζωής μάλλον θα αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολο σενάριο.

Η παγκόσμια οικονομία σώθηκε ξανά και ξανά τις τελευταίες δύο δεκαετίες με τις πολιτικές των κεντρικών τραπεζών: “φέρνοντας τη ζήτηση μπροστά” με τη μείωση των επιτοκίων και των προτύπων δανεισμού, ώστε όλοι να συνεχίσουν να αγοράζουν πράγματα που δεν χρειάζονται πραγματικά, επειδή το κόστος μειώθηκε καθώς τα επιτόκια ωθήθηκαν προς το μηδέν.

Κάθε φορά που η οικονομία παραπαίει, οι Κεντρικές Τράπεζες μειώνουν τα επιτόκια για να τονώσουν τη ζήτηση και να αυξήσουν την κατανάλωση, ακόμη και με βάση το χρέος.

Ο κατακλυσμός της οικονομίας με πιστώσεις χαμηλού κόστους δεν “φέρνει μόνο τη ζήτηση μπροστά”, αλλά και τροφοδοτεί κερδοσκοπικές φούσκες σε όλο το φάσμα, από τα κρυπτονομίσματα μέχρι τα εμπορικά ακίνητα.
Καθώς οι φούσκες διογκώνονται, οι επενδυτές αισθάνονται πιο πλούσιοι και έτσι είναι πρόθυμοι να δανειστούν και να ξοδέψουν περισσότερα – το περίφημο “φαινόμενο του πλούτου”.

Τίποτα δεν “φέρνει τη ζήτηση προς τα εμπρός” όπως μια κερδοσκοπική φούσκα και έτσι η διόγκωση της που βασίζεται στην πίστωση είναι μέρος του σχεδίου για να ενθαρρυνθούν οι άνθρωποι να αγοράζουν πράγματα που δεν χρειάζονται με πίστωση, ώστε να συνεχίζεται η επέκταση του ΑΕΠ.

Κάτι… έσπασε

Τώρα που οι κεντρικές τράπεζες έχουν διογκώσει τη φούσκα των πάντων και έχουν τροφοδοτήσει τον πληθωρισμό, η λύση της πτώσης των επιτοκίων / της ενίσχυσης της ρευστότητας δεν λειτουργεί πλέον.
Δεν λειτουργεί πλέον στην Κίνα, την Ιαπωνία, την Ευρώπη, τις ΗΠΑ ή τον αναπτυσσόμενο κόσμο: οι φθίνουσες αποδόσεις είναι συστημικές.

Οι οικονομίες που εξαρτώνται από τα μηδενικά επιτόκια / την εκχύλιση ρευστότητας συνηθίζουν σε αυτό το συνεχές ερέθισμα και εξαρτώνται από κερδοσκοπικές φούσκες και όχι από την οργανική ανάπτυξη που χρηματοδοτείται από τα κέρδη, τις αποταμιεύσεις και την πρόοδο της παραγωγικότητας.

Η “προώθηση της ζήτησης” είχε πάντα ημερομηνία λήξης.

Δεν μπορούν οι κεντρικές τράπεζες να φέρνουν τη ζήτηση προς τα εμπρός για πάντα.

Τελικά, οι καταναλωτές εξαντλούνται, οι φούσκες σκάνε, τα κερδοσκοπικά παιχνίδια χρεοκοπούν, η εξυπηρέτηση του χρέους καταναλώνει το διαθέσιμο εισόδημα, οι πιστωτικές κάρτες εξαντλούνται και οι επιχειρήσεις που διογκώθηκαν από δεκαετίες φούσκας και δαπανών που χρηματοδοτήθηκαν με πιστώσεις καταρρέουν κάτω από το σταθερό κόστος και το βάρος του χρέους τους.

Και η πραγματικότητα είναι ότι αυτό που πέφτει κατακόρυφα είναι η ζήτηση.
Η φούσκα των πάντων σκάει, οι πιστώσεις στενεύουν, τα κίνητρα που λειτούργησαν στο παρελθόν δεν σώζουν πλέον τις στάσιμες οικονομίες και το υψηλότερο κόστος των πιστώσεων πνίγει τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις που έχουν εφησυχάσει μετά από 20 χρόνια συνεχούς “σωτηρίας” μέσω μηδενικών επιτοκίων και τσουνάμι φθηνών πιστώσεων.

Βέβαια, τα νοικοκυριά που φέρνουν 250.000 δολάρια και πάνω τα πάνε μια χαρά -αν αγόρασαν σπίτια και άλλα περιουσιακά στοιχεία πριν από αιώνες και μπορούν να καρπωθούν τα κέρδη για να επιδοτήσουν τον τρόπο ζωής τους.

Αλλά όλοι όσοι ζουν από τις μέσες αποδοχές χωρίς το μαξιλάρι των κερδών του Everything Bubble–πόση “ζήτηση” θα μπορούν να αντέξουν αφού πληρώσουν 300 δολάρια για μερικές σακούλες με ψώνια;

Ύφεση και των πλουσίων

Την ίδια ώρα, ο αποπληθωρισμός των διαμαντιών έφτασε, καθώς οι τιμές έχουν περάσει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο καταρρέοντας, σε επίπεδα που δεν έχουν παρατηρηθεί από τις πρώτες μέρες του Covid.
Η κατάρρευση των τιμών είναι μια ακόμη ένδειξη της έκρηξης των δαπανών πολυτελείας.

Η Barclays είχε προειδοποιήσει τους πελάτες της τον Δεκέμβριο ότι επίκειται “ύφεση της πολυτέλειας”.
Και τα ρολόγια πολυτελείας, όπως η Rolex, έχουν επίσης κάνει βουτιά.

Τα διαμάντια, τα ρολόγια και άλλα κοσμήματα εκτινάχθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας και έφτασαν στο απόγειό τους το πρώτο εξάμηνο του 2022.

Ο δείκτης διαμαντιών μέσω του International Diamond Exchange (IDEX) εκτοξεύτηκε από την τιμή 116 τον Μάρτιο του 2020 στην τιμή 158 τον Μάρτιο του 2022 ή περίπου 36% άνοδος.

Από την κορύφωση, οι τιμές έπεσαν κατά 24%, στα επίπεδα του τέλους του καλοκαιριού του 2020.
Ο Paul Zimnisky, διευθύνων σύμβουλος της Paul Zimnisky Diamond Analytics, δήλωσε στο CNBC ότι ένα φυσικό διαμάντι 1 καρατίου που έπιανε 6.700 δολάρια πριν από ένα χρόνο πωλείται τώρα για περίπου 5.300 δολάρια.
Ένας από τους πιο πιθανούς λόγους για τον αποπληθωρισμό των διαμαντιών είναι ότι οι καταναλωτές δυσκολεύονται με τις πιστώσεις.

Επίσης, δύο χρόνια αρνητικής αύξησης των πραγματικών μισθών, αποστραγγισμένες προσωπικές αποταμιεύσεις και αυξανόμενες πιστωτικές κάρτες με τα υψηλότερα επιτόκια των τελευταίων ετών είχαν επηρεάσει τις δαπάνες πολυτελείας.

Τον περασμένο μήνα, οι αναλυτές της Deutsche Bank προειδοποίησαν τους πελάτες τους για τη χρεοκοπία των δαπανών πολυτελείας που αναδύεται στις ΗΠΑ.

“Η επιβράδυνση σε αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης σε ετήσια βάση στις ΗΠΑ είναι μια ανησυχία που δημιουργείται, ιδίως δεδομένων των ενδείξεων εξασθένησης της ζήτησης από τους πιο οικονομικά ευαίσθητους φιλόδοξους καταναλωτές”, ανέφεραν.

Συνοψίζοντας, οι καταναλωτές που μειώνουν τις δαπάνες τους αποτελούν πρώιμες ενδείξεις μιας οικονομικής ύφεσης που μπορεί να υλοποιηθεί στα τέλη του τρέχοντος έτους ή στο πρώτο εξάμηνο του 2024.

bankingnews.gr