Η Προσευχή της Ημέρας…. Ο Προθρίαμβος της Χαρμολύπης του Αγίου Κυριοελκτικού Υπερπαναλειπταπείρου….!!!! Η Ζωή Επισκέφθηκε τον Τάφον και Ενίκησεν τον Θάνατον….

Η Προσευχή της Ημέρας…. Ο Προθρίαμβος της Χαρμολύπης του Αγίου Κυριοελκτικού Υπερπαναλειπταπείρου….!!!! Η Ζωή Επισκέφθηκε τον Τάφον και Ενίκησεν τον Θάνατον….

Πιστεύω Προσευχή

Φαντάσου, διαλογίστου, φιλοσόφησε από οία σκοπιά θέλεις και είσαι: η Ζωή να αδυνατεί να νικήσει τον Θάνατον….

Εάν έχεις τέτοια πεποίθηση ή και δεν δύνησαι να εξηγήσεις με κάποιον τρόπον εις την απορίαν και απορείαν σου την πίστη ότι η Ζωή δεν δύναται νικήσαι επί θανάτω, τότε το πρώτον που μου έρχεται είναι να γελάσω, όχι να σε περιγαλάσω, αλλά να γελάσω με την «λογική» μωρεία σου. Την περισπούδαστη προμεταλλαγμένη, προγραμματισμένη μωρεία σου. Λένε και λέγω άνθρωποι των μυστηρίων της παιδικής καρδίας ότι ανώτερη γαρ η έκσταση εκ της ηδονής, ανώτερη γαρ η έκσταση ακόμη και της αμαρτίας από την έκσταση της ηδονής, ευφραίνει περισσότερον η έκσταση χορού εκ της ηδονής σαρκός. Η έκσταση είναι ταξείδι και το ταξείδι είναι βήμαν πλησιέστερον εις το άλειπτον άπειρον, διότι πρωτοαυτοϊδιότητα απειραλείπτου η Ταχύτητα, η δε ηδονή κατάβαση, υποταχύτητα, ταχύτητα αίσθησης σάρκας, δεν δύναται η σάρξ να επιταχύνει πλείστον του πνεύματος. Αλλά ποίος χορός εκστατικός; Όχι αυτός που κάποιοι λένε εκστατικόν επειδή προξενεί ορμονική επίχυση σωματικής ενέργειας, αλλά ο εγκάρδιος χορός που καθοδηγεί και το σώμα. Να διατί οι Έλληνες πίστευσαν, επειδή χόρευσαν με την καρδίαν όχι με την υπερηφάνεια, την καύλαν, την αισχροπονηρία. Όποιος δεν το έχει δεν το έχει βιώσει. Και ύστερα ευαγάλλεται η ψυχή εκ της καρδίας την ευαγαλλίαση εις την έκσταση των Θείων Μυστηρίων της Καθαρότητος. Διότι έκσταση ήτις κουβαλάει αισχρά, πονηρά και υπερήφανα και δεν είναι αθώα παιδική είναι ακάθαρτη και βεβαρημένη και των βαβερημένων ταχύτητα κατώτερη, μικρότερη και σε κατώτερες ή και κοσμικές επιπέδων διαστάσεις.

Αυτά ως προοίμιον, είναι δυνατόν η Ζωή να νικάται εκ του Θανάτου; Και πότε ο Θάνατος δεν φέρει εξουσία επί της Ζωής; Όταν η Ζωή είναι Καθαρά ήτοι Εκκαθαρισμένη ήτοι Κάθαρση δηλοί Καθ’ Άρση από μέσα της, ήτοι γνήσια, ολοκαίνουργια αναπάλιν, άβαρη αβρή ήτοι αγαθή χωρίς πάθη διότι τα πάθη είναι επιπλέον και περιττά βάρη, είναι ζωή με εξαρτήσεις από ύλες και κόσμους κατώτερους της ηδονής και όσον τόπον λαμβάνει εν καρδίαν η ηδονή τόσον απωλαίνει η έκσταση, η καρτερία και δοκιμασία με εξετάσεις πραγματικές σε αναμονή Της Θείας Αυγής της Αγίας Άκτιστης Έκστασης! Και τι σημαίνει Έκσταση; Πέρα κίνηση, πέρα ταχύτητα, μετακίνηση μακρυά από την στάση, την πάσα στάση και τι είναι στάση; Ο σταθμός των παθών. Η έκσταση είναι πνεύμα, είναι το Άπειρον Τω Αγίω Πνεύματι.

Και τούτον Το Άπειρον Τω Αγίω Πνεύματι και Ο Υιός Του Ιησούς Χριστός είναι η Ζωή διότι είναι εκτός Θανάτου ποικιλίες ήτοι πάθη και στάσεις και η στάση νικάται με την Ανάσταση η οποία έχει δύο έννοιες την επανήγερση [ξανά ίσταμαι] και την άνευ στάσης ήτοι άπειρη ταχύτητα, όπως ουδέποτε η φιλοσοφία έλυσε εάν το αναρχία είναι άνευ αρχής ή ανά αρχής και η σωστή συναίσθηση και αντίληψη ότι είναι διττόν, συνταυτοχρόνως άνευ αρχής και ανά αρχής, διότι το άνευ αρχής είναι και ανά-ξανά αρχή κάθε στιγμή και η ανάσταση είναι άνευ στάσης μόνιμης και συγκεκριμένης σε πάθη ή αγάπες κόσμου και συνάμα συνταυτοχρόνως ανά στάση με την έννοια της στάσης ως εγέρθηται εκ των νεκρών ήτοι εκ της αιώνιας στάσης του θανάτου. Εξού και στάση σημαίνει συνάμα πείσμα, άμυνα, γινάτι και βεβαίως θυμούμενοι την Ιστορία η Στάση του Νίκα, που είναι στάση Επανάστασης, Πραξικοπήματος, κοσμικής αναρχίας, εισβολής.

Γνωρίζουμε πλέον ότι το άνευ και το ανά συνζευγμένα έκτοτε και τούτα δεν έχουν καμμία αξία δίχως Το Πνεύμα ήτοι την Κίνηση όπου αναγραμματιστί είναι Νίκηση! Όπως το Πάτρης αναγραμματιστί όχι τυχαία επίσης Σπάρτη. Είναι Τριάδα Αγία, είναι το Ανά, το Άνευ και το Πνεύμα, είναι ο Τρισδυασμός προ πάντων των αιώνων εκτός Θανάτου και υπεράνω Θανάτου….

Όποιος αναγνώθει καθημερινώς με σέβας και κατάνυξη την Προσευχήν Πιστεύω λαμβάνει την μεγίστην ευλογίαν Ομολογητού παρά Θεού. Όποιος θέλει να αντιληφθεί και να νοιώσει ας το δοκιμάσει είναι υπόθεση και θέμα Πίστεως-Βιώματος. Ομολογεί την Ορθήν Πίστη και ανωγνύει το πνεύμαν και το σώμαν του προς την Ευλογίαν και την Σκέπην προς Τον Αληθινόν Τριαδικόν Θεόν. Η Προσευχή ταύτη αναγιγνωσκόμενη πολλές φορές καθημερινώς διέχει την ευλογίαν διά ψυχοσωτηρίαν, προστασίαν, αντοχήν, θρίαμβον και υπερπροφύλαξην εκ των κακών του κόσμου, του εαυτού του καθενός και των πονηρών πνευμάτων εν σαρκί και άνευ σαρκί.

Δεν θα το βιώσεις εάν δεν το ζήσεις, δεν θα το ζήσεις εάν δεν το πράξεις, δεν θα το πράξεις εάν το κάνεις υποκριτικώς και με δυσπιστία και εάν το επιμένεις καθημερινώς τότε ουδεμία υποκρισία, κοσμική επιμειξία, δυσπιστία και ανίερη δυστοπία και ουτοπία παραμένει αλλά εκβιάζεται με γλυκύτατον τρόπον και ενέλευσιν η Αγιότητα.

Οι τρεις ημέραι ή 72 ημέραι Τραγωδίας Του εν σαρκί Τριαδικού Θεού Ιησού Χριστού ήτοι Άγια Πέμπτη, Αγία Παρασκευή και Άγιον Σάββατον, είναι ούτως ή άλλως και περισσότερον διά της Προσευχής του Πιστεύω ο θρίαμβος του Προπάσχατος, του Προπεράσματος εις το Άγιον Θείον Μεταπέρασμαν. Χορός εν καρδία χαρμολύπης!

Η Θεολογική Έννοια της Χαρμολύπης είναι Θρίαμβος της Πίστεως, διότι ενώ ζης τα Πάθη, τες αδικίες, τες κακουχίες, τες καταδιώξεις σου, Του Χριστού, των άλλων, συνάμα γνωρίζεις ότι η Οδός ταύτη, είναι η Οδός του Θριάμβου της Ψυχοσωτηρίας και της Ανάστασης σε Αιώνια Ευαγαλλιαζούσα Ζωή. Είναι Βίωμα και όσοι το γνωρίζουν δεν το ανταλλάζουν με τίποτε άλλον. Είναι η συγκλονιστική πράπα ήπια ισορροπημένη εν μέτρω Αγίω Έκσταση ζωντανού βιώματος της Υπόσχεσης της Αιώνιας Ζωής φυσικά και υπερφυσικά εντός καρδιών με μυστηριακή Συναίσθηση, Πιστεύω εις Ένα Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα, η Προσευχή της Βεβαίας Νίκης και Μετανίκης της Χαρμολύπης διά της Καρτερίας από των Δοκιμασιών της Εξεταζόμενης Αξίας του Ανθρώπου εκ Θεού. Ο Επιτάφιος της Αγίας Παρασκευής δι’ όσους των ένοιωσαν κυριολεκτικώς με Πνευματική Εναίσθηση και όχι με κατώτερων συχνοτήτων ψευδολογική ήτοι νεκρολογική η οποία είναι ίδια σε νεκρά και ζωντανά νεκρά φέρει τον Θρίαμβον της Χαρμολύπης, διότι νίκη κατά του Θανάτου δεν είναι να αποφεύγεις με εξυπνάδα, ασπίδες, φρούρια υγείας τον Θάνατον αλλά με το να θανατωθείς και να τον νικήσεις το βασίλειον της αυτού καταστάσεως, τότε είναι κατάργηση Θανάτου.

Ο θάνατος δεν είναι αήττητος εάν υφίσταται Άπειρον και όπως τεκμηριώσαμε σε έναν πρόσφατον άρθρον [και άλλα παλαιότερα], αφής στιγμής το να μετράεις με άπειρη ταχύτητα επ’ άπειρον ουδέποτε θα φθάσεις εις τον έσχατον αριθμόν, και άλλα άπειρα, τα άπειρα σχήματα, μορφές, και αφού Ζη το Άπειρον σημαίνει άπειρον εις όλα και δυνατότητητες, τότε ο Θάνατος δεν είναι αήττητος διότι ο Θάνατος δεν είναι άπειρος διότι εάν ήταν άπειρος τότε δεν θα ζούσε Ζωή. Αλλά μόνον Ο Άπειρος Πανάπειρος δύναται να επιβάλει άπειρον θάνατον ήτοι εκ θελήματος Αυτού. Λένε οι επιστήμονες η σκέψη παράγει ύλη, ενώ εμείς γνωρίζουμε ότι η Σκέψη-Λόγος παράγει και πνεύματα και τα πάντα και ότι είναι Ο Θεός και ενώ έχουν κλέψει, μιμούνται και σφετερίζονται τα όσα Πιστεύουμε συνάμα προσποιούνται ότι δεν τα γνωρίζουν ή και επιμελώς δεν θα Ομολογούν, επειδή δεν πιστεύουν εις την Προσευχήν Πιστεύω:

Ιω. 1,1 Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.

Λέγουν οι κουτοί Ιλλουμινάντοι-σύγχρονοι Φαρισσαίοι: η Σκέψη προηγείται του Λόγου. Αφού το είδαν εις τον Ιωάννην, και ας υποθέσουμε ότι αληθεύει, τότε η Σκέψη είναι Ο Πατέρας. Αλλά δοκιμάστε να σκεφθείτε χωρίς Λόγον; Δεν γίνεται, η σκέψη είναι ταυτοχρόνως Λόγος, ωμιλία, σκέψη. Η Σκέψη έχει Φωνή διαυτού Τον λέν Ιαχά = Ιαχή = Ιαχωβά. Σκέψη και Λόγος είναι Προσυνταυτόχρονα όπως σας έλεγα εν παραδειγμάτι ότι μήκος και πλάτος είναι προσυνταυτόχρονα και όχι μόνον αλλά και το ύψος και ποίον γαρ το ύψος εν σχέσει με Την Σκέψη και Τον Λόγον; Το Πνεύμα ήτοι η ροή, η συχνότητα, η δόνηση, ο συνειρμός με τον κρδασμόν Του Πατέρα Σκέψη και Του Υιού Λόγος, και τότε όλα επεξηγούνται και ευεμφανίζονται Πατήρ, Υιός και Αγίω Πνεύματι!

Ιω. 1,1 Εις την αρχήν της πνευματικής και υλικής δημιουργίας, άναρχος και προαιώνιος, υπήρχεν ο Υιός και Λογος του Θεού. Και ο Λογος ήτο πάντοτε αχώριστος από τον Θεόν και πλησιέστατα προς αυτόν, και ο Λογος ήτο Θεός απειροτέλειος, όπως ο Πατήρ και το Αγιον Πνεύμα.

Ιω. 1,2 Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν.

Ιω. 1,2 Αυτός υπήρχεν εις την αρχήν της δημιουργίας ηνωμένος προς τον Θεόν.

Ιω. 1,3 πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν.

Ιω. 1,3 Ολα τα δημιουργήματα έγιναν δι’ αυτού και χωρίς αυτόν δεν έλαβε ύπαρξιν κανένα, από όσα έχουν γίνει.

Ιω. 1,4 ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων.

Ιω. 1,4 Εις αυτόν υπήρχε ζωή και ως άπειρος πηγή ζωής εδημιούργησε και διατηρεί κάθε ζωήν. Δια δε τους ανθρώπους δεν είναι μόνον η φυσική ζωη, αλλά και το πνευματικόν φως, που φωτίζει τον νουν των εις κατανόησιν και αποδοχήν της αληθείας.

Ιω. 1,5καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.

Ιω. 1,5 Και το φως λάμπει μέσα στο σκοτάδι και το σκοτάδι δεν ημπόρεσε ποτέ να το επισκιάση και το εξουδετερώση.

Ιω. 1,6 Ἐγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ Ἰωάννης·

Ιω. 1,6 Προάγγελος αυτού του φωτός κατά τας ημέρας εκείνας έγινεν ένας άνθρωπος, σταλμένος από τον Θεόν, του οποίου το όνομα ήτο Ιωάννης.

Ιω. 1,7 οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσι δι᾿ αὐτοῦ.

Ιω. 1,7 Αυτός ήλθε με κύριον σκοπόν να μαρτυρήση περί του φωτός, δηλαδή περί του Ιησού Χριστού, και με το κήρυγμά του να προπαρασκευάση τους ανθρώπους, ώστε να πιστεύσουν όλοι στο φως.

Ιω. 1,8 οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ᾿ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός.

Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.

Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι᾿ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.

Τὸν δι᾿ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.

Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα, καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, κατὰ τὰς Γραφάς. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.

Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρί καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.

Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.

Μετά τα 2 άρθρα με «Ανορθόδοξα» Ορθόδοξα Μαθηματικά: είναι η Ανάσταση Δυνατή βάσει Μαθηματικών; Εμένα τα Μαθηματικά μου πολύ απλά απαντούν Ναι! Καλή Ανάσταση!….

Συγκρίνετε τον Ψαλμόν 67 και την παραβολήν εκ Ματθαίου με Τον Γεωργόν [γέω οργώνω = σώμαν οργώνω και ψυχήν οργώνω], προς απάντηση ποίος και τι είναι ο Ισραήλ….

Παναγιώτης Δίας