Του Γιώργου Χώτου, Καθηγητής στη Σχολή Γεωπονικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών
Η ομίχλη που ήδη έχει απλωθεί στο κοινωνικό ενδιαίτημά μας και καλείται πολιτισμός της αφύπνισης (woke culture), μάλλον προσλαμβάνεται ως ηλιοφάνεια από τις καλούμενες πρωτοποριακές ομάδες που σταδιακά επηρεάζουν τον τόνο της καθημερινής συμπεριφοριολογίας στις δυτικές κοινωνίες. Και ομιλώ για δυτικές κοινωνίες για να ξεκαθαρίσω εξ’ αρχής το κυριότερο συστατικό του κινήματος αυτού και συνάμα να μην το αφήσω να συσκοτιστεί στη θεώρησή του ως δήθεν παγκόσμιο, επειδή γεννήθηκε και εξαπλώνεται στη Δύση χωρίς να βρίσκει ρίζες στον μουσουλμανικό κόσμο της Ασίας και της Αφρικής ή στους ισλαμικούς πυρήνες διαρκούς πύκνωσης σε Ευρώπη και Αμερική.
Διατρέχοντας την ιστορία παρατηρούμε ότι όλα τα κινήματα κοινωνικής δικαιοσύνης και δικαιωμάτων στις μη προνομιούχες μάζες, είτε αυτά αφορούσαν την ψήφο των γυναικών, είτε την κατάργηση της δουλείας και μετέπειτα τα δικαιώματα των μαύρων της Αμερικής, είτε την κατάργηση της παιδικής εργασίας ή την καθιέρωση του οκταώρου και των αδειών, προέκυψαν από μη συμπιεζόμενες περαιτέρω ανάγκες των κοινωνικών μαζών οι οποίες όντως δικαιούντο την αποκατάσταση των δικαιωμάτων τους όπως αυτά πρωτολείως υπονοούνταν (αν όχι ορίζονταν) στις ανθρωπιστικές διακηρύξεις της Γαλλικής και Αμερικανικής επανάστασης. Με πιο απλά λόγια, αυτές οι κοινωνικές κατακτήσεις που έγιναν χωρίς σημαντικούς κραδασμούς αποδεκτές και ενσωματώθηκαν στην κοινωνική και εθνική ψυχοσύνθεση των λαών, όσο και αν στη διεκδικητική και αγωνιστική τους φάση είχαν και ιδεολογική και διακηρυκτική συμμετοχή από ένα σημαντικό μέρος των πνευματικών ελίτ, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποδοθούν σε αυτές (τις ελίτ) ως μια εναρξιακού τύπου έμπνευση και στρατηγική που τελικά ευοδώθηκε.
Και υπό αυτό το πρίσμα θεώρησης αν αναλύσουμε το κίνημα του γουοκισμού ως κοινωνική μεταρρύθμιση που αποσκοπεί στην αντικατάσταση καθιερωμένων αξιών με άλλες, προκύπτουν θεμελιώδεις διαφορές τόσο ως προς τη γένεση όσο και ως προς τη στόχευση με τα προαναφερθέντα κινήματα που τελικά πέτυχαν την αναβάθμιση του ανθρώπου, τη βελτίωση της ζωής και την άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων. Σε γενικές γραμμές οι σημαντικότερες διαφορές είναι:
Και μόνο η σταχυολόγηση κάποιου ή κάποιων από τα παραπάνω αναφερόμενα αρκεί για να καταδείξει το ασαφές, δυσλειτουργικό και αυτιστικό ιδεολόγημα του γουοκισμού. Η θεώρηση μάλιστα γίνεται εξοργιστική για έναν συντηρητικό πολίτη με πανανθρώπινη θεώρηση του κόσμου όταν εμβαθύνοντας στα νάματα του γουοκισμού διαπιστώνει μια ανέμελη και αλαφροΐσκιωτη επαναστατικότητα που περιορίζει το ακροατήριό του (απόλυτα ενσυνείδητα) μόνο στον υποτιθέμενο εχθρό του που είναι η κοινωνία μέσα στην οποία δρα (οι λευκοί άνθρωποι), πολύ απλά διότι θεωρεί (ή νομίζει) ότι η υπόλοιπη υφήλιος δεν ασκεί την καταπίεση που ασκεί η λευκή φυλή. Το παράλογο σε αυτή τη θεώρηση είναι ότι αυτή η υπόλοιπη υφήλιος που κατά βάση είναι μουσουλμανική, θεωρεί τον γουοκισμό διαστροφή και βδέλυγμα για τη δική της άκρως οπισθοδρομική κοινότητα, σε ευθεία αντίθεση με τους γουοκιστές που θέλουν να τους εργαλειοποιήσουν ως δήθεν τραγικά θύματα της μονοκρατορίας του δυτικού ανθρώπου.
Και το αποδεικνύουν αυτό (οι μουσουλμάνοι) πέραν πάσης αμφιβολίας επιδιώκοντας παντί τρόπω να μεταναστεύσουν στη Δύση όχι για να ασπασθούν τα γουοκικά νάματα αλλά για να δρέψουν τα οφέλη και να καταχρασθούν ακριβώς αυτά τα επιτεύγματα του λευκού ανθρώπου που ο γουοκισμός κηρύσσει ως ξεπερασμένα. Ίσως και μόνο αυτό θα έπρεπε να είναι αρκετό για να ενδοσκοπήσουν οι γουοκιστές το που οδηγούν τις κοινωνίες εργαλειοποιούμενοι πονηρά εμμέσως από τους φύσει εχθρούς των που επιδιώκουν τη μουσουλμανική άλωση της Δύσης. Όμως είναι μάταιο να αναμένει κανείς εξορθολογισμό του γουοκισμού, επειδή στον πυρήνα του τρέφεται από ακραίο παραλογισμό ακριβώς για να μπορεί να εντυπωσιάσει και ξεπροβάλλει από την επικρατούσα στιβαρή συντηρητικότητα για να αποκτήσει οικολογικό θώκο καταγγέλλοντας ως διαστροφή την κανονικότητα. Φαίνεται τελικά ότι γουοκισμός δεν θα υπήρχε αν οι πνευματικοί ταγοί του που ξεφύτρωσαν σχετικά πρόσφατα ανάμεσα στην πανεπιστημιακή και πολιτική κονίστρα, δεν επέλεγαν την εναλλακτικότητα ως όχημα αυτοπροβολής και κοινωνικής φιλοδοξίας.
Όμως όποιος έχει πλατιά γνώση θεώρησης της ιστορίας θα καταλάβει ότι τέτοιου τύπου κινήματα που δεν γεννήθηκαν από θεμελιώδεις ανάγκες αποκατάστασης βασικών αιτημάτων επιβίωσης των κοινωνιών, μετά τον πρώτο κύκλο παράλογης αναστάτωσης, μεταπίπτουν στο γραφικό, το γκροτέσκο και το περιθωριακό, αναφερόμενα εντεύθεν στις δέλτους της ιστορίας ως παράδοξοι αρνητικοί κραδασμοί. Το σημερινό μας πρόβλημα ως δυτική κοινωνία είναι να μη χάνουμε χρόνο ασχολούμενοι μαζί τους καθυστερώντας εγκληματικά να βρούμε λύση στη μουσουλμανική εισβολή.
Γιώργος Χώτος
enromiosini.gr
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Θελεις να κανεις ενα δωρο στον εαυτο σου;
Δες την Κατηγορια με τα προιοντα μας
Από τα καλύτερα που έχω διαβάσει εδώ μέσα!! ο άνθρωπος αυτός είναι ταλέντο! στη σκέψη στην έκφραση του σε όλα!! εύγε