Πότε πρέπει να προσεύχεσαι όταν έχεις ανάγκη ή όταν δεν έχεις ανάγκη; Κάποιοι θορυβήθηκαν με την ραγδαία αύξηση της προσευχής….

Πότε πρέπει να προσεύχεσαι όταν έχεις ανάγκη ή όταν δεν έχεις ανάγκη; Κάποιοι θορυβήθηκαν με την ραγδαία αύξηση της προσευχής….

Πότε πρέπει να θυμάσαι έναν άνθρωπον; Όταν τον έχεις ανάγκη ή όταν δεν τον έχεις ανάγκη;

Πότε πρέπει να θυμάσαι έναν άνθρωπον όπου εκτμάεις; Όταν τον έχεις ανάγκη ή όταν δεν τον έχεις ανάγκη;

Πότε πρέπει να ευχαριστείς έναν άνθρωπον όπου σ’ ευεργέτησες; Όταν τον άρχεις ανάγκη ή όταν δεν τον έχεις ανάγκη;

Πρέπει να προσεύχεσαι και ευχαριστείς ιδιοτελώς ή ανιδιοτελώς;

Πότε πρέπει να ευχαριστείς Τον Θεόν; Όταν Τον έχεις ανάγκη ή όταν δεν Τον έχεις ανάγκη; Όταν σε έκανε εκατομμυριούχον ή όταν δεν σε έκανε εκατομμυριούχον;

Ευχαριστείς κάποιον όπου σε ευεργέτησες διαρκώς και μετά την ευεργεσία και συνάμα δηλώνεις τα κακώς κείμενα του εάν πρέπει και είναι σοβαρόν διά την επικράτηση του αγαθού, όχι τα λάθη του, τα σοβαρά κακώς κείμενα του εκείνα τα οποία ει δυνατόν ανά καιρούς ή περιπτώσεις απειλούν ανθρώπινες ψυχές προς απώλειαν! Έτερον εκάτερον, και μάχεσαι να κάνεις το ίδιον μ’ εσένα προς εσένα και προς την συμπειφορά και τις επιλογές σου.

Εάν προσεύχεσαι προς Τον Θεόν και τους Αγίους όποτε έχεις ανάγκη, τότε είσαι επιλεγμένως ιδιοτελής έστω και Πιστός, εντάξει οιυδείς αναμάρτητος. Εάν προσεύχεσαι προς Τον Θεόν και τους Αγίους όποτε δεν έχεις ανάγκη μόνον, τότε είσαι δικαιόφρων, δουλοπρεπής προς Τον Θεόν και με άγιον ήθος διότι προσεύχεσαι χωρίς ιδιοτέλεια, όλα αυτά βεβαίως διά τα κοσμικά αγαθά, διότι αφού προσεύχεσαι, σημαίνει έχεις συμφέρον διά να σωθεί η ψυχή σου…. Εάν προσεύχεσαι και όταν έχεις ανάγκη και όταν δεν έχεις είναι καλύτερον διότι εκτός των άλλων, ναι μεν δεν είσαι ιδιοτελής να προσεύχεσαι όταν έχεις ανάγκη, αλλά απωλαίνει προσευχή, δηλαδή προσευχή την οποία δυνώσουν να κάνεις, διά άλλα θέματα ή διά άλλες ψυχές ή και όλες τις ψυχές, συνεπώς, το να μην προσεύχεσαι όταν δεν έχεις ανάγκη ουδέποτε και διά τίποτε, είναι παγίδα [έστω τις πλείστες των περιστάσεων σε ανθρώπους] του διαβόλου διά να σε προκόβει εκ της προσευχής, σε βαθμόν όπου ο διάβολος να κανονίσει να μην έχεις ανάγκες εις τα εγκόσμια διά να μην προσεύχεσαι, είναι η μέθοδος της αντίστροφης υπηρηφανορίξεως!…!….!

Κατά συνέπεια, πρέπει να προσεύχεσαι αδιακόπως και διαρκώς είτε έχεις είτε δεν έχεις ανάγκη, και εάν είσαι αμελής, χωρίς πρόγραμμα και κουρασμένος, έστω να προσεύχεσαι όποτε θυμάσαι ή έχεις διάλυμμα ή έχεις κάποιον χρόνον, έστω όταν οδηγείς, τρώγεις, σκέπτεσαι κ.τ.λ….

Οι νεοπαγανισταί μασκοφόροι της μαζζωναρίας του σατανά, υπάρχουν διάφορες οργανώσεις και σέκτες του, σου λένε τι προσεύχεσαι όταν δεν έχεις ανάγκη, και σου λένε ίσως ότι υποκρίνεσαι ή είσαι φοβικός!

Η απάντηση είναι απλή και προδιαιωνισμένη, πάντοτε έχουμε ανάγκη είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, έχουμε ανάγκη ψυχοσωτηρίας, συνεπώς, όσον περισσότερον προσεύχεσαι αντί ασπούμε να χαζοκαλαμπουρεύεις [και αυτόν χρειάζεται με ευσέβεια, μέτρον και ευγένεια] και να φλυαρείς ανούσια ή γνώση όπου δεν προσφέρει μισθούς ψυχοσωτηρίας. Κατά συνέπεια, οι τετρακισεκατομμυριούχοι έως εννεακισεκατομμυριούχοι και βάλε της ψυχής έχουν μία μόνιμη υπερεπιχειρηματική σπουδή, κλάση, πράξη, διάπραξη, συνήθεια, εφαρμογή, Την Προσευχήν!

Όταν προσεύχεσαι ιδιαιτέρως διά τα εγκόσμια χωρίς να ευχαριστείς δι’ όσα έχεις εκ Θεού, καταντάει ύβρις, διότι μόνον θέλεις ιδιοτελώς χωρίς να προσφέρεις εις Θεόν και δίχως να ενδιαφέρεσαι διά την ψυχήν ήτοι εκείνον όπου ενδιαφέρει Τον Θεόν και πρέπει να ενδιαφέρει αδιαλείπτως και εσένα, διότι εσύ είσαι η ψυχή και δεύτερον ταυτόσημον επειδή αυτόν είναι όπου ενδιαφέρει Κυρίως και δη Μονίμως Τον Θεόν πριν και μετά τον θάνατον του σαρκίου!

Άρα τε, η Ευχαριστεία προς Τον Θεόν με δουλοπρεπή αγάπη κτίσματος προς Τον Κτίστην, είναι Υπερβατική Υπερπροσευχή και Υπερβατικός Υπερπροσευχητικός και Υπερμισθικός Υπερδιαλογισμός Υπερταπεινής Αδιαλογίας [πονηρίας ή παραφλυαρίας και δευτερεύοντων θεμάτων έστω σπουδαίας γνώσεως]….

Όστις ευχαριστεί Τον Θεόν είναι ευγενής και ευσεβής και προπαντώς Υπερδίκαιος, διότι τι άλλον αρμόζει εις Τον Θεόν; Μήπως η αχαριστία = αευχαριστεία και αευγωνμοσύνη και ο σφετερισμός των Δικαιωμάτων Του ως Αγέννητος και Άφθαρτος Αθάνατος Κτίστης από εσένα το πεπερασμένον ψυχή [άμα θέλει] και σώματι; Αφού εσύ θέλεις τα δικαιώματα του άλλου [αδιαφορώντας διά το Δίκαιον και άδικον] όποιος και εάν είναι Θεός ή κτίσμα, τότε διατί ο άλλος [αδίκως] ήτοι το κτίσμα να μην δικαιούται να θέλει τα δικαιώματα σου; Πώς σου φαίνεται;…. Να σου συμβαίνει ό,τι θέλεις να σου συμβεί; Αφού θέλεις αδικίαν αδικαίαν θα λάβεις, εάν θέλεις δικαιοσύνη δικαιοσύνη θα λάβει η ψυχή [συχνάκις και το σώμα και η επίγεια εφήμερη ζωή]….

Συμπέρασμα: έχεις ανάγκη να προσεύχεσαι ό,τι και εάν συμβαίνει….

Έχεις υποχρέωση να γνωρίζεις ότι δίκαιον είναι όταν ευχαριστείς Τον Θεόν ακόμη και όταν οδεύουν στραβώς και έχεις την ελευθέραν βούλησιν να επιλέξεις ή να κρίνεις εάν είναι δίκαιον ή όχι αυτόν αλλά ταυτόχρονα να γνωρίζεις ότι η ελευθέρα βούληση καθενός κρίνεται από άλλες ελεύθερες βουλήσεις εις τα πέριξ από ανθρώπους, δαίμονες, αγγέλους, αγίους, νόμους φύσεως και Θεόν!

Είτε είσαι ελεύθερος είτε δούλος θα κριθείς πως, διατί, με ποία προαίρεση… και ούτω καθεξής…. Διατί συμβαίνει τούτον; Διότι και συ με τις πράξεις και προτιμήσεις σου, είτε τις πραγματοποιείς ελευθέρως είτε ουχί, κρίνεις και διακρίνεις!…. Είναι δούναι και λαβείν, δράση και αντίδραση, πρόδραση και προαντίδραση και μεταντίδραση συνεχώς εσαεί….

Ακόμη και εάν έχεις παράπονα ή θυμόν εκ Θεού και Αγίων ότι δεν σε βοηθούν ή σε εκγατέλειψαν, συνάμα πρέπει να τους Ευχαριστείς, έχεις παράπονα αλλά δεν στήνεται απέναντι τους εχθρικώς, διότι ποτέ δεν γνωρίζεις, ίσως έχουν δίκαιον, ίσως από την καταστροφή ανατέλλει η ψυχοσωτηρία, και εν πάση περιπτώσει δεν γίνεσαι εχθρός Του Θεού, δεν σε συμφέρει και δεν μπορείς να νικήσεις, το να φοβάσαι Τον Θεόν είναι σύνεση και τόλμη, είναι η τόλμη της σύνεσης και όχι το θράσος της κακίας του αντίστροφου. Το να φοβάσαι την Αλήθεια είναι μορφή σεβασμού προς την Αλήθεια, αλλοίμονον εάν δεν φοβάσαι την Αλήθεια, τότε έχεις το θαρροθράσος του ψεύδους και πού εν τέλει σε οδηγεί αυτόν; Εις την νίκη της αυταπάτης….

Συνέχισε να προσεύχεσαι, φοβάσαι και ευχαριστείς Τον Θεόν και τους Αγίους Του ανελλειπώς, είναι το μόνον όπου έχεις και είναι πάντοτε δίκαιον, ψυχοπροσοδοφόρον και δεν δύναται κανείς να σου το στερήσει, εκτός εάν προσκυνήσεις εικόνες του διαβόλου, δεχθείς τα χαράγματα του, γίνεις υποτακτικός του με μεγάλον, μικρόν ή ανύπαρκτον προσωρινόν εγκόσμιον μισθόν…. Ο Σατανάς βεβαίως στέλλει τους αποστόλους του με διάφορες αφορμές, αιτιάτα, αιτίες, ονόματα, αιρέσεις, οργανώσεις, ψευδοφιλοσοφίες, εξαπατήσεις, παραπλανήσεις, να σε ανακόψουν, δεν σε θέλει να προσεύχεσαι διότι δεν σε θέλει να έχεις μεταθανάτιον σαρκίου ουράνιον μισθόν, θέλει να στηρίζεσαι εις αυτόν, εις το χώμα της σάρκας σου και εις την ημερομηνία και προημερομηνία λήξεως προλήξεως της σάρκας σου… Όταν λησμονείς την ψυχήν σου την έχασες ήδη διότι την προαυτοαπώλαισες, μην το λησμονείς αυτόν, με την εξεχάνεις, θυμήθου την αναπάλιν, η οδός και το είσαι σου το συνδεδεμένον με Τον Άπειρον Άλειπτον Απροσδιόριστον Αόριστον Αμέγεθον Πανμέγεθον Τριαδικόν Θεόν, Πατήρ, Υιόν και Παράκλητον Αγίω Πνεύματι!

Είναι έστω να το αναγνώθεις τούτον μία υπεβατική υπερπνευματική υπερταπείνωση Μεγαλοϋπερπροσευχής, ειδικώς εάν το νοιώσεις, αυτόν είναι το θέμα, εντός της κρυάδας των καιρών, να νοιώθεις την νήσον της Θεότητος εις την καρδίαν διά της Προσευχής!

Και μην παρεκτρέπεσαι, εντρέπεσαι και εξεχνάεις, είναι Υπερπροσευχή να κατηγορείς τον εαυτόν σου έναντι Του Θεού με Μετάνοια και εκλιπάρισμα με δέος, θλίψη, ανησυχία, αγανάκτηση, φόβον, διά Έλεος επειδή είσαι ασυγχώρητος, επαναληψίας των ίδιων αμαρτιών, ανεκπαίδευτος μαθήσεως και εθισμός σε οιαδήποτε απλά ή υπερπολύπλοκα συμπλέγματα αμαρτίας έως βλασφημίας και πειρασμών…. Να προσάγεις τον εαυτόν σου πρώτος και πριν σου ζητηθεί εις το Δικαστήριον του Δικαίου με θέρμη όπως ένας άδικος προσάγει έναν αδύναμον, σε ανάγκη, εις το δικαστήριον διά να τον αποθάνει, πάρει την περιουσία, εξευτελίσει, ή ένας άλλος τον εχθρόν του, εάν δεν κάνεις τον εαυτόν σου εχθρόν σου δεν θα τον κάνεις φίλον και ελεησάμενον εκ Θεού, υπό τα δεδομένα όπου ώδε εξηγούμεν. Ο Θεός μαζύν σας!

Παναγιώτης Δίας