Ένας καλός και ένας κακός

Ένας καλός και ένας κακός

Πιο πολύ γνωρίζω ότι Ζη Θεός παρά εάν είναι καλός ή κακός.

Κάποιοι άλλοι δεν τον ξέρουν ή τον ξέρουν πολύ αλλά είναι βέβαιοι ότι είναι καλός χωρίς να ξέρουν ή, κακός χωρίς να ξέρουν !

Πιστεύω γνωρίζω Τον Θεόν επειδή δεν γνωρίζω εάν είναι καλός ή κακός και συνάμα δεν γνωρίζω τι είναι έναντι Του και για Τον Ίδιον καλός και κακός !…

Ο Σωκράτης με μεγάλη Πίστη και γνώση είπε ένας καλός άνθρωπος δεν έχει να φοβηθεί τίποτε ούτε νεκρός ούτε ζωντανός.

Παρότι το πιστεύω, από κυριολεκτικής όψεως θα το παρατραβούσα ότι το εμβέβαιον είναι πώς: ένας αδημιούργητος δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, το τίποτε δεν φοβάται τίποτε ούτε ελπίζει τίποτε ούτε γνωρίζει ότι δεν υπάρχει, ούτε νοιώθει ύπαρξη που δεν έχει και ανυπαρξία που έχει ή και που επίσης δεν έχει ! Μήπως διαφωνείτε, με αποδείξεις ;

Οι αποδείξεις που ζητώ δεν είναι οι αποδείξεις του άθεου, είναι οι αποδείξεις του κτισμένου ή του άκτιστου που δεν υπάρχει, όχι Του Άκτιστου που Ζη χωρίς να έχει κτιστεί ! Είπαμε στην Ελληνική οι λέξεις τουλάχιστον διττών νοημάτων βάσει του Νόμου της Πέραν της Μίας Καταγωγής των Ελληνικών Λέξεων, όπως ο ανόητος φερειπείν, είναι ο βλάκας αλλά και αυτός που δεν νοείται και το ανόητον αυτόν που δεν νοείται από τον βλάκα ή ανεκπαίδευτον ανόητον και αυτόν χωρίς νόημα, αλλά άμα το παρατραβήξουμε υπερκαθύποπτα υπάρχει κάτι που  έχει μηδένα νόημα ή η ταπέλα των κτιστών ανόητων ότι αυτό είναι ανοησί α ! ;

Πολλοί επικαλούντε την γνώση και την γνωστικότητα τους. Μία γνώση που είναι δημιούργημα άλλης γνώσης μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει την γνώση που την δημιούργησε; Αυτό είναι γνώση !

Και πρίν απαντήσεις να είσαι εμβέβαιος ή θα είσαι περισσότερον γνωστικός εάν δεν είσαι εμβέβαιος να σιωπήσεις ή να δηλώσεις δεν Γνω.ρι.ζω !

Ο γνωστικός δεν έχει καμμία διαφορά από τον πιστεύων, απλώς πιστεύει άλλως πώς, μέσα από άλλους κανόνες, ενώ ο Πιστός σπάει έστω και εν αγνοία του τους κανόνες και Πιστεύει και δεν είναι λίγες φορές που η Πίστη του φανέρωσε πράγματα που δεν γνώρισε και δεν μπορεί να γνωρίσει και που ο γνωστικός δεν γνωρίζει, δεν διανοείται αλλά νομίζει ότι γνωρίζει ή ότι κατέχει όλη την γνώση, ενώ δεν γνωρίζει και βεβαίως δεν του φανερώνεται η γνώση που φανερώνεται στον Πιστό !…

Ο Πιστός είτε γνωρίζει είτε δεν γνωρίζει συνεχίζει να Πιστεύει και αυτό του ελκύει Απρόσιτη Γνώση που δεν γνωρίζει και δεν μπορεί και δεν είναι άξιος να γνωρίσει αλλά προσελκύει επειδή δεν είναι υπερήφανος αλλά ταπεινός, διότι δεν μπορείς να Πιστεύεις και να μην είσαι Ταπεινός έστω και εάν στις παρέες προσποιείσαι με μαλακίες ψευδοϋπερηφάνειας για να φτειάξεις καλοκεφιά !…

Και εάν ο αδημιούργητος είναι μία μορφή δημιουργίας;

Τότε ούτε ο αδημιούργητος είναι εμβέβαιος για την έκβαση του !…

Για να κτίσεις πρέπει να χαλάσεις

Για να χαλάσεις πρέπει να κτίσεις

Είναι το ίδιον και το αυτόν !

Ασπούμε ότι πήρες μία κόλλα χαρτί από τετράδιον και την χαλάς, την έκανες μάτσαν-τσαλάκωμα, έκτισες ή χάλασες, ωρέ καλλιτέχνη; Μόλις σου είπα τον ορισμό της τέχνης που γύρευε ο Σαλβαδώρ Δαλί λέγοντας πως εάν γνώριζε τι είναι Τέχνη θα την κράταγε για τον εαυτόν του και δεν θα την έδινε ούτε έδειχνε σε κανένα !…

Όταν ημιχαλάς ένα άγαλμα κτίζεις ένα άλλο, , , έτσι δεν είναι καλλιτέχν’ ή;…..

Και πάνω σ’ όλ’ αυτά μούρχεται και ο Αλλάχ = Αλλαχαλώ = άλλα χαλώ και άλλα κτίζω με αυτά που χαλώ,!

Πεθαίνεις και κτίζεται το …. Σκουλήκι που σε τρώει !… μετά πεθαίνει και κτίζεται το χώμα που έκαμε εσένα και το σκουλήκι και ύστερα θα γίνει άλλο κι’ άλλο !….

Χαλάς όταν κτίζει ή κτίζεις όταν χαλάς !(:;)!νεογραμμικά σημαντικ’ ά !

[Πόσα χάλασε Ό Θεός για νά κτίσει; Πόσα χάλασε το Σύμπαν για νά κτίσει; Πόσα έκτισε Ο Θεός για νά χαλάσει; Πόσα έκτισε το Σύμπαν για να χαλάσει;] Χάλασες μία πέτρα καί έκανες ένα άγαλμα χάλασες το άγαλμα και έκανες ένα άλλο άγαλμα ή μία άλλη πέτρα ! πω πω ρε καλλιτέχν ή…. κυνική σύν+εσης τέχνη δεν μορφοποιείται διότι είναι ένα ζωνταν’ όν τί ποτέ !… Και όμως πάντοτε το άγαλμα ήταν η πέτρα και η πέτρα το άγαλμα της σύνθεσης του μαρμάρου που λέγεται της Πεντέλης ή της Τόχνης και ούτ’ ω καθ’ εξής ! Και τούτ’ ή είναι άλλα μικρότερα και μικρότερα και εν τέλει έναν τί ποτ’ έ; ας ειπούμε το χαρτί είναι ξύλο και το χαρτί μία μορφή και αυτή η μορφή ένα καραβάκι στην λάντα-λιμνούλα στον δρόμο και το ξύλο τί είναι ; και αυτό που είναι τί είναι και αυτό που ναι είναι τι υποείναι, κι’ αφού δεν το πειάνεις πάμε στα υποσωματίδια και υποκυματίδια των μεγαλύτερων υποκυματιδίων και υποσωματιδίων και πάμε ώς το άπειρον και το άπειρον είναι Αγίω Πνεύματι ! Αλλά απ’ εκεί ώς το ξύλο και το χαρτί η ΕυΛογία Εξ’ αρτα.ταί ! Εδώ σ’ αυτό δεν περιμένω να το συνειδητοποιήσουν όλοι….

υποάρθρον;[Αυτά πιο εύκολα τα καταλαβαίνει ένας πίθηκος παρά ένας “μετάνθρωπος” ή μετάνθρωπος “τούς”, μείνε πίθηκος. Ο πίθηκος έχει αξιοπρέπεια, ο μετάνθρωπος τι έχει ο ψευτοκυνικός ! Ο πίθηκος παθαίνει αυτό που δεν γνωρίζει ότι τον βλάπτει, ο μετάνθρωπος “τους” παθαίνει αυτά που γνωρίζει ότι τον βλάπτουν, δεν υπάρχει διέξοδη δικαιολογία, ιδίως ο ενήλιξ μεταανθρωποαυτοκτόνος ή και μετανθρωποαυτοψυχοκτόνος! Ενώ ο πίθηξ ναι έχει αξιο.πρέπεια, είναι αυτός που είναι για να είναι, μείνε πίθηκος! Εάν θέλεις να μάθεις να αυτοεπιβιώνεις πρέπει να μάθεις να ευλογείς την τροφή, να πιστεύεις και να τρως όχι μόνον φρέσκο ψάρι αλλά ημιχαλασμένο και ωμό, όποιο ψάρι ! Το έπειασες;]

Μαθένετε, το έχουν μάθει αυτοί που το έμαθαν και τους προσέδωσε και αιωνοβιοζωΐα, ενώ όταν τρώς από τό κατάστημα δήθεν φρέσκο, σε σκοτώνει όχι μόνον επειδή δεν είναι φρέσκο και το εκλαμβάνεις για φρέσκο, αλλά και επειδή δεν το ΕυΛογείς με Άλεξη Πίστη ότι ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΒΛΑΨΕΙ στέλλοντας δονήσεις που το κάνεις αντί να σε βλάψει να σ’ ωφελήσει, το έπειασες ;…. Δες το σήμα !….

Παναγιώτης Δίας