Συνπλην,άδες-μένκενες-μένκαινες ανάμεσα καί από τό καλόν καί τό κακόν…. = δοκιμασία…

Συνπλην,άδες-μένκενες-μένκαινες ανάμεσα καί από τό καλόν καί τό κακόν…. = δοκιμασία…

άν βρεθείς ανά,μεσα στίς συν-πλήν-γαι+άδες-γειώσεις, υπαναχωρήσεις επαναφορές τών συνπιεστικών συν,ειρμών καλού καί κακού, τότε ό,τι επιλέξεις σού φαίνεται κακόν διότι είναι προσ.βλητικόν…. προς βληματικόν….

δέν ξέρεις εάν τό κακόν ή τό καλόν σού προτείνουν κρεμνόν ή ρεύμαν…

αμφότερα είναι ρεύμαν καί κρημνός….

νά ζήσεις ή νά μήν ζήσεις;

νά [απο]δεκτείς ή νά μήν [απο]δεκτείς;

νά [απο]δεκτείς τί καί νά απο,ρρίψεις τί καί πό+τέ;…

φτειάχνεις τήν ζωή σού έστω μέ ει,ρήνη καί έρ,χεται η ανάγκη νά τήν χαλάσεις… καί εάν αυτός που φέρνει τό μήνυμα είναι ό καλός; νά χαλάσεις ό,τι έκτισες; καί τί θά γίνει, θά σέ σώσει αυτό;…

χάλα σού λέγει διότι θά κολλήσεις καί θά δεχθείς χάραγμα στήν ψυχή, θά χαλάσω ή εγκαταλειψω όταν έρθει λές εσύ, διότι εάν χαλάσω τώρα, θά έχω ν’ αντι,μετ’ωπίσω τήν κατα,δίωξη τού κακού έτι χειρότερα καί γιά μακρύτερο χρόνο καί ίσως από κούραση πνιγώ στό θέλημα τού. Όταν πνίγεσαι, κάποιες φορές είναι από εν.κατά,λειψη τών δυνάμεων όχι από θέλημα νά πνιγείς… άλλο τό ένα άλλο τό άλλο… αλλά άν πνιγείς χωρίς θέλημα νά πνιγείς είναι Μαρτύριο, εάν πνιγείς μέ ταυτό,χρονη υποταγή στό θέλημα τής ει,μαρμένης θάλασσας, τότε δέν έπρεπε νά κουρα,στείς… τόσο πολύ, δέν έπρεπε νά ενπλέξεις-κολυμπήσεις, αλλά ποίος ορίζει μέ ακρίβεια αυτό που θά σού έρθει; άλλωστε γι’ αυτό είναι η προσ,ευχή…. Μπορεί ό δρόμος νάναι άλλος καί προσευχή άλλη, ποίος θά νικήσει;…
ποίος δέν βρίσκεται λίγο πολύ σ’ αυτή τήν θέση, ποίος δέν μπορεί νά ευ,ρεθεί ανά πάσα στιγμή σ’ αυτήν τήν δυσοίωνη θέση; μέ συν,οδεία-πειρασμ,ωδεία νά είναι απωθητική η δοκιμασία τού καλού καί εξευτελιστική καί γοητευτική καί βολευτική η δοκιμασία τού κακού ή νά φαίνεται τέτοια καί όταν τήν ακολουθήσεις, νά στάζει φαρμάκι καί νά θέλεις νά υπο.χωρήσεις, αλλά στόν αντίστροφο δρόμο άλλη δοκιμασία, σάν νά πρέπει νά επι,λέξει-ς σέ ποία φωτειά νά πησήξεις μέσα στά έγκατα τής…

Καί όλα νά συν,ομο-0-ωμο+λογούν νά χάσεις τήν ουδετερότητα σού καί τό ανάμεικτο νά είναι μία μωρία άνευ προηγουμένου καί ματαιογελοιοβλακείας.

Νά μήν στεργώνεις νά κινούνται όλα ανά,ποδα πρός στά ασυνλόγιστα ρευστά.

Κρατάς τήν Πίστη κι’ αφήνεσαι στό αφηρημένο πέλαγος, πελαγοδρομείς από νερά που συντρίβονται καί πετούν μέ ταχύτητα πολλών φωτών…

Πιστεύεις καί αυτοενκαταλείπεσαι Πιστεύεις καί δέν χρησιμοποιείς τά πειασίματα που εμπαίζουν μέ απάτες καί άπατους βάλτους τά χέρια

Πιστεύεις κι’ όπου βγείς βγαίνεις καί όπου πιστεύεις

βγαίνεις μέ τήν Πίστη κι’ όπου πάεις…

συντρίβεται η καρδία καί ό νους από συν+πλην ΓαιΆδες….

χωρις νά ξέρεις ποιό πλή είναι σύν σού καί ποιό σύν σού είναι πλή σου καί ποία πλή καί σύν είναι τής ψυχής συνφέροντα πανιά…

κι’ άν ξέρεις, όλα ή πολλά δείχνουν ότι δέν είναι τέτοια, λαμβάνουν όλα τά ίδια χρώματα, τίς ίδες σκληρύνεις, τά ίδια συνστατικά καί όμως γνωρίζεις ότι διαφέρουν…

ήρθε ένας ψεύτης καί είπε γιά νά πλανήσει καί περιπαίξει ένα ψέμα καλό καί ό καλός τό πήρε καί άναψε καλό σέ άλλων τό μυαλό. ήρθε ένας δαίμων καί είπε γιά νά πλανήσει καί περιπαιξει ένα ψέμα καλό καί ό καλός τό πήρε καί άναψε καλό σέ άλλων τό μυαλό, είναι αυτό Θεάρεστο καί καλό; Η απάντηση ίσως βρίσκεται στό αντίστροφο, όταν πήρες ένα κακό που διηγήθηκε ή αφηγήθηκε ένας καλός ή ένα καλό που τό έκαμες ευκαιρία ν’ ανάψεις στών άλλων τό μυαλό τό κακό ή γιά νά τούς εκμεταλλευτείς. ίσως…

Ποίος δέν πίστευσε σέ ψέμα, ό Αναμάρτητος!…

Παναγιώτης Δίας