Οί 2 Σίσυφοι, οί 2-[+2] Προμηθεύς. Το κοντόν και το μακρύν. Το προσωρινόν και το αιώνιον…

Οί 2 Σίσυφοι, οί 2-[+2] Προμηθεύς. Το κοντόν και το μακρύν. Το προσωρινόν και το αιώνιον…

Ό Σίσυφος κατά τον μύθον ήταν πανέξυπνος και πανούργος, κλέπτης, πώλησε τά αιγοπρόβατα του και μετά τά έκλεψε, σωστός μαφιόζος ός πωλεί προστασία από τον κίδνυνον εξ’ ιδίου. Λέγεται ότι εξεγέλασε τον Χάρον να τον αφήσει να επιστρέψει από τους νεκρούς, επειδή ήθελε να συμπαρασταθεί είς την γυναίκα του.

Όταν απόθανε τελεσίδικα Ό Θεός του έβαλε τιμωρρία να ανεβάζει με κόπους, μόχθους, ιδρώτες και αγωνίες έναν τεράστιον λίθον είς την οξεία κορυφή τινός όρους και έναν κλάσμα του δευτερολέπτου πρίν τον στερεώσει να γλιστράει και να κατρακυλάνε αυτός και ό λίθος είς την πεδιάδα. Ό όρος είναι διά να κερδίσει την ελευθερία του και να αναπαυτεί η ψυχή του να στερεώσει τον λίθον επί του όρους οξεία κορυφή.

Επειδή ήταν πολύ πονηρός, παλειάνθρωπος και άνευ ηθικών αναστολών, Ό Θεός αμοίβει την αδικία του και την υπερηφάνεια του ότι είναι καταφερτζιής με αυτόν το παρά υποτρίχα απραγματοποίητον άθλον ξανά και ξανά αιωνίως, ή έστω διά τεράστιον χρονικόν διάστημα όπου μόνον Ό Θεός γνωρίζει… Δεν έχει άλλη επιλογή, η ψυχή του αυτό είναι ταγμένη να προβαίνει διαρκώς… Κόβει αγώγεια αμαρτιών με τις επαναλήψεις προσταπείνωσης…

Αυτός είναι ό μέν Σίσυφος. Ό έτερος Σίσυφος είναι ό Άνθρωπος Του Θεού όπου του πήρε την «καλή τύχη» Ό Θεός και συνάμα τον καταδρομεί ό διάβολος.

Σε όλη του την ζωή δεν στεριώνει ό,τι και εάν πράττει, λογαριάζει, τά πάντα ανατρέπονται διαρκώς και έμαθε να το γνωρίζει έκ των προτέρων αλλά δεν έχει επιλογή από το να προσπαθεί. Ό,τι σκεφθεί και ότι μεθοδεύσει ή προβεί, έν τέλει παρά τρίχας πρίν τον άθλον ή την επίτευξη του στόχου, τά γεγονότα, τά απρόοπτα, οί κρίσεις, οί αδικίες, οί κακοτυχίες, ανατρέπουν τον μικρόν ή μεγάλον άθλον του κάθε φορά να στερεώσει τον μεγάλον λίθον επί της οξείας κορυφής του όρους.

Παρόλα αυτά δεν αρνείται, δεν υβρίζει, δεν βλασφημεί Τον Θεόν, δεν μειώνει την Πίστη του αλλά κατά παράδοξον παράλογον λόγον την προσαυξάνει συνεχώς. Η αποτυχία των άθλων και των προσπαθειών παραδόξως και παραξένως ενδυναμώνουν τον Υπεράθλον της Πίστεως, Αφοσιώσεως, Επιμονής Αγάπης Του προς Τον Θεόν. Όσον αθλιότερος, εξευτελιστικότερος και πτωχότερος γίνεται τόσον Πιστότερος και Αγιότερος γίνεται και παραδόξως δεν του λείπουν τά βασικά της επιβίωσης.

Παρότι δεν μπορεί κανένας να ανεβάσει τον Λίθον-Σταυρόν εί του Όρους, φαίνεται αποτυχημένος σε όλους επειδή η τελική προσπάθεια είναι το γλίστρημα και η τρικλοποδιά από αόρατες, απροσδιόριστες και καραδοκούσες ισχυρότερες δυνάμεις του Άχρονου με παράμβαση είς τον Χρόνον, ώστε η ίδια η αποτυχία του να είναι έναν Θαύμα Πίστης!… Είναι ένας π.Χ. Άγιος Ιώβ.ιός και ένας Ελληνοβυζαντινός Άγιος Πανάρετος, αμφότεροι έχασαν τις τεράστιες περιουσίες τους, ό πρώτος και όλη την οικογένεια του και παρόλα αυτά δεν έχασαν την Θεία Πίστη και Εμπιστοσύνη αλλά την προσαύξησαν και έν τέλει αμοίφθηκαν και με πλούτον και με αγιοσύνη. Ό Άγιος Πανάρετος δώρισε τά πάντα και η γυναίκα του θρηνουσε και μάλωσε, έλεγε δε σ’ αυτήν ότι έχει χωσμένος χρυσόν πολύ. Όταν ό αυτοκράτορας έστειλε αποστολές να εντοπιστούν αί ωραιότεραι δεσποινίδες της αυτοκρατορίας, επιλέγηκαν και οί τρείς εγγονές του. Την μία πήρε ό αυτοκράτορας, την άλλη ένας δούκας όπου ήταν παρών και την τρίτη ένας πρίγκηπας άλλης Ορθόδοξης χώρας ό οποίος επίσης ήταν παρόν είς την επιθεώρηση των δεσποινίδων είς τά παλάτια της Κωνσταντινούπολις.

Αυτός ό Σίσυφος γνωρίζει ή αμφισβητεί λόγω ταπεινοφροσύνης ότι λαμβάνει ουράνιον μισθόν, αλλά το Μαρτύριον και η Δοκιμασία του τελειώνει με τον θάνατον του σαρκίου του και πολλαπλάσιοι Λίθοι επιτυχίας ευρίσκονται επί Ορών Παραδείσου των προσπαθειών του, όταν την ίδια ώρα ήτοι με τον θάνατον του σαρκίου αρχίζει η Δοκιμασία και Τιμωρρία του Σίσυφου ός έζησε πάμπλουτος, ευτυχισμένος, με κύρος και επιτυχημένος είς την πρό σαρκοθανάτου ζωή και είχε ανεβάσει όλους τους Λίθους επί των κορυφών του νύν κόσμου με απόλυτη επιτυχία επειδή γνώριζε την αρχή: επιτυχία σημαίνει να μην δυστάζεις σε τίποτε, ουδεμία ηθική ή άλλη αναστολή!…

Έχουμε ή και υπάρχουν και οί δύο Προμηθεύς όπου ό καθένας είναι δύο ήτοι 4…

Τιμωρρήθηκε είς τον κόσμον αυτόν επειδή έδωσε το πύρ είς τους ανθρώπους. Τι πύρ έδωσε μόνον Ό Θεός γνωρίζει. Ό ένας έδωσε πύρ αγαθόν και τιμωρρήθηκε από τον κακούργον και ό έτερος έδωσε πύρ κακόν και τιμωρρήθηκε από την Νέμεση!…

Την ίδια στιγμή το να δώσεις πύρ, οίον πύρ, πύρ πνεύματος, πύρ γνώσης, πύρ τεχνολογίας, πύρ επιστήμης, πύρ όπλων, πύρ αντίληψης, πύρ πονηριάς, πύρ Δικαίου, έχει τις συνέπειες του…

Το να δώσεις πύρ το οποίον μπορεί να χρησιμοποιηθεί σύμφωνα με την επιθυμία του χρήστη και όχι σύμφωνα με την ηθική του πυρός, δεν είναι πάντοτε αγαθόν, διότι η άγνοια, η κακία, η δίψα διά δύναμη μέσω ισχύος και τεχνολογίας φέρει καταστροφή, όπως όλα τά πύρ ή πυρά ή πειρά όπου έδωσαν οί Αρχαίοι Επιστήμονες, ώστε να έχουμε να κάνουμε με εμβόλια, μικροψήγματα, έξυπνες βόμβες, βιολογικά και χυμικά όπλα, ψευδονομιμοποίηση της ασέλγειας, βλασφημίας, ανωμαλίας, ύβρεως, διά νόμου, άρα τέ ό αυθαίρετος νόμος του ανθρώπου είναι αμφισβητίσιμον πύρ, το ανάμεικτον της Τετραπιθανότητος και είναι υποχείριον του χρήστη, ενώ το Καθαρόν Δίκαιον είναι αυτόν όπου είναι δεν μπορείς να κάνεις κακόν με αυτόν ιδιαιτέρως όταν αντιληφθείτε ότι σ’ αυτόν βασιλεύει το δίκαιον, διότι όπως παρατήρησε ό Σωκράτης: τον δυστυχισμένον άνθρωπον τον αδικούν ακόμη και οί δίκαιοι, διότι το να δικάζεις με έναν κατά τ’ άλλα δίκαιον νόμον έναν άνθρωπον ελεεινόν δεν είναι δίκαιον, ό ελεεινός είναι η δοκιμασία κατά πόσον ό Νομοθέτης και ό κάθε συνάνθρωπος αντιλαμβάνεται σωστά το δίκαιον. Τον ελεεινόν τον σώζεις και τον βοηθάεις δεν τον καταδικάζεις βάσει νόμου, διότι ό νόμος βάσει νόμου δεν μπορεί να είναι ποτέ υπεράνω ανθρώπου, των δυνατοτήτων του και της αξίας της ψυχής του η οποί εκφυσήθηκε από Τον Θεόν!…

Οί άλλοι δύο Προμηθείς είναι οί εξής. Αυτός όπου είναι ένας Σίσυφος και πληρώνει τις αμαρτίες του με το ίδιον το νόμισμα των αμαρτιών του μετά θάνατον σαρκίου αιωνίως ή διά τεράστιον χρονικόν διάστημα. Και αυτός όπου εάν υπάρχει Επανενσάρκωση και εάν το θέλει Ό Θεός επανέρχεται είς τον γήϊνον κόσμον διά να υποστεί ό,τι αμαρτίες προέβη προηγουμένως, ήτοι αντί να τιμωρρείται ως ψυχή ασώματη, τιμωρρείται ή τίθεται σε δοκιμασία υπομονής, επιμονής, εξιλέωσης, αντοχής, των όσων έπραξε προηγουμένως είς την προηγούμενη ενσώματη ζωή.

Ασπούμε ότι 80 έτη έκλεβες, 80 έτη σε κλέβουν ήτοι ισοπαλία εάν το υπομένεις και πιθανόν κέρδος ή επανέρχεσαι τρίτη φορά με φορεσιά σάρκας διά το κέρδος… Αυτή τη φορά ίσως με πλούτη διά να δοκιμαστείς ξανά εάν θα είσαι άδικος όταν έχεις το πλεονέκτημα πλούτου, «καλο»τυχίας, εύνοιας, κύρους, εξυπνάδος…

Σε μία τέτοια περίπτωση είσαι τυχερότερος, αντί να τιμωρρείσαι αιωνίως τιμωρρείσαι με μία καινούργια ενσώματη ζωή με συγκρκριμμένη διάρκεια μερικών ή καμπόσων δεκαετιών… Αυτόν εάν συμβαίνει κρίνεται αναλόγως των υπομύχιων λεπτομερειών της καρδίας, των νεφρών, των σκέψεων, των περιστάσεων. Διότι το να είσαι πλούσιος και ισχυρός σε έναν κόσμον κακόν, θα ειπείς μά διατί να λυπηθώ τους κακούς και διατί να τους ευεργετήσω αφού με την ενδυνάμωση τους θα κάνω μέσω τους περισσότερα κακά, αυτόν είναι έναν μέτρον διά Ενσώματη Επανεξέταση, εφόσον και εάν θέλει Ό Αλάνθαστος Τριαδικός Θεός!… Μπορεί να μην θέλει ποτέ, μπορεί να θέλει μερικές φορές.

Θυμίζω ότι παλαιότερα έλυσα το πρόβλημα τού μέλλοντος του ανθρώπου, του τι απογίνεται μετά θάνατον διά της Τετραπιθανότητος και επειδή τίποτε αδύνατον παρά Θεού οί πιθανότητες είναι 4 ασχέτως εάν δεν κάνει κάποιες ή κάποια, μπορεί όμως, άμα θέλει, άλλωστε Ό Τριαδικός Θεός ενσαρκώθηκε σε τρείς Νεαρούς ενώπιον Αυραάμ και Σάρρας, γεννήθηκε Ό Υιός ήτοι και Τά Τρία Πρόσωπα με σάρκα Της Παναγίας και γνωρίζουμε Αναστάσεις Του Χριστού και λεγόμενα ότι κάποιοι άγιοι και ηγεμόνες όπως των Μογγόλων θα επανενσαρκωθούν από Ορθόδοξες προφυτείες, συνεπώς δεν λέγω κάτι το οποίον δεν ειπώθηκε από άλλους, σύν ότι κάποια λόγια Του Χριστού διά κάποιους υπονοουν επανενσάρκωση και ότι το έκρυψαν όπως λένε σε Οικουενικές Συνόδους διά να μην εφησυχάζουν οί ανθρώποι ότι έχουν επιπρόσθετον και ανανεώσιμον χρόνον διόρθωσης των αμαρτιών τους μεταγενέστερα και έξ’ άλλου οι τέσσερεις πιθανότητες είναι οι εξής και εάν ακομη ισχύει η Επανενσάρκωση μπορεί Ό Θεός να μην κρίνει να σού ξανά δώσει ευκαιρία:

α) αποθαίνει ό άνθρωπος και δεν υπάρχει τίποτε πιά, ούτε ψυχή είτε υπήρχε πρίν είτε δεν υπήρχε β) αποθαίνει και επανενσάρκωση, δυνατόν παρά Θεού άμα και εάν και εφόσον Ό Ίδιος Ό Τρισπαντοδύναμος θέλει γ) αποθαίνει και άγει είς Παράδεισον δ) αποθαίνει και άγει είς Κόλλαση. Δεν υπάρχουν άλλες περιπτώσεις εκτός εάν  κάποια κρίση από αυτές τις 4 επαναπροσδιοριστεί έκ Θεού μεταγενέστερα αλλά αυτό θα είναι απόφαση συνέχειας με μία από τις λοιπές τρείς πιθανότητες και επίσης, υπάρχουν στάδια και κλιμακοστάσια ζωής και θανάτου. Σε Παράδεισον και Κόλλαση αλλά και σε επίγεια ζωή σε θέματα εύνοιας, αισθησιασμού, αντίληψης, πλούτου, νοητικής προοπτικής και ικανότητας.

Όλα αυτά είναι Αλήθεια και οί Αρχαίοι όσον και οί άλλοι Θρήσκοι γνωρίζουν την Υπερφωτοδεσμομηχανική = Υπερκβαντομηχανική ως Παντοδυναμία Τριαδικού Θεού ή Θεού, ήτοι την γνωρίζουν καλύτερα, μακρύτερα και σαφότερα από τους στενόμυαλους άπιστους επιστήμονες όπου διά να παραδεκτούν ότι το πτηνόν προβαίνει σε πτήσεις πρέπει πρωτίστως να κατανοήσουν πώς πτερουγίζει τις γαλάτες του, την βαρύτητα και τον απρόσκοπτον εναέριον χώρον, αλλά η λαοσοφία το εξηγεί απλά: χωριόν που φαίνεται κολαούζον δεν θέλει και, όταν βλέπεις την κωλοσυρματιά της κουφής-όφι δεν χρειάζεται να τον αντικρύσεις αυτοπροσώπως διά να πιστεύσεις ότι πέρασε απ’ εκεί, αυτή είναι η γνώση του ιχνηλάτη και οί Ιχνηλάτες Θρήσκοι ή Σαμάνοι της Αλήθειας βλέπουν σε απροσδιόριστα βάθη έκτασης και προέκτασης όπου η στενομυαλία και η τύφλα του μεθοδικού εργαστηριακού επιστήμονα-[όσων είναι τέτοιοι] δεν βλέπει ποτέ. Κάποιοι οίδαν το μέλλον με πέντε λέξεις και κάποιοι προσπαθούν να το οιδούν και προσδιορίσουν με τρισεκατομμύρια λέξεις, έρευνες, πειράματα, επιστήμες, αλλά δεν συνειδητοποίησαν ότι αυτόν όπου βλέπεται και έρχεται ως πληροφορία από το Απροσδιόριστον δεν προσδιορίζεται!

Κύριος ειμοί βοηθός και ού φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοί δαίμων και άνθρωπος και ού φοβηθήσομαι κακά!

Παναγιώτης Δίας