Σιωπηρή ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ! Θερίζουν οι…”ΞΑΦΝΙΚΙΤΙΔΕΣ”: «300% αύξηση στον μέσο όρο των κηδειών»

Τι να φταίει άραγε;;;;

H αύξηση των θανάτων προκαλεί πονοκέφαλο στους Δήμους, που ψάχνουν εναγωνίως για εύρεση νέων χώρων ταφής. Γεωμετρικὴ αύξηση θανάτων σε όλη τη χώρα υπάρχει τον τελευταίο χρόνο…σύμφωνα μὲ στατιστικὰ στοιχεία, που προέρχονται απὸ τα κοιμητήρια ολόκληρης της χώρας.

Και η αύξηση αυτή δὲν έχει νὰ κάνει μόνο μὲ θανάτους «μὲ ή απὸ» κορωνοϊό!

Η κυριότερη αιτία σχετίζεται με ξαφνικές ανακοπές καρδιάς, ακόμα και σε υγιέστατους ανθρώπους χωρίς κάποιο ιστορικό.

Αρκεί λοιπὸν κανεὶς να επισκεφθει τέσσερα –πέντε μεγάλα κοιμητήρια της Αττικῆς για να διαπιστώσει τα ανωτέρω!

Το τραγικότερο όλων, ὡστόσο έχει να κάνει με το γεγονὸς της απουσίας χώρων ταφής, σχολίαζε υπάλληλος κοιμητηρίου, ο οποῖος είπε χαρακτηριστικὰ πως αν και εργάζεται στο χώρα αυτό επί 20 χρόνια, αυτό που βλέπει να γίνεται το τελευταίο έτος δεν το έχει ξαναζήσει.

«Ο μέσος όρος των κηδειών σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια έχει σημειώσει αύξηση πάνω απὸ 300%. Αποτέλεσμα τούτου του γεγονότος είναι να μην υπάρχουν πλέον κενοὶ τάφοι και να παρατηρείται μεγάλη αναμονὴ στὴν ταφὴ των νεκρών, που παραμένουν στα ψυγεία μία καὶ πλέον εβδομάδα.

Για αυτό το λόγο πολλοί Δήμοι της Αττικής, όπως λ.χ. ο Δήμος Νέας Σμύρνης έχουν λάβει απόφαση να δέχονται μόνο δημότες κοιμηθέντες στα κοιμητήριά τους!

Πολλοὶ συγγενείς ακόμη ενώπιον του τραγικού αυτού φαινομένου εξαναγκάζονται να προχωρήσουν στην καύση του ανθρώπου τους γιατί δὲν ἀντέχουν να έχουν τον πατέρα τους ή τη μητέρα τους ή τον αδελφό τους στα ψυγεία επί σειρά ημερών».

Σε προάστιο της Αττικής και συγκεκριμένα στα Μέγαρα, στους δύο πρώτους μήνες του έτους έχουμε φτάσει σχεδόν στο 40% των θανάτων που καταγράφηκαν ολόκληρο το προηγούμενο έτος.

Σχεδόν ΠΑΝΤΟΥ παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο. Στην Μ. Παναγιά, μία κωμόπολη της Χαλκιδικής ο Δήμος αναγκάστηκε να αγοράσει κι άλλη έκταση και να επεκτείνει το κοιμητήριο.

(Από orthodoxia.gr – φωτο:eurokinissi)
el.gr

Σχετικά με Γιώργος Μαριόλης

Δείτε όλα τα άρθρα του/της Γιώργος Μαριόλης →