Περί Καρδίας ο Λόγος

Ο Θεός, με την έννοια της αντιληπτής από εμάς υποστάσεως, δεν υπάρχει. Υπάρχει, όμως, η Καρδιά Του. Υπάρχει και χτυπάει μέσα μας όσο ζούμε και μέχρι το θάνατό μας. Πεθαίνουμε, αλλά δεν χάνεται ο κόσμος· χάνεται ο κόσμος καθενός εξ ημών. Αυτό είναι το ανθρώπινο δράμα, και αυτό είναι που γέννησε και τροφοδοτεί την Τέχνη. Η Τέχνη, οι τέχνες και ο λόγος είναι τα μέσα για να μπορέσουμε να ψηλαφίσουμε την Καρδιά του Θεού μέσα και πέριξ της καρδιάς μας. Ως εκεί μπορούμε να φτάσουμε, και δεν έχει νόημα να πάμε παραπέρα αναζητώντας άλλους τρόπους στοχεύοντας στην Καρδιά του Θεού. Τα ζώα έχουν ενδεχομένως άλλα μέσα, τα δικά τους, και δεν θα έπρεπε να είμαστε κατηγορηματικοί όσον αφορά στο εύρος και το είδος της καρδίας τους. Ανατομικά τουλάχιστον, αλλά και σε επίπεδο συναισθημάτων, και τα ζώα έχουν καρδιά.

Στα βάθη των αιώνων ξεριζώθηκαν καρδιές ανθρώπων και ζώων, είτε στην αναζήτηση της Καρδιάς του Θεού, είτε από μίσος προς την ανεξιχνίαστη Θεία Χάρη της καρδιάς. Υπάρχει η Καρδιά του Θεού και ίσως να μην είναι μόνο μία. Υπάρχει η Καρδιά του Θεού και συμβολικά μόνο μπορεί να τοποθετηθεί στο στέμμα του ήλιου, στην κοίτη ενός ποταμού, στα σωθικά ενός ζώου. Ανά τους αιώνες λατρεύτηκαν αλλά και συλήθηκαν ιερά όπου συμβολικά χτυπούσε η Καρδιά του Θεού. Σε διάφορες εποχές, η ανθρώπινη περιέργεια και απληστία ψάχτηκε με την τροποποίηση των μέσων, αξιώνοντας να καταστήσει πραγματιστικό το σκοπό, να λαφυραγωγήσει την καρδιά του Θεού. Αποτέλεσμα: αρνητικό. Παταγωδώς αρνητικό.

Οι κονκισταδόρες στράφηκαν ενάντια στη φύση, λεηλατώντας την, ελπίζοντας πως έτσι θα πληγώσουν την Καρδιά του Θεού και από την αιμορραγία της θα την εντοπίσουν. Κρύβεται ένα μίσος για τον Θεό και την πλάση στον τρόπο που εξελίχθηκαν τα μέσα, τεχνικά και επιστημονικά. Κρύβεται μια αλήθεια στις αξιώσεις του ανθρωπισμού· η δια της πλαγίας επίθεση στην Καρδιά του Θεού, μιας και ευθεία οδός δεν υπάρχει. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει πραγματιστική οδός, ούτε νοείται διάρρηξη και κατάκτηση, ακόμα κι αν έχει σχηματιστεί η πεποίθηση ότι με τροποποιημένα μέσα είναι δυνατόν να σπάσει η Ραχοκοκκαλιά του Χρόνου.

Ένας δόκτωρ κτηνιατρικής, και μάλιστα Έλληνας, ηγείται της διάσωσης της ανθρωπότητας από έναν νοσογόνο παράγοντα γηραιότερο του ανθρώπου, εμβολιάζοντας όπως-όπως άπαντες. Μέσα στο σκηνικό της αχλής της επιστήμης όπου κυριαρχεί ο πρώτος, κάποιοι άλλοι, καρδιοχειρουργοί, εμφανίζονται να εγκαθιστούν σε έναν καρδιοπαθή άνθρωπο (σ.σ. τυγχάνει να έχει κι αυτός χρησιμοποιήσει το μαχαίρι πάνω σε σώμα άλλου) την καρδιά ενός γενετικά τροποποιημένου χοίρου. Και ναι μεν βλέπουμε το πρόσωπο του Λήπτη της καρδιάς, αλλά το πρόσωπο του πιο σπουδαίου συντελεστή, δηλαδή του Δότη, δεν μας το δείχνουν. Μήπως επειδή δεν υπάρχει Εκκλησία των Ζώων για να αποτίσει φόρο τιμής; Υπάρχει Εκκλησία των Ζώων, ακριβώς επειδή υπάρχει η Καρδιά του Θεού, και αυτή η αβασάνιστη προσπέραση εγγράφεται ως ανάθεμα στα πόδια της επιστήμης, ώστε δεν θα μπορεί να επικαλεστεί το σώμα της όταν τα χέρια της θα έχουν απομακρυνθεί πολύ από αυτό.

Αφορμή για την τροπή που πήρε ο περί καρδίας λόγος σε αυτό εδώ το πόνημα, υπήρξε μια δημοσίευση στην εφημερίδα Καθημερινή με τίτλο: “Η επιστήμη βοηθάει το ίδιο αμαρτωλούς και αγίους”.

Στο άρθρο του newsroom της Καθημερινής -το οποίο κινείται στη γραμμή της διεθνούς προσέγγισης και προβολής της είδησης- γίνεται προσπάθεια εξαγνισμού και αναβάπτισης της ιατρικής, ενώ επιχειρείται η υπόσκαψη των θεμελίων και της αναγκαιότητας της θρησκευτικής πίστης, παρουσιάζοντας την επιστήμη της ιατρικής ως την πλέον μεγάθυμη θεραπαινίδα των βασάνων του υλικού, πλέον, ανθρώπου, εν είδει θρησκείας και μάλιστα μη αμφισβητούμενης πανθρησκείας.

Τόσες και τόσες επιστημονικές ανακαλύψεις των τελευταίων δύο αιώνων έχουν λάβει χώρα στα χωρία της ιατρικής τέχνης και επιστήμης· για την προβολή της επιστημονικής τους αξίας και την δικαιολόγηση της αξίας τους για τον άνθρωπο αρκούσε μια αναφορά στο τι επιτυγχάνουν. Γιατί ξαφνικά χρειάζεται η δημοσιοποίηση και προβολή τέτοιων θεμάτων να δομείται σε αφηγήματα με προεκτάσεις συνολοθεωρίας και να προβάλλεται ένα πρότυπο κοσμοθέασης εν είδει συν-επιστημονικού και παρα-επιστημονικού δέοντος;

Στο προκείμενο, μαθαίνουμε ότι ο λήπτης έχει βεβαρημένο ποινικό μητρώο, ώστε η ιατρική να λάβει αυτάρεσκα και το θεολογικό χρίσμα. Αν ένα κορυφαίο επιστημονικό επίτευγμα της καρδιοχειρουργικής χρειάζεται να επενδυθεί με ηθικισμούς, τότε κάτι δεν πάει καλά εξ αρχής με την καρδιά του δις-δύσμοιρου γενετικά τροποποιημένου χοίρου. Και ρωτούμε εδώ: Αν ο ωφελούμενος ετύγχανε να ήταν βιαστής θα υπήρχε ανάλογο αφήγημα στην προβολή; Αν ο ωφελούμενος ετύγχανε να είναι μια γυναίκα που έχει κάνει δέκα εκτρώσεις θα υπήρχε ανάλογο αφήγημα στην προβολή;

Ο τρόπος προβολής μας προσφέρει την ευκαιρία να ελέγξουμε τις υπερφίαλες επιδιώξεις της επιστήμης της ιατρικής, υπομνήσκοντας το παράδοξο της χορήγησης θανατηφόρας ένεσης (lethal injection) που τερματίζει την καρδιά του καταδικασμένου θανατοποινίτη: “Doctors in the Death Chamber” (Ιατροί στο θάλαμο του θανάτου). Πού είναι εδώ η ελεημοσύνη, η φιλανθρωπία και η μεγαθυμία της ιατρικής; Όσο κυνικό κι αν ακούγεται, θα ήταν πιο τίμιο για την επιστήμη να ζητήσει την καρδιά του θανατοποινίτη ως μόσχευμα για τον καρδιοπαθή ασθενή, και δεν θα μας ενδιέφερε καν τι ποινικό μητρώο έχει ο λήπτης. Κι εκεί δεν θα πήγαινε χαμένη η καρδιά, και δεν θα βασανιζόταν διπλά ο χοίρος προκειμένου να προεκταθεί η ιατρική σε θρησκεία…

Όταν η επιστήμη, και δη η ιατρική, δοκιμάζει τόσο άτσαλα κι επιθετικά να “βάλει πόδι” στην οντολογία, τη θεολογία, κι όπου αλλού, εκ των πραγμάτων θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια ιατρικοποιημένη θεολογία και κοινωνιολογία. Και αλίμονο αν οι προστάτες και οι πάτρωνές της εκμεταλλευτούν υπέρ του δέοντος την ισχύ που αυτή απέκτησε εκτάκτως στον καιρό της πανδημίας.

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, η εποχή ζητάει από μόνη της να κλείσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι η επόμενη είμαι έτοιμη να γεννηθεί. Ίσως να έχουμε για χρόνια επαναλαμβανόμενες αποβολές. Με το ζόρι άνοιγμα δεν γίνεται όταν αυτό επιχειρείται στα ανθρώπινα πράγματα. Αν πρέπει να πετάξουμε κάτι πίσω μας για να φύγουμε μπροστά, αυτό πρέπει να το κάνουμε ως άνθρωποι και όχι ως “ειδικοί”, διαφορετικά η επιστήμη γίνεται αυτοσκοπός. Αν για να προβληθεί η νέα πανθρησκεία απαιτείται ένας προηγούμενα τροποποιημένος χοίρος να πεταχτεί στα σκουπίδια χωρίς καρδιά, είναι πρόδηλο ότι θα υπάρξουν αντιστάσεις, με πρώτη την Αιώνια Αντίσταση της Ποίησης. Άραγε, έχει βρει τρόπο η υπερ-επιστήμη να τις υπερκεράσει; Έχει φτάσει τόσο κοντά στην Καρδιά του Θεού που πιστεύει ότι την έχει σχεδόν κατακτήσει; Κι αν ο Θεός δεν έχει μόνο μια Καρδιά;

Ο Ποιητής μάς προετοίμασε, και έτυχε να είναι Έλληνας, για την ακρίβεια Αλεξανδρινός. Αυτή η παρακαταθήκη δεν μπορεί να αγνοηθεί, καθώς μόνον η Ποίηση γνωρίζει τι και πώς μπορεί να ειπωθεί, και τι γίνεται με την Καρδιά του Θεού.

«Είχαν γεννηθεί τα παιδιά της
οι πραγματικοί Εφευρέτες του Θεού
οι Ποιητές
ανήκαν πλέον σε μια άλλη Αυτοκρατορία…
…..
Το μεγαλείο της απειλής τους
ήταν νόμιμο στη βελούδινη Άρθρωση
καθώς αυτοί πρώτοι άνοιξαν
την Ιστορία μιας Λαμπρής Τρομοκρατίας
στο νυχτερινό άρωμα των γιασεμιών.
…..
Ναι!
Η ιστορική δικαίωση των Αγγέλων ήταν σκληρή
καθώς από παλιά είχαν γδάρει
το τομάρι τ’ Ουρανού
το βασιλικό τομάρι της Ποίησης
αλλά η γέννηση των Θεών
ήταν μάλλον η παράδοξη Εκδίκηση των Ποιητών!»

Αποσπάσματα από το έργο του Αλέξανδρου Αλιέα «Η Καρδιά του Θεού»

ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

Πηγή: lavyrinthos.wordpress.com