Παρακοκκιδιοειδομυκητίαση – αιτίες, παρενέργειες και θεραπείες

Οι ασθενείς που έχουν μολυνθεί από έναν μύκητα που ονομάζεται Paracoccidioides brasiliensis (P. brasiliensis) μπορεί να αναπτύξουν μια χρόνια λοιμώδη νόσο που ονομάζεται παρακοκκιδιοειδομυκητίαση (PCM).

Ενώ η PCM προσβάλλει συχνά τους πνεύμονες, η λοίμωξη μπορεί να εξαπλωθεί στους βλεννογόνους του ασθενούς, στο δέρμα και σε άλλα μέρη του σώματος. Η ασθένεια μπορεί επίσης να επηρεάσει τα εξειδικευμένα κύτταρα που βρίσκονται κατά μήκος των τοιχωμάτων των αιμοφόρων και λεμφικών αγγείων και αποβάλλουν τα κυτταρικά απόβλητα (δικτυοενδοθηλιακό σύστημα).

Εάν ένας ασθενής με PCM δεν λάβει άμεση ιατρική φροντίδα, μπορεί να υποφέρει από επιπλοκές απειλητικές για τη ζωή του. Οι περισσότερες περιπτώσεις παρακοκκιδιοειδομυκητίασης εμφανίζονται στη Νότια και Κεντρική Αμερική.

Η παρακοκκιδιοειδομυκητίαση ονομάζεται επίσης νόσος Lobo, νόσος Lutz-Splendore-Almeida, παρακοκκιδιοειδοειδές κοκκίωμα και βλαστομυκητίαση της Νότιας Αμερικής.

Γνωστές παρενέργειες της παρακοκκιδιοειδομυκητίασης

Οι παρενέργειες της παρακοκκιδιοειδομυκητίασης συχνά εκδηλώνονται τουλάχιστον αρκετές εβδομάδες, μήνες ή ακόμη και χρόνια μετά την αρχική έκθεση του ασθενούς στον μύκητα. Οι παρενέργειες που συνδέονται με την PCM μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με την περιοχή του σώματος που έχει προσβληθεί από τη νόσο.

Οι παρενέργειες της παρακοκκιδιοειδομυκητίασης που στοχεύουν στους πνεύμονες συνήθως περιλαμβάνουν:

Πόνος στο στήθος
Βήχας
δύσπνοια/δυσκολία στην αναπνοή
Κόπωση

Οι ενήλικες με αυτή τη μορφή PCM μπορεί επίσης να υποφέρουν από ινώδεις και εκφυλιστικές αλλαγές στους πνεύμονες. Αυτό μπορεί να προκαλέσει εμφύσημα (προοδευτική απώλεια της πνευμονικής λειτουργίας).

Η PCM μπορεί επίσης να προκαλέσει μια κατάσταση που ονομάζεται πνευμονική στεφανιαία νόσος, η οποία περιλαμβάνει καρδιακή νόσο που προκαλείται από ασυνήθιστα υψηλή πίεση του αίματος μέσα στα αγγεία. Η πίεση μπορεί να μετακινήσει το αίμα μακριά από τους πνεύμονες και προς την καρδιά.

Στη βλεννοδερμική παρακοκκιδιοειδομυκητίαση, μπορεί να σχηματιστούν έλκη ή κοκκιωματώδεις αλλοιώσεις στους βλεννογόνους, όπως το στόμα και η μύτη.

Όταν η παρακοκκιδιοειδομυκητίαση στοχεύει το λεμφικό σύστημα, ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει λεμφαδενοπάθεια/το γενικευμένο πρήξιμο των λεμφαδένων σε διάφορες περιοχές του σώματος, όπως η μασχάλη/η περιοχή της μασχάλης ή ο λαιμός. Οι μολυσμένοι λεμφαδένες μπορεί να προκαλούν πόνο και να παράγουν πύον.

Στην σπλαχνική παρακοκκιδιοειδομυκητίαση, μολύνονται άλλα όργανα του σώματος όπως τα έντερα, το ήπαρ ή/και ο σπλήνας. Αυτή η λοίμωξη συνήθως αφορά τα επινεφρίδια και η χρόνια προσβολή των επινεφριδίων μπορεί να προκαλέσει ασυνήθιστα χαμηλά επίπεδα επινεφριδιακών ορμονών.

Οι παράγοντες κινδύνου για την παρακοκκιδιοειδομυκητίαση μπορεί να περιλαμβάνουν:

Ηλικία – Οι ασθενείς με PCM είναι συνήθως ηλικίας 20 έως 50 ετών.
Φύλο – Η χρόνια ενήλικη μορφή της PCM είναι πιο συχνή στους άνδρες από ό,τι στις γυναίκες. Ωστόσο, η υποξεία νεανική μορφή της PCM προσβάλλει εξίσου και τα δύο φύλα.
Τοποθεσία – Αν και η PCM είναι σπάνια στις ΗΠΑ, οι ασθενείς που έχουν επισκεφθεί ή μεταναστεύσει από τη Νότια και Κεντρική Αμερική μπορεί να αναπτύξουν τη νόσο.

Συστήματα του σώματος που βλάπτονται από την παρακοκκιδιοειδομυκητίαση

Η παρακοκκιδιοειδομυκητίαση μπορεί να προκαλέσει τις ακόλουθες επιπλοκές:

Δυσφαγία (δυσκολία στην κατάποση)
Δυσφωνία (δυσκολία στην ομιλία)
Αιμόπτυση (βήχας αίματος)
Λεμφαδενοπάθεια/ασθένεια των λεμφαδένων – Περιλαμβάνει λεμφαδένες που έχουν μη φυσιολογική σύσταση, αριθμό ή μέγεθος.
Στοματικό έλκος

Τρόφιμα ή θρεπτικά συστατικά που μπορεί να προλάβουν την παρακοκκιδιοειδομυκητίαση

Τα ακόλουθα τρόφιμα ή θρεπτικά συστατικά μπορεί να συμβάλλουν στην πρόληψη της παρακοκκιδιοειδομυκητίασης ή στην αντιμετώπιση των παρενεργειών της:

Βιταμίνες και μέταλλα:

Βιταμίνη C
Βιταμίνη Ε
Σελήνιο
Ψευδάργυρος

Φυτικές θεραπείες:

Σκόρδο
Χρυσόχορτο (Hydrastis canadensis)
Ρίζα γλυκόριζας
Εκχύλισμα ανανά με βρομελίνη
Κερσετίνη

Θεραπείες, σχέδια διαχείρισης για την παρακοκκιδιοειδομυκητίαση

Η παρακοκκιδιοειδομυκητίαση αντιμετωπίζεται συνήθως με αντιμυκητιασικά φάρμακα όπως η ιτρακοναζόλη, η κετοκοναζόλη και η φλουκοναζόλη.

Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής που μπορούν να βοηθήσουν τους ασθενείς να διαχειριστούν τη νόσο περιλαμβάνουν:

Ακολουθώντας μια υγιεινή διατροφή που περιλαμβάνει πολλά φρούτα και λαχανικά.
Αρκετή ανάπαυση στο κρεβάτι.
Διακοπή του αλκοόλ και του καπνίσματος.

Στην εποχη μας υπαρχουν πολλες νεοι μεθοδοι θεραπειας , γνωριστε τα παλμικα προιοντα του δικτυου θεραπειας και προστασιας , το νεο μονοπατι υγειας που μπορει να μας θεραπευσει με απολυτα φυσικο τροπο

Συμπληρωστε την φορμα για να ειστε μερος αυτης της καταπληκτικης διαδικασιας ιασης ! Θα δωσετε την ευκαιρια στον εαυτο σας να βοηθηθει αλλα θα βοηθησετε και αλλους συνανθρωπους μας να νικησουν τα χρονια προβληματα τους