Εντροπή…. Εάν δέν γνωρίσεις καί δέν γνωριστείς μέ αυτήν τήν λέξη σού τό προσυπογράφω τίποτε δέν γνώρισες!… 

Εντροπή…. Εάν δέν γνωρίσεις καί δέν γνωριστείς μέ αυτήν τήν λέξη σού τό προσυπογράφω τίποτε δέν γνώρισες!… 

Η εντροπή είναι μία απλή αλλά περίεργη καί κρυμμένη υποσυναίσθητη καί υποσυνείδητη έννοια κινήτρου που η ψυχολογία αδυνάτησε νά εξαγγείλει αποτελεσματικώς παρά μόνον μέ δυσνόητους αλλά όχι συνοπτικούς συνυφασμένους μέ ειλικρίνεια αληθινούς τρόπους κατανόησης…

Η εντροπή δύναται νά υποδείξει τούς χαρακτήρες σού. Είναι μύθος εξαπάτησης καί αυταπάτης ότι έχεις μόνον έναν χαρακτήρα, τό νά ισχυρίζεσαι κάτι τέτοιον είναι όμοιον μέ τό νά επιμένεις ότι η πόλις διαθέτει μόνον έναν δρόμον καί αυτός μονόδρομος… Διαθέτουμε μόνιμους, προσωρινούς, σύνθετους, πολυσύνθετους, έκτακτης ανάγκης, έκτακτης διασκέδασης, συνήθειας, πάθών, πίστεων καί ειδικών περιστάσεων χαρακτήρες, αυτός είναι ό εαυτός μάς καί πάλιν τήν εσχάτη στιγμή κάθε φορά πιθανόν νά παρουσιάσουμε καί αυτοπαρουσιάσουμε κάτι άλλον, αξιόπιστον ή αναξιόπιστον, που μπορεί νά εκπλήξεις εμάς ή άλλους σέ θάρρος, γενναιότητα, δειλία, βλακεία, εξυπνάδα, πρωτοπορία, απογοήτευση, απογοητευτική αντίδραση καί ούτω καθεξής…

Η εντροπή είναι μία ψυχολογική δράση καί αντίδραση που υποδεικνύει τήν προσωπική μάς σχέση καί πίστη διά τήν τιμή… Δέν θά προσδώσω τήν σωστή εξήγηση παράκατω εάν δέν επανενθυμίσω τήν συνθετική λεκτική ψυχολογία τής λέξεως τιμή, ήτοι τί+μή = what no δηλοί η ερυθρά γραμμή τού τί δέν θά επιτρέψουμε από θέμα αξιοπρέπειας νά αφεθούμε νά κάνουμε ή νά μήν κάνουμε, νά υποστούμε ή νά μήν υποστούμε. Δέν αναφέρομαι είς τό ένστικτον επιβίωσης καί άμεσης υποστήριξης τού εαυτού μάς, τής οικογένειας μάς καί τών πιστεύω μάς έν ώρα κινδύνου, αλλά τό θέμα προσωπικής αξιοπρέπειας από θέμα κύρους τό οποίον σέ πάμπολλες περιστάσεις είναι αλληλένδετον καί έχει σχέση μέ τήν επιβίωση μάς σέ αιφνιδιαστικές καί επικύνδινες θανατηφόρες ή οικονομικές απειλές… Αλλά καί πάλιν σ’ αυτές τίς περιπτώσεις η εντροπή πιθανόν νά είναι τέτοια ώστε νά υποεπιβάλλει είς τό άτομον νά μήν δράσει επειδή θίγεται ό εγωϊσμός τού ή έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση ή είναι υπό καταδίωξη άδικη ή δίκαιη, ουδέτερη ή ανάμεικτη…  

Τί είναι τιμή; Αυτόν που λέμε: «δέν μπορώ νά τό κάνω αυτόν…» ή «δέν μπορώ νά αφήσω νά συμβή σ’ εμένα αυτόν…»…. Είναι Δύο Μέτρα τής Αξιοπρέπειας καί τού Εγωϊσμού, ήτοι 4 περιπτώσεις, δηλοί μία Τετραπιθανότητα…

Τί είναι εντροπή; Είναι η σχεδόν ζωωδώς έμφυτη αντίδραση ή μία αντίδραση ανάμεικτη επίκτητων καί έμφυτων δεσμών τής μυστικής ψυχολογίας που μάς διακατέχει έν σχέσει μέ τά: «δέν μπορώ νά τό κάνω αυτόν…» ή «δέν μπορώ νά αφήσω νά συμβή σ’ εμένα αυτόν…». Είτε είναι σωστά καί καλά, είτε σωστά καί κακά, είτε ενσφαλμένα καί κακά είτε ενσφαλμένα καί καί κακά, συνήθως δέν μπορούμε ή μέ δυσφορία καταφέρνουμε αγκομαχώντας καί λαχανιάζωντας ψυχολογικώς όταν δέν ακολουθήσουμε τήν εντολήν που εξεπηδάει βαθειά από μέσα μάς καί όπως βλέπετε είναι ακόμη μία Τετραπιθανότητα. Οί Τετραπιθανότητες εξεγληστράνε ώς θύρες που ανοίγονται μέσα από άλλες θύρες…

Καί τώρα νά δώσουμε κάποια παραδείγματα…

Έχουν αναφερθεί ίσως όλοι οί λόγοι που έναν άτομον επέλεξε νά εμβολιαστεί ή νά μήν εμβολιαστεί, αλλά κανένας δέν πρόσεξε ότι μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων ή μάλλον η μεγαλύτερη, εμβολιάστηκε ένεκα εντροπής καί ίσως κάπως μικρότερη μερίδα δέν εμβολιάστηκε ένεκα εντροπής αλλά δέν είναι βέβαιον, αφού ενδείξεις υποδεικνύουν ότι καί οί ανεμβολίαστοι έν πολλοίς επέλεξαν νά μήν εμβολιαστούν επειδή εντρέπονται… καί θά εξηγήσω τί εννοώ!…

Συνζητώντας μέ διάφορους ανθρώπους που γνωρίζω αρκετά καλά καί άλλους ολιγότερον ή σχετικώς ή τελείως άγνωστους, παρατήρησα ότι πολλοί μέ ειλικρίνεια παραδέχονται ότι τά εμβόλια βλάπτουν καί μπορεί νά αποβούν μοραία, αλλά εντρέπονται νά μήν εμβολιαστούν! Τί εντρέπονται; Τόν περίγυρον τούς, τόν γλυκόν φιλικόν καί κύρους εκτίμησης κύκλον τούς σέ οικονομικά, διαφιλικά, διασκεδαστικά, διεκτιμητικά φάσματα καί σέ υποθέσεις σταδιοδρομίας. Βασικά όμως εντρέπονται τί θά ειπούν οί άλλοι καί περισσότερον μάλλον όσους υπερεκτιμούν περισσότερον αλλά καί γενικώς ό κόσμος μίας ευρύτερης κοινότητος, δηλαδή τό κουτσομπολιόν όπισθεν τής πλάτης τούς, τήν κατηγορία, τήν μειωτική γνώμη τών άλλων έναντι αυτών…

Αυτοί συνδέουν τά πάντα μέ τήν στατιστική καί σταθερά ή στάτους τής θέσης τούς είς τήν κοινωνία, είτε αυτή είναι περιπραγματική είτε έν μέρει ή πλήρως μία ψευδαίσθηση καί αυταπάτη όπως συμβαίνει τακτικώς…

Σ’ αυτόν έχουν έναν κάποιον ειδικόν ιδιαίτερον δίκαιον διότι ό κόσμος τιμωρρεί είτε έχεις δίκαιον είτε άδικον καί ό κόσμος δέν κρίνει πάντοτε ή σχεδόν ποτέ μέ γνώμονα τό δίκαιον αλλά μέ τήν χαιρεκακία που μπορεί νά είναι συγκαλυμμένη μέ άλλων συναισθημάτων, μέτρων καί σταθμών χρώματα, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι χαίροντε όταν κάποιος πάθει κακόν καί δή κάποιος που φθονούν, είναι περιβλεπτός ή υπερέχει σέ πνεύμα, ευμορφία, ειλικρίνεια, κυρίως καί σ’ άλλα διάφορα καί πολλά!…

Εξού καί η παροιμία: «παρά νά βγεί τ’ όνομα σού καλύτερα νά βγεί τό μάτι σού». Αλλά υπάρχει μία ιστορία παραμυθιού τού Αίσωπου μέ τόν μυλωνά καί τόν υιόν τού. Όταν πέρασαν από κάποιον χωριόν διά νά φτάσουν είς τόν τόπον που αγοράζουν άλευρα, οί καφενόβιοι έκριναν τόν πατέρα ότι βασανίζει τόν όνον επειδή τόν ίππευαν πατήρ καί υιός. Ό υιός εντράπηκε καί τό είπε είς τόν πατέρα. Τότε δοκίμασαν ακόμη τρείς συνταγές που άθελα τού ό Αίσωπος χρησιμοποίησε τήν Τετραπιθανότητα. Ήτοι περνώντας από 4 χωριά, σέ κάθε χωριόν έκαμαν τό εξής διαφορετικόν: α) ίππευαν αμφότεροι τόν όνον β) δέν ίππευε κανείς τόν όνον γ) ίππευε ό υιός τόν όνον καί ό πατήρ περιπατούσε καί δ) ίππευε ό πατήρ τόν όνον καί ό υιός περιπατούσε. Καί είς τίς τέσσερεις περιπτώσεις τούς κατέκριναν, είς τίς πρώτες δύο ότι ήσαν τρελλοί, είς τήν γ) ότι ό υιός ήταν αναίσθητος καί είς τήν δ) ότι ό πατήρ ήταν αναίσθητος!… Κριτικής φυγήν αδύνατον! Ό μυλωνάς καί ό υιός τού επέστρεψαν οπίσω άπρακτοι. Μέ βεβαιότητα πρέπει νά μήν βάζεις υπόψιν τόν κόσμον αλλά συνάμα νά προσέχεις νά μήν τό παρακάνεις διότι θά σέ τρελλάνουν καί θά σέ καταστρέψουν οί έν δικαίω ή άδίκω, οί έν ουδετέρω ή έν αναμείκτω κριτές! Οί κριτές έν αδίκω ή ή έν δικαίω, ουδετέρω ολιγότερον, καί αναμείκτω, σταματούν νά κρίνουν όταν αυτός που κρίνει επιτύχει καί θριαμβεύσει. Είναι πλέον περιττόν νά τόν κρίνεις είτε είναι δίκαιος αφού δέν τόν έβλαψαν καί δέν τού έριξαν τό Ηθικόν οί κριτές, είτε είναι άδικος αφού οί μαλάκες τόν υποστήριξαν, ψήφισαν, ή τέλος πάντων κατάφερε νά θριαμβεύσει. Τότε απαξιείς νά κρίνεις ειδικώς εάν όσα έκρινες δέν έπεισαν κανένα τόπο καί απλώς χαλούσες τήν γλυκειά σού, έχανες χρόνον καί μπορεί νά ζημιώθηκες συνάμα έστω καί άν η κρίση σού ήταν αγαθή εμβασισμένη είς τό δίκαιον καί τό γενικότερον καλόν πρός τούς ανθρώπους καί τήν Ευσέβεια!… Εντούτοις, όσον μάταιον καί εάν είναι νά υποστηρίζεις κατά καιρούς τήν Ευσέβεια σέ κάποιους φυτεύεται ό σπόρος τής καί συνάμα λαμβάνεις Κήπους Ψυχοσωτηρίας έν τοίς ουρανοίς!…

Μετά από αυτήν τήν περισκοπική ανάλυση θά σάς υποδείξω μερικά παραδείγματα…

Πολλοί εμβολιάζονται επειδή φοβούνται ότι θά φανούν βλάκες, παραοπισθοδρομικοί καί θά χάσουν φίλους, κύρος καί επειδή κατά τήν γνώμη τού εκτός από απώλεια εύνοιας καί καλής γνώμης θά γίνουν περίγελοι!…

Όλοι οί ανθρώποι υπάρχουν πράγματα καί πρακτικές οπού εντρέπονται. Ό μαφιόζος μπορεί νά μήν εντρέπεται νά σκοτώσει, κλέψει, απειλήσει, σφετεριστεί, ενώ συνάμα αυτά τά θεωρεί μαγκιά καί παλλικαριά, διότι δέν εξεχωρίζει διαφορά δικαίου καί αδίκου, αλλά ότι γενναίος είναι εκείνος που κάνει ό,τι τ’ αρέσει καί δή εάν σ’ αυτά είναι η δύναμη καί η αδιαντροπία νά επιβάλλεται τυραννικώς πρός τούς άλλους! Συνάμα όμως εντρέπεται νά μήν είναι λουσάτος, ενδεδυμένος είς τήν τρίχα, νά οδηγεί λιμουζίνες, νά καλείται σέ απαρτίες/συναθροίσεις χλιδάτες, κύρους καί δύναμης καί νά κάνει αμφυτριωνίες ανάλογου κύρους, ένας καθώς πρέπει ματαιόδοξος!…

Αυτός καί κάθε είδους άλλος μαφιόζος, όπως οί πολιτικοί, οί γενοκτόνοι, οί επιχειρηματίες ολκής καί μικρότεροι, εντρέπονται νά μήν έχουν έναν υψηλής σταθεράς ή στάτους τρόπον ζωής, υπόδυσης, ένδυσης, ευτυχιοκρατίας, επίδειξης, σκάφη αναψυχής, κοκαϊνες, καυλοπουττανάρες, οικογένεια, ταξείδια, διασημότητα άμεση ή έμμεση καί τά λοιπά…

Από τήν άλλη ένας Φιλόκαλος, θρήσκος, άνθρωπος που δέν θέλει νά φαίνεται χρηματόφιλος, εντρέπεται νά διεκδικεί ακόμη καί τά εξόφθαλμα δικαιώματα τού σέ περιουσίες, εντρέπεται νά μήν συγχωρεί τούς κλέπτες καί μαλάκες συγγενείς τού, φίλους τού, συνεργάτες τού, συμμετόχους τού, ή κάποιους απ’ αυτούς!…

Άλλος όταν είναι καμάκι εντρέπεται νά μήν αλλάζει τίς γκόμενες όπως τά υποκάμισα. Άλλος εντρέπεται νά μήν παίζει κουμάρια/τζόγους. Άλλος εντρέπεται νά μήν είναι ισχνός. Άλλος εντρέπεται νά μήν έχει ταξειδεύσει όσον κάποιοι άλλοι που ζηλεύει ή γενικώς. Άλλος εντρέπεται νά μήν έχει τήν τελευταία λέξη τής μόδας σέ κινητά τηλέφωνα. Άλλος εντρέπεται νά μήν κάνει επιχείρηση καί παρότι θά μπορούσε νά είναι επιτυχημένος χωρίς επιχείρηση ώς υπάλληλος ή εισοδηματίας, χρεώνεται διά νά αποδείξει ότι μπορεί νά επιτύχει πολλά καί έν τέλει χρεοκοπεί, καί όλ’ αυτά επειδή τόν ειρωνεύονταν οί άλλοι ότι δέν είναι γενναίος καί άξιος νά επιτύχει σέ επιχειρήσεις από μόνος του, καί αυτός ό ψυχολογικός εκβιασμός δέν χρησιμοποιεί ποτέ τούς όρους δέν είσαι γενναίος ή δέν είσαι άξιος, αλλά όρους όπως: «είσαι άνθρωπος εσύ νά μήν έχεις εστιατόριον ή ξενοδοχείον κ.τ.λ..». Άλλος εντρέπεται νά μήν έχει χλιδάτον σπίτι, άλλος εντρέπεται νά μήν έχει μπουζουκοπαρέες, τζογοπαρέες, χασισοπαρέες καί ό κατάλογος είναι ατελεύτητος μέ τόν καθένα νά διακατέχεται μέ περισσότερα από έναν συμπλέγματα ανησυχίας πώς εάν δέν έχει εκείνα ή τά άλλα, δέν επιτύχει εκείνα ή τά άλλα, είναι άχρηστος, ανάξιος, άσχετος, έναν τεράστιον μηδενικόν καί μέ όλ’ αυτά μπορεί νά παραπατήσει μία ή περισσότερες φορές, τόσον καί μέ τέτοιους τρόπους ώστε νά καταλήξει Μηδενικόν καί τότε επιστρέφει ό νούς τού καί κατανοεί ό ίδιος τί μαλακίες έκανε, πίστευε, υποβλήθηκε από άλλους καί από τόν εγωϊσμόν τού που συνάμα υποβάλλετο από άλλους, διαφημίσείς, συρμούς μόδες, στάτους καί σταθερές ψευδοκαθωσπρεπιρσμού τής κοινωνίας, μέχρι καί νά απωλαίσει τήν Μονοπολύτιμη Ψυχή τού!…

Διακρίνετε ότι βασικώς υπάρχουν δύο ειδών εντροπής, αυτοί οπού εντρέπονται νά κάνουν τό κακόν καί αυτοί οπού εντρέπονται νά κάνουν τό καλόν καί ακόμη δύο οί τής ουδέτερης καί άνευ οίας σημασίας εντροπιστές καί οί ανάμεικτων καταστάσεων ήτοι καί τών τριών προηγούμενων ειδών εντροπιστές!…

Η παροιμία λέγει: «όποιος δέν εντρέπεται ό κόσμος είναι δικός τού». Αυτή η ρήση έχει δύο προεκτάσεις. Ό αδιάντροπος, εξεδιάντροπος, ανόνειδος, αναίσχυντος άνθρωπος, ήτοι ό κακός, ιδιοτελής, υποκριτής, αδύστακτος, υποκριτής, συμφεροντολόγος, αφού δέν εντρέπεται κανένα μπορεί νά παραμερίσει κάθε εμπόδιον έν αδίκω διά νά επιτύχει καί νά κάνει τόν κόσμον ιδικόν τού, όπως τώρα η κλίκα τού ψευδοσιωνισμού διά τής πολιτικής, οικονομικής, υγειακής, φαρμακευτικής, πανδημικής εξαπάτησεως καί όλων τών άλλων εξαπατήσεων, βλέπουμε νά γίνεται ό κόσμος ιδικός τούς! Δηλαδή η παροιμία αυτή εκτός από διαχρονική σωστή παρατήρηση καί συμβούλη, λειτουργεί καί ώς προφυτεία η οποία τείνει νά επαληθευτεί είς τάς ημέρας μάς διά μέσω τής Ηλεκτρονοποιήσεως τού χρήματος καί κάθε άλλου φάσματος τής πολίτου ζωής μάς!…

Είς τό αντίπερα νόημα περί εντροπής, υπάρχει μία άλλη παροιμία συμβουλευτική πρός τούς καλάγαθους καί βλάκες ανθρώπους οίτινες εντρέπονται νά αρνηθούν χάριν πρός τούς άλλους που θά τούς καταστρέψει ή νά αρνηθούν τήν ανέχεια τής καταστροφής τούς από άλλους καί δή μέσω αυτής τής ανοχής τής αυτοκαταστροφής τούς, είναι η παροιμία: «απ’ αντραπεί κι’ αγκαστρωθεί κακόν αγκάστριν έχει = όποιος εντραπεί καί εγκαστρωθεί κακόν εγκάστρωμα έχει».

Προσέξετε τήν διαχρονική αξία αυτής τής συμβουλευτικής παροιμίας καί πώς αλλάζει καί προσαρμόζεται αναλόγως τής εποχής, πενταετίας, κατάστασης, ουσιαστικώς είναι μία παροιμία που ανταποκρίνεται σέ πάσα περίσταση, όπως καί πάσα άλλη επιτυχημένη παροιμία ήτοι σωστότατη!…

Αυτήν τήν παροιμία τήν άκουσα νά τήν λένε γονείς καί παππούδες είς τίς παρθένες θυγατέρες καί εγγόνισσες, κυρίως οί μανάδες καί οί γιαγιάδες, ώστε νά προσέξουν νά μήν τίς εξεπαρθενεύσουν διάφοροι γόηδες καί παλειάνθρωποι, διότι αυτόν σήμαινε κατακραυγή από τόν κόσμον, απώλεια ηθικής τιμής καί απροθυμία τών ανδρών νά νυμφευτούν αυτές τίς κοπέλλες καί διά τούς τρείς λόγους που προανάφερα!… Τέτοια πράξη καί δή εάν ό εξεπαρθενευτής δέν είχει πρόθεση αγάπης ή καλής θέλησης νά νυμφευτεί τήν κοπέλλα ήταν ένας παλειάνθρωπος που πυροβολούσε καί εκτελούσε σέ θάνατον τό μέλλον τής, ήτοι τήν κατάστρεφε. Μήν κοιττάτε σήμερα που η εξεπαρθένευση δέν έχει καμμία σημασία καί δέν έχει επειδή ελάχιστες παραμένουν έως τόν αραββώνα τούς ή τήν σοβαρή σχέση τούς καί κάποιες ώς τόν γάμον τούς αγάμητες. Καί σήμερα δέν έχει καμμία σημασία επειδή δέν μπορείς νά εύρεις παρθένον φρούτον ή σπανίζει, αλλά υπάρχουν έστω καί άν νομίζετε τό αντίθετον!…

Η εξεπαρθένευση μίας κορασιάς ήταν ληστεία τής τιμής τής καί επειδή η τιμή τιμήν δέν έχει ή δέν είχε, οί άνδρες τής οικογένειας είχαν δύο επιλογές: α) ή νά σκοτώσουν τόν εκτελεστή καί β) ή νά τόν προειδοποιήσουν καί προσκαλέσουν μέ αψόν τρόπον νά αποκαταστήσει τήν τιμήν τής κορασιάς ή δέ μή νά τόν εκτελέσουν!… Υπάρχει καί μία γ) περίπτωση σέ θέματα τιμής. Γνωρίζω συμβάντα οπού αδέλφια σκότωσαν κάποιον επειδή κοίτταξε σέ πανήγυρη ή δεξίωση γάμου ή είς τους στενούς δρόμους είς τήν αδελφή τούς. Τί ήταν αυτόν; Πρόληψη καί πρόνοια αποτροπής απώλειας τής τιμής τής αδελφής καί δή όλης τής οικογένειας. Δηλαδή όπως σκοτώνεις κάποιον που πιστεύεις είτε ισχύει είτε δέν ισχύει ότι θά σέ σκοτώσει, όπως τού κηρύσσεις πόλεμον, όπως τού κηρύσσεις ανελέητον πόλεμον επειδή έν δικαίω ή αδίκω τόν διαγωνίζεσαι, μισείς, ζηλοφθονείς, όπως κάνουν είς τούς Ορθόδοξους, Έλληνες τόσες χώρες καί σ’ αυτούς αλλά καί είς τούς Ιουδαίους απλούς ανθρώπους τώρα μέ εμβόλια κατά συρροήν δολοφονίας καί σακάτευσης καί είς τούς Ιουδαίους απλούς ανθρώπους επειδή η ψευδοσιώνα συναγωγή τού σατανά όπως αποκαλύπτει Ό Χριστός είς τήν Αποκάλυψη, επειδή όπως σάς είπα κάποτε βοηθήθηκαν από Τόν Θεόν καί ό σατανάς δέν συγχωρεί όποιον έλαβε έστω κάποτε ευλογία από Τόν Θεόν ακόμη καί εάν αυτός ό κάποιος ή απόγονος αυτού τού κάποιου τώρα είναι σατανιστής. Εξ’ άλλου επειδή ουσιαστικώς κάθε άνθρωπος έλαβε δώρον τήν ζωήν καί τήν ψυχήν από Τόν Θεόν δέν τούς συγχωρεί!… Καί ένας δ) λόγος! Πολλές δολοφονίες γινόντουσαν από συγγενείς επειδή κάποιος που αγαπούσε τήν κορασιά τούς θεωρείτο είς τήν κοινωνία παρακατιανός είτε λόγω πτώχειας, είτε λόγω ασχημομουρίας, είτε δι’ άλλους λόγους π.χ. φήμη παρακατιανής οικογένειας εκείνου που αγαπούσε κάποια κοπέλλα, τόν σκότωναν επειδή είχε τό θράσος νά τήν ζητήσει ευγενικώς σέ γάμον ή επειδή τήν κοίτταξε γλυκά καί μέ συμπάθεια, είτε επειδή πίστευαν οί συγγενείς τής ότι τήν ήθελε έστω καί χωρίς βλέψεις νά τήν πηδήξει πρό τού γάμου. Ήταν αυτή η πρακτική η σκληρότερη απόφαση δολοφονίας διά λόγους τιμής σέ αυτά τά 4 αλληλουχιακά παραδείγματα!…

Αυτοινοί που από εγωϊσμόν, λόγους τιμής, λόγους εντροπής, λόγους καθωσπρεπισμού καί κύρους, από πρόνοια καί πρόληψη έκαναν αυτούς τούς φόνους που παράθεσα ειδικώς είς τά β), γ) καί δ) παραδείγματα, τώρα που οί καιροί άλλαξαν καί η τιμές τών τιμών που κάποτε δέν είχαν τιμές αλλά τώρα έχουν, καί που σήμερα υπάρχουν άλλες τιμές δίχως τιμές, όπως τό χρήμα καί τό κύρος σέ φίλους καί κοινωνίες αλλά όχι πιά τόσον η εξεπαρθένευση, μοιχεία, κεράτωμα, τούς βλέπεις νά υπολογίζουν τήν τιμήν τούς μέ άλλα μέτρα, ζυγούς καί σταθμά καί μέ άλλες τιμές, αυτοί είναι πού σήμερα βλέπω νά εμβολιάζονται ή νά κάνουν άλλα παράδοξα, αντίχριστα, ασεβή πράγματα!…

Θά εκπλαγείτε, μά πώς είναι δυνατόν κάποιος που η οικογένεια τού έχει παράδοση είς τήν τιμήν νά κάνει εμβόλιον διά νά σώσει τήν τιμήν τού ή νά κάνει πράγματα που διά τούς παππούδες τού δέν ήσαν έντιμα, τιμητικά καί θέματα τιμής αλλά θέματα παρακατιανών καί άνευ τιμής ανθρώπων;…

Μά μόλις απάντησα προηγουμένως, αλλά προσθέτω καί αυτά. Αυτοί οί άνθρωποι είναι άνθρωποι που πάντοτε έχουν κώδικες τιμής αλλά οί ίδιοι συνάδουν μέ τούς κώδικες τιμής, αξιοπρέπειας καί εντροπής τών καιρών, δηλαδή δέν έχουν μία ή κάποιες διαχρονικές τιμές αλλά αυτές μεταλλάσσονται, μεταμορφώνονται, αναθεωρούνται ασυνειδήτως καί προσαρμόζονται αναλόγως τών καιρών! Άρα τέ, η τιμή τούς δέν είναι τιμή Αγαθή αλλά τιμή εγωϊστικής εντροπής, αναλόγως τί θεωρείται σωστόν ή σφάλμα, έντιμον ανά καιρούς μέ τήν έννοια τί θεωρείται τιμή διά τήν εγωϊστική εντροπία κάθε φορά, δεκαετία, εποχή!… Η τιμή τούς δέν είναι διαχρονική αναλλοίωτη, αλλά γίνοντε καραγκιόζηδες τίς μοδάτης τιμής ανά καιρούς! Δέν είναι όπως τόν Χριστιανόν οπού έχει τιμήν διαχρονική καί τόν μή μού άπτου κατά τών γυναικών μού από μητέρα έως αδελφή, γυναίκα, θυγατέρα, θεία, ανηψιά, γυναίκα φίλου, αδελφού καί ούτω καθεξής. Αυτήν τήν γνησιότητα είναι που κατάφεραν νά πείσουν καί ν’ αλλάξουν οί τής νέας τάξης πραγμάτων από αιώνων, ήτοι νά σού αποτιμούν τήν διαχρονική τιμή καί νά σού ορίζουν σταδιακώς τί είναι καινούργια τιμή, μέχρι σημείου νά σέ πείθουν πώς ό κιναιδισμός δέν είναι ατιμία!… Κάποτε καί νά είχε τάσεις κάποιος διά πουστοσύνη από τόν εκφοβισμόν που έσπερναν οί γύρω τού διά τό μέγεθος αυτής τής ατιμίας κατάφερναν νά κάνουν εκείνον που είχε αυτές τίς τάσεις νά ανασύρει από μέσα τού τόν ανδρεισμόν τής αξιοπρέπειας καί τής εντροπής εκείνης ώστε ν’ αντέξει καί έν τέλει νά εξεκόψει από τούς ηδονικούς παθολογικούς, ψυχολογικούς καί πνευματικούς πειρασμούς καί αυτός ό άθλος ήταν όσοι τού Ηρακλή επαναλαμβανόμενοι επί εκατόν φορές έκαστος! Είναι ό ίδιος άθλος που ένας άγιος, δίκαιος, όσιος, καταφέρνει νά κατασπαράξει αντί νά αφήσει νά τόν κατασπαράξουν οί πειρασμοί τής αευπρέπειας/απρέπειας τής Ηθικής Υποστάσεως τού ψυχοκεντρικού ανθρώπου…

Τό νά νικήσεις τούς πειρασμούς δέν είναι αυτοστέρηση αλλά αυτοπαραχώρηση θεραπείας!…   

Αντιλαμβάνεσαι ότι μέ όλ’ αυτά οπού παράθεσα σέ περιέφερα μέ τά ολιγότερα δυνατά λόγια σέ όλους τούς αιώνες καί όχι μόνον τού κόσμου τούτου, αλλά καί τού μεταθάνατον κόσμου!…

Η αληθινή τιμή τιμήν δέν έχει γνωρίζεις διατί; Διότι η τιμή αυτή δέν έχει τέλος ζωής… είναι η τιμή η οποία στεφανώνεται η ψυχή!…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ