Αν αναρωτιέσαι γιατί δεν έχει επέμβει αυτός που πρέπει να εφαρμόζει το νόμο, τότε, θα έπρεπε να κάνεις ένα ταξίδι στο παρελθόν και να δεις τις διαφορές στους νόμους που ίσχυαν στην Ελλάδα πολύ καιρό πριν. Ύστερα να συγκρίνεις τη νοοτροπία των νόμων την τότε με την τωρινή.
<< ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ
Όποιος χρησιμοποιεί, για να προωθήσει την αρετή, τις παραινέσεις και την πειθώ του λόγου, θα ‘χει καλύτερα αποτελέσματα, παρά αν χρησιμοποιήσει τον νόμο και τον καταναγκασμό. Γιατί είναι πολύ πιθανό να αμαρτάνει κρυφά εκείνος που μόνο ο νόμος τον αποτρέπει από την αδικία, ενώ εκείνος που οδηγείται από την πίστη στο πρέπον, δε θα κάνει τίποτα άπρεπο ούτε κρυφά ούτε φανερά. Γι’ αυτό, όποιος κάνει το σωστό με σύνεση κι επίγνωση αναδεικνύεται γενναίος και ευθύς άνθρωπος.
(Δημόκριτος, απόσπ. 181)>>
Από την αρχή βλέπουμε μια χαοτική διαφορά ανάμεσα στη τωρινή εξουσία με την τότε. Στη σημερινή εξουσία η επιβολή γίνεται μόνο με το φόβο. Το φόβο του προστίμου ή το φόβο της κράτησης και της φυλακής. Κανένας δεν ενδιαφέρεται, να δώσει με τον τρόπο του Δημόκριτου, στους πολίτες γιατί πρέπει να ακολουθήσουν την κάθε φορά διάταξη.
<<ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΤΑ ΤΙΜΟΚΡΑΤΟΥΣ 68-69
Τώρα, λοιπόν, θα προσπαθήσω να αποδείξω ότι δεν εισηγήθηκε για σας ούτε κατάλληλο ούτε ωφέλιμο νόμο. Νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσετε πως πρέπει ο σωστός νόμος που αποσκοπεί στο συμφέρον των πολλών κατά πρώτον να έχει συνταχθεί με απλό και κατανοητό σε όλους τρόπο, και να μην είναι δυνατόν ο ένας να θεωρεί ότι αφορά το τάδε ζήτημα και ο άλλος το δείνα. Στη συνέχεια πρέπει να είναι εφικτές οι ενέργειες που πρέπει να γίνονται με βάση τον νόμο· γιατί και πάλι αν είναι σωστός, αυτό που προβλέπει όμως δεν είναι εφικτό, τότε λειτουργεί ως ευχή και όχι ως νόμος. Επιπλέον, να μην φαίνεται ότι προσφέρει κάποια ευκολία σε κανέναν από όσους βλάπτουν. Αν, ασφαλώς, κανείς θεωρεί ότι οι ήπιοι νόμοι είναι ένδειξη λαϊκισμού, ας αναλογιστεί για ποιους είναι ήπιοι, και αν βέβαια θέλει να εξετάσει σωστά το ζήτημα, θα ανακαλύψει ότι είναι ήπιοι σε αυτούς που πρόκειται να δικαστούν και όχι σε αυτούς που έχουν καταδικαστεί· γιατί για τους πρώτους δεν είναι φανερό αν κανείς έχει κατηγορηθεί άδικα, ενώ για τους δεύτερους δεν υφίσταται κανένας ισχυρισμός ότι δεν είναι φαύλοι.>>
Τι βλέπουμε ως συμπέρασμα αν το φέρουμε στην εποχή μας; Ο νόμος στις μέρες μας δεν είναι σωστός σε καμία περίπτωση. Αρχικά δεν είναι ξεκάθαρος προς όλους. Είναι δυσνόητος προς όλους. Ο καθένας μπορεί να τον ερμηνεύσει όπως τον βολεύει. Όλα αυτά ευνοούν αυτόν που έχει την εξουσία. Καθώς ο ισχυρός ερμηνεύει και αυτός όπως τον συμφέρει για ώφελος του. Ο ανίσχυρος που και αυτός ερμηνεύει προς ώφελος του, όντας ανίσχυρος δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα.
Έτσι με αυτό το τρόπο μένει στο να ρίχνει ευθύνες στο σύστημα, στο κράτος, στο κεφάλαιο, στους τραπεζίτες, στους εξωγήινους και γενικά όπου νομίζει για να νιώσει καλύτερα ως αδικημένος.
[Ποια όμως η γνώμη του Σωκράτη για τους νόμους;
«Σκέψου λοιπόν, Σωκράτη», θα έλεγαν ίσως οι νόμοι, «αν είναι αλήθεια αυτό που λέμε, ότι δηλαδή δεν είναι δίκαια αυτά που επιχειρείς τώρα εναντίον μας. Εμείς σε γεννήσαμε, σε αναθρέψαμε, σε εκπαιδεύσαμε και μεταδώσαμε σε σένα και σε όλους τους άλλους πολίτες όσα καλά πράγματα μπορούσαμε. Όμως κάναμε σαφές ότι έχουμε δώσει την εξουσία σε όποιο Αθηναίο θέλει, αφού περάσει τη δοκιμασία και δει όσα γίνονται στην πόλη και εμάς τους νόμους, αν δεν του αρέσουμε, να πάρει τα πράγματά του και να πάει όπου θέλει […] Όποιος όμως από τους πολίτες παραμείνει, ενώ βλέπει με ποιο τρόπο διεξάγουμε τις δίκες και γενικά κυβερνάμε την πόλη, εμείς προϋποθέτουμε ότι έχει συμφωνήσει μαζί μας έμπρακτα να εκτελεί αυτά που διατάζουμε· και εμείς υποστηρίζουμε ότι όποιος δεν υπακούει αδικεί τριπλά: δείχνει ανυπακοή σε μας που τον γεννήσαμε και τον αναθρέψαμε και, ενώ συμφώνησε να μας υπακούει, ούτε αυτό κάνει ούτε μας πείθει ότι δεν κάνουμε κάτι σωστά…»
(Πλάτων, Κρίτων, 52c-e) ]
Με λίγα λόγια κατά τον Σωκράτη εφόσον είσαι μέρος σε μια κοινωνία τότε αποδέχεσαι και το τρόπο που πρέπει να ζεις μέσα σε αυτήν και εννοείται και τους νόμους της. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν επιχείρησε να αποδράσει, όταν του το πρότειναν οι φίλοι του, πριν την εκτέλεση της ποινής του. Παρόλο που διαφωνούσε, δεν ήταν σωστό να πάει κόντρα στους νομούς της πόλης του και ως αποτέλεσμα να κάνει κακό με αυτό τον τρόπο στην Αθήνα. Ας μην ξεχνάμε πως για τον Σωκράτη δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αδικείς ακόμα και αν αδικείσαι, όπως στη δική του περίπτωση και τη καταδίκη του σε θάνατο.
Όχι και πολύ μακριά με το Χριστό ε; Βέβαια για τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο αυτά είναι φλυαρίες. Για τον Άγιο Ιωάννη τον βρωμοστομο είναι ιερές νομοθεσίες όπως :
– Οποιοσδήποτε άνθρωπος σκοτώσει κάποιον άνθρωπο, θα έπρεπε να τιμωρηθεί με θάνατο. Όποιος σκότωνε κάποιο ζώο θα έπρεπε να το αντικαταστήσει και να δώσει στον ιδιοκτήτη του ένα άλλο ζώο. Και εάν κάποιος είχε προξενήσει κακό σε κάποιον άνθρωπο, θα έπρεπε να υποστεί το ίδιο κακό. Σπάσιμο αντί σπασίματος, οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος. Όποιος σκοτώσει άνθρωπο, θα έπρεπε να τιμωρηθεί και ο ίδιος με θάνατο. Ο ίδιος νόμος ίσχυε τόσο για τον Ισραηλίτη όσο και για τον ξένο (Λευιτικόν 24,17-22).
– Εάν δυο άνθρωποι μάλωναν και η γυναίκα του ενός για να γλιτώσει τον άντρα της από τα χέρια του άλλου, άπλωνε το χέρι της και έπιανε τον επιτιθέμενο από τα απόκρυφά του μέρη, τότε θα έπρεπε να της κόψουν το χέρι (Δευτερονόμιο 25,11-12).
Αυτά για τον Άγιο Ιωάννη τον βρωμοστομο είναι θεόπνευστα.
Άρα συμπερασματικά από όλα τα παραπάνω δεν είσαι εσύ που προσπαθείς να υπερασπιστείς τα δικαιώματά σου, αλλά είσαι αυτός που προσπαθείς να ρίξεις το σύστημα.
Όλα αυτό που βλέπεις, οι νόμοι της κοινωνίας, ο τρόπος ζωής μέσα σε αυτήν στα έχει επιβάλει χρόνια πριν. Κανείς δεν έφερε αντιρρήσεις και έτσι νομιμοποιήθηκε σε ότι εφαρμόζεται τώρα.
Ο πολιτισμός αυτός που παραπαίει είναι αυτός που θα έπρεπε να έχεις απορρίψει και όχι να προσπαθείς να τον αλλάξεις, γιατί νόμιζες ότι ήταν κάτι άλλο, ενώ ήταν ξεκάθαρο από την αρχή η σήψη του.
Είσαι σίγουρος ότι σε νοοτροπία διαφέρεις από αυτούς που έρχονται από τρίτες χώρες, με πρόφαση μια καλύτερη ζωή και παρόλα αυτά προσπαθούν να μετατρέψουν το μέρος με την καλύτερη ζωή στο μέρος που ζούσαν με τη χειρότερη ζωή και που αναγκάστηκαν να φύγουν;
Είσαι σίγουρος ότι δεν διαφέρεις από κάποιον που μένει με έναν άλλον άνθρωπο μαζί με την ελπίδα να τον αλλάξει προς τα θέλω σου και όχι για αυτό που ήδη είναι;
Αν είσαι αντίθετος στο πολιτισμό του μανικιού και του παλουκιου και δεν είσαι σύμφωνος με οτιδήποτε επιβάλεται τότε η λύση είναι μία και μοναδική. Δεν αλλάζεις το πολιτισμό της σήψης αλλά τον απορρίπτεις. Φτιάχνεις κάτι δικό σου, κάτι σαν αυτό που είχες στο μυαλό σου.
Έτσι θα έβλεπες και εσύ, πως εσύ είχες τη δύναμη από την αρχή και ο πολιτισμός της σήψης θα έβλεπε πόσο ανίσχυρος είναι, καθώς θα έτρεχε από πίσω σου για να σου δώσει ότι θέλεις και να σε έχει και πάλι υπό έλεγχο.
Με άλλα λόγια δίνεις πάτημα στο κράτος να ασκήσει βία πάνω σου όταν προσπαθείς να αλλάξεις το κράτος που έχει διαμορφωθεί δεκάδες , ίσως και εκατοντάδες χρόνια πριν σε νοοτροπία. Με το δίκιο του σου λέει θα κάνεις ότι θέλω.
Μην μπερδεύεις το πραγματικό δίκαιο με το δίκαιο του καθενός. Δίκαιο για το κράτος είναι να σε ελέγχει όλη την ώρα όπως θέλει τώρα. Δίκαιο για σένα είναι να ελέγχεις το κράτος και εσύ να έχεις εξουσία πάνω του. Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικό δίκαιο σε ένα κόσμο που επικρατεί το χάος.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
εάν είχαν βάλει φόρο στο φόβο θα είχαν πλουτίσει ολα τα κράτη όλου του κόσμου.
Το “εαν οι πολιτικοι λύσουν τα προβλήματα του λαού τους, θα μείνουν άνεργοι” ποιός το είπε;
Να είσαι καλά Κωνσταντίνε. Ξετυλιγεις άψογα το κουβάρι, της αλήθειας και του ψέματος. Ο καθείς είναι υπεύθυνος για τον διαχωρισμό των αξιών πρωτίστως και την έμπρακτη επιλογή ακολούθως. Όποιος θέλει, οπίσω μου ας έλθει. Ο τελευταίος όλων, ανώτερος του Ιωάννη, στη βασιλεία των ουρανών.