Έρχεται η κατάσχεση των πάντων – Η κλοπή των «παγκόσμιων κοινών αγαθών» και των ανθρώπων

Η κλίκα των εκπροσώπων του GPPP έχουν δεσμευτεί να κατασκευάσουν αυτόν τον δυστοπικό πλανήτη-φυλακή. Στην Ατζέντα 21 και 2030, το πλαίσιο πολιτικής για να γίνει το μελλοντικό της τοπίο πραγματικότητα υπάρχει ήδη. Η GPPP σκοπεύει να ελέγξει κάθε πτυχή της Γης και της ζωής μας. Αυτός είναι ο μετασχηματισμός προς τον οποίο εργάζονται και έχουν χρησιμοποιήσει την ψευδοπανδημία για να θέσουν σε κίνηση αυτή τη μετάβαση.

Ενώ εμείς είμαστε απασχολημένοι με τη…πανδημία, οι GPPP όχι μόνο άρχισαν να χτίζουν, αλλά και ολοκλήρωσαν εν μέρει το νέο παγκόσμιο νομισματικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα. Μόλις εγκατασταθεί, αυτό θα οριστικοποιήσει το πραξικόπημa τους και θα τους επιτρέψει να αρπάξουν τα πάντα, και όλα αυτά υπό το πρόσχημα της διαχείρισης των παγκόσμιων κοινών αγαθών.

Πηγή: Off Guardian

Μετάφραση: Απολλόδωρος – Συνεργάτης του Ελλήνων Αφύπνιση

Άρθρο του Iain Davis

Οι άνθρωποι που κανείς από εμάς δεν εκλέγει, οι οποίοι τελικά ελέγχουν τη διεθνή χρηματοδότηση, όλες τις εταιρικές & επιχειρηματικές δραστηριότητες, την κυβερνητική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις, έχουν κατασκευάσει ένα σύστημα που θα τους επιτρέψει να αρπάξουν τα “παγκόσμια κοινά”(global commons).

Είναι η Παγκόσμια Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (Global Public Private Partnership – GPPP) και ενώ οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι βρίσκονται στις θέσεις τους, δεν καθορίζουν ούτε την ατζέντα ούτε την πολιτική. Πρέπει τόσο να αναγνωρίσουμε ποιοι είναι οι GPPP όσο και να κατανοήσουμε τις συνέπειες του παιχνιδιού τους. Πώς αυτή η ομάδα παγκόσμιων ενδιαφερομένων πρόκειται να κατασχέσει τα παγκόσμια κοινά αγαθά και γιατί θα πρέπει να τους αντισταθούμε;

Στα επόμενα άρθρα θα διερευνήσουμε αυτά τα ερωτήματα. Αναγνωρίζοντας τι εννοούν οι παγκοσμιοποιητικές δεξαμενές σκέψης και άλλοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής με τον όρο παγκόσμια κοινά, μπορούμε να αρχίσουμε να εκτιμούμε το μέγεθος των φιλοδοξιών τους.

Χρησιμοποιούν συστηματικά παραπλανητική γλώσσα για να αποκρύψουν τις προθέσεις τους. Λέξεις όπως “χωρίς αποκλεισμούς“, “βιώσιμη“, “ισότητα” και “ανθεκτικότητα” χρησιμοποιούνται συχνά για να παρουσιάσουν κάποια ασαφή αλλά τελικά διπλή έννοια του στοργικού περιβαλλοντισμού. Πρέπει να αποκρυπτογραφήσουμε τη γλώσσα τους για να κατανοήσουμε πλήρως τις προθέσεις τους, με την ελπίδα ότι θα μπορέσουμε να αντισταθούμε και να τις αρνηθούμε.

Ενώ μας έχει αποσπάσει την προσοχή και μας έχει μεταβάλει η υποτιθέμενη παγκόσμια πανδημία ή ψευδοπανδημία, η Παγκόσμια Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (GPPP), η οποία ενορχήστρωσε το χάος, ήταν πολύ απασχολημένη. Δημιούργησαν το σύστημα αξιολόγησης περιουσιακών στοιχείων που θα τους επιτρέψει τον απόλυτο, παγκόσμιο οικονομικό έλεγχο. Αυτό βασίζεται στους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) και χρησιμοποιεί τις Μεθοδους Μετρησης του Καπιταλισμού των Ενδιαφερόμενων Μερών (Stakeholder Capitalism Metrics – SCM).

Αυτό το νέο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είναι αυτό που εννοούν οι πολιτικοί με τον όρο “οικοδομήστε ξανά καλύτερα” (build back better). Είναι η ουσία της Μεγάλης Επανεκκίνησης ( Great Reset ) του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF).

H θεμελίωση ενός νέου Διεθνούς Νομισματικού και Χρηματοπιστωτικού Συστήματος (ΔΝΧΣ-IMFS) ήταν το κλειδί της ψευδοπανδημίας. Το νέο IMFS θα προκύψει από την εσκεμμένη οικονομική καταστροφή που προκάλεσαν οι κυβερνητικές πολιτικές απαντήσεις στο COVID 19. Αυτό ήταν προγραμματισμένο.

Η φράση “οικοδομήστε ξανά καλύτερα” διαδόθηκε για πρώτη φορά ευρέως από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Κλίντον μετά το τσουνάμι της Ινδονησίας το 2004. Κατά τη διάρκεια της ψευδοπανδημίας υιοθετήθηκε από πολιτικούς σε όλο τον κόσμο για να σηματοδοτήσει ότι το σχέδιο για την κατάληψη των “παγκόσμιων κοινών” βρίσκεται σε εξέλιξη.

Θα πρέπει να εξετάσουμε λεπτομερέστερα την Ατζέντα 21 και το 2030 του ΟΗΕ, καθώς αυτές αποτελούν το κλειδί για την κλοπή όλων των πόρων, αλλά προς το παρόν μπορούμε να αναφερθούμε σε αυτήν για να καταλάβουμε τι σημαίνει στην πραγματικότητα το “build back better“. Αυτό θα εξηγήσει γιατί οι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο το έχουν χρησιμοποιήσει.

Ο στόχος βιώσιμης ανάπτυξης (ΣΒΑ – SDG) 11 (β) της Ατζέντας 2030 αναφέρει:

“Μέχρι το 2020, να αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των πόλεων και των οικισμών που υιοθετούν και εφαρμόζουν ολοκληρωμένες πολιτικές και σχέδια προς… την κατεύθυνση της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, της ανθεκτικότητας στις καταστροφές και να αναπτύξουν και να εφαρμόσουν, σύμφωνα με το Πλαίσιο Sendai για τη μείωση του κινδύνου καταστροφών 2015-2030, ολιστική διαχείριση του κινδύνου καταστροφών σε όλα τα επίπεδα”.

Το Πλαίσιο Sendai για τη μείωση του κινδύνου καταστροφών (SFDRR), που συντάχθηκε το 2015, αναφέρει:

“Η φάση της ανάκαμψης, της αποκατάστασης και της ανασυγκρότησης, η οποία πρέπει να προετοιμάζεται πριν από μια καταστροφή, είναι μια κρίσιμη ευκαιρία για να οικοδομηθεί ξανά καλύτερα- αναγνώριση των ενδιαφερομένων μερών και των ρόλων τους- κινητοποίηση επενδύσεων με ευαισθησία στον κίνδυνο για να αποφευχθεί η δημιουργία νέων κινδύνων,

[…] ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας και της παγκόσμιας εταιρικής σχέσης […] είναι απαραίτητο να συνεχιστεί η ενίσχυση της χρηστής διακυβέρνησης στις στρατηγικές μείωσης του κινδύνου καταστροφών σε εθνικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο […] και να χρησιμοποιηθεί η ανάκαμψη και η ανοικοδόμηση μετά την καταστροφή για να “χτιστεί ξανά καλύτερα”, υποστηριζόμενη από ενισχυμένους τρόπους διεθνούς συνεργασίας…

Απαιτούνται σαφές όραμα, σχέδια, αρμοδιότητες, καθοδήγηση και συντονισμός εντός και μεταξύ των τομέων, καθώς και συμμετοχή των σχετικών ενδιαφερομένων μερών… και προωθεί τη συνεργασία και τη σύμπραξη μεταξύ μηχανισμών και θεσμικών οργάνων για την εφαρμογή των μέσων που σχετίζονται με τη μείωση του κινδύνου καταστροφών και τη βιώσιμη ανάπτυξη.”

Η πολιτική “Build back better” προετοιμάστηκε πριν από την άφιξη του COVID-19. Αποτελεί μέρος του σχεδιαζόμενου πλαισίου διαχείρισης κινδύνων και ετοιμότητας για την ανοικοδόμηση μετά την “καταστροφή“. Σημαίνει την παγκόσμια συμμετοχή των σχετικών φορέων για την ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας και των παγκόσμιων συμπράξεων με σκοπό την εφαρμογή μέσων για την επίτευξη της βιώσιμης ανάπτυξης.

Το SDG 11 (β) ήταν ένα σχέδιο για την ουσιαστική αύξηση του παγκόσμιου αριθμού των ανθρώπινων οικισμών που υιοθετούν πολιτικές “οικοδομήστε καλύτερα” μέχρι το 2020. Αυτός ο SDG έχει πλέον επιτευχθεί χάρη στην ψευδοπανδημία COVID-19. Ειδικότερα, η προγραμματισμένη “κινητοποίηση των επενδύσεων με ευαισθησία στον κίνδυνο“, που περιγράφεται στο SFDRR, έχει εκτιναχθεί προς τα εμπρός.

Οι Μετρήσεις του Καπιταλισμού των Ενδιαφερόμενων Μερών ( Stakeholder Capitalism Metrics – SCM) επινοήθηκαν από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το οποίο αυτοπροσδιορίζεται ως ο διεθνής οργανισμός για τη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Σε συνδυασμό με τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης που περιγράφονται στα πλαίσια της Ατζέντας 21 και του 2030 του ΟΗΕ, οι SCM επιτρέπουν στο GPPP να κατασχέσει ολόκληρη τη Γη, όλους τους πόρους της και τα πάντα πάνω της, συμπεριλαμβανομένων και εμάς.

Προκειμένου να μας ελέγξουν, μεταβαίνουμε σε μια τεχνοκρατία με το κράτος βιοασφάλειας να λειτουργεί ως ο κεντρικός μηχανισμός ελέγχου. Η δημόσια υγεία είναι το νέο επίκεντρο της παγκόσμιας ασφάλειας και ο κεντρικός έλεγχος ολόκληρου του συστήματος έχει καθιερωθεί κατά τη διάρκεια και ως αποτέλεσμα της ψευδοπανδημίας.

Η νέα ΔΝΧΣ-IMFS έχει σχεδιαστεί για να συνδέσει τις δεσμεύσεις μας για τη βιοασφάλεια με το Παγκόσμιο Βασικό Εισόδημα (UBI ή παρόμοιες κρατικές πληρωμές), το οποίο θα καταβάλλεται με το ψηφιακό νόμισμα της Κεντρικής Τράπεζας (CBDC).

Αυτό θα διασφαλίσει τη συμμόρφωσή μας, καθώς οι Κεντρικές Τράπεζες θα χρησιμοποιούν αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης, σε συνδυασμό με την παρακολούθηση του πληθυσμού (εντοπισμός και παρακολούθηση, διαβατήρια εμβολίων ή κάποια άλλη μορφή συστήματος παρακολούθησης κοινωνικής πίστωσης), για να παρακολουθούν και να ελέγχουν όλες τις συναλλαγές, τη συμπεριφορά και τις μετακινήσεις μας.

Το φοβερό αυταρχικό χτύπημα στην πόρτα θα αντικατασταθεί από το φοβερό αυταρχικό μπιπ μιας απορριπτόμενης πληρωμής με κάρτα. Αν δεν μπορείτε να αγοράσετε φαγητό με τα χρήματά σας, δεν έχει σημασία πόσα χρήματα έχετε. Το να συμμορφωθείς ή να πεθάνεις της πείνας είναι μια ευδιάκριτη πιθανότητα.

Στα επόμενα άρθρα θα εξερευνήσουμε αυτό το “νέο αφύσικο“. Πώς συμπυκνώνει την αρπαγή των πάντων από τους ευνοημένους καπιταλιστές-μετόχους, καθώς οι επιλεγμένες νικήτριες εταιρείες μοιράζονται τους πόρους της Γης μεταξύ τους. Αυτό είναι το αποκορύφωμα της προγραμματισμένης απάντησης “χτίστε ξανά καλύτερα” στην ψευδοπανδημία.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ψευδοπανδημίας το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) ανέλαβε το προβάδισμα των δημοσίων σχέσεων για τη σχεδιαζόμενη ανάκαμψη. Η Μεγάλη Επανεκκίνηση είναι απλώς η επανασυσκευασία μιας ιδέας εκατοντάδων, αν όχι χιλιάδων ετών.

Πρόκειται για την ιδιοτελή πεποίθηση ότι κάποιοι ξεχωριστοί άνθρωποι είναι προορισμένοι, και ως εκ τούτου έχουν το δικαίωμα, να ηγηθούν των υπολοίπων από εμάς. Δεν απαιτούν κανενός είδους νόμιμη “δημοκρατική” εντολή ή έστω λαϊκή υποστήριξη. Το διεκδικούμενο δικαίωμά τους να κυβερνούν είναι μια αυταρχική παραδοχή.

Το WEF έχει διεκδικήσει το υποτιθέμενο δικαίωμα να κατευθύνει τρεις βασικούς τομείς της παγκόσμιας πολιτικής. Σκοπεύουν να το κάνουν αυτό βοηθώντας τους παγκόσμιους ηγέτες να διαχειριστούν τις “ανατρεπτικές αλλαγές”.

Έχουν αυτοπροταθεί ως ο οργανισμός βιτρίνα του GPPP για τη διαχείριση της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, την αντιμετώπιση των παγκόσμιων ζητημάτων ασφάλειας και την επίλυση των προβλημάτων των παγκόσμιων κοινών. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το WEF δεν είναι μόνο του με τις φιλοδοξίες του, αλλά μάλλον ο κύριος υποστηρικτής της ευρύτερης πολιτικής πλατφόρμας GPPP. Θα επικεντρωθούμε στην τρίτη σφαίρα της αυτοαποκαλούμενης εξουσίας τους: τον έλεγχο των παγκόσμιων κοινών.

Τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) λειτουργούν ως κόμβος πολιτικής για την GPPP. Επιτρέπει στους ενδιαφερόμενους φορείς να εισάγουν τις πολιτικές, που διαμορφώνονται από τις δεξαμενές σκέψης, στην εκκολαπτόμενη δομή παγκόσμιας διακυβέρνησης. Οι επιθυμητές πολιτικές ατζέντες μπορούν να διαμορφωθούν και τελικά να διηθηθούν στις εθνικές και στη συνέχεια στις τοπικές κυβερνητικές διοικήσεις σε όλο τον πλανήτη.

Στο τεύχος Σεπτεμβρίου 2011 του περιοδικού “Ο πλανήτης μας”, ο ΟΗΕ περιέγραψε τα παγκόσμια κοινά ως “τους κοινούς πόρους που δεν ανήκουν σε κανέναν, αλλά από τους οποίους εξαρτάται όλη η ζωή”. Το 2013 η Ομάδα Εργασίας Συστημάτων του ΟΗΕ επέκτεινε αυτή την περιγραφή και δημοσίευσε το κείμενο “Παγκόσμια διακυβέρνηση και διακυβέρνηση των παγκόσμιων κοινών στην παγκόσμια εταιρική σχέση για την ανάπτυξη μετά το 2015”.

Έγραψαν:

“Το διεθνές δίκαιο προσδιορίζει τέσσερα παγκόσμια κοινά αγαθά, δηλαδή την ανοικτή θάλασσα, την ατμόσφαιρα, την Ανταρκτική και το Διάστημα… Οι πόροι που παρουσιάζουν ενδιαφέρον ή αξία για την ευημερία της κοινότητας των εθνών – όπως τα τροπικά δάση και η βιοποικιλότητα – έχουν πρόσφατα συμπεριληφθεί στο παραδοσιακό σύνολο των παγκόσμιων κοινών αγαθών… ενώ ορισμένοι ορίζουν τα παγκόσμια κοινά αγαθά ακόμη ευρύτερα, περιλαμβάνοντας την επιστήμη, την εκπαίδευση, την πληροφόρηση και την ειρήνη… Η διαχείριση των παγκόσμιων κοινών αγαθών δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς παγκόσμια διακυβέρνηση”.

Αυτή η συνήθεια της διεύρυνσης του ορισμού των παγκόσμιων κοινών συνεχίστηκε. Τον Απρίλιο του 2020 η τράπεζα Rothschild που υποστηρίζει το Παγκόσμιο Περιβαλλοντικό Ταμείο προσέφερε έναν εκτενέστερο κατάλογο των κοινών πόρων στους οποίους βασίζεται κάθε ζωή:

“Προκειμένου να προστατεύσουμε τα παγκόσμια κοινά μας… η ανθρωπότητα πρέπει να αναπτύξει νέους τρόπους επιχειρηματικής δράσης για να επιτύχει μετασχηματιστικές αλλαγές στα συστήματα διατροφής, ενέργειας, αστικών περιοχών, παραγωγής και κατανάλωσης. Θα χρειαστούν συνασπισμοί που θα φέρνουν κοντά κυβερνήσεις, επιχειρήσεις, οικονομικούς φορείς και πολίτες για την υλοποίηση αυτού του στόχου”.

Αυτός ο συνασπισμός είναι το GPPP και οι πολίτες συμμετέχουν, μέσω της κοινωνίας των πολιτών, μόνον εάν συμφωνήσουν να προωθήσουν τη συμφωνημένη πολιτική ατζέντα.

Τον Δεκέμβριο του 2020 ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Antonio Gutteres έδωσε πραγματικά σάρκα και οστά στην έννοια των παγκόσμιων κοινών.

Μιλώντας σε ένα ακροατήριο που συγκεντρώθηκε στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, το κομβικό ακαδημαϊκό ίδρυμα για την ανάπτυξη της τεχνοκρατίας, είπε:

“Για να το θέσω απλά, η κατάσταση του πλανήτη είναι κατεστραμμένη… οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι η ρίζα της καθόδου μας προς το χάος… η ανάκαμψη από την πανδημία είναι μια ευκαιρία… Είναι καιρός να πατήσουμε τον “πράσινο διακόπτη”. Έχουμε την ευκαιρία όχι απλά να επαναφέρουμε την παγκόσμια οικονομία αλλά να τη μετασχηματίσουμε… Πρέπει να μετατρέψουμε αυτή τη δυναμική σε κίνημα…

Τα πάντα είναι αλληλένδετα – τα παγκόσμια κοινά και η παγκόσμια ευημερία… Αυτό σημαίνει: Περισσότερες και μεγαλύτερες αποτελεσματικά διαχειριζόμενες περιοχές διατήρησης… Γεωργία και αλιεία που είναι θετικές για τη βιοποικιλότητα… Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν την ανάγκη οι δικές τους καθημερινές επιλογές να μειώσουν το αποτύπωμα του άνθρακα και να σεβαστούν τα πλανητικά όρια… Από τις διαμαρτυρίες στους δρόμους μέχρι τη διαδικτυακή υπεράσπιση… Από την εκπαίδευση στην τάξη μέχρι την εμπλοκή στην κοινότητα… Από τα εκλογικά περίπτερα μέχρι τους χώρους εργασίας…

Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στην παλιά κανονικότητα… Έχουμε ένα σχέδιο: την Ατζέντα 2030, τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης και τη Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή… Τώρα είναι η ώρα να μετασχηματίσουμε τη σχέση της ανθρωπότητας με τον φυσικό κόσμο – και μεταξύ μας.”

Και πάλι βλέπουμε τα επαναλαμβανόμενα θέματα της GPPP. Ο πλανήτης πρέπει να σωθεί από εμάς, είμαστε μια επιδημία που πρέπει να ελεγχθεί- το Covid-19 είναι, όπως πάντα, μια ευκαιρία να μετασχηματιστεί η παγκόσμια οικονομία– η επιβίωσή μας και η διαχείριση των παγκόσμιων κοινών αγαθών από το GPPP είναι ένα και το αυτό και όλα πρέπει να μετασχηματιστούν.

Δεν είναι μόνο οι ωκεανοί (τα πάντα σε αυτούς και κάτω από αυτούς), η ατμόσφαιρα (ο αέρας που αναπνέουμε), η Ανταρκτική (η μόνη ήπειρος με μια παγκοσμίως σεβαστή διεθνή συνθήκη που την προστατεύει) και το σύμπαν προς αρπαγή, η φιλαργυρία του GPPP δεν τελειώνει εκεί.

Η ενέργεια (όλοι οι φυσικοί πόροι), όλη η παραγωγικότητα και τα μέσα διαβίωσής μας (ο χώρος εργασίας), η βιοποικιλότητα (τα οικοσυστήματα και η ζωή στη Γη), όλη η γη (διαχειριζόμενες περιοχές διατήρησης), η γεωργία και η αλιεία (όλα τα τρόφιμα), η κατανάλωση και η συμπεριφορά μας (αποτυπώματα άνθρακα), το πού επιτρέπεται να υπάρχουμε (πλανητικά όρια), οι πολιτικές μας απόψεις και το πολιτικό μας σύστημα, η εκπαίδευση, οι κοινότητες στις οποίες ζούμε, ακόμη και οι σχέσεις μας, όλα πρόκειται να ελεγχθούν και να μετασχηματιστούν από το GPPP.

Τα “παγκόσμια κοινά” είναι η συντομογραφία του GPPP για τα πάντα. Όλη η ζωή, όλοι οι πόροι, όλη η γη, όλο το νερό, ο αέρας, τα αστέρια και όλοι εμείς. Η πρόθεσή τους είναι να κυριαρχήσουν πάνω σε όλα.

Τα παγκόσμια κοινά δεν είναι σταθερά. Άλλες πτυχές της ύπαρξής μας προστίθενται συνεχώς. Τον Ιούνιο του 2021 το WEF έγραψε το Case for a Digital Commons. Κάθε φορά που θέλουν να συμπεριλάβουν κάτι άλλο στον κατάλογο χρησιμοποιούν τη γλώσσα της βιώσιμης ανάπτυξης. Δεν έχει σημασία ότι αυτό δεν έχει κανένα λογικό νόημα, το θέμα είναι να πουλήσουν την έννοια με τις σωστές λέξεις-κλειδιά:

“Το COVID-19 ανέδειξε και επιτάχυνε την κεντρική θέση της ψηφιακής τεχνολογίας στη ζωή μας. Ωστόσο, το ψηφιακό οικοσύστημα είναι μία από τις πιο άνισες και δυσλειτουργικές πτυχές της συλλογικής μας ζωής. Πώς μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα ψηφιακό οικοσύστημα που να εξασφαλίζει ευρεία συμμετοχή και ευημερία; Υποστηρίζουμε ότι η μετατόπιση της άποψής μας ώστε να βλέπουμε τις τεχνολογικές υποδομές ως ψηφιακά κοινά αγαθά θα μπορούσε να δείξει τον δρόμο για ένα οικοσύστημα χωρίς αποκλεισμούς και βιώσιμο με κοινά κοινωνικά οφέλη”.

Τώρα διεκδικούν την εξουσία να κυβερνούν το Διαδίκτυο και όλες τις ψηφιακές τεχνολογίες επικοινωνίας. Βλέπουμε για άλλη μια φορά ότι η ψευδοπανδημία είναι ο καταλύτης για αυτόν τον μετασχηματισμό και ότι η κυβέρνηση είναι απλώς ο εταίρος υλοποίησης της ατζέντας GPPP. Είμαστε απλώς οι αγελάδες που πληρώνουν φόρους και θα χρηματοδοτήσουν την κατασκευή της αυτοκρατορίας:

“Σε αυτή τη μετα-πανδημική εποχή ευρείας οικονομικής και κοινωνικής επαναπροσδιορισμού και αναπροσαρμογής, η έμφαση στα ψηφιακά κοινά μπορεί να δείξει το δρόμο προς τα εμπρός για τη συλλογική ανάκαμψη, την αλληλεγγύη και την πρόοδο. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να προωθήσουν την πραγματική ρύθμιση των ιδιωτικά ελεγχόμενων συστημάτων… καθώς και να παράσχουν χρηματοδότηση για να επιτρέψουν ένα βιώσιμο οικοσύστημα καινοτομίας που δεν θα είναι υπόχρεο σε επιχειρηματικούς κεφαλαιούχους ή μεγάλες εταιρείες”.

Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το γεγονός ότι μια αναπνευστική ασθένεια χαμηλής θνησιμότητας έχει προσφέρει μια τόσο τεράστια ευκαιρία για παγκόσμιο μετασχηματισμό.

Τα ηγετικά στελέχη του GPPP γνώριζαν ότι το COVID-19 δεν αποτελούσε μεγάλη απειλή. Στο βιβλίο τους του Ιουνίου 2020 COVID-19: The Great Reset, οι συγγραφείς Klaus Schwab και Thierry Malleret έγραψαν ότι η ψευδοπανδημία ήταν:

“Μία από τις λιγότερο θανατηφόρες πανδημίες που έχει βιώσει ο κόσμος τα τελευταία 2000 χρόνια….οι συνέπειες του COVID-19 από άποψη υγείας και θνησιμότητας θα είναι ήπιες… Δεν αποτελεί υπαρξιακή απειλή, ούτε ένα σοκ που θα αφήσει το αποτύπωμά του στον παγκόσμιο πληθυσμό για δεκαετίες”.

Στο επίκεντρο αυτής της κατάληψης των πάντων βρίσκεται ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων. Τον Δεκέμβριο του 2019 ο Schwab έγραψε το Τι είδους καπιταλισμό θέλουμε (What Kind of Capitalism Do We Want).

Το “εμείς” που αναφερόταν σε αυτόν τον τίτλο δεν ήταν “εμείς“, αλλά μάλλον η GPPP, αν και το άρθρο υπέθετε ότι όλοι συμφωνούμε στον ορισμό των παγκόσμιων προβλημάτων της GPPP. Ο Schwab έγραψε:

“Ο καπιταλισμός των συμμετόχων, ένα μοντέλο που πρότεινα για πρώτη φορά πριν από μισό αιώνα, τοποθετεί τις ιδιωτικές εταιρείες ως διαχειριστές της κοινωνίας και είναι σαφώς η καλύτερη απάντηση στις σημερινές κοινωνικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις”.

Η χρήση του όρου “διαχειριστής” από τον Schwab είναι αξιοσημείωτη. Έχει συγκεκριμένο νομικό ορισμό:

“Το πρόσωπο που έχει διοριστεί ή απαιτείται από το νόμο να εκτελέσει ένα καταπίστευμα- εκείνος στον οποίο έχει περιέλθει μια περιουσία, συμφέρον ή εξουσία, βάσει ρητής ή σιωπηρής συμφωνίας να τη διαχειρίζεται ή να την ασκεί προς όφελος ή προς χρήση κάποιου άλλου”.

Δεν είναι καθόλου προφανές ότι οι παγκόσμιες εταιρείες θα πρέπει να είναι επιφορτισμένες με την κοινωνία μας. Πολλοί από εμάς θα διαφωνούσαν, και αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους δεν μας έχει ζητηθεί. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τον ισχυρισμό του Schwab.

Δεν μιλώ για κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό μου, αλλά θα στοιχημάτιζα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι οι παγκόσμιες εταιρείες συμβάλλουν σημαντικά στις κοινωνικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Γιατί να πιστεύει κανείς ότι αυτές θα πρέπει να καθορίζουν τις υποτιθέμενες λύσεις;

Ο ισχυρισμός του Schwab είναι γελοίος. Ωστόσο, αυτή είναι η επιμονή των καπιταλιστών των ενδιαφερομένων μερών. Είναι επίσης η βάση για τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ και τις πλατφόρμες πολιτικής τους Agenda 21 και 2030.

Παρά τους ισχυρισμούς τους περί παντογνωσίας, οι GPPP και οι κορυφαίοι υποστηρικτές τους, όπως το WEF και το ΔΝΤ, δεν είναι αλάνθαστοι. Είναι απλώς άνθρωποι, που δεν διαφέρουν από τις περισσότερες απόψεις από οποιονδήποτε άλλον στη Γη.

Συνεργάζονται σε μια τεράστια, αν και όχι πρωτοφανή, παγκόσμια προσπάθεια. Πολλοί άνθρωποι έχουν καταλήξει να πιστεύουν ότι μια επιχείρηση αυτής της κλίμακας είναι αδύνατη. Γιατί το φαντάζονται αυτό είναι δύσκολο να το πούμε.

Είχαμε ήδη δύο παγκόσμιους πολέμους που απαιτούσαν παρόμοιο βαθμό διεθνούς συνεργασίας. Αναμφισβήτητα περισσότερους, αν αναλογιστούμε ότι ολόκληροι πληθυσμοί συμμετείχαν σε αυτές τις συλλογικές προσπάθειες.

Υπάρχουν πολλές παγκόσμιες εταιρείες που διεξάγουν βασανιστικά πολύπλοκες διεθνείς επιχειρήσεις. Αυτές ενσωματώνουν παγκόσμια εφοδιαστική, διεθνή χρηματοδότηση και διασυνοριακή ευθυγράμμιση των κανονιστικών ρυθμίσεων. Αυτές οι παγκόσμιες προσπάθειες βασίζονται σε συντριπτικό βαθμό σε μια ιεραρχική, αυταρχική δομή διαχείρισης. Μόνο λίγα, ανώτερα στελέχη του διοικητικού συμβουλίου έχουν την εποπτεία ολόκληρου του συστήματος. Το GPPP βασίζεται ακριβώς στο ίδιο.

Ωστόσο, επειδή απλοί άνθρωποι ηγούνται αυτού του οργανισμού, συμβαίνουν λάθη. Τον Σεπτέμβριο του 2020 η WEF παρήγαγε ένα διαφημιστικό βίντεο, στο οποίο διατυπώνεται η άποψη, από τη δική τους οπτική γωνία, ότι “δεν θα σας ανήκει τίποτα και θα είστε ευτυχισμένοι”. Αυτό γύρισε τρομερά μπούμερανγκ και ήταν μια καταστροφή δημοσίων σχέσεων. Το Βίντεο κατέβηκε βιαστικά, πολύ αργά για να κρύψει την πραγματική πρόθεση του GPPP.

Ωστόσο, το αρχικό άρθρο, στο οποίο βασίστηκε το βίντεο, μπορεί ακόμα να διαβαστεί. Το άρθρο γράφτηκε από την πρώην υπουργό Περιβάλλοντος της Δανίας, ακτιβίστρια για το κλίμα και “νέα παγκόσμια ηγέτιδα” του WEF, Ida Auken. Σε αντίθεση με τους περισσότερους από εμάς, αυτή δεν είναι μια ψηφοφόρος χωρίς δικαιώματα. Η Ida είναι μια προσεκτικά επιλεγμένη εκπρόσωπος του GPPP.

Ida Auken

Ο τίτλος άλλαξε και προστέθηκε επεξηγηματικό σημείωμα. Η Ida δήλωσε ότι το άρθρο της δεν είχε σκοπό να περιγράψει την “ουτοπία” της και ότι η πρόθεσή της ήταν να διερευνήσει τα “υπέρ και τα κατά” ενός πιθανού βραχυπρόθεσμου μέλλοντος:

“Ό,τι θεωρούσατε προϊόν, τώρα έχει γίνει υπηρεσία… Όταν η τεχνητή νοημοσύνη και τα ρομπότ ανέλαβαν τόσο μεγάλο μέρος της δουλειάς μας, ξαφνικά είχαμε χρόνο για να τρώμε καλά, να κοιμόμαστε καλά και να περνάμε χρόνο με άλλους ανθρώπους… Κάποιες φορές ενοχλούμαι για το γεγονός ότι δεν έχω πραγματική ιδιωτικότητα. Δεν μπορώ να πάω πουθενά χωρίς να με καταγράψουν. Ξέρω ότι, κάπου, όλα όσα κάνω, σκέφτομαι και ονειρεύομαι καταγράφονται. Ελπίζω μόνο ότι κανείς δεν θα το χρησιμοποιήσει εναντίον μου… Είχαμε όλα αυτά τα τρομερά πράγματα που συμβαίνουν: ασθένειες του τρόπου ζωής, κλιματική αλλαγή, προσφυγική κρίση, περιβαλλοντική υποβάθμιση, εντελώς γεμάτες πόλεις, ρύπανση του νερού, ατμοσφαιρική ρύπανση, κοινωνική αναταραχή και ανεργία. Χάσαμε πάρα πολλούς ανθρώπους πριν συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά”.

Η προσφορά του GPPP είναι σαφής. Σε αντάλλαγμα για να υποταχθούμε στη θέλησή τους και να τους επιτρέψουμε την αποκλειστική κατοχή των πάντων (των παγκόσμιων κοινών αγαθών) θα μας φροντίσουν.

Γιατί, είναι το προφανές ερώτημα. Εάν ελέγχουν όλους τους πόρους της Γης, τα πάντα είναι δωρεάν και η τεχνητή νοημοσύνη και τα ρομπότ κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας, γιατί μας χρειάζονται; Τι τους συμφέρει; Δεν θα είμαστε πλέον απαραίτητοι σε ένα τέτοιο σύστημα. Σίγουρα η απώλεια “πάρα πολλών ανθρώπων” θα υποδήλωνε τουλάχιστον την αναγνώριση ενός πολύ μικρότερου παγκόσμιου πληθυσμού.

Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε γιατί το προβλεπόμενο από την Ida μέλλον καθίσταται αναγκαίο. Είναι, ακριβώς όπως είδαμε με την ευκαιρία COVID 19, μια απάντηση σε μια σειρά κρίσεων που οδηγεί στο να γίνουν “τα πράγματα διαφορετικά”.

Βλέπουμε ήδη τις επιπτώσεις των λουκέτων (lockdowns ) του COVID-19 και της οικονομικής καταστροφής. Μια σειρά κρίσεων που πλησιάζει τα επόμενα χρόνια είναι μια λογική πρόβλεψη.

Όπως σημείωσε ο Schwab, δεν υπήρχε καμία υπαρξιακή απειλή. Οι επακόλουθες καταστροφές που είναι πιθανό να αντιμετωπίσουμε θα είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που προωθείται από εκπροσώπους του GPPP, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, και όχι μια αναπνευστική ασθένεια.

Θα ήταν εύκολο να απορρίψει κανείς τους συλλογισμούς της Άιντα ως απλά ευσεβείς πόθους ενός ιδεολόγου. Εν μέρει, πιθανόν να είναι έτσι. Ωστόσο, όταν εξετάζουμε την Ατζέντα 21 και το 2030, μια δυσάρεστη διαπίστωση ανατέλλει.

Ενώ η ατζέντα για τη βιώσιμη ανάπτυξη διατυπώνεται με όρους περιβαλλοντικών ανησυχιών και προφανών ανθρωπιστικών αρχών, οι λεπτομέρειες των προτεινόμενων πολιτικών παρουσιάζουν μια εντελώς διαφορετική προοπτική.

Η αληθινή φρίκη του οράματος της Ida δεν είναι ότι ανήκει στη μικρή κλίκα των εκπροσώπων του GPPP που έχουν δεσμευτεί να κατασκευάσουν αυτόν τον δυστοπικό πλανήτη-φυλακή, αλλά ότι, στην Ατζέντα 21 και το 2030, το πλαίσιο πολιτικής για να γίνει το μελλοντικό της τοπίο πραγματικότητα υπάρχει ήδη.

Μην κάνετε κανένα λάθος, η GPPP σκοπεύει να ελέγξει κάθε πτυχή της Γης και της ζωής μας. Αυτός είναι ο μετασχηματισμός προς τον οποίο εργάζονται και έχουν χρησιμοποιήσει την ψευδοπανδημία για να θέσουν σε κίνηση αυτή τη μετάβαση. Δεν υπάρχει πολιτική αντιπολίτευση στην GPPP. Είναι ολόκληρη ρεαλιστική πολιτική. Το μόνο που χρειάζονται, για να κλείσουν οι “λύσεις” τους την παγίδα, είναι η συμμόρφωσή μας.

Σε συνδυασμό με τους SDGs, ενώ εμείς ήμασταν απασχολημένοι με μια αναπνευστική ασθένεια χαμηλής θνησιμότητας, οι GPPP όχι μόνο άρχισαν να χτίζουν, αλλά και ολοκλήρωσαν εν μέρει το νέο παγκόσμιο νομισματικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Μόλις εγκατασταθεί, αυτό θα οριστικοποιήσει το πραξικόπημά τους και θα τους επιτρέψει να αρπάξουν τα πάντα, και όλα αυτά υπό το πρόσχημα της διαχείρισης των παγκόσμιων κοινών αγαθών.

Θα διερευνήσουμε πώς έχει γίνει αυτό, και τα υπόλοιπα στοιχεία που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί η κλοπή, στο Δεύτερο Μέρος.