Η γυναίκα είναι γλύκα καί γοητεία….

Η γυναίκα είναι γλύκα καί γοητεία….

Τιμή είναι επιλέγεις καί ν’ αντέχεις τήν δυστυχία διά νά μήν εξευτελισθείς, νά μήν χάσεις τήν αξιοπρέπεια σού…  ηθική καί άλλη… Καί ποίος καί πόσοι εκτιμούν αυτήν τήν αξιοπρέπεια σού;…

Ποίος καί πόσοι δέν θά κινηθούν νά εξευτελίσουν αυτήν τήν αξιοπρέπεια σού βλέπωντας τήν αδυναμία που επέλεξες διά νά τήν βαστάξεις…. Τότε έρχεται η σκέψη νά επιλέξεις τήν αξιοπρέπεια τής δύναμης, τού χρήματος, ή τού φόνου τής τιμής… Καί σ’ άλλες ακραίες περιπτώσεις τήν αξιοπρέπεια τής υπομονής τού πολύπαθου Ιώβ, τού Σωκράτη, τού ιδεολόγου… Οί δύο πρώτοι θρησκευτικώς, οί ιδεολόγοι επί ματαίω… αφού η προέκταση έκαστης πολιτικής ιδεολογίας μετασχηματίζει τήν κάθ’ ιδεολογία είς τήν κάθ’ άλλη ιδεολογία…

Ποίος καί πόσοι επιλέγουν καί αντέχουν τήν δυστυχία;… Τό θέμα είναι εάν η αντοχή γίνεται διά μεγαλύτερη αξία… Μία αξία ανωτέρα είναι τό χρήμα καί η ανεξαρτησία από τό νά εξαρτάσαι από άλλους, αφεντικά, νόμους, έστω καί άν εξαρτάσαι από έναν/μία σύνζυγον ή συνεταίρων, η άλλη αξία είναι η θέωση…

Η επιλογή δι’ αντοχή τής δυστυχίας υποστηρίζεται υποψυχολογικώς από ανώτερα ιδανικά, ηρωϊκά καί αυτοηρωϊκα ιδανικά είτε αυτά τώ όντι αξίζουν είτε ψευδαξίζουν…

Η γυναίκα είναι γλύκα καί γοητεία… Η ελευθερία είναι τό αντίστροφον τής γυναίκας… Κάθε γλύκα καί γοητεία είναι γυναίκα… Η ελευθερία από κάθε γλύκα καί γοητεία που εξευτελίζει ψύχην ή σώμα είναι μία ξερή στυγνή στεγνή υπόθεση καί περιβάλλον ερήμου…

Η αλήθεια κατοικεί σ’ ερήμους λιτότητος, ερήμους έκτασης καί αβεβαιότητος τής ηρεμίας τής ελευθερίας… Μία ημεμία που είναι γεμάτη από δυστυχία καί ταπεινή μυστική χάρι…

Η επιμονή δι’ ελευθερία όταν οί συνθήκες είναι αντίξοες πρός αυτήν καί όταν η παλλόμενη μέσα σού ελευθερία είναι αγνή ελευθερία, είναι η μοναδική πρωτόγονη ανθρωπιά που μπορείς νά έχεις…

Η αγνότητα είναι η απελευθέρωση ή προαπελευθέρωση από ανάγκες γλύκας καί γοητείας, μία ισορροπία αυτάρκειας καί άπαθης συμπεριφοράς. Η έλλειψη αναγκών είναι η παρουσία, ό καιρός, τό περιβάλλον καί εσωβάλλον τής ελευθερίας…

Η ελευθερία δίχως κόπους είναι δώρον, η ελευθερία μέ κόπους καί δυστυχίες, διαχρονική πάλη καί επίμονη αντοχή είναι άθλος, Ό Άθλος τών Άθλων…

Συνηθείζοντας καί μή αφήνωντας νά επηρεαστείς άλλως πώς από τούς πειρασμούς, τά χαρίσματα καί τά προικιά άλλων, εξουδετερωνεται καί ύστερα εξαφανίζεται η δυστυχία επειδή ακριβώς εξουδετερώνεται καί προσαφανίζεται κάθ’ ίχνος εγωϊσμού, στεγνώνεις τό έδαφος τού ώστε νά μήν έχει υπόβαθρον βροχής που τόν αναφύει… Αυτή η μέθοδος, επιλογή καί συνάμα αποτέλεσμα είναι τό κατόρθωμα τής Αγνοαθλοελευθερίας… Διά νά τήν καταφέρεις καί νά τήν συγκρατήσεις πρέπει νά ζείς ερημίτης, πρέπει νά απέχεις από τίς πολλές γνώμες τών πολλών καί άν τίς συναντήσεις νά επιτεθείς ψυχικώς μέ διάφορους τρόπους πρός αυτές. Οί πολλές γνώμες είναι έναν δωμάτιον νού καθαρόν που ψεκάστηκαν εκατομμύρια τεχνηεντά αρώματικα που δηλητηριάζουν τήν συναισθητότητα τής Αγνοαθλοελευθερίας, είναι εκατομμύρια παρεμβολές μέσα σέ μία συχνότητα αρμονίας… που βεβαίως σκοπό συνειδητό ή ασυνείδητο έχουν ν’ αλλοιώσουν, νά αφανίσουν, νά μεταλλάξουν τήν συχνότητα αρμονίας.

Καί εδώ είναι ό Άθλος νά μπορείς νά διατηρείς τήν ηρεμία τής αγνής συχνότητας αρμονίας καί συνάμα νά είσαι σέ αγωνιώδη εγγρήγορση νά μπορείς νά αποφεύγεις τίς πολλές γνώμες τών πολλών άλλων ανάρμοστων αναρμονικών συχνοτήτων που επιδιώκουν νά κατακτήσουν τό δωμάτιο τού νού μέσα είς τήν ψυχήν….

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ