Γεννάει η ιαχή ζωή;… Πώς νά κάμεις τεχνηεντώς ουράνιον τόξον… Μέρος 11

Γεννάει η ιαχή ζωή;… Πώς νά κάμεις τεχνηεντώς ουράνιον τόξον… Μέρος 11

Είς τό Μέρος 4 ερωτήσαμε πώς μπορούμε νά κάνουμε τεχνηεντώς ουράνιον τόξον πέραν απ’ αυτόν που μάς παρουσιάζει η υγρασία μετά κόπαση τής βροχής καί τής καταιγίδος….

Μέ τόν ίδιον τρόπον οπού φτειάχνες κινηματογράφον σ’ ένα λευκό πανί! Η μαγνητογράφηση εικόνας καί ήχου είναι μία ψευδαίσθηση… Τό έχετε καταλάβει;…

Πρώτη φορά ακούετε δι’ αυτόν καί πρώτη φορά θά καταλάβετε ότι τόσον ό μαγνητοφωνημένος ήχος όσον καί η μαγνητοφωνημένη εικόνα εισίν φωτογραφίες σέ σειρά!…

Δέν μπορείς νά μαγνητοφωνήσεις τήν εικόνα! Μπορείς μόνον νά τήν φωτογραφίζεις κατ’ επανάληψιν καί κατ’ εξακολούθησιν καί νά τά παρουσιάσεις σέ έναν «χαρτί» ή ταινεία ή μέταλλον περιστρεφωμένον μέ σειρά τά διάφορα στιγμιότυπα εικόνας καί ήχου… Αυτόν είναι όλον, δι’ αυτού δέν μπορείς νά φωτογραφίσεις τήν αφή, τήν οσμή καί τήν γεύσιν ή μήπως μπορείς αλλά δέν μπόρεσες εσύ άνθρωπε;…

Εάν λάβεις σέ διάφορα ανάκατα στιγμιότυπα μαγνητοφωνημένου ήχου ή εικόνας μίας ταινείας ή ενός μουσικού έργου τότε τό αποτέλεσμα θά είναι πολύ διαφορετικό καί δή βάσει τής ανασαλάτας οπού θά κάνετε…. Εάν έχετε φωτογραφίες είς τήν φωτογραφική μηχανή σάς ή είς τόν Η/Υ σάς καί τά γυρίσετε μέ μεγάλη ταχύτητα στιγμιότυπα τά οποία είναι συνεχόμενα τότε θά ιδείτε κινηματογραφική ταινεία….

Πώς θά κάνετε τεχνηεντώς ουράνιον τόξον;… εισέλθετε μέσα είς τήν θάλασσα ή εκτός θάλασσα καί αφού γεμίζετε τό στόμα σάς μέ νερό ψεκάζετε είς τόν αέρα νύχτα μέ έναν προβολέα όπισθεν σάς, τότε θά ιδείτε τό ουράνιον τόξον καί αναλόγως τής κλίσεως πρός τά δεξιά θά αρχίζει ή σβύνει κάτω δεξιά καί αντίστοιχα αριστερά… Ό ουρανός είναι τό πανί τού κινηματογράφου… Αυτόν τό έχω δοκιμάσει… Ισχύει εάν ψεκάσετε μέ τό στόμα ή άλλως πώς υγρασία ή καί υδρακτίνες/ττόζυν μέ προβολέα όπισθεν σάς καί πανί κινηματογράφου έμπροσθεν σάς…

Μέ τήν ίδια λογική ό,τι βλέπουμε καί ό,τι ακούουμε αυτοπροσώπως δέν είναι η ψευδαίσθηση ότι συμβαίνει ακριβώς τήν ώρα οπού τό βλέπουμε ή τό ακούμε αλλά ήδη έχει περάσει η ώρα που πραγματοποιήθηκε καί οί οφθαλμοί καί τά ώτα μάς είναι ό αντικατοπτρισμός αυτών τών στιγμιοτύπων μέσα είς τά μάτια καί μέσα είς τ’ αυτιά όπως είς τό πανί τού κινηματογράφου σέ κλειστές αίθουσες ή μέσα σέ ψεκασμένη ομίχλη από τά στόματα μάς ώστε νά ιδούμε τό ουράνιον τόξον… Από τήν στιγμή οπού καμμία αίσθηση μάς δέν τρέχει μέ άπειρη ταχύτητα δέν προλαβαίνουμε π.χ. νά ιδούμε ή ακούσουμε τήν ώρα οπού συμβαίνει αλλά κατόπιν έστω υπερκλάσματα δευτερολέπτων….

Αυτόν ισχύει καί διά τήν αναπνοή, ζούμε καί αποθαίνουμε μέ κάθε εισπνοή εκπνοή αλλά δέν προλαβαίνουμε νά τό καταλάβουμε, διότι αναστηνώμαστε καί αποβιώνουμε διαρκώς πρίν προλάβουμε νά βιώσουμε τό καθένα εξεχωριστώς!… Εάν ό θάνατος είναι η μόνιμη απώλεια αίσθησης ζωής, είναι συνάμα η μόνιμη αίσθηση μετά θάνατου ζωής, μίας ζωής τής ψυχής έξω από τά όρια τής σωματικής ζωής… Η μόνιμη εκπνοή τής σωματοζωής είναι αμέσως μετά η μόνιμη εισπνοή τής πνευματοζωής κατά κάποιον τρόπον καί σ’ όσους έκ Θεού επιτραπεί…

Χρόνος είναι καθυστερημένη σχέση έν σχέση μέ τό άπειρον καί μέ τήν ταυτόχρονη απειροελάχιστη βίωση αυτού οπού συνέβηκε…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ