Η τυραννία της μάσκας..Στο βιβλίο του Richard Malka, ”Τυραννία” εκδ. 2018 είχε προβλεφθεί ένα καθεστώς καθολικής επιβολής μάσκας!

«Μετά την εκλογή των Αζτρίδων, το πιο κακόβουλο μέτρο του νέου καθεστώτος ήταν η υποχρεωτική χρήση της μάσκας. Αυτός ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του προγράμματος τους. Μια αναγκαιότητα δημιουργίας ενός νέου ανθρώπου. Αυτό το μέτρο θα διδάξει στους ενήλικες την εκπαίδευση της υποταγής του εγώ και της αυτο-λήθης προς όφελος της ομάδας. Ο μελλοντικός πολίτης των Αζτρίδων θα μάθαινε έτσι να συνδυάζει σε μια αρμονική κοινωνία προστατευμένη από τον ναρκισσισμό και τον ατομικισμό, τους χειρότερους εχθρούς των ανθρώπων και των λαών. Αφορούσε επίσης την προώθηση της ισότητας των φύλων, καθώς οι μάσκες ήταν ασεξουαλικές. “[1]

Έτσι μίλησε ο αφηγητής του πρώτου μυθιστορήματος του Richard Malka, Tyrannie, που δημοσιεύτηκε από τον εκδ. Grasset τον Ιανουάριο του 2018. Αυτή η συγκινητική, δυστοπική αλλά εν τέλει ρεαλιστική ιστορία αφηγείται την ιστορία του Γολγοθά ενός παιδίατρου, του Oscar Rimah, ο οποίος αντιτάχθηκε, με τίμημα, για τη μάσκα δημόσια, που επιβλήθηκε “στους εφήβους, μεταξύ δεκατεσσάρων και δεκαοκτώ ετών” [2] από τον Aztrism: αυτό το νέο ολοκληρωτικό καθεστώς του οποίου το σύνθημα είναι “Διαφάνεια – Αρετή – Ταπείνωση” [3], που εκλέχτηκε “δημοκρατικά» σε μια χώρα κοντά στην Ευρώπη και που υποστηρίζει την αγνότητα βλ. καθαρότητα-υγιεινή. Ο παιδίατρος, πατέρας δύο παιδιών, είχε καταγγείλει αρχικά σε ένα άρθρο αυτή την ολοκληρωτική υποχρέωση που προκαλεί «ψυχικές διαταραχές στη σωματική ανάπτυξη των παιδιών». “[4]

Μετά την εκλογή του τυράννου Isidor Aztri, ο παιδίατρος βραβεύτηκε από μια φινλανδική παιδιατρική εταιρεία και έγινε σύμβολο αντίστασης. Ο τύραννος το είδε μάλλον ως μια ευκαιρία να δώσει «επιστημονική υποστήριξη» στην ελευθεριακή δολοφονική ιδεολογία του. Οι υπηρεσίες του χρησιμοποιούν μαστίγιο και καρότο. Προσπάθησαν να εξαγοράσουν τη συνείδησή του και, όταν αυτό δεν λειτούργησε, επειδή η συνείδηση ​​των ελεύθερων ανθρώπων δεν μπορεί να εξαγοραστεί ( ας το ακούσουν αυτό οι νέοι που ξεπουλήθηκαν για ένα 150άρι) και ότι «κάποιος μπορεί να ξεφύγει από όλα εκτός από τη συνείδησή του»,όπως είπε ο Stefan Zweig, χρησιμοποίησαν εκφοβισμό και επιτήρηση όλων των πράξεών του για να τον πιέσουν να απαρνηθεί τα λεγόμενα του την προηγούμενη μέρα. Έστησαν γεγονότα, σκότωσαν τα παιδιά και τη γυναίκα του, τον ενοχοποίησαν…..

Το εμπνευσμένο έργο του Richard Malka προσκαλεί σε μια φιλοσοφική αντανάκλαση πολιτιστικού χαρακτήρα. Όλα με φινέτσα, μας οδηγούν να επανεξετάσουμε την ίδια την ουσία του πολιτισμού (ειδικά του δυτικού), της ελευθερίας, της δημοκρατίας και, συνολικά, της ανθρώπινης κατάστασης. Ο αφηγητής του πολλαπλασιάζει τα σημεία πρόσβασης στην καρδιά αυτών των φλεγόμενων και ζωτικών ερωτημάτων…Η δημοκρατία, ή τουλάχιστον η εκλογική διαδικασία ως δημοκρατική έκφραση της βούλησης του λαού, μπορεί να γεννήσει τυραννία ή, τουλάχιστον, τις απαρχές της.

Η δημοκρατία και η δικτατορία είναι δύο διαδικασίες που χτίζονται με την πάροδο του χρόνου. Τα μοντέλα γραφικών τους, σε αυξανόμενη και μειούμενη φάση, αποτελούν μέρος της συνέχειας, με την πάροδο του χρόνου και σπάνια υποφέρουν από ξαφνικά διαλείμματα. Τα σημεία καμπής τους, όταν αγκυροβοληθούν, μπορούν να είναι τόσο καθησυχαστικά όσο και ανησυχητικά. Εξαρτάται. Το σημείο ανατροπής συχνά κρέμεται από ένα νήμα. Η δημοκρατία και η τυραννία μπορούν επίσης να συνυπάρχουν σε ασυνήθιστο χωροχρόνο, εκεί που δεν το περιμένεις.

Ένας από τους μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη Aztracie, ο οποίος ήταν Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, κατέθεσε ότι μια «δημοκρατία, παρά τα λάθη της, μετατρέπεται σε δικτατορία με τη θέληση του λαού. [10] ( αυτό έγινε στη χώρα μας εκτροπή του πολιτεύματος με συγκατάθεση όλων των θεσμών και του λαού ή της σιωπηρής πλεοψηφίας) Ο τύραννος της Αζτρακίας, Isidor Aztri, μιλώντας σε έναν παιδικό του φίλο δεν είπε περισσότερα. «Για να κυριαρχήσει μια τυραννία», είπε, «χρειάζεστε τη συγκατάθεση του λαού. Μετά κλαίει. Φυσικά, για να αποδεχτεί μια ανθρώπινη κοινότητα τον περιορισμό των ελευθεριών της, είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε καλυμμένοι κάτω από μεγάλες αρχές, αλλά ουσιαστικά κανείς δεν ξεγελιέται. Υπάρχει μόνο ένα πράγμα που οι άνθρωποι προτιμούν από την ελευθερία, και αυτό είναι η δουλεία. «[11]

.. ο μελλοντικός τύραννος και το μικρό συμβούλιο επιρροής του διατηρούν μυστικότητα και την κυριαρχία της χρονικότητας. Αυτή η δράση λειτουργεί σε τρία στάδια: στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Βασίζεται σε τρία αποθέματα: ιδεολογία, μυστικότητα και βία. Στοχεύει σε τρία είδη κοινού: τους απλούς ανθρώπους, την ελίτ και τα παιδιά.

Όλη η τυραννία προέρχεται από την άρνηση του παρελθόντος και από την σκόπιμη εξύβρισή της. Αρνείται την ιστορία και περιφρονεί τον πολιτισμό. Στο όνομα ενός προοδευτισμού που κακώς φέρει το όνομά του, καταστρέφει όλα τα σύμβολα της πλουραλιστικής και αθροιστικής ταυτότητας ενός έθνους, μέχρι φθάνει να επιτεθεί στο Σύνταγμα, στη γλώσσα, τη γαστρονομία και τα μνημεία. Προωθώντας την κουλτούρα της άρνησης, επιτυγχάνει την άρνηση του πολιτισμού με στόχο μια κουλτούρα αντικατάστασης. Ένας άνθρωπος χωρίς πολιτισμό, είτε φυσικός είτε γενετικά τροποποιημένος, είναι ευλογημένο ψωμί για κάθε τύραννο.

Ο Isidor Aztri είπε σε μια ομιλία στα θέματα του ότι το έργο του “θα σημάνει το τέλος των πολέμων των θρησκειών γιατί θα αντικαταστήσει κάθε πεποίθηση και θα δημιουργήσει έναν νέο άνθρωπο”. [14] Διέταξε τον θάνατο του παρελθόντος και τη γέννηση του μέλλοντος. ( το ζούμε) Τώρα, αν και ήρθε στην εξουσία τόσο από την κάλπη όσο και από την αποχή, προχώρησε με διάταγμα στην αναστολή της Δημοκρατίας και των θεσμών της επειδή, είπε, «το επιβάλλει το επείγον, το απαιτεί η κατάσταση πολέμου που μας επιβάλλεται. «[15] Η βούληση του λαού είναι πλέον όμηρος της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, με δυνατότητα ανανέωσης χωρίς όριο, η οποία επιτρέπει όλες τις παραβάσεις.

Οι άνθρωποι έπρεπε να υβρίζουν το παρελθόν, επειδή ήταν άδικο, και να λατρεύουν το μέλλον, επειδή ήταν αγνό. Εδώ είναι ο τύραννος που έγραψε το Le Manuscrit du Juste [16], μια συλλογή υβριδικής ιδεολογίας στην οποία “πολιτική, φιλοσοφία και θρησκεία” [17] αναμειγνύονται, ένα επάγγελμα πίστης για εξαπάτηση του λαού και απόκτηση υπέρτατης εξουσίας, υπόσχεται στο εξής γράψτε, πάντα για το καλό του λαού και ως νέο στάδιο της τυραννίας του, το βιβλίο των καθαρών [18]. Σίγουρα, «Για να κυριαρχήσει μια τυραννία, απαιτείται η συγκατάθεση του λαού. Μετά κλαίει… »[19]

Ένας άλλος διακηρύσσει ένα απόσπασμα που αποδίδεται στον Βίκτορ Ουγκό, “Συχνά το πλήθος προδίδει το λαό”, αλλά ξεχνά να επισημάνει ότι συχνά η ελίτ προδίδει τις αρχές. Δεν είναι αλήθεια ότι υπό τη γερμανική κατοχή, Γάλλοι διανοούμενοι και συγγραφείς προτίμησαν τη συνεργασία από την αντίσταση; Μια «μαύρη λίστα» [21], που δημοσιεύθηκε μεταξύ 4 Σεπτεμβρίου και 21 Οκτωβρίου 1944, περιείχε 158 ονόματα Γάλλων συγγραφέων και διανοουμένων υπόπτων για «έγκλημα πληροφοριών με τον εχθρό» [22], συμπεριλαμβανομένων των Alphonse de Châteaubriant, Louis-Ferdinand Céline , Pierre Drieu la Rochelle, Sacha Guitry, Charles Maurras και άλλοι…

Εάν είναι κατανοητό ότι “τα δυστυχισμένα πλήθη δίνουν τον εαυτό τους πιο εύκολα στον διάβολο” [23], πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό ότι οι “χρήσιμοι άθλιοι”, για να χρησιμοποιήσουν έναν χαρακτηριστικό που χρησιμοποιείται εδώ από τον αφηγητή της Τυραννίας, δίνονται ακόμη πιο εύκολα. στον τύραννο. Κάτω από την αυτοκρατορία, οι διανοούμενοι που φοβούνται το ραβδί και είναι πρόθυμοι για το καρότο γίνονται, σαν να αντανακλαστικό της Παυλοβικής υποταγής, τα αυτιά, τα μάτια και η γλώσσα του δεσποτικού καθεστώτος. Μια περιθωριοποιημένη μειονότητα, εν μέσω των ανθρώπων, που υποφέρουν μαζί τους και όχι στο περιθώριό τους, αντιστέκεται. Είναι αυτή που προσέχει τη φλόγα της ελευθερίας.

Ο παιδίατρος Όσκαρ Ριμά βασίστηκε επίσης στην παρέμβαση του στρατού, της αστυνομίας, των δικαστών, των συνδικάτων, των ενώσεων, των μέσων ενημέρωσης και όλων των άλλων ενδιάμεσων φορέων για να σταματήσει ο αζλισμός και οι υπερβολές του. Δεν έγινε. Επειδή η ανάληψη στην εξουσία κάθε ολοκληρωτισμού είναι μόνο το αποκορύφωμα μιας μακράς διαδικασίας διείσδυσης, εισβολής και διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα. Μόλις φτάσει στην κορυφή της πυραμίδας, διατηρεί, για λίγο, την τεχνική του καρότου προς την κατεύθυνση ορισμένων κύκλων επιρροής και εφαρμόζει την τεχνική της πιο σκληρής εκκαθάρισης, προς την κατεύθυνση άλλων.

Ο τύραννος Isidor βασίστηκε σε τρία πολλά υποσχόμενα θέματα τα οποία, επιπλέον, επηρέασαν το εκλογικό του σώμα, για να υπονομεύσουν τις δυτικές χώρες του εσωτερικού και να αποσπάσουν την προσοχή τους. Αυτά τα τρία θέματα είναι “η προστασία των πολιτών από τη διαφθορά, των γυναικών από τους άνδρες και της μητέρας γης από την ανθρωπότητα”. [40] Ο νέος κόσμος της αγνότητας έχει δρομολογηθεί πίσω από δικαστές κατά της διαφθοράς για να σώσουν τη διαφάνεια, πίσω από ακτιβιστές του #MeToo και του #BalanceTonPorc για την υπεράσπιση της αρετής και πίσω από τους προφήτες του χαμού της IPCC και της δόλιας Γκρέτα Τούνμπεργκ για να κηρύξουν την ταπείνωση και την ανάπτυξη.

Ωστόσο, οι Αζτρίδες έδωσαν σημασία σε δύο κατηγορίες ιδιαίτερα: στους επιστήμονες, θα επανέλθω και στους ανθρώπους του δικαίου…Ο Isidor χρειαζόταν έναν διάσημο δικαστή για να επικυρώσει στο όνομα ενός μη λειτουργικού συντάγματος” την υποχρέωση να φορούν μάσκες, χημικό ευνουχισμό και την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. “[42]

Η άλλη κατηγορία που περιποιήθηκε κατά βούληση το καθεστώς Αζτρίντ είναι οι πειθήνιοι «επιστήμονες». Είναι απαραίτητοι για την ιδεολογία του Isidor Aztri για να δημιουργήσει εκείνη τη «νέα ανθρωπότητα» [43] που λαχταρούσε. «Αυτός ο νέος άνθρωπος, χωρίς ευχαρίστηση και συνεπώς χωρίς υπερηφάνεια, ο οποίος δεν θα χρειάζεται πλέον να υπομένει τις συμφορές της Πανδώρας. «[44] Πολύ πρόγραμμα! Ο τύραννος που χθες ονειρευόταν να είναι «Καίσαρ ή τίποτα!» “[45], τώρα ανέβηκε στις τάξεις των θεών, που κατοικούνταν από ένα άλλο όνειρο,” Θεός ή τίποτα. “[46]” Επιστήμονες “έθεσαν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία της ιδέας του.

Οι «επιστήμονες» έχουν τεθεί στην υπηρεσία της ιδεολογίας του, από φόβο ή συμφέρον, για να αναπτύξουν «εργασία για την εκτογένεση» [47] και να κάνουν «μωρά» σε μηχανές, σε «τεχνητές μήτρες» [48], χωρίς κανέναν γονεικό σύνδεσμο. Χωρίς πατέρα ή μητέρα. Χωρίς γονέα 1 ή γονέα 2

Το όνειρο του τυράννου είναι να παράγει μαζικά παιδιά χωρίς κληρονομιά, για ένα μέλλον χωρίς αγκυροβόλιο: παιδιά στρατιώτες που υπόκεινται στη μοναδική βούληση του Isidor που είχε «κληροδοτήσει το DNA του σε όλα τα παιδιά που παρήχθησαν στις αλυσίδες των θερμοκοιτίδων του» [49] και απαίτησε. από οικογένειες να γεννήσουν μόνο ένα παιδί, για περίοδο πέντε ετών. Τα παιδιά μηχανές, που φέρουν τα γονίδια του τυράννου, δεν θα φορούν μάσκα γιατί θα είναι απαλλαγμένα από κακίες και απόλαυση. Εν τω μεταξύ, οι επιστήμονες με την αμοιβή του έπρεπε να τρέχουν τις τηλεοράσεις και να πολλαπλασιάζουν τις «επιστημονικές» δημοσιεύσεις σε έγκριτα περιοδικά για να εγκρίνουν «το άρθρο 226-1 του ποινικού κώδικα» [51] του Aztracie, που απαιτεί τη χρήση μάσκας σε παιδιά από ανατολή έως δύση.

Ο Γολγοθάς χιλιάδων παιδιών, όμηρων τυραννίας, εκτυλίχθηκε σιωπηλά και με τη συνενοχή των «επιστημόνων» σε «κέντρα αποκατάστασης» [52]. Κορίτσια και αγόρια υποβλήθηκαν σε μια υποχρεωτική πορεία αποανθρωποποίησης εκεί και έπρεπε να φορέσουν την ίδια μάσκα. Τα κορίτσια αναγκάστηκαν επίσης να κόψουν τα μαλλιά τους για να μην διακρίνονται από τα αγόρια.( από την κλιματική ουδετερότητα ως την ουδετεροθρησκεία και το ουδέτερο φύλο) Η παιδική ηλικία έπρεπε να καθαριστεί από όλα τα συναισθήματα, εκτός από αυτά του φόβου και της υπακοής στις εντολές. Ένας επιστήμονας, καθηγητής βιολογίας, κατάφερε να ξεφύγει από την κόλαση των Αζτρίδων και κατέθεσε με το πρόσωπο ακάλυπτο. Μίλησε για την ύπαρξη μέσα στη δικτατορία μιας ισχυρής μυστικής οργάνωσης που πιλοτάρει και χρηματοδοτεί «πολλά διανθρωπιστικά και ευγονικά προγράμματα με στόχο τη βελτίωση του ανθρώπινου είδους». “[53]

Ένας άλλος επιστήμονας, ο Ανατόλ Μπρετόν, παιδοψυχίατρος, ήρθε επίσης να ρίξει φως στο Δικαστήριο. Εξήγησε ότι οι επιστήμονες της Αζτρίντ διακινδύνευαν την ελευθερία τους να του μεταφέρουν ζωτικές πληροφορίες, σχετικά με τη χρήση της μάσκας που επιβλήθηκε στα παιδιά. Η κλινική του παρατήρηση είναι τυπική και χωρίς έφεση. «Αυτά τα παιδιά – λέει – υπέφεραν από βαθιές ψυχιατρικές διαταραχές. Τα περισσότερα από αυτά ανέπτυξαν μια εξαρτημένη και εθιστική προσωπικότητα, υποτάσσοντας τις ανάγκες τους σε εκείνες των άλλων, μη γνωρίζοντας πλέον πώς να εκφράσουν τη θέλησή τους και ανεχόμενοι πλέον τη μοναξιά. Άλλα εκδήλωσαν μια «αποφευκτική» προσωπικότητα και ήταν επικίνδυνα ανήσυχα. Και στις δύο περιπτώσεις, αυτοί οι πλέον ενήλικες δεν ήταν πλέον σε θέση να ισχυριστούν την προσωπικότητά τους, γεγονός που τους εμπόδισε από μια φυσιολογική κοινωνική ζωή, πόσο μάλλον αν μιλήσουμε για σεξουαλικότητα. Αυτοί οι έφηβοι υπέφεραν από ένα βαρύ αίσθημα ενοχής, φαίνεται να θεωρούν τη μάσκα ως κυρώσεις για τις κακές πράξεις τους. Η μάσκα είναι μια θερμοκοιτίδα για νευρωτικούς.. αποκόπτοντάς τα παιδιά από την εικόνα τους. «[54] Και ο παιδοψυχίατρος κατέληξε λέγοντας ότι μετανιώνει που δεν πέθανε πριν γνωρίσει μια τέτοια φρίκη. «[55] Η μυθοπλασία φαίνεται τόσο υποτονική μπροστά σε μια δραματική πραγματικότητα που την ξεπερνά.

Ναι, υπάρχουν επιστήμονες ακεραιότητας και υπάρχουν διεφθαρμένοι «επιστήμονες», όπως υπάρχει μια επιστήμη που είναι ευσυνείδητη ​​και μια «επιστήμη» ασυνείδητη ​​που είναι μόνο το ερείπιο της ψυχής, σύμφωνα με ένα διάσημο απόφθεγμα του Φρανσουά Ραμπελέ. Ποιος καλύτερος από δύο επιστήμονες που προσλήφθηκαν για να επεξηγήσουν αυτό το σημείο: ο πολυτεχνικός Άλμπερτ Ζακάρ, από τη μία πλευρά, και ο γενετιστής Άξελ Χαν, από την άλλη. Στο διάλογο των δοκιμίων, Το μέλλον δεν γράφεται [56], οι δύο συζήτησαν, μεταξύ άλλων, «τη βελτίωση της ανθρωπότητας μέσω της ευγονικής» [57]. Σημείωσαν ότι «το μόνο κράτος του οποίου η ιδεολογία βασίστηκε στη βιολογία ήταν η ναζιστική Γερμανία. «[58] Αφού κατηγόρησαν τον« επιστημονικό προοδευτισμό »[59] του Τζέιμς Γουάτσον, ο οποίος ωστόσο κέρδισε το Νόμπελ για την κωδική ανακάλυψη του DNA το 1953, συζήτησαν την περίπτωση του Γάλλου βιολόγου Αλέξις Καρέλ (1873 – 1944) ο οποίος επίσης έλαβε το Νόμπελ Ιατρικής το 1912.

Το 1935, ο Alexis Carrel είχε δημοσιεύσει «ένα μανιφέστο υπέρ της μαζικής ευγονικής, L’Homme, cet inconnu, στο οποίο συνέστησε την εξόντωση ορισμένων κατηγοριών παραβατών και των ψυχικά ασθενών στους θαλάμους αερίων. «[60] Ο Άλμπερτ Ζακάρ θεωρούσε τις θέσεις του« βαθιά σοκαριστικές »[61] σχηματίζοντας« έναν ιστό φρίκης »[62]. Όσο για τον Άξελ Χαν, αναρωτήθηκε για αυτόν: «οΑλέξις Καρέλ, άξιζε το βραβείο Νόμπελ; Η απάντηση είναι αδιαμφισβήτητα ναι. ο Γουάτσον ήταν μεγάλος λόγιος; Η απάντηση είναι επίσης ναι. Hταν καλός συγγραφέας; σαφώς. Αλλά, παρ΄ όλα αυτά, η ιδεολογία του όπως εκφράζεται στο πιο διάσημο έργο του, L’Homme, cet inconnu, αντικατοπτρίζει μια βαθιά προσκόλληση στα ανθρώπινα δικαιώματα; Προφανώς, όχι! “[63]

Από την πλευρά του γενετιστή Axel Khan, η περίπτωση του Alexis Carrel είναι “ένα καλό παράδειγμα της αποτυχίας του επιστημονικού πεδίου να εξασφαλίσει την ηθική αξία των προσωπικών δεσμεύσεων και των προτεινόμενων εφαρμογών της επιστήμης”. «[64] Η επιστήμη δεν είναι το παν και όλα δεν μπορούν να υπόκεινται μόνο σε επιστημονικές ανακαλύψεις, όσο εκπληκτικά και ελπιδοφόρα μπορεί να είναι. Το 2018, ένας Κινέζος γιατρός, ο He Jiankui, παρουσίασε τα αποτελέσματα της εργασίας του στη Δεύτερη Διεθνή Σύνοδο Κορυφής για την Επεξεργασία Γονιδιώματος. Τροποποίησε το γονιδίωμα δύο μωρών (δύο κοριτσιών) σε εμβρυϊκό στάδιο για να τα αποτρέψει από μόλυνση από AIDS [65] χρησιμοποιώντας την τεχνική CRISPR-Cas!

Διεθνής κατακραυγή, από τον ΠΟΥ στην Ακαδημία Επιστημών και την Ακαδημία Ιατρικής, και οι δύο σε κοινό δελτίο τύπου υπενθύμισαν ότι “η τροποποίηση του γονιδιώματος των ανθρώπινων εμβρύων εγείρει μεγάλα ερωτήματα στο βαθμό που θα περάσει στους απογόνους και στις επόμενες γενιές. Δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν ο επιθυμητός στόχος μπορεί να επιτευχθεί με άλλα μέσα, όπως η πρόληψη της λοίμωξης από τον ιό HIV. Στην τρέχουσα κατάσταση της γνώσης, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να ανοίξει ο δρόμος για τη γέννηση παιδιών των οποίων το γονιδίωμα έχει τροποποιηθεί στο εμβρυϊκό στάδιο. Εάν πρόκειται να αναληφθεί στο μέλλον, θα πρέπει να γίνει μόνο μετά από έγκριση του έργου από τους ενδιαφερόμενους ακαδημαϊκούς και ηθικούς φορείς και σε βάθος δημόσιας συζήτησης. “[66]

Ο λαμπρός επιστημονικός τίτλος σε μια επαγγελματική κάρτα ή στο προσκήνιο ενός ειδησεογραφικού καναλιού δεν λέει τίποτα για την πολιτική στάση του ατόμου που μιλά. Η διατύπωση έγκυρων επιχειρημάτων ενώ αποκρύπτει την υποκείμενη ιδεολογία και τις πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων στη βιοτεχνολογία και στη φαρμακευτική βιομηχανία δεν είναι μια επιστημονική διαδικασία αλλά ένα τεχνούργημα χειραγώγησης. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα αποκτήσουν αξιοπιστία παύοντας να καταστρέφουν τον τίτλο του «επιστήμονα» που συχνά αποδίδεται, σωστά ή άδικα, στους πράκτορες επικοινωνίας και στους γιατρούς απαλλαγμένους από κάθε ανθρώπινη ευαισθησία, οποιαδήποτε δημοκρατική επιδίωξη……

Οπισθόφυλλο: στις πύλες της Δύσης ένας δικτάτορας καταπιέζει το λαό του στ΄όνομα της καθαρότητας.Τα παιδιά φέρουν μάσκες

Για να κλείσει την κατάθεσή του, ο δικηγόρος Raphaël Constant κάλεσε την Annette Szasz, συνταξιούχο δασκάλα που έφυγε από την Aztracia μετά από φυλακή και βασανιστήρια… Μια αγωνίστρια αντίστασης. Περιέγραψε πώς, μέσα σε λίγους μήνες, το σχολείο μετατράπηκε σε χώρο προπαγάνδας και υποταγής παιδιών και πώς το καθεστώς άλλαξε τα σχολικά προγράμματα για να παραμείνει το δεσποτικό του όραμα κυρίαρχο. «Αυτό συνέβη στη χώρα μου! Ένας τόπος όπου τα παιδιά διδάσκονται, όπου οι δάσκαλοι εξαφανίζονται, όπου οι συνδικαλιστές εκτελούνται, όπου οι άνθρωποι εκτοπίζονται χωρίς δίκη, όπου ο θάνατός σας μιλάει μπροστά σας. Μια χώρα όπου οι άνθρωποι βασανίζουν και σκοτώνουν ατιμώρητα. Ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μια καθημερινή βαρβαρότητα που επιβάλλεται τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά. «[67] είπε στο τέλος της ζωντανής μαρτυρίας της.

Για να εξασφαλίσει το μέλλον της, όλη η τυραννία στοχεύει στα παιδιά.….η πρόωρη υπενθύμιση της παιδικής ηλικίας, της νεότητας, αποτελεί ιδεολογική και πολιτική επιταγή. Επέβαλε τη μάσκα τυποποίησης στους εφήβους, αρκετά για να εξασφαλίσει τη μετάβαση στη «νέα ανθρωπότητα» και να δημιουργήσει τα νέα παιδιά -στρατιώτες της στις ηλεκτρονικές μήτρες της βιοτεχνολογίας. Η τυραννία στερεί από τους ανθρώπους την ελευθερία τους, την ακεραιότητά τους και στα παιδιά, το μέλλον τους, τα όνειρά τους.

Αυτή η κάθοδος στην κόλαση είναι συχνά αργή και συμβαίνει μετά από αρκετές γενιές. Οι πολιτισμοί πεθαίνουν όπως οι άνθρωποι.. Δεν υπάρχει εμβόλιο που ν΄ανοσοποιεί τις δημοκρατίες ενάντια στον πειρασμό του ολοκληρωτισμού.

Όλες αυτές οι ανατροπές σε δημοκρατικά πρότυπα και ανθρωπολογικά σημεία αναφοράς, επιταχυνόμενα μανιωδώς από την ψηφιακή επανάσταση και τη νέα θρησκεία των δεδομένων ή τη «θρησκεία των δεδομένων» – όρος που χρησιμοποιεί ο ιστορικός Yuval Noah Harari στο Homo deus, μια σύντομη ιστορία του μέλλοντος [68]……

Ο Ντάνιελ Κοέν διέκρινε σωστά την «ηθική πρόοδο, την τεχνολογική πρόοδο και την οικονομική ανάπτυξη» [76] και έθεσε το ζήτημα της φιλοσοφικής σημασίας της προόδου, ιδιαίτερα την παραμονή της διανθρωπιστικής επανάστασης που προφητεύει την επικείμενη έλευση του «τέλειου ανθρώπου, μισού βιολογικού, μισού ψηφιακού “[77] Ένα σχέδιο του Gros έδειξε ένα ρομπότ να λέει σε έναν άνεργο, όπως εκείνους που κινδυνεύουν να χάσουν οριστικά τη δουλειά τους εξαιτίας :” Καλώς ορίσατε στον εργοδότη του Pôle! Έχετε αντικατασταθεί από υπολογιστή ή Macintosh; »[78]

ο συγγραφέας στα πλατό στην παρουσίαση του βιβλίου του

Ο αείμνηστος Albert Jacquard, ο οποίος πέθανε τον Σεπτέμβριο του 2013, είχε μια αξιοθαύμαστη αντίληψη για την ατομική ελευθερία που απαιτεί σεβασμό. «Η ατομική μου ελευθερία – είπε – εξαρτάται εν μέρει από το γεγονός ότι οι άλλοι δεν γνωρίζουν τα πάντα για μένα. Μόλις η κοινωνία γνωρίζει τα πάντα για ένα άτομο, αυτός ή αυτή παρεμποδίζεται στην ελευθερία του. [79] Ως εκ τούτου, έκρινε την ίδια την ύπαρξη του αριθμού Κοινωνικής Ασφάλισης και τα 15 σημαντικά ψηφία του, ως «εξαιρετικά επικίνδυνα, επειδή περιέχει πολύ προσωπικές πληροφορίες: μήνα, έτος και τόπο γέννησης». “[80] Ζήτησε να διατηρηθεί” η άγνοια του άλλου, συμπεριλαμβανομένων των ασφαλιστών, του κράτους ή των εταιρειών. «[81] Δεν υπάρχει πια, αλλά η αντίληψή του για την ατομική ελευθερία παραμένει. Ποτέ δεν θα συμφωνούσε να προσκομίσει πιστοποιητικό ελευθερίας για να πιει έναν καφέ στα τραπεζάκια έξω, ποτέ δεν θα συμφωνούσε ν’ απλώσει το χέρι του σε έναν πάροχο υπηρεσιών της SNCF, να φορέσει ένα μπλε βραχιόλι στο Gare de Lyon.

Τέλος, η ανθρώπινη συνείδηση ​​- για να μην συγχέεται με την ευφυΐα που μπορεί να είναι τεχνητή και μηχανική – και η ηθική, περιορίζουν το χώρο της επιστημονικής δυνατότητας και καταδικάζουν την έρευνα;

Πώς πρέπει η ανθρωπότητα να συνεχίσει την πορεία της επιστημονικής προόδου χωρίς όμως να ενδώσει στις τεχνητά ανησυχητικές σειρήνες των μαθητευόμενων μάγων; Πώς πρέπει η ατομική και συλλογική συνείδηση ​​να προστατεύει τον άπειρο χώρο των ελευθεριών και να μην περιορίζει αυθαίρετα την ελευθερία ορισμένων πολιτών από τους φόβους, δικαιολογημένους ή μη, άλλων πολιτών; Ο υγιεινισμός θα σκοτώσει τις δημοκρατίες και θα προετοιμάσει το έδαφος για μια καλυμμένη ευγονική; Πού τελειώνει η εισβολή της τεχνολογίας στον ιδιωτικό χώρο; Πρέπει να δεχτούμε ένα Οργουελιανό πεπρωμένο για τη Δημοκρατία; Το τεστ- Ιχνηλάτηση – Απομόνωση θα ολοκληρώσει οριστικά ό, τι απομένει από την Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφότητα;

Επίσης, το κινεζικό πολιτιστικό μοντέλο όπου “ο ατομικισμός δεν υπήρξε ποτέ” [82] είναι στο δρόμο για να θριαμβεύσει πάνω στο δυτικό πολιτιστικό μοντέλο όπου “η υπέρτατη αξία είναι αναμφίβολα ο σεβασμός για το άτομο” [83] και όπου “η υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων κερδίζει κάθε αξία »[84] όπως σωστά επισημαίνει ο γενετιστής Άξελ Χαν; Πρέπει να δεχτούμε ότι η ελευθερία ενός ατόμου δεν συνδέεται πλέον με την ανθρωπιά του αλλά εξαρτάται, σε όλες τις καθημερινές του δραστηριότητες, από την εγκυρότητα του κωδικού QR; Δεχόμαστε «να θάψουμε την ελπίδα του λαού μας προς όφελος της ατυχίας του και της ελευθερίας του προς όφελος της σκλαβιάς του» [85]; Βασικές ερωτήσεις που δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν. (

Ο Richard Malka είναι δικηγόρος και συγγραφέας.)

Notes :

^[1] Richard Malka, Tyrannie (Roman), Grasset, Paris, 2018, P.18-19

^[2] Ibid., p.16

^[3] Ibid., p. 13

^[4] Ibid., p.19

^[5] Ibid., p.20

^[6] Ibid., p.29

^[7] Ibid., p.33

^[8] Ibid., p.86-87

^[9] Ibid., p.316

^[10] Ibid., p.282

^[11] Ibid., p.70-71

^[12] Ibid., p.21

^[13] Ibid., p.346

^[14] Ibid., p.218

^[15] Ibid., p.220

^[16] Ibid., p.68

^[17] Ibid., p.68

^[18] Ibid., p.220

^[19] Ibid., p.70-71

^[20] Lire l’essai de Michel Desmurget : La fabrique du crétin digital, Seuil, Paris, septembre 2019, 432 pages, 20€.

^[21] Gisèle Sapiro, Parmi les premiers accusés de la Libération, Les collections LiRE magazine littéraire, n°21, p.35.

^[22] Ibid.

^[23] Richard Malka, Ibid., p.246

^[24] Ibid., p.389

^[25] Ibid., p.21-22

^[26] Ibid., p.22

^[27] David Alliot, Sartre, un habile promeneur, Les collections LiRE magazine littéraire, n°21, p.21.

^[28] https://www.cairn.info/revue-bulletin-de-l-institut-pierre-renouvin-2021-1-page-47.htm

^[29] https://www.lexpress.fr/culture/livre/ce-qu-on-n-ose-pas-voir-sur-beauvoir_822547.html

^[30] Ibid., p.126

^[31] Ibid., p.126

^[32] http://mlouizi.unblog.fr/2021/03/07/cette-gauche-europeenne-qui-aime-zarqaoui-et-deteste-taha-hussein/

^[33] Richard Malka, Ibid., p.180

^[34] Ibid., p.4

^[35] https://www.assemblee-nationale.fr/11/rap-info/i2590.asp

^[36] https://www.liberation.fr/evenement/1999/01/29/les-remords-de-soros-le-grand-raider-critique-aujourd-hui-les-exces-de-la-speculation_262388/

^[37] https://www.lefigaro.fr/actualite-france/separatisme-le-ccif-dissous-mais-toujours-debout-20201204

^[38] https://www.lefigaro.fr/actualite-france/2012/11/14/01016-20121114ARTFIG00746-islamophobie-la-campagne-qui-derange.php

^[39] Richard Malka, Ibid., p.22

^[40] Ibid., p.71

^[41] Ibid., p.268

^[42] Ibid., p.268

^[43] Ibid., p.215

^[44] Ibid., p.305

^[45] Ibid., p.64

^[46] Ibid., p.216

^[47] Ibid., p.216

^[48] Ibid., p.216

^[49] Ibid., p.303

^[50] Ibid., p.220

^[51] Ibid., p.260

^[52] Ibid., p.260

^[53] Ibid., p.294

^[54] Ibid., p.279

^[55] Ibid., p.279

^[56] Albert Jacquard, Axel Khan, L’avenir n’est pas écrit, Pocket, Paris, 2001, 256 pages.

^[57] Ibid., p.221

^[58] Ibid., p.224

^[59] Ibid., p.223

^[60] Ibid., p.224

^[61] Ibid., p.224

^[62] Ibid., p.224

^[63] Ibid., p.224

^[64] Ibid., p.225

^[65] Catherine Regnault-Roger, Des outils de modification du génome au service de la santé humaine et animale, Fondapol, Paris, 2020, p.28

^[66] https://www.academie-sciences.fr/fr/Rapports-ouvrages-avis-et-recommandations-de-l-Academie/bebe-genetiquement-modifie.html

^[67] Richard Malka, Ibid., p.300

^[68] Yuval Noah Harari, Homo deus, une brève histoire du futur, traduction française, Albin Michel, Paris, 2017, 464 pages, 24€

^[69] https://www.lefigaro.fr/actualite-france/le-conseil-constitutionnel-censure-les-mesures-de-surete-pour-les-terroristes-sortant-de-prison-20200807

^[70] https://www.parismatch.com/Actu/Societe/La-SNCF-donne-des-bracelets-aux-personnes-qui-voyagent-avec-un-passe-sanitaire-1752425

^[71] https://www.france24.com/fr/20181022-accusations-viol-tariq-ramadan-reconnait-relations-sexuelles-consenties

^[72] https://www.lci.fr/justice/jerome-cahuzac-purgera-sa-peine-de-prison-ferme-pour-fraude-fiscale-sous-bracelet-electronique-en-corse-du-sud-2117976.html

^[73] Marianne, n°973, du 4 au 10 décembre 2015.

^[74] Entretien de Daniel Cohen, Une société qui produit le désarroi politique, propos recueillis par Alexis Lacroix et Hervé Nathan, Marianne, n°973, du 4 au 10 décembre 2015, p.20-24.

^[75] Ibid.,

^[76] Ibid.,

^[77] Ibid.,

^[78] Ibid.,

^[79] Albert Jacquard, Axel Khan, Ibid., p.218

^[80] Ibid., p.219

^[81] Ibid., p.219

^[82] Albert Jacquard, Axel Khan, p.211.

^[83] Ibid.,

^[84] Ibid.,

[85] Richard Malka, Ibid., p.338

dimpenews.com