Τό πλάνο. Όλοι θέλουμε νά σπάσουμε τόν νόμο…

Τό πλάνο. Όλοι θέλουμε νά σπάσουμε τόν νόμο…

Όλοι έχουν τό πλάνον τούς… Πολλοί έχουν πολλά πλάνα… Πολλοί αντιφατικά καί άλλοι συνειρμικά πλάνα…

Ό καθένας θέλει νά σπάσει τόν νόμον γιά τούς δικούς τού λόγους, αιώνες ό καθένας μάχεται νά σπάσει τόν νόμον γιά τούς λόγους τού καί όποτε σπάζει προκύπτει κάποιος άλλος που ποτέ έν δικαίω ή έν αδίκω δέν ικανοποιεί τούς πάντες…

Ό καθένας τού θέλει τό πλάνον τού νόμον καί τόν ίδιον βασιλέα τού νόμου τού. Έτσι νομίζει = νομολογεί ότι είναι σωστόν ή τού συμφέρει ή, θεωρεί πώς ό,τι τού συμφέρει είναι τό σωστόν ή, δέν τόν ενδιαφέρει τό σωτόν καί ακόμη μακρύτερα δέν πιστεύει καί δέν τού συμφέρει νά πιστεύει ότι υπάρχει σωστόν καί επειδή τόν ενοχλεί που δέν πιστεύει απορρίπτει πλήρως τό ρήμα αυτόν…

Απροσμέτηρτος αριθμός πλάνων από ανθρώπους, ζώα, φυτά, στοιχεία τής φύσης, τυχαία περιστατικά ανατράπηκαν ή ευνοήθηκαν ή, άλλαξαν ή τροποποιήθηκαν… Τά πλάνα τού καθενός είναι η ελευθερία τού καθενός που συμπλέκεται καί διαπλέκεται μέ αυτά τών άλλων…

Πολλοί ακολουθούν τά πλάνα άλλων ένεκα συμφέροντος, ανάγκης, βλακείας, εξυπνάδος καί πολλών άλλων ελληνικών ρημάτων…

Τό νά σπάσεις τόν νόμον δέν είναι κακόν τό θέμα είναι τί θά κάνεις ή τί θά προκύψει μέσω τής διαπλοκής τών πλάνων κάποιων άλλων…
Σπάζωντας τόν νόμον διά νά τόν επαναφέρεις είς τήν σωφροσύνη κάνει τό πλάνον σού ιερόν… Έτι καλύτερον εάν θέλεις νά τόν τροποποιήσεις καί μεταρρυθμίσεις σέ κάτι Ηθικότερον…

Τό πλάνον τού νόμου οπού συμφέρει όλους καί είναι δίκαιον μέ όλους συνάμα καί ευεργετικόν είναι νά θεσπιστεί Νόμος η Ηθική καί νά απαγορευτεί η αμαρτία ήτοι τό έγκλημα, τό πταίσμα, η απάτη…

Μεταξύ ΜΑΣ έχεις καί σύ έναν ή περισσότερα πλάνα, μπορεί νά είναι καλόν, κακόν, ουδέτερον, ανάμεικτον τό καθένα… Μπορεί νά είναι τρελλόν ή σοφόν, ανόητον ή μεγαλοευφυές, ιδιοτελές ή πανανθρώπινον ή κάτι από τήν μέση καί ανάμεικτον… Συνάμα έναν άλλον πλάνον σού μπορεί νά είναι κάπως ώς έκ διαμέτρου διαφορετικόν…

Ό Νόμος θά έπρεπε πρωτίστως νά απαγορεύει τήν Ανομία καί δή τήν Ηθική Ανομία καί κυρίως αυτήν οπού πλήττει τούς άλλους… έστω καί εάν δέν συμμετέχουν οί άλλοι… Θά έπρεπε ή πρέπει νά απαγορεύεται η Ανομία έστω καί εάν ψηφίζεται από τήν Βουλή, τά όργανα τού Κράτους, τούς προέδρους, τούς πρωθυπουργούς… Αλλά ποίος Νόμος μπορεί νά σταματήσει τήν πρόθεση όχι τών πολλών αλλά τών κατέχοντων τήν δύναμη, τήν εξουσία, τά επί μέρους κλειδιά τού νόμου ώστε νά μπορούν νά κηρύττουν παράνομον όποιον αμφισβητεί τήν Ανομία;
Μόνον οί σύσσωμοι πολλοί μέ ανιδιοτέλεια μπορούν νά τό επιτύχουν αυτόν…

Γιατί δέν τό επιτυγχαίνουν; Διότι μέ Προπαραμφερείς νόμους, μηχανισμούς, πράξεις, διατάξεις, πτωχεύουν, δημιουργούν ανασφάλεια καί πενιάζουν τούς πολλούς, ενώ συνάμα τάσσους σέ πολλούς από τούς πολλούς πλούτη καί κέρδη εάν ενταχθούν στό εκάστοτε πρόγραμμα τού συνστηματικού νόμου…

Σέ περίπτωση πτώσης τού Νόμου ή τού νόμου τότε αυτομάτως ενεργοποιείται ό νόμος τού πλάνου, τής δυνατότητος, τής εξυπνάδος, τών ικανοτήτων, τών προικίσεων, τών ευφυιών, τών εμπειριών, τών σπουδών καί τής τύχης τού καθενός ήτοι τού κάθε ιδιώτη δηλοί τής ιδιοτέλειας ή τής ομαδικής ή νομαδικής ιδιοτέλειας οπού συνήθως συμφέρει περισσότερον στόν αρχηγόν ή τούς συναρχηγούς ολίγους…

Πώς λειτουργεί ό νόμος; Όταν ευκαιρώσεις έναν ποτήρι από τό νερό γεμίζει μέ αέρα καί όταν τό ευκαιρώσεις από τόν αέρα γεμίζει από νερό… Ό,τι ευκαιρώνει γεμίζει ξανά μέ τό ίδιον συνστατικόν ή ανάμεικτον ή κάποιον άλλον… Από τήν στιγμήν οπού υπάρχει ζωή καί ύπαρξη δέν γίνεται άλλως πώς…

Επειδή ό κάθε νόμος στά χέρια κάποιων ή ολίγων ή κάποιου θά φθαρεί συνήθως είναι ανάγκη ν’ αλλάζει τακτικώς, νά ανανεώνεται όπως η καινούργια βαφή καλύπτει ή αντικαταστεί τήν φθαρμένη σαθρή….

Ποτέ δέν ΕΙΜΑΣΤΕ βέβαιοι πότε είναι χειρότερα, μέ τήν Ανομία τού νόμου ή μέ τήν έλλειψη νόμου ήτοι τό χάος τής ζούγκλας τού Πλάνου τού καθενός… Εξαρτάται από τίς προθέσεις τών εκάστοτε δυνατών…

Όταν ό νόμος χάσει τό μέσον μέτρον τής Ηθικής αυτοκαταργείται… καί βασιλεύει αντ’ αυτού η Αδικία… Δέν νοείται νόμος δι’ όλους αλλά άδικος δι’ όλους, διά τούς μέν αδικούντες άδικος επειδή τούς προσφέρει τό αδίκημα νά αδικούν καί διά τούς αδικούμενους επειδή προσφέρεται η δυνατότητα τού αδικήματος νά αδικουνται… Όλη η Ιστορία είναι πολλαπλή πολυσύνθετη καί πολυσυνδοιαστική επανάληψη αυτών τών κραδασμών…

Από τήν στιγμή οπού η αδικία μπορεί νά δράσει νομολογικώς παύει η πλήρης τουλάχιστον Προαξιοπιστία καί Προαξιοπρέπεια τού νόμου… Εφόσον τό κράτος αδικεί τότε δέν είναι άδικον ή όχι τόσον άδικον ό πολίτης νά αδικήσει τό κράτος ειδικώς εάν πρόκειται διά τήν επιβίωση τού. Αλλά εάν τό κράτος σέ αδικεί δέν δικαιούσαι νά αδικήσεις έναν αδικημένον ή συναδικημένον ή άπταιστος σού συνάνθρωπον….

Έχει ειπωθεί από ανθρώπους τής Εκκλησίας ότι τό κακόν κρύβεται ανάμεσα στό κακόν ή παρουσιάζει τήν εμφάνιση καί τό χαμόγελον τού καλού, αλλά ποτέ δέν ειπώθηκε αυτόν από τήν άκαμπτη πολιτική καί εάν ειπώθηκε από κάποιους δηλώθηκε από τούς κακούς ώς παράδειγμα πρός τήν λυκοφωλειά γιά νά παραδειγματιστούν ή από κυνικούς ουδέτερους συνήθως πολιτικούς ή αυτούς οπού ζητάνε βοήθεια συμμορίευσης γιά νά καταστρατηγηθεί η αδικία, αλλά χωρίς νά πάψουν οί ίδιοι νά είναι συνήθως άδικοι. Ό λόγος οπού σάς τό λέγω αυτόν είναι επειδή έχω υπόψιν μού πολιτικούς οπού μέ ειρωνικό, κυνικό καί κενό τρόπο δήλωσαν κάποιες τέτοιες δηλώσεις, όπως: «ό νόμος είναι όπως τόν ιστόν τής αράχνης, οί αδύνατοι πειάνονται μέσα, οί δυνατοί τόν σχίζουν καί περνούν»….

Εφόσον τό κακόν κρύβεται καί αναμειγνύεται μέ τό κακόν σκοπίμως ώς σπιούνος γιά νά δράσει αργότερα ή καί αμέσως κάποιες φορές κατά τό προσωπικόν τού δοκούν, σημαίνει αυτομάτως ότι καί η αδικία κρύβεται στό δίκαιον, η ανομία καί η αδικία στόν νόμον…. Πώς μπορώ νά Εμπιστευτώ 100% έναν τέτοιον συνονθύλευμα;….

Από τήν ώρα τής Γέννησης σού δίχως άλλον είσαι Προεξαναγκασμένος νά Παλεύεις μέ τόν άδικον νόμον καί μέ τήν παρανομία… τής ανομίας….
Χιλιάδες έτη οί ανθρώποι Παλεύουν καί δέν ηύραν τήν χρυσή τομή τής Δικαιοσύνης ήτοι τής Δικαιοκρατίας. Ό Χριστός πρότεινε τήν Προαλληλεγγύη ήτοι τήν κούρσα τού ποίος θά προσφέρει είς τόν άλλον, τόν πλησίον, τόν εχθρόν πρώτος, ώστε νά εκλείψει η έννοια εχθρός καί νά αντικατασταθεί ό γραπτός καί κατά βούληση, εφαρμογή καί ερμηνεία νόμος μέ τόν νόμον Τής Αγάπης, αλλά δέν τόν δεχθήκαμε, είτε επειδή θέλαμε περισσότερα… είτε επειδή θέλαμε άπληστα καί ηδονικά είς βάρος τών οίων άλλων…

Η Πολιτική είναι τό άλυτον πρόβλημα τής Υποκρισίας, τής Ασυδωσίας, τής Λωποδυσίας, τής Απάτης, τού άνευ όρων κέρδους, τής ατέλειας τής συμπεριφοράς ΜΑΣ τόσον πρός ΕΜΑΣ τούς ίδιους ήτοι τίς ψυχές ΜΑΣ όσον καί πρός τούς άλλους…

Η Αδικία προσφέρει έναν παίγνιον, έναν χαρτοπαίγνιον, τού νά κερδίσεις περισσότερα, τού ν’ αδικείς χωρίς νά θεωρείται αδικία από τόν νόμον καί νά αθωώνεται από τόν νόμον ήτοι τό παίγνιον τής Αυθαιρεσίας…

Σχεδόν οί πλείστοι προτιμούν νά έχουν τήν ευκαιρία νά παίξουν στόν τζόγον τήν ψυχήν καί τήν ζωήν τούς παρά νά ζούν μία πληκτική ζωή Δικαιοσύνης δι’ όλους… Δέν τούς φτάνει νά ζούν άνετα ακόμη καί εάν δέν εργάζονται, τούς ηδονίζει η περιέργεια, τό μυστήριον, η περιπέτεια τού νά κερδίζουν περισσότερον χρήμα, εξουσία, αδικοδικαιώματα, απολαύσεις, ατιμοτιμές….

Από τήν στιγμή οπού αποφασίζεις νά θέλεις νά παίξεις άδικα έστω καί εάν δέν αδίκησες ακόμη καί εφόσον υπάρχει εναλλακτική λύση, ήδη αμάρτησες πολύ…, ενστερνίσθηκες τήν νομική υπόσταση τής Ανομίας…

Η Πολιτική είναι η Εξουσία τής Απάτης ανάμεικτης μέ δίκαιον ώστε νά μπορεί νά καλύψει τά νώτα τής καί τούς ανθρώπους τής εάν χρειαστεί αλλά καί γιά νά μήν προσφέρεται η ευκαιρία στούς άλλους νά τήν καταρρίψουν…. μέ επανάσταση ή δίκαιες προφάσεις ασχέτως εάν οί προθέσεις τών αμφισβητούντων είναι αγαθές ή κακές….

Αυτή η επιστήμη η Ψευδοεπιστήμη προέκυψε από τήν διπλοπροσωπεία…, τήν Πολυπροσωπεία… Πολλές φορές έξ’ ανάγκης ό δίκαιος τήν χρησιμοποιεί διά νά Νικήσει τόν άδικον….

Κάθε πλάνον είναι ένας πομπός συχνοτήτων, δράσεων, λόγων, επηρεασμών, καταστολών, προωθήσεων…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ