Τό πάνθεον τών εγωϊστών. Ό καθένας από κάθε είδους απόστασης μόνος τού…

Τό πάνθεον τών εγωϊστών. Ό καθένας από κάθε είδους απόστασης μόνος τού…

Τά είχα σ’ ανύποπτους χρόνους καί άρχισαν νά φαίνοντε…

Η παραδοσιακή ελληνική μουσική ανά τόπους έχει τό μοτίβο τής αξιοπρέπειας τής Ηθικής. Τού σέβατος τού ανδρός έναντι τής γυναίκας. Τήν απόσταση από θέμα ερωτικών ορίων Ηθικής. Μετά ήρθε η καταμεθυστική αισθησιακή μουσική τής Μικράς Ασίας η οποία ποίον δέν μέθυσε συμπεριλαμβανομένου κ’ εμού; Αλλά είναι μουσική τής λάσπης! Πολλές φορές σκέπτομαι νά ειπώ τά πράγματα όπως αληθώς σέ υπέρμετρον βαθμόν τά νοιώθω…

Ύστερα ήρθε η ξένη μουσική. Τήν δεκαετία τού 1980 πηγαίναμε στίς δισκοθήκες γιά νά χορέψουμε κολλητά τραγούδια, η ώρα 9:30, η ώρα 12:30 καί η ώρα 3:30… Η μουσική αυτή ήταν καί είναι τής λάσπης αλλά έφερνε κοντά τόν άνδρα μέ τήν γυναίκα, τό αγόρι μέ τό κορίτσι, σέ μία φιλελεύθερη σχέση ολίγων ημερών ή καί λεπτών… Αργότερα όταν είδα τά βίντεο πολλών από αυτούς τούς τραγουδιστές ή όταν έδωσα σημασία είς τούς στίχους αηδίασα. Εκείνον οπού μ’ άρεσε εκείνον οπού δέν μέ συνεπήρε είς τό στραβότερον ήταν η αδιαφορία μού σέ στίχους καί σέ βίντεο.

Τήν δεκαετία τού 1990 εξέφρασα μέσα σέ δισκοθήκη τήν ανησυχητική δυσφορία μού. Ξαφνικά εξαφανίστηκαν οί καναπέδες γιά νά καθόμαστε νά γλειφόμαστε μέ τίς γκόμενες, τά τραπέζια, τά σκαμπώ… Έγιναν ορθάδικα καί προωθήθηκε μία μουσική οπού ό καθένας χόρευε δηλαδή χαζοχόρευε μόνος τού, ακόμη καί όταν χόρευε μέ τό έτερον ήμισυ τής βραδυάς…

Μάς έφεραν έκτοτες μία σειρά από μουσικές οπού ολοένα απομόνωνε τόν καθένα έστω καί σέ παρέα. Ό καθένας στήν κοσμάρα τού αποκομμένος μέσα στό κλουβί τής παρέας που ήταν μέσα στό κλουβί τής δισκοθήκης.

Παρατήρησα ότι ενώ τήν δεκαετία τού 1980 όλοι οί Κύπριοι ήσαν μία παρέα εντός τών δισκοθηκών καί μέ έναν μαγικό εύμορφο τρόπο φίλιωναν μεταξύ τούς γνωρίζοντας ό ένας τόν άλλο στόν κάθε άλλον, αιφνίς ό καθένας έγινε ένα εγωιστικό ψυχρό απρόσωπο ψευδοπρόσωπο μόνο τού ή μέ τή στενή παρέα τού καί όπως είπα μόνο τού καί μέσα στήν παρέα τού. Κανένας δέν είχε διάθεση νά γνωριστεί μέ τούς άλλους καί όσοι γνωρίστηκαν γρήγορα αυτοαποσπάστηκαν σέ μικρά αυτοσύνολα καί σύνολα μέ συγκεκριμμένα παρεάτα πρόσωπα. Μού φαινόταν καί ήταν τόσο παράξενη η αλλαγή όσον καί σήμερα μέ τήν απομόνωση τών υγειών ψευδοάρρωστων ή ψευδοϋποψήφιων πανάρρωστων ανθρώπων στούς δρόμους καί στά διάφορα οικήματα κοινωνικής δικτύωσης καί ανάγκης.

Σέ εθίζουν νά μήν μιλάς μέ τούς γονείς σού όχι επειδή είστε τσακκωμένοι αλλά γιά νά μήν κολλήσεις. Τό νά μήν συναναστρέφεσαι μέ τούς γονείς σού επειδή είσαι τσακκωμένος έχει κάποια συναισθηματική αξία, απαίτηση, παράπονο, συναίσθημα γενικότερα. Τό νά αποφεύγεις νά βλέπεις τούς γονείς σού, τά παιδιά σού, τήν γυναίκα σού, τούς φίλους σού επειδή σέ πληγώνουν καί τούς πληγώνεις είναι μία σχέση, μία σχέση επιλογής, μία περισυλλογή γιά τό καλό. Λές καλύτερα νά μήν τόν βλέπω επειδή τόν αγαπώ καί μέ πληγώνει καί ώς έκ τούτου μέ εκνευρίζει καί τόν πληγώνω επίσης. Αυτό δέν είναι ψυχρότητα αυτό είναι η κορυφή τής συλλογιστικής ευθυξίας. Διατί διαζεύγεται ό άνθρωπος; Διά νά μήν συνεχίζει, αυξάνεται καί διαιωνίζεται τό κακό καί ό σκανδαλισμός! Είναι καλύτερο νά προσβάλλει ό ένας τόν άλλο ή ένας από τούς δύο τόν άλλο ή νά αποφεύγεις τήν συναναστροφή;

Σού λένε άμα είσαι τσακκωμένος μέ αδελφό πήγαινε συμφιλιώθου. Τό καταλάβω αυτό αλλά τί εννοεί Ό Χριστός μέ τήν λέξη αδελφός; Εάν ό άλλος σέ μισεί, σέ ζηλοφθονεί, σέ εμπαίζει, θέλει νά σού κάνει κακό τότε ποίος ό καλός λόγος νά συναναστρέφεσαι μαζύν τού; Μάλλον τού διδάσκεις εμπνευστικώς τό καλό μέ τό νά εκδηλώσεις τό παράπονο καί νά τόν αποφύγεις μιά γιά πάντα παρά νά γίνεσαι τό θύμα καί αυτός ό αμαρτωλός. Συγχώρησε τόν, προσεύχου δι’ αυτόν αλλά άφησε τόν, απόφευγε τόν. Ή δέ μή, τότε διατί η Εκκλησία εκδίδει διαζύγια; Σέ μία σχέση καί μάλιστα άνευ τού Μυστηρίου τού Γάμου όπου ό ένας είναι τό θύμα ή ό ένας θέλει τό κακό τού άλλου, τότε αυτός ό άλλος πρέπει νά απομακρυνθεί από τόν κακό αδελφόν εάν σωστά πρέπει νά τόν λέγει αδελφόν, όχι από κακία, αλλά επειδή ενστερνίζεται αυτός ό κακός «ηθική» διαφορετική, πατέρα καί μητέρα πνευματικότητος διαφορετικές.

Μέσα σ’ αυτήν τήν παρατήρηση μού περί τής απομονωτικής μουσικής οπού μάλλον θόρυβος άτεχνων είναι καί μή μουσικών μέ όργανα, καί εκεί οπού διερωτόμασταν εάν γεννήθηκε πρώτη η χάους ή τό έκτστασυ, κάποιοι Έλληνες Ψυχολόγοι είπαν ότι η μουσική χάους καί τά λοιπά τής συνομοταξίας τών συνθετικών μεγενθυντών πλήκτρων καί ηλεκτρονικών συνδοιασμών, απομονώνει καί προξενεί αθεράπευτες ψυχολογικές διαταραχές ασυνείδητης μοναξιάς καί κατάθλιψης. Νά καί τά διαπιστευτήρια είπα…

Τώρα σέ απομονώνουν από τόν κάθε άλλον ακόμη καί εντός οικογένειας. Παντού, στόν δρόμο, στήν εργασία, στούς χώρους συναναστροφής καί σέ προετοιμάζουν νά απορρίψεις ώς επικύνδινο ζώο όποιον έστω έξ’ υποψίας είναι ασθενής τής κορώνας σιώνας.

Μού θυμίζει τούς πειρατές που πρώτος τούς κώδικας τιμής ήταν όποιος έμεινε πίσω έμεινε.

Μού θυμίζει τήν μαφία ότι όποιος εμποδίζει τά κέρδη, τά οιαδήποτε κέρδη έστω καί εάν ήταν πιστός καί απροδότης δολοφονείτο καί δολοφονείται…

Μού θυμίζει τόν εγωισμό οπού όλος ό εξώτερος κόσμος είναι νεκρός, ανόητος, έν δυνάμει υποψήφιος «έν δικαίω» σκλάβος τού, ασήμαντος καί ό ίδιος ό εγωϊσμός όχι τό πρόσωπο οπού μέσα τού κατοικεί ό εγωϊσμός τό πάν τού παντός.

Μού θυμίζει τό άνοστον ό σώσων εαυτόν σωθείτω, όχι επειδή όλα χάλασαν καί τρέξε νά σωθείς από τόν σεισμόν που απειλεί όλους ή επειδή οί άλλοι πήραν τόν κακό δρόμο καί ήταν ούτως ή άλλως εχθροί σού, αλλά επειδή σώζεις τόν εαυτόν σού είς βάρος τών άλλων, είς βάρος τών δικαίων, είς βάρος τών ηθικών, είς βάρος τών πτωχών, είς βάρος τών κατατρεγμένων, είς βάρος τών έντιμων, είς βάρος τών πατριωτών, είς βάρος τών ανθρώπων Τού Θεού. Τάδ’ έφη κακοήθης εγωϊσμός!

Εάν αύριον σού πεί δικαιούσαι νά πυροβολείς όποιον δέν φορεί μάσκα ή όποιον δέν έχει εμβολιαστεί καί παρότι εσύ φορείς μάσκα καί έχεις εμβολιαστεί, θά τόν πυροβολείς επείδη στό είπε η κυβέρνηση καί η τηλεόραση οί δύο μεγάλες στοιχειωμένες μάγισσες τής ζωμποζωής σού. Άλλωστε, σ’ έχουν εκπαιδεύσει από τήν δεκαετία τού 2000 μ.Χ. τουλάχιστον μέ τηλεπαίγνια νά τρέχεις στούς δρόμους καί νά σκοτώνεις όποιον γουστάρει ό Χάρος μέσα από τόν εγωϊσμό σού καί άλλα που φαινομενικά είναι καλύτερα αλλά στό βάθος είναι χειρότερα διότι είναι ασυνείδητα ασυνείδητα…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ