Εσένα…. ές έναν

Εσένα…. ές έναν

Εσένα που μετράς μέ τά λεφτά σέ μετρώ μέ τά λεφτά….

Εσένα που μετράς μέ τόν εγωισμό σέ μετρώ μέ τόν εγωισμό….

Εσένα που μετράς μέ τήν κακία σέ μετρώ μέ τήν κακία….

Εσένα που μετράς μέ τήν αγάπη σέ μετρώ μέ τήν αγάπη….

Εσένα που μετράς μέ τήν ψυχή σέ μετρώ μέ τήν ψυχή….

Εσύ που μέτράς μέ Τόν Θεόν σέ μετρώ μέ Τόν Θεόν….

Εσένα που μετράς ανάμεικτα σέ μετρά ομοίως ανάμεικτα σέ μετρώ… αφού μετρήσω καί ξεδιαλύνω τά φανερά καί μυστικά συνστατικά τής σαλάτας σού….

Εσένα που μετράς ουδέτερα, αδιάφορα, σέ μετρώ ουδέτερα αδιάφορα, αλλά θά μπώ στά υποουδέτερα καί υποαδιάφορα σου, μπάς καί μετράς μέ άλλα μέτρα καί σταθμά καί τό κρύβεις συνειδητά ή υποσυνείδητα… ή ψευδοασυνείδητα…. καί δέν είναι πάντοτε αυτόν κακόν….

Εσένα που δέν κρίνεις δέν θά σέ κρίνω αλλά θά ξέρω γιατί δέν κρίνεις. Άν είναι από αγάπη ή επειδή έχεις είς βάρος σού στοιχεία, αμαρτήματα, άλλωστε ουδείς αναμάρτητος….

Καί άμα κρίνεις νά κρίνεις τήν κακία, όχι τόν άνθρωπο, καί άμα ό άνθρωπος δέν είναι απλά κακός αλλά φιλόκακος τότε κρίνε τόν, σού έχω γράψει πολλάκις τήν διαφορά….

Εσύ που μετράς τά πάντα μέ τό ίδιον μέτρον καί σταθμόν μετράς συνήθως υποεσκεμμένα προκακίας λανθασμένα…. Ό δέ αγαθός, καλάγαθος καθυστερημένος καί φιλόκαλος μετρά εσκεμμένα μέ τό μέτρον τού καλού καί τού γίνεται συνήθεια, αλλά σ’ αυτά που κρίνει κρύβει ότι γνωρίζει τήν κακία… καλύτερα από τόν κακό…. Ό κακός δέν γνωρίζει τήν κακία, έστω επαρκώς, αλλά ό ευφυής φιλόκακος τήν γνωρίζει καί τήν επιλέγει….

Θυμάσαι που σού έλεγα «τά βλέπεις όλα ένα»; Αυτό εννοούσα…. τά βλέπεις όλα ένα, μετράς τά πάντα μέ τό ίδιον μέτρον καί σταθμόν…

Μετράς τά χιλιόγραμμα μέ χιλιόμετρα,  μετράς τήν ουγγία μέ μίλια, αλλά δέν γνωρίζεις τήν διαφορά, εγώ που τήν γνωρίζω καί τήν συνήθεισα έν επιγνώσει από παλειά, μπορώ νά σέ μετρήσω άν είσαι γάλα μέ ηλεκτρομαγνητισμό, μέ χιλιόμετρα καί μέ υποδευτερόλεπτα. Εσύ τό κάνεις καί δέν τό γνωρίζεις άρα τέ τό κάνεις ενσφαλμένως καί από παγαποτιά ή ανοησία! Εγώ τό κάνω από επίγνωση καί θά μέ πείς τρελλόν καί αυτόν είναι απόδειξη ότι δέν γνωρίζεις ότι τό κάνεις ή προσποιείσαι ότι δέν τό κάνεις καί συνάμα δέν ξέρεις νά τό κάνεις καί μέ λές τρελλό ενώ εσύ είσαι ό τρελλός!… Καί άμα μετράς αλχυμικά καί τό γνωρίζεις κάπου θά φανεί τό λάθος εάν υπάρχει, έστω καί εάν δέν τό αντέχεις, αλλά τουλάχιστον νά τό ξέρεις…. Νά τό ξέρεις γιά νά πάρεις δυνάμεις καί νά τό ξεράνεις στό μέλλον, όσον καταφέρεις νά τό ξεράνεις….

Καί γιά νά σάς ξεχωρίσω, δέν είναι κακή η άγνοια, δέν είναι κακή η ανοησία, κακία είναι νά μήν είσαι ταπεινός καί νά νομίζεις ή νά προσποιείσαι ότι γνωρίζεις αυτά που δέν γνωρίζεις καί πολλάκις πιστεύεις ότι δέν υπάρχουν αλλά προσποιείσαι ότι πιστεύεις ότι υπάρχουν….

Κ’ εγώ έχω άγνοιες, αλλά γνωρίζω πού, πώς καί πόσον γενικώς καί άμα μού μιλάει ό ειδικός καί κρίνω καί διακρίνω ότι έχει δίκαιον κλέβω τήν ευλογία που μού δίνει καί παραδίδει…. Καί αυτά που γνωρίζεις νά τά επανελέγχεις μπάς καί έκανες κανέναν απειροδεκαδικό λάθος καί αυτός σαπίσει όλο τό πλάνο….

Ό ανόητος που γνωρίζει τήν ανοησία τού είναι ό σοφότερος….

Ό σοφότερος που δέν γνωρίζει που είναι λίγος είναι ό ανοητότερος διότι η μόλυνση αυτή θά σαπίσει αργά ή γρήγορα όλη τήν σοφία που πιθανώς νά έχει καί μία ημέρα ίσως άν έχει τίς αντιρρήσεις τού πρός τήν σοφία τού θά τού κάνει καλό καί θά βρεθεί πρό εκπλήξεως, πώς μία ανοησία μόλυνε τό σύμπαν όλον!….

Δέν υπάρχει περίπτωση ν’ ανταγωνιστώ μαζύ σού σέ πράγματα που δέν γνωρίζω, όχι ονόματα καί ημερομηνίες, αυτά είναι κατά κάποιον τρόπον δευτερεύοντα, αλλά επί τής ουσίας…

Δέν μέ κάνει καλύτερο στό άλμα ύψος από έναν αγράμματο πρωταθλητή άλματος είς ύψος επειδή εγώ γνωρίζω ονόματα καί ημερομηνίες πρωταθλητών στό άθλημα τού στούς Ολυμπιακούς Αγώνες….

Κάποτε είπε κάποιος σέ κάποιον: «Μά καλά ρέ δέν θυμάσαι τό όνομα τής τάδε… τότες στό μπάρ, πρίν 15 έτη;»… Όχι τού λέγει ό άλλος, αλλά θυμάμαι ότι τήν π@δηξα…

Τί εννοώ μ’ αυτό; Ότι κάποιος έχει στό χέρι τού τ’ όνομα καί άλλος στό χέρι τού τήν χάριν….

Στό σχολείο σού μαθαίνουν ονόματα καί ημερομηνίες, στήν ζωή, στήν εμπειρία καί τήν ευφυία σού μαθαίνουν τήν ουσία πίσω από τά όποια ονόματα καί ημερομηνίες….

Μόλις σέ μετρήσω ξέρω τί αξίζεις καί σέ ποίον σταθμόν αξίζεις… Γνωρίζω τήν διαφορά στόν όγκο, στή μάζα, στό βάρος, στίς διαστάσεις, στόν θησαυρό… στό βάθος στό υπερπέραν…

Εάν μπορέσω θά σέ γυρίσω νά κάνω νά αυτομετρείσαι τί καί σέ ποίον σταθμόν αξίζεις, πόσα αξίζεις… εάν αξίζεις καί εάν η αξία που έχεις σέ προσαύξηση είναι τώ όντι αξία ή απαξία…. Καί ύστερα νά σέ κλωτσήσω στής ψυχής τήν αξία….

Όταν κάνω εχθρούς χαίρομαι, όταν κάνω φίλους που δέν είναι φίλοι μαραζώνω αλλά χαίρομαι που μπορώ νά τούς συγχωρώ….

Προσπαθώ δηλαδή νά μετρώ καί νά αυτομετρώ πάντοτε μέ τήν ίδια αξία καί αυτοαξία, μέ τό ίδιον μέτρον καί σταθμόν… γιά νά μήν ξεστρατίσω ψυχικά αστάθμητος….

Όταν μετράς νά μετράς μέ τά κατάλληλα σταθμά καί ύστερα ίσως περάσεις είς τήν μέτρηση τής πολυσταθμίας, στήν μέτρηση τής μυστικής αλχυμείας, αλλά θέλεις τρισεκατομμύρια εμπειρίες, ανατροπές, επιβεβιασμένες αντιδράσεις γιά νά καταλάβεις ότι μετράς τά πάντα σέ ικανοποιητικό βαθμόν σωστά…

Ξεκίνα νά μάθεις τό πρώτον μέτρον καί σταθμόν, ότι κανένα μέτρον καί σταθμόν δέν μετράει τά πάντα σωστά…, εάν τό καταλάβεις αυτό έβαλες τό πρώτο σού πόδι ελαφρά μήπως καί καίει στό κατώφλι…

Εάν πάς κατευθείαν στό μέτρον καί σταθμόν τής ψυχής δέν έχεις νά φοβηθείς….

Αυτό σύν τώ χρόνω θά στά εξεδιαλύνει όλα…

Καί άν μού πείς ότι τό ξέρεις τότε γιατί δέν τό είπες εσύ ή άλλος τόσον καιρόν που δέν είναι Χριστιανός;….

Κάποτε στό προσωποβιβλίον κάποιος μού έκλεβε ατόφιες τίς κουβέντες που έγραφα καί τίς έκανε κόπια/μεταφορά… Έπαιρνε περισσότερα «μ’ αρέσει» απ’ εμένα, επειδή εγώ δέν αρέσω… Έχει άλλη βαρύτητα νά διαβάζεις αυτά που λέγω απ’ εμένα. Αυτός τά σφετεριζόταν… Μία ημέρα τυχαία τό ανακάλυψα, ήταν γεμάτος ό τοίχος τού μέ τά λόγια μού… Τού έγραψα από κάτω σοφά λόγια λές φίλε… Δέν απάντησε ούτε ξανά επισκέφθηκα τόν τοίχο τού….

Κανονικά έπρεπε νά ερωτήσεις γιατί… Η απάντηση είναι προαυτονότη….

Αυτός είχε άλλη φήμη καί «πελατεία», προωθούσε αυτά που ήθελα χωρίς τό όνομα μού, εντούτοις, αυτή η «πελατεία» λάμβανε τά λόγια μού διαφορετικά στόν τοίχο τού, έστω κάποιοι, χαχαχα… Μετρούσαν άλλως πώς…

Ό καθένας σού εκπέμπει κάποια αύρα μέτρου καί σταθμού, αυτό είναι οπού ενοχλεί ή αρέσει έν δικαίω ή έν αδίκω….

Καί μιάς καί τό συναφέραμε….

Εσένα που μετράς μέ δίκαιον σέ μετρώ μέ δίκαιον….

Εσένα που μετράς μέ άδικον σέ μετρώ μέ άδικον καί συνάμα θά μετρήσω εάν μετράς έν γνώσει σού ή έν αγνοία σού μέ άδικον… καί πόσον σταθμόν έχει σ’ αυτήν τήν σαλάτα η υπόθεση γονίδιον, η υπόθεση προσηλυτισμός καί πού καί από ποίον, η υπόθεση προκατάληψη….

Γιά νά μετράς χωρίς προκατάληψη πρέπει νά μετράς μέ τήν προκατάληψη τού κατάλληλου μέτρου καί σταθμού, Μπορείς;….

Άν όχι ή δέν ξέρεις…, απλά εμπιστεύτου τό δίκαιον καί δέν μπορείς νά κάνεις λάθος. Όπως εμπιστεύεσαι τήν μαθηματική μηχανολογία στήν ανέγερση γέφυρας καί ουρανοξύστη. Όπως εμπιστεύεσαι τήν βιολογία τού Σύμπαντος στήν Αστροφυσική τήν γνωστή καί καταφρονημένη. Όπως εμπιστεύεσαι τήν χυμεία τής αγάπης στήν κατανόηση καί τήν αγάπη τής χυμείας στήν μικροβιολογία.. έτσι δύο τρείς αλγορυθμικές αλγοριθμικές αλχυμείες αλχημείες…

Όταν εμπιστεύεσαι Τόν Θεόν εμπιστεύεσαι Τόν Πανδημιουργό… Όλη τήν Άπειρη Αλχυμεία τών Απειρομέτρων Απειροσταθών σέ όλες τίς μονάδες κρίσης τούς καί σέ όλες τίς άπειρες σύνθετες κρίσεις τούς….

Καί σ’ ερωτώ γιατί δέν στά είπε αυτά ένας που δέν πιστεύει σέ Θεόν καί μήν μού πείς ότι στά είπε, διότι γνωρίζω πολύ ευκρινώς τί σού είπε, πώς στό είπε καί τί δέν σού είπε ή πώς δέν στό είπε….

Δέν σού είπα ότι είμαι αλάνθαστος ή αναμάρτητος, σού είπα ότι μετρώ καί αυτομετρώ συνέχεια… Επανάληψη μητήρ μαθήσεως… Κάποτε όσον μετράς περισσότερες φορές τά ίδια καί διαφορετικά πράγματα θά τά μετρήσεις σωστά ή έστω σωστότερα είς τό εκκρεμές τού κατά δυνάμειν…..

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ