“Ο ΧΙΤΛΕΡ ΗΤΑΝ ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΩΝ ΤΟΥ”:ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΟΛΦ ΑΙΧΜΑΝ,”ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗ” ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ,ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ!

Τα συγκεκριμένα έγγραφα, που ελήφθησαν από τα Κρατικά Αρχεία, αλλά τα περισσότερα από αυτά είναι γραμμένα στην εβραϊκή γλώσσα, δεν επικεντρώνονται στον τρόπο διεξαγωγής της δίκης, αλλά ξεκινούν από τη μεταφορά του Άιχμαν στο Ισραήλ και φθάνουν στις αντιδράσεις στην ετυμηγορία.

Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα έγγραφα αφορά μία συνάντηση ανάμεσα στον Σερβάτιους και τον πελάτη του, κατά την οποία ο Άιχμαν του είπε ότι δεν υποβάλλεται σε βασανιστήρια, έχει «σωστή» αντιμετώπιση και δεν έχει παράπονα σχετικά με την σύλληψη και την φυλάκισή του.

Ο Άιχμαν είπε στον Σερβάτιους ότι μία φορά είχε επισκεφθεί έναν μικρό θάλαμο αερίων, αλλά όχι κάποιον από τους μεγάλους που χρησιμοποιούνταν για την εξόντωση των Εβραίων.

Του είπε ακόμη ότι είχε δει ένα σωρό από πτώματα που προφανώς είχαν δηλητηριαστεί,ότι «σέβεται» τον Αδόλφο Χίτλερ, αλλά ότι ο γερμανός δικτάτορας είναι μία «μαριονέτα» στα χέρια των διεθνών χρηματοδοτών.

Πολλά από τα έγγραφα αναφέρονται επίσης στο διάλογο για την ποινή που θα έπρεπε να επιβληθεί στον Άιχμαν και κατά πόσο αυτή θα έπρεπε να είναι η θανατική ποινή, ενώ περιλαμβάνονται και πολλές επιστολές από γνωστές προσωπικότητες που ζητούν από το Ισραήλ να μη τον εκτελέσει.

Ο Άιχμαν, ένας από τους κυριότερους ενορχηστρωτές της Τελικής Λύσης- δηλαδή του ναζιστικού σχεδίου για τη συστηματική δολοφονία των Εβραίων στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου-εντοπίστηκε στην Αργεντινή και απήχθη από ισραηλινούς πράκτορες τον Μάιο του 1960.

Η δίκη του ξεκίνησε στις 11 Απριλίου του 1961 και στις 15 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς καταδικάστηκε σε θάνατο.

Στις 29 Μαΐου του 1962 η έφεση του Άιχμαν απορρίφθηκε και εκτελέστηκε τα ξημερώματα της 31ης Μαΐου προς 1η Ιουνίου του 1962.

Μεταξύ των εγγράφων που δημοσιοποιήθηκαν είναι και πολλά που αφορούν την κράτησή του και την ανάκρισή του από την αστυνομία, την επιλογή των μαρτύρων στη δίκη, τα θέματα στα οποία έπρεπε να δοθεί έμφαση στη δίκη και το αίτημα να επιτραπεί να εκπροσωπηθεί ο Άιχμαν από ξένο δικηγόρο, στην περίπτωση αυτή τον Ρόμπερτ Σερβάτιους, παρότι ο ισραηλινός νόμος απαγορεύει σε ξένους υπηκόους να εκπροσωπούν κατηγορούμενους στο Ισραήλ.