In ancient times, in a far away land,Lost in a forest, forgotten by man,The whispering trees, they sang a lament,A prophecy told, is how their song went.
The sun became moon, winter kissed spring,With no one hear them, did they still sing?The seasons were passing, in an endless flow,Green upon gold, wind upon snow.
Silence it came, hushed was the wood,Until one day, in that forest she stood,Lost in the beauty, she stumbled and knelt,Gasping in awe, as the snow it did melt.
Raising her eyes, hardly daring to breathe,She reached her hand out, touching the trees,Knowledge it flowed, from forest to heart,The song then began, the adventure can start.
She must now leave here, to travel with fate,To seek out the meaning, her destiny can’t wait,The trees standing silent, just a whispering wind,As a legend is born, and a prophecy begins.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
ευχαριστω- ετσι ειναι η φυση μας μιλαει…αν θελομε ,αν μαθαμε να την ακουμε θα ειμαστον κ εμεις οι ανθρωποι ευγενικα οντα .
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ μαθαίνουμε σιγά σιγά και όσο πάμε και γινόμαστε καλύτερες ψυχές! Την αγάπη μου να έχεις!
Ωραια μουσικη.
Ναι είναι υπέροχη σε ταξιδεύει σε μέρη φανταστικά! Σε ευχαριστώ.
Με βασιλικό γιαρέμ γιαρέμ και δυόσμο
στόλισε ο Θεός γιαρέμ γιαρέμ τον κόσμο
μα ‘ρθε συννεφιά γιαρέμ γιαρέμ και μπόρα
κι έπεσε κακό γιαρέμ γιαρέμ στη χώρα.
Τώρα το παιδί γιαρέμ γιαρέμ μονάχο
μοιάζει με πουλί γιαρέμ γιαρέμ σε βράχο,
τέτοιο ξαφνικό Χριστέ Χριστέ Χριστέ μου
να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.
Με της ομορφιάς γιαρέμ γιαρέμ τον ήλιο
σου ‘χτισα κι εγώ γιαρέμ γιαρέμ βασίλειο
μα ‘ρθανε καιροί γιαρέμ γιαρέμ και χρόνοι
κι έγινε καπνός γιαρέμ γιαρέμ και σκόνη.
Κι έμεινε η καρδιά γιαρέμ γιαρέμ μονάχη
σαν της ερημιάς γιαρέμ γιαρέμ το στάχυ,
τέτοια συμφορά Χριστέ Χριστέ Χριστέ μου
να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.
Με του φεγγαριού γιαρέμ γιαρέμ τ’ αγιάζι
τ’ όνειρο χαρές γιαρέμ γιαρέμ μοιράζει
μα στην ξαστεριά γιαρέμ γιαρέμ της μέρας
γίνεται φτερό γιαρέμ γιαρέμ κι αγέρας.
Τώρα στου ματιού γιαρέμ γιαρέμ την άκρη
θάλασσα κυλάει γιαρέμ γιαρέμ το δάκρυ,
τι να πω κι εγώ Χριστέ Χριστέ Χριστέ μου
που ‘μαι ένα μικρό πουλί πουλί τ’ ανέμου.
Υπέροχο σε ευχαριστώ παρα πολυ Αλεξανδρε μου σου στέλνω την αγάπη μου!