Υπερβατικός Χριστός. Υπερβατική Διδασκαλία Τού Χριστού!

Υπερβατικός Χριστός. Υπερβατική Διδασκαλία Τού Χριστού!

Τό πώς διαβάζεις, γνωρίζεις (ερμηνεία Ευαγγελίων) Τόν Χριστόν εξαρτάται πώς Τόν Ερμηνεύεις έξ’ αρχής…. Από τήν Προαίρεση εκπηγάζει η ιδιαίτερη Ερμηνεία….

Εξαρτάται τί γνώμη καί προκατάληψη, τί Πίστη έχεις εξ’ αρχής….

Εάν θεωρείς Τόν Χριστόν άνθρωπον θά εξάγεις διαφορετικά συμπεράσματα καί διαφορετική ερμηνεία από τάς Γραφάς….

Εάν Τόν θεωρείς εχθρόν διαφορετικά…. Εάν Τόν θεωρείς τρελλόν διαφορετικά…. Εάν δέν πιστεύεις σέ Υπέρτατον Άκτιστον ΟΝ Ή ΩΝ διαφορετική ερμηνεία θά εξάγεις από τά Ευαγγέλια….

Εάν διαβάζεις τήν Αγία Γραφή ώς μυθιστόρημα άλλα συμπεράσματα θά εξάγεις….

Ουσιαστικώς αυτόν ισχύει διά τό κάθετι, αναλόγως τού φακού ή πολυφακού ή σύνθετου φακού τέτοια συμπεράσματα θά εξάγεις. Εξ’ αυτού συμπερένεται ότι όπως κάθε άνθρωπος δέν είναι κατ’ ουσίαν αναρχικός = άναρχος δηλαδή άνευ αρχών διότι έχει ανάγκες καί διότι όστις έχει ανάγκες καθημερινότητος υπόκειται συγκεκριμμένων αρχών, ομοίως καί έκαστος άνθρωπος έχει κάποια ή κάποιες Πίστεις…. Ό,τι πιστεύει πιστεύει…. Εκείνος ός δέν πιστεύει σέ Θεόν, πιστεύει σ’ ανυπαρξία Θεού… Δηλαδή, ό,τι γνώμη ή πολυγνώμη καί άν έχεις είναι τινή πίστη ή πολυπίστη ή αμφιπίστη καί αμφιταλαντευόμενη πίστη…. Δέν γίνεται άνθρωπος άνευ πίστης…..

Συνεπώς «πάει περίπατον» η πίστη όσων νομίζουν ότι δέν πιστεύουν, απλά πιστεύουν σέ κάτι άλλον, έστω καί είς τήν επιστήμη καί όσα φαίνονται αληθινά διά τής επιστήμης σέ κάθε δεδομένη στιγμή είτε αληθεύουν πλήρως ή έν μέρει…. ή καθόλου….. Καί είτε έχουν καταλάβει τί αποδεικνύει η οία επιστήμη διά τής οίας αναφοράς = πίστης καί απόδειξης είτε όχι….

Συνεπώς: «Πάς άνθρωπος πιστός»…..

Εάν θεωρείς Τόν Χριστόν ίσος πρός ίσον, δηλαδή ότι είσαστε ίσοι θά έχεις διαφορετική ερμηνμεία καί αντίληψη από τό νά θεωρείς Τόν Χριστόν Θεόν ή Θεάνθρωπον…..

Η ενσφαλμένη θεωρία οία καί άν είναι άπτεται τής προδιάθεσης, τής προαίρεσης, τής προπίστης περί Χριστού…. όπως καί σέ κάθε άλλη περίπτωση…..

Τό νά συνζητούν δύο ή περισσότεροι ανθρώποι περί Χριστού μέ τόν καθένα νά διακατέχεται από διαφορετικού φακού προδιάθεσης είναι ώς νά ωμιλούν δύο ή περισσότερες γλώσσες αναμεταξύ τούς, όπου κάθε λέξη, ρήση καί πράξη ανάγεται είς τόν εγκέφαλον τούς υπό άλλης Διαντίληψης…. Αυτή είναι μία άλλη ερμηνεία διά τόν Πύργον τής Βαβέλ όταν Ό Θεός έκανε τούς τέκτονες/κτίστες νά ωμιλούν διαφορετικές γλώσσες…..

Λέγει είς τόν Χριστόν κάποιος, διδάσκαλε περίμενε νά πάω νά θάψω τόν πατέρα μού καί νά έρθω νά σ’ ακολουθήσω, κάπως έτσι τό είπε. Καί Ό Χριστός είπε άφησε τούς άλλους τούς νεκρούς νά τόν θάψουν. Τό είπα σέ κάποιον καί παρεξήγησε. Μού είπε, τί δηλαδή θ’ αφήνουμε τούς νεκρούς μάς άθαυτους; Καί δέν ήταν βέβαιος ότι τού έλεγα τήν αλήθεια ότι αναφέρεται είς τά ευαγγέλια μία τέτοια στιχομυθία….

Λοιπόν, άν Τόν θεωρείς άνθρωπον συνειδητώς ή ασυνειδήτως τότε δέν Τόν έχεις γνωρίσει καί θά Τόν παρεξηγήσεις ώς εγωιστή…. Εάν Τόν θεωρείς Θεόν τότε αντιλαμβάνεσαι ότι ήρθε επί γής 33 έτη διά νά επιτελέσει τινόν έργον καί δέν έχει χρόνον διά χάσιμον, ούτε θά καρτερεί Ό Θεός καί Πλάστης τόν θνητόν νά θάψει τόν θνητόν, άλλωστε Αυτός είναι Ό Δημιουργός καί είτε θαυτεί κάποιος είτε όχι, Αυτός θά κρίνει τήν ουσία τού δηλαδή τήν ψυχήν τού….

Τού λέγει ένας πλούσιος τί νά κάνω διά νά γίνω μαθητής σού; Πήγαινε πούλησε τά υπάρχοντα σού, τίς περιουσίες σού καί μοίρασε τά είς τούς πτωχούς καί μετά ακολούθησε μέ! Η απάντηση τού πλούσιου έστω διά τής σιωπής ήταν «ούτε νά τό σκέπτεσαι»…. Ό πλούσιος μέ αλαζονεία πίστευε ότι Ό Χριστός θά τού ζητούσε νά κάνει κάτι πολύ εύκολον καί εξαγοράσιμον διά τού πλούτου τού. Τουναντίον καί συνάμα, Ό Χριστός τού είπε νά εξεφορτωθεί εκείνα τά οποία ήσαν τοίχοι μεταξύ Αυτού καί αυτού…. Μεταξύ Θέωσης καί θανάτου…. Μεταξύ μαθητού καί Διδασκάλου…. Τού έδωκε τήν πρώτη εντολή ώς Διδάσκαλος αφού αυτός ό ίδιος ό πλούσιος τήν ζήτησε καί δέν τήν ακολούθησε…. Τουτέστιν, εφάνηκε είς τήν δοκιμή ανάξιος μαθητής…. κ’ έφυγε! Αναφέρεται δέ ότι πολλοί πλούσιοι καί ισχυρόθεσοι πίστευαν είς Τόν Χριστόν αλλά διά χάριν τού πλούτου τούς καί τού κύρους οπού απολάμβαναν σιώπησαν καί δέν έγιναν μαθητές τού ή αργότερα όταν Ενσταυρώθηκε δέν αντέδρασαν, τουτέστιν ήσαν ανάξιοι μαθηταί….. Δοκιμάστηκαν καί ηττήθηκαν οί πλείστοι αυτοστιγμείς……

Τί έγινε μ’ αυτούς; Είχαν υπεράνω εκτίμησης τά υπάρχοντα τούς καί τίς θέσεις τούς από Τόν Χριστόν! Δικαίωμα τούς αλλά έλαβαν ό,τι είχαν εκτίμηση…. Τόν πλούτον καί τίς θέσεις είς τήν επίγεια ζωή καί τήν απώλεια τής ψυχής είς τήν μετά θάνατον ζωήν…. Αυτόν είναι τό Δίκαιον καί η Αγάπη είναι τό Δίκαιον….. Η Αγάπη είναι Αγάπη επειδή Αγαπάει τό Δίκαιον…. Καί τό Δίκαιον είναι Δίκαιον επειδή Αγαπάει Δικαίως τήν Αγάπη…. Δηλαδή, σύν τοίς άλλοις, όσην αγάπην δώσεις τόσην θά λάβεις καί όπου δώσεις αγάπην τέτοιαν θά λάβεις καί άν αγαπήσεις τά θνητά καί τά ασημαντότερα περισσότερον από τά Άκτιστα καί σημαντικά, τέτοια αγάπη θά λάβεις…. Συνεπώς, άν αγάπησες ο,τιδήποτε περισσότερον από Τόν Θεόν, εκείνα οπού αγάπησες θά λάβεις καί δή όχι Θεόν ή Θέωση…. Ίσως εάν αγάπησες αλλήλους νά λάβεις κάποια θέση έν Παραδείσω, αλλά εάν δέν αγάπησες Χριστόν δέν θά λάβεις υψηλή θέση έν Ουρανοίς….. Δίκαια πράγματα…. Δι’ αυτού τά βαθυστόχαστα χριστιανικά βιβλία γράφουν ότι δέν σέ σώζει η ελεημοσύνη αλλά η αγάπη πρός Τόν Θεόν…. Εάν ελεημονείς από ματαιοδοξία, πλουσιοπερισσία, χωρίς αγάπη πρός Τόν Θεόν ό ουράνιος μισθός θά είναι ολίγος καί συχνάκις τό αντίστροφον θά λάβεις βαθμούς ποινής…. Εάν ελεημονείς διά χάριν Θεού καί χωρίς νά τό λέγεις, τότε έχεις πολλούς θησαυρούς νά λάβεις έν τοίς Ουρανοίς….

Συνάμα Ό Χριστός είπε ν’ αγαπήσεις Τόν Θεόν σού εξ’ όλης τής καρδίας σού, εξ’ όλης τής διανοίας σού καί εξ’ όλης τής ψυχής σού Τόν Θεόν σού ή έστω καί έναν άλλον άνθρωπον….. δηλαδή τόν πλησίον σού, όχι π.χ. τό παιδί σού ή τήν γυναίκα σού, δηλαδή είναι καλύτερον άν καταφέρεις νά αγαπήσεις κάποιον ξένον καί αλλού προσθέτει αυτός νά είναι εχθρός, διότι μόνον τότε αποδεικνύεις ότι αγαπάς αληθινώς!…. Δηλαδή ανιδιοτελώς…. καί ανεγωιστικώς!…… Ήτοι Πλήρως. Πήγαινε βοήθα εκείνον οπού μισούν όλοι καί δέν έχει από τόν ήλιον μοίρα καί συνάμα θά μισήσουν καί υποτιμήσουν κ’ εσένα άν τού δώσεις αγάπης σημασία…. Πήγαινε κάνε συντροφιά μ’ έναν τρελλόν, μ’ έναν απόκληρον τής κοινωνίας, τού κάθε επιπέδου τής κοινωνίας, έναν κηρυγμένον άχρηστον απ’ όλους σ’ όλα τά επίπεδα τής κοινωνίας καί κάνε τό από αγάπη, μυστικώς έν μέρει καί όχι δι’ επίδειξη εκκεντρική… Εάν κρίνεις ότι τόν προσέγγισες από εκκεντρική παιχνιδιάρικη ή άλλως πώς τοιαύτης παρομοίωσης διάθεση τότε δέν τόν προσέγγισες από αγάπη αλλά από ιδιοτροπία, επιδειξιομανία, φιλοσκανδαλοποιία….. Πήγαινε σταυρώθου διά χάριν εκείνου οπού οί άλλοι τόν έριψαν είς τά σκουπίδια επειδή ήταν άτυχος είς τήν ζωήν καί τό γενετίσιον μυαλόν….

Ό Χριστός μάς λέγει ότι όστις δέν μισήσει τά παιδιά, τούς συγγενείς, τούς φίλους, διά χάριν Τού καί δέν αγαπήσεις Αυτόν περισσότερον από τά παιδιά σού, τήν γυναίκα σού, τούς γονείς σού καί ούτω καθεξής δέν είναι Άξιος Μαθητής…. καί δέν σώζεται ή σώζεται σέ κατώτερα επίπεδα Σωτηρίας (έστω παρά τίποτε καί Κόλλαση)….

Αυτοί οπού αναφέραμε ανωτέρω δέν έκαναν υπακοή είς Τόν Χριστόν καί δέν εκτέλεσαν τήν οίαν πρώτη ή άλλη εντολή Τού ιδιαιτέρως πρός αυτούς…..

Φανσταστείτε ό άνθρωπος νά κάνει τεχνητά ανθρωποειδή καί αυτά ν’ αγαπούν περισσότερον τά συνανθρωποειδή τούς, θά δεχόσασταν; Θά θεωρούσατε ότι είναι Δίκαιον;…. Θά δεχόσασταν ό κύνας/σκύλλος σάς ν’ αγαπάει περισσότερον τόν γείτονα ή τόν εχθρόν σας;….. Θά δεχόσασταν η γυναίκα σάς καί τά παιδιά σάς ν’ αγαπούν τόν γείτονα, τόν φίλον, τόν εχθρόν σάς καί όχι εσάς ή ολιγότερον καί τυπικώς εσάς;…. Ό Χριστός δημιούργησε τά πάντα άλλα καί είναι ύβρις τό κτίσμα Τού ν’ αγαπάει περισσότερον άλλον κτίσμα εξ’ όσου Τόν Ίδιον Τόν Κτίστη…. Τί θά θέλατε νά σάς ειπεί ότι αξίζει ν’ αγαπάτε περισσότερον τά κτίσματα από Τόν Κτίστη;…. Καί δέν είναι θέμα εγωισμού αλλά θέμα Αγιότητος, Κύριος είς μόνος Άγιος…. Η Αγάπη είναι Αγιότητα διότι μόνον όταν είναι Αγιότητα Η Αγάπη δέν αγαπάει έν Αδίκω καί δέν Αδικεί διά τής οίας ή ιδιαίτερης Αγάπης Τής…. Η Αγιότητα είναι Δικαιοσύνη καί η Δικαιοσύνη η Αληθινή Αγάπη…. Δέν είναι δυνατόν είς Υπερβατικόν Άκτιστον Επίπεδον Η Αγάπη, η Αγιότητα καί Η Δικαιοσύνη νά μήν είναι εξ’ αρχής Συνώνυμες καί δή Τρισυνώνυμες ήτοι Η Κάθε Μία νά σημαίνει Τόν Εαυτόν Τής καί Τήν Κάθε Άλλη…. από Τίς Τρείς….

Εννοείται, ότι υπακούωντας είς Τόν Χριστόν ίσως φθάσεις ή σέ φθάσει έως τά ΥΠΕΡΚΡΑ! Όταν Πιστεύεις είς Τόν Χριστόν καί όσον περισσότερον Πιστεύεις δέν υπολογίζεις ζωήν καί θάνατον σαρκίου, αυτά είναι παιχνιδάκια διά άθεους, χαμένους καί δειλούς…. Καί μήν νομίζετε ότι ό υποφαινόμενος σάς λέγει ότι είναι καλύτερος σάς, χειρότερος ίσως είναι!…. Απλά σάς λέγω τήν Αλήθεια πώς έχουν αυτά τά πράγματα….

Π.χ. υπήρχε ένας ιδιότροπος Ασκητής Μοναχός είς τό Όρος Σινά…. Σέ κάποια φάση απέκτησε έναν υποτακτικόν Ασκητή…. Ό πρεσβύτερος βασάνιζε, ύβριζε, κακοποιούσε, τόν υποτακτικόν τού. Ερώτησε άλλους Μοναχούς τί νά κάμει καί τού είπαν νά επιδείξει Υπακοή…. Όπερ καί έγινε…. Μία ημέρα ό πλανεμένος κακόψυχος προϊστάμενος Μοναχός σκότωσε τόν υποτακτικόν τού! Τόν έθαψε! Κατόπιν, Μετανόησε καί έκλαιγε. Εξομολογήθηκε καί καθόταν όλην τήν ημέρα δίπλα από τόν μνήμα τού υποτακτικού τού καί όταν είχε επισκέψεις έλεγε είς τούς προσκυνητές: «Τόν βλέπετε αυτόν εδώ; Ήταν υποτακτικός μού καί τόν σκότωσα!»…. Τί επέτυχε ό υποτακτικός μέ τήν υπακοή; Νά μήν αμαρτήσει, νά υπομένει τάς βασσάνους, νά διατηρεί τήν αγάπην τού πρός τόν προϊστάμενον τού, νά επιδεικνύει ταπεινή Φιλοκαλία…. Καί τί επέτυχε μ’ αυτόν; Νά λάβει ψυχοσωτηρία έν τοίς Ουρανοίς όπως οί Μάρτυρες, κάτι ώς Παραμάρτυρας ήταν καί συνάμα νά φέρει τόν προϊστάμενον τού σέ Μετάνοια όχι μόνον διά τόν φόνον επ’ ιδίου αλλά καί δι’ ό,τι άλλον κακόν, άτοπον καί αμαρτωλόν έπραξε…. Τάδ’ έφη Χριστιανισμός Αγάπης….

Όμως διά κάποιους Χριστιανούς αυτά δέν είναι σωστά πράγματα καί δέν τά χωνεύει τό πνευματικόν στομάχι τούς. Δι’ άλλους είναι παραφροσύνη, ψεύδη, ανομαλία…. Δικαίωμα τούς, αλλά Μία είναι Η Αλήθεια…..Διά κάποιον ός δέν υπολογίζει ζωήν καί θάνατον αλλά ψυχήν καί Θεόν, είναι η μεγαλύτερη λογική αυτόν οπού άντεξε μέ υπομονή ό υποτακτικός. Είπαμε εξαρτάται από τήν Προδιάθεση, τήν Προαίρεση τού καθενός καί έπειτα τής ιδιαίτερης Διαντίληψης τού…..

Μού έκανε μεγάλη εντύπωση όταν κάποτε ανάγνωσα ότι οί Σπαρτιάτες τελευταίοι έγιναν Χριστιανοί, χωρίς νά αναγνώσουν τά Ευαγγέλια καί όταν τούς ερώτησαν πώς καί έτσι; Απάντησαν ότι Πίστεψαν διά τής Πίστης, δηλαδή δοκίμασαν μέ τήν Πίστη Τόν Χριστός καί Αυτός ανταποκρίθηκε μέ θαύματα, οράματα, ιάσεις καί τά συναφή……

Όστις δέν έχει εμπειρία από θαύματα, διάκριση, οράματα, οιωνούς καί δέν είναι ήδη Πιστός Χριστιανός δέν δύναται διά τής λογικής τού νά διανοηθεί ότι συμβαίνουν καί ενώ αποθαυμάζει τά «θαύματα» τής επιστήμης καί μυκτηρίει τίς βλακείες καί τά βλακομυαλά τών Χριστιανών, αυτοί ή κάποιοι απ’ αυτούς είχαν βιώματα μέ άχραντα καί ενίοτε Άκτιστα Θαύματα…. καί τότε κάτσε εξήγα….

Δέν ισχύει μόνον: «μέ όποιον δάσκαλον καθίσεις τέτοια γράμματα θά μάθεις, αλλά καί μέ όποια προδιάθεση έχεις πρός τό μάθημα τέτοια εντύπωση θά λάβεις….»…..

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ