Η μάσκα…

Σήμερα, επειδή βρέθηκα σε νοσοκομείο, αναγκάστηκα να φορέσω για πρώτη φορά την θλιβερή μάσκα, αυτό το ελεεινό σύμβολο της δυστοπικής κοινωνίας μας.

Παρατηρούσα την συμπεριφορά των υπαλλήλων, των ασθενών ή των συγγενών τους και διαπίστωσα ότι δυσκολεύονταν να ακούει ο ένας τον άλλον καθώς είχαν καλυμμένο το στόμα τους και έτσι αναγκάζονταν να πιάνουν με τα χέρια τους την μάσκα για να την απομακρύνουν από το στόμα τους ώστε να ακούγονται καλύτερα.

Πήγα στον χώρο του εστιατορίου και είδα τα “στρατιωτάκια” να προσέρχονται μασκοφορεμένα στο ταμείο με το πιάτο τους αλλά λίγο μετά έβγαλαν την μάσκα για να φάνε.

Μα φυσικά: πώς αλλιώς θα έτρωγαν; Και μετά το τέλος του φαγητού συνομιλούσαν ανθρώπινα με την παρέα τους έχοντας την μάσκα κρεμασμένη από το ένα αφτί δίκην σκουλαρικιού. Τι γελοιότητες είναι αυτές, μπορεί κάποιος να μου το εξηγήσει; (ξέρω-ξέρω, θα μου πείτε ότι ασχολούμαι με τα νοσοκομεία αλλά όχι με τα δικαστήρια, όπου φορούν μάσκα εκείνοι που εξ ορισμού δεν θα έπρεπε να φοβούνται ποτέ, κανέναν και τίποτε…).

Επεχείρησα να μπω στον ανελκυστήρα αλλά μία υστερική εκραύγασε «μη! Δεν επιτρέπεται, είμαστε ήδη 6»! Μόνο που παρείδε και αυτή ότι η ενημερωτική πινακίδα στους ανελκυστήρες ενημέρωνε το κοινό ότι (απλώς) συστήνεται η χρήση του ανελκυστήρα από 6 κατ’ ανώτατο όριο άτομα.

Πήρα τελικώς άλλον ανελκυστήρα, μέσα στον οποίο βρέθηκα με μια μασκοφορεμένη γιατρό. Την ρωτώ: «Μα πώς αντέχετε με την μάσκα τόσες ώρες στο νοσοκομείο;». «Και ποιος σας είπε ότι αντέχουμε; Έχουμε διαμαρτυρηθεί επανειλημμένως αλλά δεν μας ακούει κανείς».

Με αυτήν την αφορμή αναρτώ εδώ δύο βίντεο, όπου επισημαίνονται κάποιες σημαντικές σκέψεις για την υποχρεωτική χρήση μάσκας.

Οι φωστήρες διαχειριστές της καλούμενης υγειονομικής κρίσης ας τοποθετηθούν επιτέλους, διαφωτίζοντας τους πολίτες γιατί αίφνης η χρήση μάσκας κατέστη εν μέρει υποχρεωτική, ενώ πριν κρινόταν περιττή ή ακόμη και επικίνδυνη αλλά και γιατί η μάσκα δεν λειτουργεί εν τέλει ως πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης μικροβίων.

Όσο δεν αίρεται δημοσίως και πειστικώς η εν λόγω κραυγαλέα αντίφαση και δεν δίδονται περαιτέρω διευκρινίσεις, τροφοδοτούνται ευλόγως πολλές αμφιβολίες για την ορθή λειτουργία του συστήματος που αποτελείται από τους λεγόμενους ειδικούς, την “Πέμπτη Εξουσία”, την οποία μας κληροδότησε η εποχή του κορωνοϊού.

Ιδού, λοιπόν, σε τι εφιστά την προσοχή μας ο αναγνωρισμένος Αυστριακός βιολόγος Clemens Arvay, ο οποίος έχει δώσει συνεντεύξεις και σε έγκριτους Γερμανούς δημοσιογράφους ή παρουσιαστές, όπως ο Frank Elstner. Μεταφράζω περιληπτικώς τα κρισιμότερα σημεία των θέσεών του, όπως αποτυπώνονται στο σχετικό οπτικοακουστικό υλικό:

«Η κάλυψη του προσώπου με κοινή μάσκα δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο αποτελεσματική όσο η κάλυψη του προσώπου που γίνεται με ιατρική μάσκα. Ακόμη και οι ειδικοί που επικροτούν τη χρήση μάσκας γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν προστατεύει αυτόν που τη φορά αλλά απλώς εικάζουν ότι μάλλον προστατεύει τον απέναντί του αλλά και πάλι όχι με απόλυτη βεβαιότητα …

Σύμφωνα με διάφορες έρευνες που έχουν γίνει, από μικροβιολογικής απόψεως πιο αποτελεσματικό μέτρο για την μη εξάπλωση του ιού είναι το να φτερνίζεται ή να βήχει κανείς στον αγκώνα του …

Εξάλλου, όταν ο ιός έρχεται σε επαφή με τον αέρα, υποχωρεί πολύ γρήγορα η δραστικότητά του, διότι ένας ιός είναι πολύ ευάλωτος στη ξηρασία. Αντιθέτως, ευνοείται από την υγρασία. Επομένως, εφόσον το ύφασμα των ρούχων απορροφά την υγρασία, ο ιός μπορεί να επιβιώσει και να μείνει ενεργός ευκολότερα όταν παραμένει εγκλωβισμένος στο ύφασμα.

Το γεγονός ότι μπορεί να ανιχνευθεί και μετά από δύο μέρες στα ρούχα δεν σημαίνει ότι είναι και ενεργός …

Σε ό,τι αφορά, όμως, την συνεχή χρήση μάσκας σε εξωτερικό χώρο ισχύουν τα ακόλουθα: καθώς εκπνέουμε την ώρα που μιλάμε ή καθώς φτερνιζόμαστε ή βήχουμε, αυτό που βγαίνει, μένει μέσα στην μάσκα. Σε κάθε περίπτωση, η μάσκα δεν συμβάλλει στην διατήρηση της ξηρασίας.

Αντιθέτως, μέσα από την υγρασία του στόματος διατηρείται η μάσκα υγρή, οπότε εάν είμαι φορέας του ιού, αυτός διατηρείται ενεργός γιατί υπάρχει σε ένα μικροκλίμα υγρασίας, αυτό ακριβώς που χρειάζεται για να επιβιώσει …

Οπότε εάν όλοι κυκλοφορούν με μάσκες οι οποίες ίσως να εμπεριέχουν τον ιό, την ώρα που θα πάνε να την βγάλουν, θα διασπείρουν τον ιό μέσω των χεριών τους …

Αυτό ακριβώς υποστηρίζει και ο ΠΟΥ, ο οποίος δεν συστήνει τις συμβατικές μάσκες … Οπότε όσοι φορούν μάσκες, κυκλοφορούν με ένα μολυσμένο πράγμα στο πρόσωπό τους από το οποίο κινδυνεύουν περισσότερο τόσο οι ίδιοι όσο και οι απέναντί τους … Φανταστείτε δηλαδή τι συμβαίνει όταν επαναχρησιμοποιείται η μάσκα αυτή!

Μετά απ’ όλα αυτά είναι περίεργο το γεγονός ότι τελικώς επικράτησε εκείνη η άποψη η οποία τάσσεται υπέρ της μασκοφορίας, έφθασε δε μέχρι του σημείου να επιβάλλεται διά νόμου!

Αλήθεια, γιατί δεν επιτρέπεται πλέον ούτε η ανοιχτή συζήτηση με συμμετοχή των διαφόρων “ειδικών” ούτε η ανταλλαγή απόψεων για τη μασκοφορία;

Ίδια άποψη έχει εκφράσει και ο Γιάννης Ιωαννίδης, επιδημιολόγος του University of Stanford, σύμφωνα με τον οποίο τα μέτρα είναι αντιπαραγωγικά και άκαιρα.

Επίσης είναι περίεργο το γεγονός ότι οι κατηγορίες περί εγωιστικής συμπεριφοράς και περί ελλείψεως αλληλεγγύης διατυπώνονται από ανθρώπους οι οποίοι δεν έδιναν δεκάρα στο παρελθόν για τις προειδοποιήσεις και τις απέλπιδες εκκλήσεις των ειδικών από όλους τους τομείς της επιστήμης (δηλ. Οικολόγων, Κοινωνιολόγων, Γεωπόνων, ειδικών του τομέα της υγείας κ.λπ.), οι οποίοι υποστήριζαν ήδη από παλιά ότι ο τρόπος ζωής μας, η οικονομία μας και ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσεται ο δυτικός κόσμος προκαλεί πείνα, εξουθένωση, κατάληψη ξένων εδαφικών εκτάσεων, επιδημίες, κοινωνικές ανισότητες.

Όταν λοιπόν λέγονταν αυτά και γινόταν επίκληση της αλληλεγγύης ώστε να προσέξουμε και να τα αλλάξουμε όλα αυτά, ουδείς ήθελε τότε να τα ακούει. Αλλά ούτε και τώρα θέλει να ακούει τι συμβαίνει με την εκμετάλλευση των ζώων από τις βιομηχανίες… Και τώρα έρχονται όλοι αυτοί και αξιώνουν όψιμα αλληλεγγύη… Όλοι αυτοί, όμως, θα κωφεύσουν ξανά αν και όποτε εξολοθρευτεί ο ιός…

Περαιτέρω επισημαίνεται ότι: Οι υπάλληλοι οι οποίοι είναι αναγκασμένοι πλέον να φορούν τη μάσκα κατά την διάρκεια της εργασίας τους δεν αισθάνονται καλά με αυτό το μέτρο. Νιώθουν δυσανεξία, τα γυαλιά τους θαμπώνουν, έχουν δύσπνοια ή κνησμό, οι μάσκες φεύγουν από τη θέση τους καθώς δεν είναι ιατρικές και ειδικού τύπου…

Και φυσικά, πιάνουν συχνά με τα χέρια τους τη μάσκα για να τη διορθώσουν ή για να πάρουν αέρα κ.λπ. Αυτό είναι τραγικό, γιατί εντός της μάσκας (και ειδικά ανάμεσα στις αυλακώσεις της) δημιουργείται ένα φιλικό προς τον ιό έμπλεο υγρασίας μικροκλίμα, οπότε ο ιός καταφέρνει και επιβιώνει παραμένοντας ενεργός …

Περνά δε στα χέρια κάθε φορά που ακουμπά κάνεις τη μάσκα του, όπως πράττουν π.χ. κάποιοι υπάλληλοι των σούπερ-μάρκετ που είναι αναγκασμένοι να τη φορούν όλη μέρα … Προστατευόμαστε επαρκώς εφόσον κρατάμε αποστάσεις…

Όσοι επιχειρηματολογούν αναφέροντας επιστημονικές μελέτες οι οποίες αποδεικνύουν ότι με την χρήση μάσκας συγκρατούνται οι ιοί, θα πρέπει να ερμηνεύσουν σωστά το κάθε πείραμα που γίνεται: Ένας ιός μπορεί να συγκρατηθεί μέχρι ενός σημείου από μια μάσκα όταν κάποιος φτερνίζεται, αλλά πρέπει να έχουμε κατά νου ότι αυτό είναι ένα εργαστηριακό πείραμα, το οποίο γίνεται υπό ιδανικές συνθήκες, δηλ. με το να φτερνίζεται κάποιος μόνον μία φορά.

Ή γίνεται προσομοίωση φτερνίσματος με αποτέλεσμα να μπορεί κανείς να διαπιστώσει στο εργαστήριό του ότι [μόνο] ένα ποσοστό των ιών συγκρατείται μέσω της μάσκας …

Αλλά αυτές οι μελέτες αφορούν τα νοσοκομεία και τις λοιπές υγειονομικές δομές, όπου η μάσκα χρησιμοποιείται στοχευμένα και για συγκεκριμένους λόγους και όπου, ταυτοχρόνως, το προσωπικό είναι κατηρτισμένο και εκπαιδευμένο στο πώς να χρησιμοποιεί τη μάσκα …

Αλλά το να συστήνεται στον απαίδευτο και ανειδίκευτο πληθυσμό να χρησιμοποιεί τη μάσκα και μάλιστα επιπλέον να την επαναχρησιμοποιεί είναι απλώς ακατανόητο.

Όσοι δεν θέλουν να συμμορφωθούν προς αυτές τις συστάσεις, θα εξαναγκασθούν διά της βίας στην συμμόρφωση, η οποία όμως θα έχει αρνητικές επιπτώσεις …».

Κωνσταντίνος Βαθιώτης