Garth L. Nicolson1*, Gonzalo Ferreira de Mattos2
1Department of Molecular Pathology, The Institute for Molecular Medicine, Huntington Beach, USA 2
Laboratory of Ion Channels, Biological Membranes and Cell Signaling, Department of Biophysics, Facultad de Medicina, Universidad de la República, Montevideo, Uruguay
Published: May 20, 2020
Abstract
Οι περισσότεροι ασθενείς με νόσο COVID-19 που προκαλείται από τον ιό SARS-CoV-2 αναρρώνουν από αυτή τη μόλυνση, αλλά ένα σημαντικό κλάσμα εξελίσσεται σε μοιραίο αποτέλεσμα. Όπως με ορισμένους άλλους ιούς RNA, η συν-μόλυνση ή ενεργοποίηση λανθάνουσας κατάστασης βακτηριακών λοιμώξειων μαζί με προϋπάρχουσες συνθήκες υγείας κατά την COVID-19 ασθένεια μπορεί να είναι σημαντική για τον προσδιορισμό μιας πορείας θανατηφόρων ασθενειών. Μυκόπλασμα spp. (M. pneumonaie, M. fermentans, κ.λπ.) βρέθηκαν συνήθως ως συν-λοιμώξεις σε μεγάλο αριθμό κλινικών καταστάσεων, και σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό έχει εξελιχθεί σε θανατηφόρα ασθένεια.
Αν και αρχικά, το Mycoplasma pneumoniae έχει αναγνωριστεί στη νόσο COVID-19 και η σοβαρότητα ορισμένων σημείων και συμπτώματων σε εξελισόμενους ασθενείς με COVID-19 μπορεί να οφείλονται, εν μέρει, στο μυκόπλασμα ή άλλες βακτηριακές λοιμώξεις. Επιπλέον, η παρουσία παθογόνων ειδών Mycoplasma ή άλλων παθογόνων βακτηρίων στη νόσο COVID-19 μπορεί να προσδώσει μια τέλεια καταιγίδα κυτοκινών και αιμοδυναμικής δυσλειτουργίας, αυτοάνοση ενεργοποίηση, μιτοχονδριακή δυσλειτουργία και άλλες επιπλοκές, όπου όλες μαζί δεν μπορούν εύκολα να διορθωθούν σε ασθενείς με προϋπάρχουσες άσχημες συνθήκες υγείας.
Οι θετικές απαντήσεις ορισμένων ασθενών με COVID-19 στη θεραπεία με αντιβιοτικά και κατά φάρμακα κατά της ελονοσίας θα μπορούσαν να ήταν αποτέλεσμα καταστολής, των ειδών μυκοπλάσματος και άλλες βακτηριακές συν-λοιμώξεις σε υποσύνολα ασθενών.
Επομένως, μπορεί να είναι χρήσιμο να χρησιμοποιηθούν μοριακές εξετάσεις για τον προσδιορισμό της παρουσίας παθογόνων ειδών Mycoplasma και άλλων παθογόνων βακτηρίων που απαντώνται συνήθως σε άτυπη πνευμονία σε όλους τους νοσηλευμένους ασθενείς με COVID-19 και όταν επιτυγχάνονται θετικά αποτελέσματα, αυτοί οι ασθενείς θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογα προκειμένου να βελτιώσουν τις κλινικές αποκρίσεις και τα αποτελέσματα των ασθενών.
3. Στέρηση οξυγόνου και μιτοχόνδρια
Έχει βρεθεί ότι η συνήθης κλινική πορεία για ασθενείς με θανατηφόρα νόσο COVID-19 εξελίσεται σε κρίσιμα ARDS που απαιτούν οξυγόνο και μηχανικό αερισμό [1] [2] [3] [7]. Στις σοβαρές περιπτώσεις λοιμώξεων του SARS-CoV-2 η πιο σημαντική διαφορά μεταξύ των επιζώντων ασθενών και των μη επιζώντων ασθενών ήταν η αναλογία μερικής πίεσης οξυγόνου (PaO2) προς το κλάσμα του εισπνεόμενου οξυγόνου (FiO2, από ανάλυση αερίων αρτηριακού αίματος) που οδηγεί σε οξεία υποξαιμία [7].
Ακόμη και με οξυγόνωση εξωσωματικής μεμβράνης [7] ή εισπνεόμενα πνευμονικά αγγειοδιασταλτικά [20], κρίσιμοι ασθενείς με COVID-19 απέτυχαν να επιβιώσουν.
Αυτό υποδηλώνει ότι το οξυγόνο δεν λαμβάνεται, χρησιμοποιείται αποτελεσματικά και δεν μεταφέρεται
στην κυκλοφορία από τους πνευμονικούς ιστούς, πιθανώς επειδή κύτταρα που έχουν μολυνθεί από τον ιό SARSCoV-2 και άλλες ενδοκυτταρικές βακτηριακές συν-λοιμώξεις έχουν χάσει τις ικανότητές τους να διατηρούν τα κατάλληλα επίπεδα κυτταρικού και κυκλοφορικού οξυγόνου.
Στα κύτταρα το οξυγόνο χρησιμοποιείται από τα μιτοχόνδρια για την παραγωγή μορίων υψηλής ενέργειας μέσω οξειδωτικής φωσφορυλίωσης. Τα μιτοχόνδρια απαιτούνται επίσης και για άλλες κρίσιμες λειτουργίες, όπως ρύθμιση ομοιόστασης ιόντων και οξειδοαναγωγής, βιοσύνθεσης λιπιδίων και άλλων μεταβολιτών, έμφυτη ανοσία, αυτοφαγία, κυτταρική σηματοδότηση, ρύθμιση κυτταρικού θανάτου και άλλες κυτταρικές λειτουργίες [30] [31]. Τα μιτοχόνδρια μπορεί να επηρεάζονται αρνητικά από διάφορους τύπους λοιμώξεων, συμπεριλαμβανομένων των κοροναϊών (βλ παρακάτω) και μυκόπλασμα [32] [33] [34] [35]. Για παράδειγμα, η μόλυνση από Mycoplasma pneumoniae έχει ως αποτέλεσμα την υπερβολική παραγωγή ειδών αντιδραστικών οξυγόνων (ROS) που μπορεί να βλάψει τις μιτοχονδριακές μεμβράνες και το μιτοχονδριακό DNA.
4. Καταστολή των απαντήσεων του ξενιστή και των μιτοχονδρίων του
Τα μιτοχόνδρια έχουν αντίκτυπο στην παθογένεση πολλών κοινών ασθενειών και διαταραχὠν, συμπεριλαμβανομένων των νευροεκφυλιστικών ασθενειών, των μεταβολικών παθήσεων, των καρδιαγγειακών παθήσεων, των ασθενειών κόπωσης, μεταξύ πολλών άλλων, σημαντικών για αυτή τη συζήτηση, μολυσματικών ασθενειών [31] [32] [33] [37] [38]. Μερικές λοιμώξεις μεταβάλλουν τη μιτοχονδριακή δυναμική και προάγουν την παθογένεση που ωφελεί τις μολυσματικές διαδικασίες [33].
Σε οξείες περιπτώσεις COVID-19 με σοβαρές αναπνευστικές επιπλοκές (ARDS) οι ασθενείς που πέθαναν είχαν σοβαρή μαζική κυψελιδική βλάβη και προοδευτική αναπνευστική ανεπάρκεια [7] [36], ακόμη και σε περιπτώσεις όπου δόθηκαν αντιιικές και κορτικοστεροειδείς θεραπείες σε μια προσπάθεια μείωσης της πνευμονικής φλεγμονής [36].
5. Διαταραχές του αίματος και της πήξης
Οι ασθενείς με νόσο COVID-19 και άτυπη πνευμονία τείνουν να εμφανίζουν αιματολογικές διαταραχές, όπως λευκοκυτταροπενία, λεμφοκυτταροπενία και θρομβοπενία, μαζί με αυξημένα επίπεδα ασπαρτικής αμινοτρανσφεράσης, αλανινικής αμινοτρανσφεράσης, κρεατινικής κινάσης και τροπονίνης 1 που σχετίζονται με τη σοβαρότητα της νόσου [2][7] [46]. Αυτοί οι τελευταίοι δείκτες ορού είναι ενδεικτικοί βλαβών στο ήπαρ, στα νεφρά και στην καρδιά και συνάδουν με τα κλινικά ευρήματα στην COVID-19 [2] [7] [44] [46].
Αυξημένα επίσης επίπεδα C-αντιδρώσας πρωτεΐνης καικαθίζηση των ερυθροκυττάρων βρέθηκαν τακτικά, υποδηλώνοντας βλάβη των ενδοθηλιακών κυττάρων στη νόσο COVID-19 [44]46] [47]. Οι ασθενείς με COVID-19 που χρειάζονταν εντατική θεραπεία (ICU) έδειξαν επίσης σημαντικές διαφορές στον χρόνο πήξης της προθρομβίνης και αυξήσεις παρουσία D-διμερών (θραύσματα αποικοδόμησης ινώδους) [2]. Υπήρχαν επίσης διαφορές μεταξύ επιζώντων και μη επιζώντων ασθενών COVID-19 σε ΜΕΘ [48]. Οι θρομβωτικές επιπλοκές ήταν ένα κοινό εύρημα σε ασθενείς με COVID-19, με αυξήσεις στην οξεία πνευμονική εμβολή, θρόμβωση βαθιάς φλέβας και συστημική αρτηριακή εμβολή, παρά την εντατική θρομβοπροφύλαξη [49]. Ήταν ιδιαίτερα σημαντικό να ελέγξουμε την αιμοδυναμική του αίματος σε ασθενείς με COVID-19, ειδικά σε αυτούς που χρειάζονται εξαερισμό [47] [48] [49].
Παρόμοια με τη νόσο COVID-19, οι ασθενείς με λοιμώξεις από μυκόπλασμα, ειδικά με λοιμώξεις του M. pneumoniae, εμφανίζουν σημαντικές αυξήσεις στην ασπαρτική αμινοτρανσφεράση του ορού, την αμινοτρανσφεράση της αλανίνης καθώς και τις αυξήσεις της γαλακτικής αφυδρογονάσης [50]. Όπως διαπιστώθηκε και στη νόσο COVID-19, αυτό υποδηλώνει ότι η βλάβη των οργάνων του ήπατος και πιθανώς άλλων οργάνων με τη μολυσματική διαδικασία θα μπορούσαν να ενισχυθούν με την παρουσία μυκοπλάσματος ή άλλων βακτηρίων. Επίσης, υψηλά επίπεδα C-αντιδρώσας πρωτείνης είναι τυπικά στις λοιμώξεις του M. pneumoniae και η αναλογία C-αντιδρώσας πρωτεΐνης προς την προκαλσιτονίνη βρέθηκε να είναι προγνωστική για την επαγόμενη από μυκόπλασμα πνευμονία [51]. Παρόμοια με τους ασθενείς με COVID-19, κοινά ευρήματα στις λοιμώξεις από M. pneumoniae είναι η θρομβοπενία, η ευρεία συσσώρευση αιμοπεταλίων και αιμολυτική αναιμία [52].
7. Κυτοκίνες και καταιγίδα κυτοκινών
Μπορεί να παρατηρηθεί υπερβολική παραγωγή φλεγμονώδους κυτοκίνης και χημειοκίνης και απελευθέρωση στον περιβάλλοντα ιστό και στο κυκλοφορικό σύστημα (« καταιγίδα κιτοκινών») κατά τη διάρκεια σοβαρής εξέλιξης των μολυσματικών ασθενειών και συχνά βρίσκεται σε θανατηφόρες περιπτώσεις ιογενών λοιμώξεων. Προκαλείται από μια σοβαρή και υπερβολική ανοσοαπόκριση που ξεκινά από έναν θετικό κύκλο ανατροφοδότησης μεταξύ διαφόρων κυτοκινών και ανοσοκυττάρων.
Η εξέλιξη της νόσου COVID-19 σε σοβαρή υποξία, πνευμονικό οίδημα, συσσώρευση φλεγμονωδών κυττάρων στους πνεύμονες, ARDS και τελικά ανεπάρκεια οργάνων συχνά καταλήγει σε θανατηφόρο έκβαση με υψηλά ποσοστά θνησιμότητας [2] [3] [5] [6] [7]. Σύμφωνα με αυτήν τη θανατηφόρο εξέλιξη είναι η αυξανόμενη επαγωγή και παραγωγή φλεγμονώδων κυτοκινών, συμπεριλαμβανομένων της ιντερλευκίνης-1 (IL-1), IL-6, IL-7, IL-8, IL-10, παράγοντας νέκρωσης όγκου-άλφα (TNFa) και άλλες κυτοκίνες και χημειοκίνες, όλες
που έχουν βρεθεί σε ιογενείς λοιμώξεις SARS-CoV [54] [55].
Οι μολύνσεις από μυκόπλασμα έχουν επίσης ως αποτέλεσμα την παραγωγή φλεγμονωδών κυτοκινών, συμπεριλαμβανομένων των IL-1β, IL-2, IL-6, IL-8 και TNFa καθώς και διάφορες ιντερφερόνες
και παράγοντες ανάπτυξης λευκοκυττάρων [57] [62] [63] [64]. Σε μοιραίες περιπτώσεις κυτοκινών του M. pneumoniae, όπως η IL-18 αλλά όχι η ιντερφερόνη, βρέθηκαν να είναι σημαντικά υψηλότερες για παράδειγμα, σε ασθενείς με φλεγμονώδη πνευμονία [12].
8. Αντιβιοτικά, Αντι-ελονοσιακή και άλλες θεραπείες
Στην περιγραφή μερικών από τις θεραπείες που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση της νόσου COVID-19, θα συζητήσουμε εδώ μόνο τις κοινές χρησιμοποιούμενες θεραπείες που σχετίζονται με πιθανές βακτηριακές συν-λοιμώξεις ή ενεργοποιημένες λανθάνουσες βακτηριακές λοιμώξεις. Αν και οι συνέπειες του SARS-CoV-2 κορανοϊού αντι-ιικές και άλλες θεραπείες και γενικές υποστηρικτικές διαδικασίες της ICU είναι θεμελιωδώς σημαντικές για τη φροντίδα των ασθενών με COVID19, αυτό δεν είναι ο σκοπός της συμβολής μας. Η χρήση αντιιικών και άλλων φαρμάκων και υποστηρικτικών διαδικασιών ICU έχουν εξεταστεί εκτενώς από
άλλους, και αυτή η συζήτηση δεν θα επαναληφθεί εδώ. Έτσι μπορεί ο αναγνώστης μα ανατρέξει σε άλλα πρόσφατα άρθρα για πληροφορίες σχετικά με πρωτογενείς και υποστηρικτικές θεραπείες ΜΕΘ χρήσιμες για τη διαχείριση της νόσου COVID-19 [2] [6] [7] [28] [29] [44][47] [48].
8.1. Αντιβιοτικά και COVID-19
Δεδομένου ότι το μυκόπλασμα δεν έχει κυτταρικά τοιχώματα, τα αντιβιοτικά που δρουν στο κυτταρικό τοίχωμα, όπως οι β-λακτάμες (πενικιλίνες, κεφαλοσπορίνες, μεταξύ άλλων), είναι αναποτελεσματικά έναντι των μυκοπλασμάτων [24] [62] [64] [73] [74]. Έτσι τα μυκοπλάσματα συχνά αντιμετωπίζονται με αντιμικροβιακά που δρουν στο μεταβολισμό, την αντιγραφή τους, ή άλλους συγκεκριμένους βακτηριακούς στόχους, κυρίως αυτά τα φάρμακα είναι κυρίως βακτηροστατικά [24] [62] [74]. Επειδή τα περισσότερα μυκοπλάσματα είναι ευαίσθητα στις τετρακυκλίνες (δοξυκυκλίνη, μινοκυκλίνη, μεταξύ άλλων) ή μακρολίδες (αζιθρομυκίνη, κλαριθρομυκίνη, μεταξύ άλλων), με ορισμένες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις [62] [75] [76] [77], αυτές χρησιμοποιούνται συχνά για τη θεραπεία της πρώτης γραμμής των ειδών Mycoplasma, και κινολόνες (σιπροφλοξασίνη, σπαρφλοξασίνη, λεβοφλοξασίνη, μεταξύ άλλων), χρησιμοποιούνται συχνά ως εναλλακτικές θεραπείες [62] [76].
Γενικά οι ιοί δεν είναι ευαίσθητοι σε αντιβιοτικά, αλλά συγκεκριμένα αντιβιοτικά έχουν χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια ιογενών λοιμώξεων για τη θεραπεία βακτηριακών συν-λοιμώξεων ή λανθάνουσας κατάστασης λοιμώξεις. Αυτό είναι συνηθισμένο σε περιπτώσεις πνευμονίας σε ενήλικες όπου τα είδη μυκοπλάσματος ήταν συχνά ο πιο συχνός τύπος βακτηριακής λοίμωξης που βρέθηκε σε περιπτώσεις που ταυτοποιήθηκαν ως ιογενής πνευμονία [78]
Επιπλέον, ορισμένα αντιβιοτικά μακρολίδες, όπως η αζιθρομυκίνη, έχουν αντι-ιικές δραστηριότητες ενάντια σε συγκεκριμένους ιούς, όπως ρινοϊούς που εντοπίζονται σε πνευμονικές παθήσεις που σχετίζονται με ιούς που εντοπίζονται στην κυστική ίνωση [79] και ο ιός ζίκα που ανακτάται από την ανάπτυξη ανθρώπινου εγκεφαλικού ιστού [80]. Σε βρογχικά επιθηλιακά κύτταρα η προφυλακτική θεραπεία με αζιθρομυκίνη μείωσε την αντιγραφή του ρινοϊού καθώς και τις παροξύνσεις ἀσθματος και και ἀλλων επιπλοκών[79].
Άλλα μακρολίδια μπορεί να είναι χρήσιμα στη θεραπεία αναπνευστικών ιογενών λοιμώξεων
λόγω των επιδράσεών τους στα πνευμονικά κύτταρα. Σε αυτήν την κατάσταση τα θετικά αποτελέσματα έχουν αποδοθεί, εν μέρει, στα αντιφλεγμονώδη και ανοσορυθμιστικά τους αποτελέσματα [81] [82] [83]. Παρόλο που έχει αποδειχθεί ότι οι μακρολίδες είναι αποτελεσματικές στη θεραπεία ορισμένων λοιμώξεων, η χρήση τους ενέχει κάποιο πιθανό κίνδυνο καρδιακών επιπλοκών, όπως παράταση QT [84].
Στη νόσο της COVID-19, τα αντιβιοτικά έχουν χρησιμοποιηθεί κυρίως ως μέρος της υποστηρικτικής φροντίδας και της πρόληψης της υπερ-μόλυνσης, χωρίς αναγνώριση πιθανών βακτηριακών συν-λοιμώξεων [2] [7] [44] [47]
[48].
Σε ορισμένες μελέτες θεραπείας για τη νόσο COVID-19 χρησιμοποιήθηκε ένα αντιβιοτικό (αζιθρομυκίνη) με ένα φάρμακο κατά της ελονοσίας (υδροξυχλωροκίνη). Για παράδειγμα, αυτός ο συνδυασμός χρησιμοποιήθηκε στη Μασσαλία της Γαλλίας σε μια μη τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή, αλλά η αζιθρομυκίνη προστέθηκε κυρίως ως μέρος της υποστηρικτικής φροντίδας[85].
Ένα άλλο αντιβιοτικό ενεργό κατά των μυκοπλασμάτων, η δοξυκυκλίνη [62] [64] [73], μπορεί επίσης να είναι χρήσιμο στη COVID-19 λόγω της πιθανής δέσμευσής του στο rRNA και αναστολή της σύνθεσης μικροβιακών πρωτεϊνών [86]. Πράγματι, η δοξυκυκλίνη έχει αποδειχθεί να είναι μια σημαντική επιλογή για χρόνιες μολύνσεις μυκοπλάσματος ανθεκτικές σε άλλες θεραπείες [62] [73], και η αποτελεσματικότητά του στη φροντίδα COVID-19 μπορεί να σχετίζεται περισσότερο με την καταστολή της βακτηριακής ανάπτυξης από οποιαδήποτε αντι-ιική δράση.
8.2. Φάρμακα κατά της ελονοσίας και COVID-19
Η ενδιαφέρουσα χρήση του φαρμάκου κατά της ελονοσίας, της υδροξυχλωροκίνης, στη θεραπεία της νόσου COVID-19 αναφέρθηκε από τους Gautret et al. [85]. Αυτό ακολούθησε από προηγούμενη μελέτη σχετικά με τις κατασταλτικές επιδράσεις της χλωροκίνης στο SARS-CoV μόλυνση κυττάρων Vero E6 σε καλλιέργεια [87]. Η Χλωροκίνη και υδροξυχλωροκίνη έχουν πολλές χρήσεις λόγω των αντιφλεγμονωδών και πιθανών χημειοευαισθητοποιητικών ιδιοτήτων τους, έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως για τη θεραπεία διαφόρων ανθρώπινων ασθενειών,όπως η ελονοσία και η αμοιβαίωση, χωρίς σημαντικές παρενέργειες [88].
Οι κύριες αντιπαρασιτικές και αντι-ιικές επιδράσεις των χλωροκινών πιστεύεται ότι συμβαίνουν από την αλκυλίωση των κυτταρικών ενδοσωμάτων, Golgi και λυσοσωμάτων και πιθανώς επίσης επηρεάζοντας το μεταβολισμό των φωσφολιπιδίων και τα επίπεδα ιόντων ψευδαργύρου για την τροποποίηση της εισόδου του παρασίτου και των ιών [89].
Επιπλέον, οι χλωροκίνες μπλοκάρουν τα κανάλια BK που είναι απαραίτητα σε προ-φλεγμονώδεις αποκρίσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε καταιγίδες κυτοκινών [90].
Στην Κίνα η φωσφορική χλωροκίνη έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία ασθενών με πνευμονία COVID-19. Αν και μια πρόσφατη προκαταρκτική έκθεση σχετικά με αυτό στερείται λεπτομέρειας και ανάλυσης, δηλώθηκε ότι η χλωροκίνη θα μπορούσε να είναι μια σημαντική ανακάλυψη στη θεραπεία COVID-19 [91]. Σε αυτή τη μελέτη, οι ασθενείς που έλαβαν φωσφορική χλωροκίνη παρουσίασαν μικρότερη επιδείνωση της πνευμονίας και είχαν βελτιωμένη απεικόνιση των πνευμόνων σε σύγκριση με θεραπεία ελέγχου. Επιπλέον, σε αυτούς τους ασθενείς δεν βρέθηκαν σοβαρές ανεπιθύμητες αντιδράσεις στη φωσφορική χλωροκίνη. [91] Στη γαλλική μελέτη που χρησιμοποιεί υδροξυχλωροκίνη και αζιθρομυκίνη, η ιική μεταφορά μειώθηκε σημαντικά σε σχέση με το μελέτη 6 ημερών με υδροξυχλωροκίνη και η προσθήκη αζιθρομυκίνης ήταν σημαντικά καλύτερη από την υδροξυχλωροκίνη μόνο [85].
Σε μια πρόσφατη τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή με τη χρήση χλωροκίνης χαμηλής δόσης (450 mg) και υψηλής δόσης (600 mg) ως συμπληρωματική θεραπεία για τους ασθενείς με COVID-19 ανιχνεύτηκε ιικό RNA περίπου στον ίδιο επιπολασμό και στις δύο ομάδες: 31/41 (χαμηλή δόση) και 31/40 (υψηλή δόση). Ωστόσο, με τη μέρα 13 θάνατοι στην ομάδα υψηλών δόσεων ήταν υψηλότεροι (39%) από ό, τι στην χαμηλή δόση ομάδα (15%), πιθανότατα λόγω της υψηλότερης συχνότητας εμφάνισης καρδιακών προβλημάτων στην ομάδα υψηλών δόσεων [92]. Έτσι, η χρήση χλωροκίνης ή υδροξυχλωροκίνης για τη νόσο COVID19 μπορεί να έχει κόστος – υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης στεφανιαίων προβλημάτων [92].
Ακόμη και με αυτούς τους περιορισμούς, η υδροξυχλωροκίνη και η φωσφορική χλωροκίνη έχουν προταθεί να είναι δυνητικά χρήσιμα πειραματικά φάρμακα για τη θεραπεία ορισμένων ασθενών με COVID-19 [93].
8.3. Άλλες θεραπείες στο COVID-19
Εκτός από τα αντι-ιικά φάρμακα που στοχεύουν την αντιγραφή του ιού SARS-CoV-2, άλλεςθεραπευτικές προσεγγίσεις για τη νόσο COVID-19 περιλαμβάνουν μεθόδους για την αναστολή της προσκόλλησης του ιού, τη σύντηξη και την είσοδο στα κύτταρα, την καταστολή των φλεγμονωδών αποκρίσεων, εμβόλια και θεραπείες ανάρρωσης πλάσματος [94] καθώς και συνδυασμοί συμβατικής και εναλλακτικής ιατρική [37] [38] [94]. Για παράδειγμα, διάφοροι συνδυασμοί αντι-ιικών, αντιφλεγμονωδών και άλλων φαρμάκων μαζί με αντιοξειδωτικά,
ιόντων ψευδαργύρου και άλλες προσεγγίσεις, όπως η χρήση μοριακού υδρογόνου για βοήθεια έχουν προταθεί για τον έλεγχο της φλεγμονής και της οξειδωτικής βλάβης [95]. Για το ως επί το πλείστον, οι τρέχουσες προσεγγίσεις που χρησιμοποιούνται για την ανάπτυξη νέων θεραπειών για την ασθένεια COVID-19 δεν λαμβάνει υπόψη την πιθανότητα βακτηριακών συν-λοιμώξεων ή ενεργοποίησης λανθάνουσων βακτηριακών λοιμώξεων.
9. Τελικά σχόλια
Η υπόθεσή μας ήταν ότι λοιμώξεις όπως το Μυκόπλασμα και άλλα βακτηριακά είδη (Chlamydia pneumoniae, μεταξύ άλλων) θα μπορούσαν να συμβάλουν στην νοσηρότητα και θνησιμότητα που παρατηρούνται στη νόσο COVID-19. Λοιμώξεις όπως M. pneumoniae, M. fermentans και άλλα είδη Mycoplasma είναι γνωστό ότι προκαλούν θανατηφόρες ασθένειες από μόνες τους σε ορισμένους ασθενείς, οπότε όταν παρουσιάζονται με λοιμώξεις SARS-CoV-2, θα μπορούσαν να συμβάλουν σημαντικά στη θνησιμότητα του COVID-19.
Σε άλλες ασθένειες που προκαλούνται από ιούς RNA, όπως οι HIV-1, M. fermentans και M. penrans συν-λοιμώξεις έχουν προταθεί ως σημαντικοί συντελεστές στην ανάπτυξη θανατηφόρων ασθενειών [96] [97]. Αυτό θα μπορούσε επίσης να είναι, εν μέρει, ο λόγος που ορισμένοι ασθενείς με COVID-19 εξελίσσονται σε θανατηφόρα νόσο.
Το μυκόπλασμα και άλλες παρόμοιες βακτηριακές λοιμώξεις πρέπει να αναλύονται προσεκτικά σε κρίσιμους ασθενείς με COVID-19. Εάν αυτές οι εξετάσεις είναι θετικές, αυτοί οι ασθενείς πρέπει να αντιμετωπιστούν ανάλογα [62] [64] [73]. Προκειμένου να προσδιοριστεί ο πιθανός ρόλος των ειδών Mycoplasma στην εξέλιξη της νόσου COVID-19 σε θανατηφόρο πορεία της νόσου, οι ασθενείς που είναι θετικοί για τέτοιες λοιμώξεις πρέπει να συγκρίνονται με ασθενείς που δεν έχουν αυτές τις λοιμώξεις σε διάφορα στάδια της διαδικασίας της νόσου
για να δείτε εάν ο ιός SARS-CoV-2 μπορεί να ενεργοποιήσει λανθάνοντα είδη Mycoplasma ή να ενισχύσει τις υποκλινικές μολύνσεις μυκοπλάσματος και να προωθήσει τη νοσηρότητα της νόσου COVID-19 και την εξέλιξη της σε μοιραίο αποτέλεσμα.
Σημείωση Προστέθηκε στο πειστήριο
Από τότε που ετοιμάσαμε αυτό το χειρόγραφο, υπήρξαν πρόσφατες συνεισφορές, κυρίως
σύντομες εκθέσεις προτύπων ή επιστολές που υποστηρίζουν την υπόθεσή μας. Charkraborty και Das [98] συζήτησε την πιθανότητα αναερόβια βακτήρια, συμπεριλαμβανομένου των ειδών του Μυκοπλάσματος, θα μπορούσαν να προκαλέσουν δευτερογενείς λοιμώξεις στη νόσο COVID-19. Εχουν πρότεινε ότι τέτοιες λοιμώξεις μπορεί να μεταβάλλουν την αποδόμηση της αιμοσφαιρίνης και να παράγουν μεταβολίτες που επηρεάζουν την υποξία σε ασθενείς με COVID-19 [98]. Οι Stricker και Fesler [99] πρότειναν ότι οι ασθενείς που πάσχουν από νόσο COVID-19 δεν θα πρέπει να προχωρήσουν σε θανατηφόρο έκβαση, εάν η θεραπεία τους περιλαμβάνει συνδυασμούς αντιβιοτικών (συμπεριλαμβανομένης της μινοκυκλίνης ή της δοξυκυκλίνης) που χρησιμοποιούνται γιαλοιμώξεις από κρότωνες [99]. Όπως συζητήσαμε προηγουμένως, οι ασθενείς με νόσο Lyme έχουν συχνά συν-λοιμώξεις μυκοπλάσματος που είναι ευαίσθητες στη μινοκυκλίνη και τη δοξυκυκλίνη [62][75].
Ευαγγέλου Μπλάνα Μαριάννα
επιμέλεια μετάφρασης
ΠΗΓΗ
Click to access NicolsonAPMIS419.pdf
Co-existence of coronavirus with bacterial pathogen a major cause of fatalities
https://area34.smp.ne.jp/area/card/5697/k4bhAE/M?S=mbnal3lho3k
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Η στέρηση οξυγόνου που αναφέρει το άρθρο, οφείλεται στην αδυναμλία της αιμοσφαιρίνης να δεσμεύση οξυγόνο.
Αιτία αυτής της αδυναμίας αυτής είναι η μικροκυματική ακτινοβολία κινητής τηλεφωνίας και ιδίως 4G+ και 5G.
Αυτό, σε συνδιασμό με την κατάλυση του ανοσοποιητικού συστήματος που επίσης προκαλεί η ακτινοβολία αυτή, επιφέρουν τον θάνατο.
ΒΟΛΙΚΉ ΑΙΤΊΑ ΘΑΝΆΤΟΥ: Ο ΚΟΡΟΪΔΟΪΌΣ
Πετάξτε τα κινητά σας τηλέφωνα.