Eπιστροφή σε σοβιετικές μεθόδους καταστολής: Εγκλεισμός στο ψυχιατρείο για τους αντιφρονούντες!

Σοβιετικές μεθόδους καταστολής εφαρμόζονται πλέον για όποιον έχει άλλη άποψη από την κυβερνητική αφού διατάχθηκε η ψυχιατρική εξέταση της παρουσιάστριας Ιωάννας Κουσκούσης μετά από έντονη λογομαχία πολιτικού-κοινωνικού περιεχομένου με τον εισαγγελέα!

Η Θεσσαλονικιά, η οποία χθες (09/06) έριξε νερό στον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας, Νίκο Χαρδαλιά, την ώρα που εκείνος γευμάτιζε με μέλη της οικογένειάς του σε εστιατόριο του κέντρου της Θεσσαλονίκης, όπως δήλωσε η δικηγόρος της παρουσιάστριας, Ανθούλα Ανάσογλου, ο εισαγγελέας ζήτησε την ακούσια νοσηλεία της!

Παρουσιάστηκε στο Αυτόφωρο Μονομελές και έλαβε προθεσμία για να απολογηθεί. Της ασκήθηκε δίωξη για λόγω και έργω εξύβριση και για απειλή, ενώ με τον εισαγγελέα ποινικής δίωξης είχε έντονη στιχομυθία.

Η πρόεδρος την άφησε ελεύθερη αλλά ο εισαγγελέας διέταξε να μεταβεί σε ψυχιατρική κλινική, προκειμένου να εξεταστεί μετά τον διαξιφισμό που είχαν.

Εντάξει η κοπέλα σίγουρα έχει ένα ιδιαίτερο «μπρίο» και ίσως ξεφεύγει από τον μέσο όρο αντίδρασης, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν ξέρει τι λέει και τι κάνει.

Είναι μια μητέρα και πολυάσχολη γυναίκα, το μόνο «αμάρτημά» της είναι ότι πάει «κόντρα» στην κυβέρνηση σε ότι αφορά τον κορωνοϊό και τα παράλογα μέτρα που έχει επιβάλλει αυτή η κυβέρνηση σε όποιον τολμάει να δουλέψει και να διασκεδάσει. Βασικά στο τρελάδικο θα έπρεπε να πάνε αυτοί που εφάρμοσαν τα μέτρα αυτά που έβαλαν στον «γύψο» την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία.

Εν πάσει περιπτώση κάποιος μπορεί να διαφωνήσει μαζί της, ή να μην την κάνει παρέα αν δεν του αρέσουν οι μέθοδοί της αλλά κανείς δεν έχει το δικαίωμα να την αποδομεί δια του… ψυχιατρείου. Στην τελική ας τιμωρηθεί ποινικά (είναι ποινική η πράξη που έκανε, άσκησε βία) αλλά αυτό είναι πολιτικό «φίμωμα».

Η δικηγόρος έκανε λόγο για επαχθές μέτρο, ωστόσο υπογράμμισε πως η γυναίκα που στα social media της υποστηρίζει ότι είναι παρουσιάστρια, θα πρέπει να βρει την ηρεμία και το ψυχικό σθένος να ζητήσει τη συγγνώμη που οφείλει.

«Καλό είναι να ηρεμήσει, αλλά καλό είναι να μην τραβάμε την ιστορία», τόνισε και πρόσθεσε πως έχει ένα παιδί το οποίο την περιμένει.

«Ελπίζω άπαντες να ηρεμήσουν και να λυθεί το θέμα με μία συγγνώμη», κατέληξε στις δηλώσεις της η δικηγόρος της γυναίκας. Ως προς το θέμα της συγγνώμης για την πράξη βίας (με το νερό), είναι θεμιτό, από εκεί και πέρα έχει το δικαίωμα να υποστηρίξει τις απόψεις της.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι τη στιγμή της μεταγωγής της στα δικαστήρια, η Θεσσαλονικιά «παρουσιάστρια» απαντώντας στους δημοσιογράφους σχετικά με το γιατί πέταξε το νερό στον κ. Νίκο Χαρδαλιά, φώναξε πως «Αυτός και όλοι οι άλλοι καταστρέφουν την Ελλάδα μας με τους λαθρομετανάστες» και πρόσθεσε πως: «τους φέρνουν εδώ για να γίνουμε μουσουλμάνοι».

Tο πόσο δίκιο ή όχι έχει πάνω σε αυτό ας το σκεφτούν οι Έλληνες πολίτες

Αυτά με τους εγκλεισμούς σε ψυχιατρεία γινόντουσαν επί Στάλιν στην Σοβιετική Ένωση.

«Ή συμφωνείς μαζί μας ή είσαι τρελός».

Ο αναγκαστικός εγκλεισμός σε ψυχιατρεία όσων διαφωνούσαν με το καθεστώς του Στάλιν. Τους χορηγούσαν βαριά φάρμακα για να έχουν απώλεια μνήμης…

Τον Αύγουστο του 1973 μια επιστολή του σοβιετικού φυσικού, Αντρέι Ζαχάροφ, προς τη Δύση αποκάλυψε μια απάνθρωπη πρακτική του σοβιετικού καθεστώτος από την εποχή του Στάλιν.

Κάποιοι αντιφρονούντες κλείνονταν βίαια σε ψυχιατρεία. «Κοινωνικά επικίνδυνη πράξη» Οι αντίπαλοι του καθεστώτος χαρακτηρίζονταν τρελοί και κλείνονταν υποχρεωτικά σε ψυχιατρικές κλινικές, όπου κατά μέσο όρο έμεναν τέσσερα με πέντε χρόνια. Για να καταλήξει κάποιος, τρόφιμος σε ψυχιατρείο, αρκούσε να έχει διαπράξει κάποια «κοινωνικά επικίνδυνη πράξη». Ο όρος δεν είχε διευκρινιστεί ποτέ.

Ούτε την εποχή του Στάλιν οπότε εφαρμόστηκε για πρώτη φορά αυτή η μέθοδος, ούτε στο τέλος της δεκαετίας του ’60, όταν επανήλθε. Αν κάποιος είχε την ατυχία να κατηγορηθεί για κοινωνικά επικίνδυνη πράξη, κατέληγε έγκλειστος σε ψυχιατρείο και ζούσε ανάμεσα σε ανθρώπους που είχαν διαγνωσμένη ψυχική διαταραχή. Την απόφαση για το αν κάποιος χρειαζόταν ή όχι, να υποβληθεί σε θεραπεία, έπαιρνε συνήθως ένας γιατρός, «υπάλληλος» του κράτους.

Για να καταλήξει κάποιος, τρόφιμος σε ψυχιατρείο, αρκούσε να έχει διαπράξει κάποια «κοινωνικά επικίνδυνη πράξη» Όταν η KGB συνελάμβανε κάποιον και αποφάσιζε να του απαγγείλει αυτή την κατηγορία, τον παρέδιδε συνήθως στο Ψυχιατρικό Ινστιτούτο Σέρμπσκι για εξέταση. Στις διαγνώσεις δεν γίνονταν διακρίσεις. Σε ψυχιατρικό ίδρυμα μπορεί να κατέληγαν ακόμα και έγκριτοι επιστήμονες, δάσκαλοι, συγγραφείς.

Οι υποθέσεις των «διανοητικά ασθενών» πολιτικών κρατουμένων, επανεξετάζονταν κάθε εξάμηνο, αλλά λίγοι ήταν εκείνοι που κατάφερναν να πάρουν εξιτήριο. Όταν έβγαιναν, αρκετοί είχαν ήδη καταστραφεί από τα φάρμακα που τους έδιναν, κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού τους. Όσο αντιστεκόταν κάποιος στο καθεστώς, τόσο πιο σκληρή γινόταν η φαρμακευτική αγωγή.

Σε αυτούς τους «ασθενείς» χορηγούνταν δυνατά φάρμακα, που συνήθως έπαιρναν οι ψυχικά διαταραγμένοι ασθενείς. Ενώ στους ψυχασθενείς τα φάρμακα είχαν αποτέλεσμα, στους υγιείς προκαλούσαν παρενέργειες.

Προκαλούσαν κατάθλιψη, Πάρκινσον, πυρετό, ρευματικά, ακόμα και παράλυση. Ο λόγος που αυτά τα φάρμακα χορηγούνταν στους πολιτικούς κρατούμενους, ήταν ότι εκτός των άλλων, προκαλούσαν απώλεια μνήμης και επηρέαζαν τη σκέψη.

Ήταν, δηλαδή, ικανά να αλλοιώσουν την προσωπικότητα του ατόμου και να αλλάξουν τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Οι μαρτυρίες όσων σώθηκαν Οι έγκλειστοι που κατάφερναν να βγουν από τα ιδρύματα προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να καταγγείλουν την απάνθρωπη τακτική στους δυτικούς ή και σε οργανώσεις που υπερασπίζονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το 1955, στη Σοβιετική Ένωση, ένας πρώην έγκλειστος προσπάθησε να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα και έστειλε στους αρμόδιους μια επιστολή. Τότε συστάθηκε μια ερευνητική επιτροπή, η οποία θα αναλάμβανε το θέμα του υποχρεωτικού εγκλεισμού των αντιφρονούντων σε ψυχιατρεία.

Η επιτροπή επιβεβαίωσε τις καταγγελίες, αλλά η έκθεση αποσιωπήθηκε και ο επικεφαλής της έρευνας διώχθηκε. Για να περιοριστούν προσωρινά οι αντιδράσεις, μειώθηκαν οι «καταδικαστικές» διαγνώσεις, ενώ κάποιες από τις προηγούμενες, ακυρώθηκαν. Ωστόσο, η τακτική δεν καταργήθηκε επίσημα. Όσο υπήρχε το κυνηγητό των αντιφρονούντων, εφαρμοζόταν και η τακτική του «ή συμφωνείς μαζί μας, ή είσαι τρελός»….

pronews.gr