Ο χρόνος

Κοιτάζοντας μια παραλία και φιλοσοφώντας για το χρόνο ακούγοντας τα κύματα….

Σκεπτόμενος τον χρόνο το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι πόσο εύκολα τον σκορπάμε χωρίς ουσία. Πετάμε τα πολύτιμα χρόνια που έχουμε.

Τη ζωή μας μπορούμε να τη χωρίσουμε σε αυτή μέχρι το τέλος του σχολείου. Μια περίοδος που ξεκινάει τα πρώτα χρόνια με παιχνίδι όλη μέρα και στη συνέχεια ακολουθεί η περίοδος των σχολείων. Χρόνια απανωτά που όλη μέρα να διαβάζεις φυσικές, χημείες , μαθηματικά , ιστορία (παραποιημένη) και πάει λέγοντας. Εξετάσεις , διαγωνίσματα ατελείωτες ώρες μέρα νύχτα , χειμώνα καλοκαίρι με μοναδικό τέρμα το τέρμα των πανελλήνιων εξετάσεων.

Αν δεν ανοίκεις σε αυτή την ομάδα απλά περνάς το χρόνο σου με φίλους ή με τον έρωτα σου και χωρίς κανένα ουσιαστικό προσανατολισμό. Ίσως μερικοί να ανήκετε σε κατηγορίες που βγήκατε στο μεροκάματο από ανάγκη αλλά η κατηγορία αυτή στις μέρες μας είναι μικρή.

Τελειώνει λοιπόν το σχολείο. Έχουν φύγει τα πρώτα 18 χρόνια ζωής μέσα σε βιβλία. Βιβλία που με το ζόρι αν θυμάσαι το 10% μετά από λίγους μήνες. Ξεκινάς λοιπόν ξανά για το δεύτερο κομμάτι της ζωής σου. Ξανά βιβλία γιατί για το αντικείμενο που διάλεξες να σπουδάσεις δεν ξέρεις τίποτα. Αλλά 4-5-6 χρόνια ανάλογα τον κάθε ένα για να πάρεις ένα χαρτί. Το πήρες το χαρτί λοιπόν και τώρα θα μπεις και εσύ στη κατηγορία ανεύρεσης δουλειάς όπως και οι άλλη κατηγορία που μετά το σχολείο ξεκίνησε αμέσως αυτή την αναζήτηση, όπως και η τρίτη κατηγορία που ξεκίνησε το μεροκάματο ίσως και κατά τη διάρκεια του σχολείου.

Όλοι μαζί πλέον έχετε μπει στη κατηγορία της δουλειάς. Ώρες ατελείωτες κάθε μέρα και κάποιοι από εσάς όλη μέρα. Τις ώρες που δεν δουλεύετε τρέχετε σε υποχρεώσεις και ταυτόχρονα ανατρέφετε και παιδιά όπως εσείς όταν ήσασταν μικροί. Όλα αυτά τα χρόνια κυριαρχούν συναίσθηματα και σκέψεις μέσα σας για τη καριέρα , για το σχολείο των παιδιών. Φυσικά ο μεγαλύτερος παράγοντας που επιρρεαζει τη ζωή όλων είναι το ποσό οικονομικά αυτάρκεια έχετε.

Όλος σας ο χρόνος είναι στιγμές καλοπέρασης ένα Σαββάτο ή δεκαπέντε μέρες καλοκαιρινής άδειας και μετά ξανά ντου για έναν ακόμα αγχωτικό έτος. Για τις ομάδες χωρίς δουλειά και γενικώς τους καταπιεσμένους υπάρχουν άλλοι τρόποι ξεσπάσματος. Έχουν φυτρώσει κινήματα έχουν γεννηθεί ιδέες για την απασχόληση τους όσο περνάνε τα χρόνια.

Φτάνετε λοιπόν στη λεγόμενη σύνταξη. Έχει φύγει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής των ανθρώπων σε ένα καλούπι σχολείο-δουλειά(δουλεία) . Δεν έχετε κάνει κάτι για να γνωρίσετε τον εαυτό μας.

Έχετε πεισθεί ότι όλα είναι ότι βλέπετε και ότι κάνετε. Εδώ είναι η κόλαση εδώ και ο παράδεισος. Ότι φάτε και ότι πιείτε. Εσείς να είσαστε καλά … Τέτοιες σκέψεις σας καθορίζουν στη ζωή και γίνονται οδηγός σας.

Στο τρίτο και τελευταίο και σημαντικότερο κομμάτι της ζωής δεν ξέρετε τι να κάνετε και φτάνετε στο τέλος της ζωής χάνοντας μια μεγάλη ευκαιρία να σώσετε τη ψυχή σας.

Έτσι είναι δομημένος ο κόσμος. Έτσι σας έχουν φτιάξει τη καθημερινότητά σας. Υπάρχουν τόσα πολλά που σου αποσπούν τη προσοχή από το να δεις την αλήθεια που λίγοι είναι αυτοί που φτάνουν στην αλήθεια.

Τώρα λοιπόν σου λέω μην αφήνεις άλλο το χρόνο να φεύγει. Πρέπει να ετοιμαστείς γιατί τα χρόνια που ακολουθούν δεν θα είναι ρόδινα. Σε όλους τους τομείς. Βλέπεις ο άνθρωπος ακόμα και στην εκπνοή της ζωής του μπορεί να σωθεί αν το ζητήσει από το θεό.

Αυτό το δικαίωμα θέλουν να σου στερήσουν. Θα έρθει η στιγμή σύντομα ,το πόσο σύντομα κανείς δεν ξέρει , που θα ζητήσουν την άδεια σου μέσω εμβολίων ή εμφυτευμάτων ή και των δύο μαζί για να σου στερήσουν το δικαίωμα που έχεις , να συγχωρεθείς. Αν το δώσεις δεν υπάρχει ελπίδα για σένα.

Αν θεωρείς ότι γεννήθηκαμε για να δουλεύουμε όλη μας τη ζωή , να τρώμε, να κοιμόμαστε και να πίνουμε τα ποτά μας έχεις ήδη χάσει.

Ο χρόνος κυλάει και δεν γυρνάει πίσω. Όλοι μας θα φτάσουμε στο τέρμα. Το θέμα είναι ποιος από εμάς όταν φτάσει στο τέρμα θα είναι έτοιμος για τη συνέχεια.

Να μην ξεχνάς Ιησούς Χριστός νικά. Αυτός είναι η οδός. Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθέρωση υμάς…

Σχετικά με Κωνσταντίνος

Δείτε όλα τα άρθρα του/της Κωνσταντίνος →