Πρωτομηνιά και Δευτέρα και δουλειά δεν έχω, οπότε κάνω την βόλτα μου στο στέκι της γειτονιάς. Εκεί συναντώ έναν παλιό φίλο και νυν πολιτευτή. Το κόμμα δεν έχει σημασία. Πιάσαμε συζήτηση για τις επερχόμενες εκλογές, τα πολιτικά γενικά και την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα.
Όταν το θέμα ήρθε στους πολιτευτές και είχε ήδη σοβαρέψει η συζήτηση, άρχισαν να λέγονται και αλήθειες.
“Φίλε, δεν χρειάζονται ούτε τρεξίματα, ούτε πόρτες να χτυπάς, ούτε ανθρώπους να βάλεις στη δουλειά – Αυτά γινόταν πριν 10 χρόνια, από το 2009 και μετά άλλαξε το σύστημα. Για να βγεις βουλευτής στις μεγάλες έδρες είναι πλέον πανεύκολο. Ούτε προεκλογικός αγώνας, ούτε τίποτα. Χρήμα χρειάζεται και τίποτα άλλο. Βλέπεις από το 2009 έχουμε έναν στρατό τσιγγανοπατέρων και πακιστανοαρχηγών που ελληνοποιήθηκαν. Αυτοί ως γνωστόν ψηφίζουν ομαδικά. Ότι πει το αφεντικό,ο ηγήτορας, ο κελεμπίας με το σκουφάκι”.
Όχι ότι κάτι τέτοιο δεν μου περνούσε από το μυαλό, αλλά όταν το ακούς φάτσα φόρα, τότε σου κάνει κάπως. Δηλαδή ψηφονοθεία του λέω;
“Όχι, γιατί όσο και να το ψάξουν το παραβάν είναι κλειστό, η αστυνομία απαγορεύεται εκείνη την ημέρα να ελέγχει τον κόσμο – βλέπεις το σύνταγμα κάποιοι το χρησιμοποιούν προς όφελος τους. Μου λέει ο άνθρωπος εσύ που είσαι σε τσιγγανοδήμο δεν τα ξέρεις αυτά;”
Τα ξέρω αλλά όχι όμως και σε ολόκληρη εκλογική περιφέρεια απαντώ.
“Γιατί υπάρχει σήμερα δήμος να μην έχει 6-7 χιλιάδες τσιγγάνους; Άμα ξεκινάς τον προεγκλογικό αγώνα με 4-5 χιλιάδες σταυρούς και πάρεις ακόμα 2-3 χιλιάδες από φίλους και γνωστούς που σε πιστεύουν ή έστω πιστεύουν στην μετέπειτα βοήθεια σου, βγήκες και βγήκες αέρα. Δεν είναι τυχαίο που πολιτεύονται μερικοί, ούτε γιατί τα μεγάλα ονόματα αποφεύγουν σαν το διάολο την επαρχία. Φαντάσου λοιπόν σε περιφέρειες όπως η Αττική, που έχουν χιλιάδες τέτοιους σταυρούς. Μην ξεχνάς τις ρεπούσηδες και κάτι άλλους και άλλες που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους και που μπήκαν στη βουλή με 300 και 400 σταυρούς. Είναι και η αποχή που αυξάνει τα ποσοστά, γιατί όπως και να το κάνεις το τελικό αποτέλεσμα μετρά όχι στο σύνολο των ψηφοφόρων αλλά σε αυτούς που ψήφισαν. Όταν λοιπόν το 2009 είχαμε 60% αποχή, σημαίνει ότι 1εκατ. πολίτες διάλεξαν ποίος θα καταστέψει τον τόπο και τελικά την πληρώσαμε όλοι – Τώρα ας το παίζουν επαναστάτες του καναπέ η ζημιά έγινε και έρχεται και χειρότερη”.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Αφηστε το σχολιο σας εδω …
Κι εγώ από πολιτευτή τα γνωρίζω αυτά εδώ και κάτι χρόνια. Επειδή λοιπόν στις μεγαλύτερες εκλογικές περιφέρειες της χώρας την διαφορά δεν την κάνουν εσύ κι εγώ, αλλά οι ελληνοποιημένες κελεμπίες που ψηφίζουν κατά παραγγελία (και καμιά φορά χωρίς καν έγκυρα έγγραφα, που δεν έχουν φωτογραφία – κι αυτό μου το είπε), την επόμενη φορά που θ' ακούσετε κάποιον να λέει "Αφού τους ψηφίσατε, τι παραπονιέστε τώρα;" ρίξτε του ένα γερό μπουγέλο για να ξυπνήσει.
Όχι, δεν τους ψηφίσαμε. Βγαίνουν με μαγικά κόλπα.