Η απάντηση στο ερώτημα “κατά πόσο η Ελλάδα είναι βιώσιμο κράτος” βρίσκεται στις αποχρώσεις και στις ειδοποιούς διαφορές. Εφαρμόζει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την επικράτειά της; Όχι. Υπερασπίζεται τα ζωτικά συμφέροντα όπως η μεγάλης σημασίας Μεγαλόνησος Κύπρος, όπου ζουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες; Όχι. Διαφυλάττει την πολιτειακή της συγκρότηση και τις πληθυσμιακές της ισορροπίες από εισροές εκατοντάδων χιλιάδων ή ίσως και εκατομμυρίων; Όχι ή τουλάχιστον όχι αποτελεσματικά. Διαχειρίζεται βέλτιστα τις συμμετοχές της στους διεθνείς θεσμούς; Όχι.
Εάν σε αυτά και άλλα συμπαρομαρτούντα η απάντηση είναι όντως “όχι”, τότε η χώρα μας δεν διαθέτει εθνική στρατηγική. Και επειδή η στρατηγική είναι η βέλτιστη χρήση των μέσων για την εκπλήρωση των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων, εάν δεν έχει εθνική στρατηγική είναι μη κράτος. Αυτό θα είχε στο μυαλό του ο Μεβλούτ Τσαβούσοχλου γιατί στις θέσεις που διατύπωσε πρόσφατα σε συνέντευξη στο “Βήμα” έκανε δηλώσεις ως και εάν απέναντι να μην υπάρχει χώρα αλλά αναλώσιμος χώρος έτοιμος για καταβρόχθιση από την αδηφάγο Άγκυρα. Οι νέο-Οθωμανοί, φαίνεται, εκτιμούν ότι ωρίμασαν οι προϋποθέσεις εκπλήρωσης του σκοπού εκμηδένισης και υπόταξης της Ελλάδας.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δεν θεωρεί βιώσιμο κράτος την Ελλάδα και αυτό εξηγείται. Ως γνωστόν, εδώ και δεκαετίες, η ελληνική κοινωνία έχει καταφέρει να δεσμεύσει κολοσσιαίους σπάνιους πόρους για την εθνική της ασφάλεια. Παρόλα αυτά, οι ελληνικές κυβερνήσεις, επί δεκαετίες, δέχονται να υποκύπτουν στους τουρκικούς εκβιασμούς και τις απειλές πολέμου εάν τολμήσουν να εφαρμόσουν το δίκαιο της θάλασσας. Παράλληλα, δέχονται καθημερινά τις παραβιάσεις του κυριαρχικού χώρου της Ελλάδας. Συνεπώς, ο Τσαβούσογλου ξέρει πολύ καλά τι λέει.
Στην Κύπρο, επίσης, φθάσαμε στο χείλος της Αβύσσου όταν με την Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία και την “πολιτική ισότητα” και παρά τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1974 και 1983 η ελληνική πλευρά δέχεται να συνομιλεί για την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας που θα θέσει την Μεγαλόνησο υπό πλήρη τουρκική κυριαρχία. Γεωπολιτικά, από άποψη πόρων, σχέσεων με τα άλλα κράτη της περιοχής και σχέσεων με τις μεγάλες δυνάμεις αυτό σημαίνει μοιραία στρατηγική συρρίκνωση και στρατηγική παγίδευση της Ελλάδας.
Την ίδια στιγμή φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να έχουν δεύτερες σκέψεις οι Τούρκοι α) όταν στο αμυνόμενο κράτος ακόμη και ιθύνοντες το χαρακτηρίζουν “μονοαχοφαές”, β) όταν ενώ η Ελλάδα έχει σχεδόν διπλάσια ακτογραμμή σε σύγκριση με την Τουρκία άνθρωποι σε θέσεις ευθύνης μιλούν έκθαμβοι για τις μεγάλες τουρκικές ακτογραμμές και γ) όταν απορούν για το μνημόνιο με την Λιβύη επειδή η Κρήτη έχει μεγάλο όγκο ως και τα νησιά με μικρότερο όγκο όπως η Λέσβος, η Χίος ή το Καστελόριζο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας δεν διαθέτουν πλήρη δικαιώματα Αιγιαλίτιδας και υφαλοκρηπίδας.
Όλα αυτά και πολλά άλλα εθνικά βλαπτικά εάν όχι θανατηφόρα συνοδεύονται με την παρατεταμένη και όχι μόνο, στρατηγικά, πολιτικά και νομικά εγκληματική παράλειψη άσκησης του δικαιώματος Αιγιαλίτιδας ζώνης 12 μιλίων. Επίσης μην ξεχνάμε και τις επί δεκαετίες παρασυνομιλίες τύπου παρασυναγωγών με τις οποίες φτάσαμε στο σημείο οι δράστες να έχουν και ρόλο στα ζητήματα εθνικής ασφάλειας.
Το παράθυρο Τσαβούσογλου
Αποτέλεσμα; Πριν εμείς ασκήσουμε τα δικαιώματά μας για Αιγιαλίτιδα ζώνη 12 μιλίων ο Τσαβούσογλου αφήνει ανοιχτό “παράθυρο” για το ενδεχόμενο κοινής προσφυγής Ελλάδας–Τουρκίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης προκειμένου να οριοθετηθούν οι θαλάσσιες ζώνες. Πόσοι και πότε μπροστά σε τόσο προκλητικές θέσεις δηλώνουν αμέσως ότι η Ελλάδα εφαρμόζει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και η Τουρκία εάν έχει αντίρρηση είναι ελεύθερη να ζητήσει προσφυγή στην Χάγη!
Η δε κοροϊδία που θεωρεί την Ελλάδα ανύπαρκτη κορυφώνεται όταν ο Τσαβούσογλου δηλώνει ότι «η Τουρκία από θέση αρχής δεν είναι αντίθετη με το πνεύμα της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών και το Δίκαιο της Θάλασσας». Πόσοι, λοιπόν, απαντούν ακαριαία ότι η Τουρκία δεν μπορεί να ερμηνεύει τις Συνθήκες κατά το δοκούν και απειλητικά; Πόσοι, κυρίως, έκαναν ρητά και με σαφήνεια ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα ως φιλειρηνικό κράτος θα εφαρμόσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου της θάλασσας και για το «πνεύμα» εάν η Τουρκία έχει κάποια αντίρρηση είναι ελεύθερη να ζητήσει προσφυγή στην Χάγη; Να προσχωρήσει μάλιστα στο διεθνές δικαστήριο και να υπογράψει την Συνθήκη του 1982.
Επειδή ακριβώς ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών μας θεωρεί διαιρεμένους, μπερδεμένους, καθηλωμένους και ανύπαρκτους, μιλά για την προσφυγή στην Χάγη ως μεταγενέστερο ζήτημα. Αφού, δηλαδή, σε μια πλέον ώριμη και κρίσιμη φάση οδηγήσει ξανά την Ελλάδα στην τουρκική κλίνη Προκρούστειων «συνομιλιών» όπου θα τεθούν όλα τα θέματα θα επιβάλουν τους όρους τους και θα τα κωδικοποιήσουν με μια νέα «Συνθήκη».
Όταν λέμε όλα τα θέματα εννοούμε τη “Γαλάζια πατρίδα”, τα κατά την Τσιλέρ εκατοντάδες νησίδες, νησιά και βραχονησίδες στο Αιγαίο, την πολιτική ισότητα στην Κύπρο, μνημόνια με Λιβύη, Λοζάνη, Θράκη και ίσως ένταξη του εναπομείναντος πληθυσμιακά μουσουλμανικά μεταλλαγμένου νεοελληνικού κράτους στους νέο-οθωμανικούς σχεδιασμούς περιφερειακής ηγεμονίας.
“Ανοιχτοί” οι Τούρκοι
Οι Τούρκοι, μας λέει περιφρονητικά ο κ. Τσαβούσογλου ολοφάνερα, θεωρώντας τους Έλληνες αναλώσιμους ιθαγενείς, «είναι ανοικτοί σε όλες τις επιλογές που είναι αποδεκτές και από τις πλευρές». Ανοικτοί βέβαια σε δικές μας νέες θανατηφόρες αυτή την φορά συμβιβαστικές υποχωρήσεις για μείζονα ζητήματα.
Την ίδια στιγμή, εδώ στην Ελλάδα, όταν υποστηρίζεται η υπεράσπιση της ελληνικής κυριαρχίας που προβλέπουν οι Συνθήκες και το διεθνές δίκαιο κάποιοι ακραίοι εθνομηδενιστές και σε τελευταία ανάλυση στρεφόμενοι κατά των ελληνικών εθνικών συμφερόντων “δολοφονούν χαρακτήρες” με ανοίκειες ύβρεις. Κάποιοι άλλοι, που στο παρελθόν –συμφορά μας– βρέθηκαν επίσης σε θέσεις ευθύνης, μας τρομοκρατούν με τον κίνδυνο “επεισοδίων” και “πολέμου” εάν υπερασπιστούμε την κρατική κυριαρχία της Ελλάδας. Τόσο “καλά”. Είναι, λοιπόν, εύλογο να διερωτόμαστε εάν έχουμε στρατηγική και εν τέλει κράτος.
Εκτιμάται ότι το κύριο ζήτημα στην παρούσα συγκυρία είναι μετά από μια μεγάλη δημόσια συζήτηση που θα διεξαχθεί άμεσα και δημόσια να αιτιολογηθεί από όσους γνωρίζουν το νομικό και στρατηγικό αλφαβητάρι γιατί θα πρέπει η Ελλάδα άμεσα να ασκήσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου αρχίζοντας από τα 12 μίλια της Αιγιαλίτιδας ζώνης. Χρειάζεται ετοιμότητα αποτροπή συν ετοιμότητα προσφυγής στη Χάγη αφού ασκήσουμε βεβαίως το δικαίωμά μας την την Αιγιαλίτιδα ζώνη. Μέχρι τότε, κάθε συνομιλία με την Τουρκία είναι βλαπτική ίσως και θανατηφόρα ζημιωμένη εάν συνεχίσει να είναι έρμαιο των στρατηγικών παιγνίων της Άγκυρας.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice