Πνευματικοί ηγέται ή Έξαρχοι του Φαναρίου;

Αἱ Τοπικαί Ἐκκλησίαι νά προχωρήσουν εἰς τήν ἀνάδειξιν νέων Ἀρχιερέων.
Ἡ ἐξωτερική πολιτική τῶν ΗΠΑ σχετίζεται ἄμεσα μέ τό Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως.
Ὑπάρχει ὑποψήφιος διὰ προκαθήμενος Ἀμερικῆς ποὺ εἶναι μασόνος;

Τοῦ κ. Γεωργίου Τραμπούλη
Μετά τό Οὐκρανικόν,αἱ ἀλλαγαί εἰς τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως

Τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως μετά τήν ἀπόδοση τῆς αὐτοκεφαλίας στήν σχισματική Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἐπιθυμεῖ τώρα νά προχωρήση σέ καίριες ἀλλαγές στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Φαναρίου, στήν ἀνάδειξη δηλαδή νέων Ἀρχιεπισκόπων Αὐστραλίας, μετά τήν κοίμηση τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Στυλιανοῦ, Ἀμερικῆς μετά τήν παραίτηση τοῦ Δημητρίου, ἀλλά καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Θυατείρων, Γρηγορίου, λόγῳ ἡλικίας. Σκοπός τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου μέ τίς ἀλλαγές αὐτές εἶναι ἡ ἐνίσχυση τῶν ἡγεμενικῶν του φιλοδοξιῶν, ἀλλά καί νά ἐπιβάλλη διεθνῶς τόν ρόλο τοῦ Φαναρίου ὡς συντονιστικοῦ κέντρου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος στόχο ἔχει νά ἀναδείξη νέους ἐκκλησιαστικούς “ἡγέτες”, οἱ ὁποῖοι θά ὀφείλουν νά λειτουργοῦν ὡς Ἔξαρχοι, ἐκπρόσωποι δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Σέ αὐτά τά πλαίσια ἔγινε καί ἡ συνάντηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Δημητρίου μέ τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο τήν παρελθοῦσα ἑβδομάδα στό Φανάρι, μία συνάντηση πού κατέληξε στήν παραίτηση τοῦ Δημητρίου. Στά ἴδια πλαίσια ἀποβλέπει καί ἡ παρουσία τῶν πέντε λαϊκῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Αὐστραλίας στήν Κωνσταντινούπολη γιά διαβουλεύσεις μέ τόν Πατριάρχη καί τήν Ἱερά Σύν­οδο τοῦ Πατριαρχείου, πού ἀναμένεται νά πραγματοποιηθῆ 9-11 Μαΐου καί νά ἐκλέξη νέους Ἀρχιεπισκόπους Ἀμερικῆς καί Αὐστραλίας.

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, σύμφωνα μέ δημοσίευμα τοῦ ἱστολογίου Νέος Κόσμος, φαίνεται ὅτι ἔχει καταλήξει στό καθεστώς πού θά διέπη στό μέλλον τήν Ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας καί τό ὁποῖο θά διαφέρη ἀπό αὐτό πού ἴσχυε μέχρι σήμερα. Διαφαίνεται ὅτι κατέληξε στήν δημιουργία τριῶν αὐτόνομων διοικητικῶν ὀργάνων, τά ὁποῖα θά εἶναι αὐτόνομα καί αὐτοτελῆ, ἀλλά αὐτό πού θά ἑδρεύη στό Σίδνεϊ θά ἐξακολουθήση νά ἔχη τά προνόμια καί τήν μορφή πού εἶχε μέχρι τώρα ἡ Ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας.

Ὁ Ἱεράρχης πού θά ἐκλεγῆ στό Σίδνεϊ θά φέρη τίτλο Ἀρχιεπισκόπου καί οἱ ἄλλοι δύο θά εἶναι Μητροπολίτες, ἄλλά θά εἶναι ἰσότιμοι καί θά ἔχουν ἀπό κοινοῦ τήν εὐθύνη τῆς διοίκησης τῆς πάλαι ποτέ ἑνιαίας Ἀρχιεπισκοπῆς. Μάλιστα, ἡ ἴδια ἱστοσελίδα, ἀναφερόμενη στό ζήτημα τῆς διαδοχῆς στήν Ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας, σέ ἄλλο ἄρθρο της τονίζει ὅτι, ἐπειδή ὁ Πατριάρχης θά συζητήση τό θέμα τῆς διάδοχης κατάστασης μέ λαϊκούς καί ὄχι μέ ἱερωμένους εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι «ὁ Βαρθολομαῖος συνεχίζει νά ἀπαξιώνη τούς ἐδῶ κληρικούς –ἰδίως τούς ἐπισκόπους–, τούς ὁποίους δίχως ἄλλο θεωρεῖ «Στυλιανικούς».

Κατατμήσεις μέ σκοπόν τόν ἔλεγχον

Ἔτσι, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος προχωρεῖ στήν κατάτμηση τῆς ἑνιαίας ἐκκλησιαστικῆς ὀργάνωσης τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας, ἡ ὁποία διοικεῖται μέχρι σήμερα ἀπό ἕνα Ἀρχιεπίσκοπο, συνεπικουρούμενο ἀπό βοηθούς ἐπισκόπους, γιά νά ἀποδυναμώση καί νά ὑποβαθμίση τόν Ἀρχιεπίσκοπο, ὥστε νά ἐλέγχη ἀπόλυτα τήν κατάσταση. Κάτι τό ὁποῖο εἶχε ἐπαναλάβει τό 1996 καί στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀμερικῆς, ὅταν τήν χώρισε σέ τέσσερις ἀνεξάρτητες Μητροπόλεις, Καναδᾶ, Ἀμερικῆς, Κεντρικῆς καί Νότιας Ἀμερικῆς. Εἰδικά οἱ Ἀρχιεπισκοπές Ἀμερικῆς καί Αὐστραλίας, ἀλλά καί τῶν Θυατείρων θεωροῦνται οἱ πιὸ ἐνεργεῖς καί δραστήριες Ἐκκλησίες τοῦ Πατριαρχείου, ἀφοῦ τό ποίμνιό τους ἀνέρχεται σέ ἑκατοντάδες χιλιάδες πιστούς, ἀλλά καί εἶναι οἱ σπουδαιότερες πηγές οἰκονομικῶν ἐσόδων γιά τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως.

Ὑποψηφιότητες χειραγωγήσιμοι μέ φαινομενικόν κῦρος

Οἱ ὑποψηφιότητες γιά τίς Ἀρχιεπισκοπές αὐτές εἶναι πολλές, ὅμως ὁ Πατριάρχης πρός τό παρόν δέν ἔχει δημοσιοποιήσει τίς ἀποφάσεις του. Σύμφωνα ὅμως μέ εἰδησεογραφικές πληροφορίες οἱ ἐπικρατέστεροι γιά τίς Ἀρχιεπισκοπές Ἀμερικῆς καί Θυατείρων εἶναι ὁ Μητροπλίτης Γαλλίας Ἐμμανουήλ καί Προύσης Ἐλπιδοφόρος ἀντίστοιχα. Εἰδικά ὁ πρῶτος, ὡς Ἀμερικῆς, διατηρεῖ ἄριστες ἐπαφές μέ τήν ἀμερικανική πλευρά τόσο σέ πολιτικό ἐπίπεδο ὅσο καί μέ τήν ὁμογένεια. Θέση ἡ ὁποία ἐνισχύθηκε, λόγω τῶν σχέσεών του μέ τίς ΗΠΑ, γιά τόν τρόπο πού χειρίσθηκε τό οὐκρανικό ζήτημα. Σχετικά μέ τόν Μητροπολίτη Προύσης Ἐλπιδοφόρο, σύμφωνα μέ τό sigmalive, θά πρέπη νά σημειωθῆ ὅτι δέν εἶναι μόνον Τοῦρκος πολίτης, ἀλλά γεννήθηκε καί στήν Κωνσταντινούπολη. Μιλάει ἄπταιστα τά τουρκικά καί δέν προβάλλει ὑπερβολικά τήν ἑλληνική του καταγωγή.
Ὅμως στό ἄρθρο πού δημοσιεύθηκε πρόσφατα στό ἱστολόγιο Νέος Κόσμος ἀναφέρεται ὅτι ἄν ὁ Πατριάρχης ἀποφασίση τελικά νά στείλη ἕνα ἀρχιεπίσκοπο πιό «νέο» στήν Αὐστραλία, πιθανότητες ὑπάρχουν γιά τήν ὑποψηφιότητα τοῦ Σηλυβρίας, Μαξίμου, ἤ κάποιου ἄλλου αὐλικοῦ-«τεχνοκράτη» ἐκ Φαναρίου. Ὁ Προύσης Ἐλπιδοφόρος ἀποκλείεται, καθώς ἐπίκειται ἡ εκλογή του στόν πολυπόθητο θρόνο τῆς Ἀμερικῆς, μέ τόν ἄλλοτε συνυποψήφιό του Γαλλίας Ἐμμανουήλ, νά διορίζεται «ΥΠΕΞ» τοῦ Φαναρίου ὡς Μητροπολίτης «γεροντικῆς» Μητροπόλεως.

Ὑπάρχουν σχέσεις Μασονίας καί Προύσης Ἐλπιδοφόρου;

Θά πρέπη νά ἀναφερθῆ σχετικά μέ τόν Μητροπολίτη Προύσης, Ἐλπιδοφόρο ὅτι προσφάτως προλόγισε βιβλίο τοῦ κ Νικολάου Λάου, μέ τίτλο Νοοπολιτική, τῶν Ἐκδόσεων Δίαυλος, φιλοσοφικοῦ καί πολιτικοῦ περιεχομένου. Νά σημειωθῆ ὅτι ὁ κ. Νικόλαος Λάος εἶναι ὁ ἰσόβιος διεθνής πρόεδρος τῆς τεκτονικῆς ἑταιρείας τῶν Ἰλλουμινάτι. Ὁ Σεβασμιώτατος στό προλογικό σημείωμα μεταξύ τῶν ἄλλων γράφει «Μέ πραγματική χαρά καί βαθιά ἱκανοποίηση διάβασα τήν συνθετική ἐργασία τοῦ ἐκλεκτοῦ διανοητῆ κ. Νικολάου Λάου στά πεδία τῆς φιλοσοφίας, τῆς θεολογίας καί τῆς πολιτικῆς…. ἡ ἐπίγνωση τῆς πνευματικῆς ἐλευθερίας καί ἡ συνεπακόλουθη ἀνάληψη τῆς ἠθικῆς εὐθύνης… ἀποτελοῦν τόν πυρήνα τῆς παραδοσιακῆς μεταφυσικῆς, τήν ὁποία διαυγάζει καί ὑπερασπίζεται ὁ κ. Νικόλαος Λάος, εὐθυγραμμιζόμενος καί μέ τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία καί παράδοση….

Ὁλοψύχως συγχαίρω τόν κ. Νικόλαο Λάο γιά τήν ὀξύνοιά του κατά τήν ἐπιτέλεση αὐτοῦ τοῦ ἔργου, τό ὁποῖο καλύπτει ἕνα σημαντικό κενό στά πεδία τῶν φιλοσοφικῶν, τῶν θεολογικῶν καί τῶν πολιτικῶν ἐρευνῶν». Βέβαια εἶναι ἕνα ἐρώτημα πῶς ἀντιλαμβάνεται ὁ Σεβασμιώτατος τήν εὐθυγράμμιση τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς διδασκαλίας καί παράδοσης μέ τήν ἀντίχριστη καί ἐχθρική διδασκαλία τῆς μασονίας. Ἆραγε θά προβληματίση ἡ εὐθυγράμμιση αὐτή τήν Ἱερά Σύνοδο Κωνσταντινουπόλεως καί τόν Πατριάρχη καί θά τόν καλέσουν γιά ἀπολογία;

Κατά κοινή ὁμολογία ὅλες οἱ ἐπιλογές τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καί γιά τίς τρεῖς Ἀρχιεπισκοπές δέν μποροῦν νά προσφέρουν καμία οὐσιαστική ὑπηρεσία στήν Ἐκκλησία. Διότι ὁ Πατριάρχης οὐσιαστικά ψάχνει γιά ἀνθρώπους χειραγωγήσιμους, μέ φαινομενικό κῦρος, ἐπιλογές οἱ ὁποῖες θά ἀπορριφθοῦν ἀπό τήν ὁμογένεια, ὅπως ὁ πρώην Ἀμερικῆς Σπυρίδων, καί θά ἀποτύχουν παταγωδῶς καί σκανδαλωδῶς. Ἡ ὁμογένεια τόσο τῆς Ἀμερικῆς ὅσο τῆς Αὐστραλίας ἀλλά καί τῆς Ἀγγλίας, ἐπειδή ζητοῦν ἡγέτες μέ οὐσιαστικό κῦρος καί ὄχι ἄχρωμους, ἄοσμους καί ἀνύπαρκτους, γιά νά ἀποφευχθοῦν τά περαιτέρω σκάνδαλα καί οἱ πειραματισμοί σωστό εἶναι νά μή δεχθοῦν αὐτούς πού θά ἀποσταλοῦν ἀπό τό Φανάρι, ἀλλά νά προχωρήσουν στήν ἐκλογή τῶν καλυτέρων.

Ὁ ἀκέραιος καί ἠθικός Ἀρχιεπίσκοπος Δημήτριος στόν ἐνθρονιστήριο λόγο του τό 1999 εἶχε πεῖ «Ἡ ἀποστολή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς εἶναι δυσχερής. Ἡ δυσχέρεια ὀφείλεται στό μέγεθος τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, στή δομή καί στή σύστασή της, στήν ἱστορία της, ἀλλά καί στή γεωπολιτική θέση της.

Αὐτά τά δεδομένα ἀμέσως συνιστοῦν μία ὁμάδα παραγόντων, οἱ ὁποῖοι προφανῶς ἀπαιτοῦν λεπτούς καί σύνθετους χειρισμούς. Ἡ διακονία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς εἶναι μία διακονία Σταυροῦ». Ἔτσι μετά ἀπό εἴκοσι χρόνια διακονίας στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀμερικῆς ἀπομακρύνεται μετά ἀπό ἔντονο παρασκήνιο καί μάλιστα κατηγορούμενος γιά οἰκονομικές ἀτασθαλίες. Οἱ ἐπιλογές τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου ἀποτυχαίνουν, διότι σκοπό ἔχουν ὄχι νά ἐπιλύσουν ἐκκλησιαστικά προβλήματα, ἀλλά ἐκκλησιαστικούς σχεδιασμούς, ὅπως ἡ ἀντικανονική ἐκδίωξη τοῦ μακαριστοῦ Θυατείρων Μεθοδίου Φούγια, πού σκοπό εἶχε νά κτυπηθῆ ὁ Ἀμερικῆς Ἰάκωβος, ὁ ὁποῖος ἄν καί ἐπικρίθηκε γιά νεωτερισμούς καί γιά τό οἰκουμενιστικό φρόνημά του, ἀποδείχθηκε ὅμως ἡγέτης.

Ἀλαζονική περιφρόνησις τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀλλά καί ἀλαζονική πρόκλησις

Ὁ ἡγεμονισμός πού προβάλλει ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, πού ἐπιδιώκει τήν ὑποταγή τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀποτελεῖ ἀλαζονική περιφρόνηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀλλά καί ἀλαζονική πρόκληση κατά αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς ἑνότητας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀφοῦ πουθενά δέν μαρτυροῦνται προνόμια ἐξουσίας στήν ὅλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως. Τό πρωτεῖο πού ἐπικαλεῖται ὁ Πατριάρχης μέ τό προκάλυμμα τῆς διακονίας στήν διοίκηση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δυστυχῶς ἔχει ὡς αἰτία του τόν ἐγωισμό, τήν κενοδοξία ἀλλά καί τήν ὑπερηφάνεια. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τονίζουν ὅτι οἱ αἰτίες αὐτές ἀπό τήν φύση τους εἶναι πάθη διασπαστικά τῆς ἑνότητας ὁποιασδήποτε μορφῆς καί μάλιστα αἰτίες κάθε ἑτεροδιδασκαλίας, σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Ἡ ἀποτροπή τῆς ἐκτροπῆς τοῦ Πατριάρχη ἀλλά καί τῶν ἀνθρώπων πού περιβάλλουν τόν Πατριάρχη θά πρέπη νά ἀναζητηθῆ στήν σθεναρή ἀντίσταση τῶν ὑπολοίπων Πατριαρχῶν καί Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Νά μή παρεκκλίνουν ἀπό τήν δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας πού θέλει ὅλες τῆς Ἐκκλησίες ἴσες, ἰσότιμες καί ἰσόκυρες, ὥστε νά ἀπομονωθοῦν οἱ ἑτεροδιδασκαλίες τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Σύμφωνα μέ ἀσφαλεῖς πληροφορίες στήν προσπάθεια τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου νά ἐπιβάλη τίς ἀποφάσεις του στούς Ἁγιορεῖτες μοναχούς ἡ Ἱερά Ἐπιστασία τοῦ ὑπέδειξε νά «τίς ἐπιβάλη πρῶτα στίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί οἱ Ἁγιορεῖ­τες μοναχοί μετά θά τό σκεφθούν», ἡ σθεναρή αὐτή στάση τῶν μοναχῶν ἄς γίνη σημεῖο ἀναφορᾶς γιά ὅλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.

Ἡ ἀμερικανική πολιτική ἔχει ἄποψιν διά τήν ἐκλογήν, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί ἡ ἑλληνική κυβέρνησις ἔχουν ἄποψιν;

Ἡ ἀποτροπή τῆς ἐκτροπῆς ἐπιβάλλει ἐπίσης τήν ἀνάδειξη νέων ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν στίς Ἀρχιεπισκοπές Ἀμερικῆς, Θυατείρων καί Αὐστραλίας μέ πατερικό φρόνημα, παραδοσιακῶν, πού δέν θά ἔχουν σχέσεις μέ μασονικές στοές, ἠθικῶν, σωφρόνων, μέ ἡγετικές ἱκανότητες, πού νά μποροῦν νά ἔλθουν σέ σύγκρουση μέ ὁποιαδήποτε κοσμικά συμφέροντα ἀλλά καί ἐκκλησιαστικά, πού θά ἀγωνισθοῦν νά ἀναδείξουν ἀλλά καί νά προστατεύσουν τόν Ἑλληνισμό.

Τέλος, θά πρέπη νά ἀναφερθῆ πώς καί ὁ ἐξωτερικός παράγοντας δέν θά μείνη ἀμέτοχος ἀπό τίς ἐκλογές αὐτές, τήν στιγμή μάλιστα πού καί οἱ τρεῖς Ἀρχιεπισκοπές ἔχουν ὡς ἀναφορά τους, χῶρες τῶν ὁποίων οἱ πολιτικές ἀποφάσεις ἐπηρεάζουν καίρια τήν παγκόσμια κοινότητα. Νά μή μᾶς διαφεύγη ὅτι εἰδικά σήμερα ἡ ἐξωτερική πολιτική τῶν ΗΠΑ σχετίζεται ἄμεσα μέ τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ἀποτελεῖ ζωτικῆς σημασίας ὄργανο γιά τήν ὁλοκλήρωση τῆς πολιτικῆς του, λόγῳ Ρωσίας. Ἡ σύνοδος τῆς Κρήτης, παραδείγματος χάριν, ὀργανώθηκε μέ χρήματα ἀπό τήν Ἀμερική, ἡ δέ CIA, ὅπως εἶναι γνωστό, ἔπαιξε καθοριστικό ρόλο στήν ὀργάνωσή της. Εἶναι λογικό ἄρα νά ἔχη ἄποψη γιά τό ποιός θά εἶναι Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς ἀλλά καί Αὐστραλίας καί Θυατείρων.

Ἐπιβεβαίωση τοῦ ὅτι ἡ Ἀμερικανικὴ πολιτική ἔχει ἄποψη ἀποτέλεσε καί ἡ συνάντηση στὶς 6.5.2019 τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μέ τόν Ἀμερικανό Πρέσβη καί ἄλλους διπλωμάτες. Τί συζητήθηκε; Δέν νομίζουμε ὅτι δέν ἔγινε ἀναφορά καί στήν ἀνάδειξη τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς.

Ἆραγε, ἡ ἑλληνική κυβέρνηση ἀλλά καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πού ἔχουν τόν ἀπόλυτο λόγο στήν ἐκλογή τῶν τριῶν Ἀρχιεπισκόπων κάνουν τίς κατάλληλες πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση ἐνέργειες ἤ κάνουν καί ἐμεῖς δέν τίς βλέπουμε;

orthodoxostypos

aktines