Βαστίλη, 1789 – Παναγία των Παρισίων, 2019. Η περίοδος των δικαιωμάτων του ανθρώπου τελείωσε

Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης

Με την φωτιά στον Ναό της Παναγίας των Παρισίων σηματοδότησαν το τέλος μιας εποχής και το ξεκίνημα μιας νέας. Ένας κύκλος ζωής στον πλανήτη έκλεισε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που είχε ανοίξει. Αυτό είναι που κάνει το γεγονός της πυρπολήσεως σημαντικό. Το Παρίσι δεν επελέγη τυχαία, αλλά ούτε και το μνημείο. Η φωτιά κλείνει και ανοίγει ταυτόχρονα έναν νέο κύκλο τρόπου ζωής που μας τον παρουσιάζουν ως εξέλιξη.

Όλη η ανθρώπινη Ιστορία είναι μία συνέχεια. Οι δομές της κοινωνίας και των εξουσιών που υπάρχουν σήμερα, και είναι παρόμοιες σ’ όλες τις χώρες, δεν προέκυψαν τυχαία. Προέκυψαν βάσει σχεδίου. Η εφαρμογή του σχεδίου ξεκίνησε με την Γαλλική Επανάσταση. Οι παγκοσμιοιποιητές, οι ίδιοι που ήταν και τότε, θεωρούν ότι πρέπει πλέον να περάσουμε σε άλλες μορφές δομών σε όλα τα επίπεδα και ως εκ τούτου, πρέπει να καταστρέψουν ότι θεωρούμε εμείς σήμερα ως δεδομένο.

Με την Γαλλική Επανάσταση, είχαν τεθεί οι βάσεις του σημερινού κόσμου και με την ψήφιση, από την Συντακτική Συνέλευση, της «Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη», μεγάλωσε και ευημέρησε η μεσαία τάξη. Ενώ τώρα, η μεσαία τάξη διώκεται και αφανίζεται.

Η Γαλλική Επανάσταση είχε αρχίσει με το κάψιμο της Βαστίλης. Έτσι ξεκίνησε το 1789 η Επανάσταση στο Παρίσι. Έκαψε ο επαναστατήσας γαλλικός λαός την Βαστίλη (που είχε 7 κρατουμένους), η οποία ήταν σύμβολο. Ήταν το σύμβολο της απολυταρχίας της εξουσίας και της καταπίεσης. Τώρα, η νέα «Γαλλική Επανάσταση» άρχισε με τα κίτρινα γιλέκα και κάηκε ο Ναός της Παναγίας. Ο Ναός είναι σύμβολο του χριστιανισμού, όχι βέβαια ακριβώς, που σημαίνει κατ’ αντιστοιχία προς το σύμβολο της Βαστίλης, ότι θέλουν ν’ αφανίσουν τον χριστιανισμό, και κατ’ επέκταση την ελευθερία. Γι αυτό, τόσο η επανάσταση των κίτρινων γιλέκων όσο και το κάψιμο του Ναού είχαν «προφητευθεί» και μας το έδειξαν.

Ήταν προσχεδιασμένα. Έτσι υπαγορεύει το τελετουργικό των παγκοσμιοποιητών και έτσι πράττουν.
Η «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» που ίσχυε από το 1789 ως τώρα, είχε αρχίσει προ καιρού να καταπατάται από τους πραγματικούς εξουσιαστές και τους αξιωματούχους υπαλληλίσκους τους ανά τον κόσμο, σε σημείο που ορισμένα άρθρα της έχουν καταντήσει τελείως αστεία, αλλά και ρατσιστικά, σύμφωνα με τους νέους κανόνες που επιβάλουν στις κοινωνίες.

Θα τα δούμε παρακάτω, αφού πρώτα γίνει, εν περιλήψει, μια αναδρομή σε γεγονότα για να κατανοήσει ο αναγνώστης πως δημιουργήθηκε αυτό που ζούσαμε μέχρι τώρα.

Όταν οι παγκοσμιοποιητές αντιλήφθηκαν ότι έχαναν τον έλεγχο των κοινωνιών με τις εξουσίες, έτσι όπως είχαν εξελιχθεί στα τέλη του 18ου αιώνος, αποφάσισαν να αλλάξουν και τις κοινωνίες, και τις εξουσίες. Αποφάσισαν λοιπόν να δημιουργήσουν τα κράτη-έθνη. Αυτό το ήθελαν διότι κάθε λαός έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και χρειάζεται ιδιαίτερη εξουσία. Έτσι θα έφταναν σιγά-σιγά στο να δημιουργήσουν ιδίας μορφής συνθήκες ζωής σε όλες τις νέες χώρες.

Δημιούργησαν λοιπόν, με υλοποιητές τους τέκτονες υφισταμένους τους, την Γαλλική Επανάσταση με σύνθημα το «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα». Ένα σύνθημα προερχόμενο απ’ ευθείας από τα τάγματα των τεκτόνων. Η Γαλλική Επανάσταση ήταν καταδικασμένη να πετύχει. Τότε ήταν που δημιουργήθηκαν η «Δεξιά» και η «Αριστερά» στην πολιτική και ισχύει μέχρι σήμερα στις Βουλές. Τότε θεσπίστηκαν τα κόμματα, τα πολιτικά κομμάτια δηλαδή των ιδεολογιών.

Σκόπιμα κατένειμαν πολιτικές αρχές, όπως τις διένειμαν, δημιουργώντας τις ιδεολογίες όπως είναι σήμερα, και καθιερώθηκαν οι εκλογές ως έκφραση, δήθεν, του δικαίου. Αλλά επειδή υπήρχε φόβος μην τους «ξεφύγει» κανείς ηγέτης, εφηύραν το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα είναι το «καπίστρι» των ηγετών, άρα και των λαών. (Αφού είναι καλό το Σύνταγμα γιατί δεν έχει και το Ισραήλ;) Όταν η Συνέλευση ψήφισε τη «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη», εξοβέλισαν τον Χριστιανισμό καίγοντας εκκλησίες και λάτρεψαν έναν νέο «Θεό», τον Ορθό Λόγο. Τα ίδια γίνονται και τώρα, με νέο «θεό» τον Αντίχριστο. Πάντα ο Χριστιανισμός τούς είναι εμπόδιο.

Η κατάτμηση των λαών σε έθνη-κράτη, με βάση τα φυλετικά χαρακτηριστικά, επιτεύχθηκε αμέσως μετά την Επανάσταση, με μεγάλο πόλεμο. Τον πόλεμο ανέλαβε να πραγματοποιήσει ένα δικό τους παιδί, ένας τέκτων, ο Ναπολέων. Επόμενο ήταν λοιπόν ν’ αποκαλεσθεί «Μέγας».

Έτσι τέθηκαν οι βάσεις των χωρών όπως τις ξέρουμε μέχρι τώρα. Έχει πολλές ομοιότητες το «τότε» με το «τώρα». Τώρα, μετά το κάψιμο του συμβόλου-Ναού, θέλουν ν’ αφανίσουν την ελευθερία αλλά και τον χριστιανισμό – μας το δείχνουν ξεκάθαρα κάθε μέρα – και ετοιμάζονται για μεγάλο πόλεμο. Και αυτό μας το δείχνουν ξεκάθαρα.

Ας δούμε τώρα κάποια, από τα 17 συνολικά, άρθρα της «Διακηρύξεως των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη» που ήδη δεν ισχύουν, και από επαναστατικά επιτεύγματα μετατράπηκαν σε «γραφικά» και ουτοπικά αποφθέγματα χωρίς ιδιαίτερη αξία. Καλό θα ήταν να τα βλέπαμε όλα, αλλά υπάρχει πρόβλημα χώρου, για να δειχθεί το μέγεθος των αλλαγών που γίνονται στις κοινωνίες.

Γράφει, στο Άρθρο 2: «Σκοπός κάθε πολιτικής ένωσης (ενν. κόμματος) αποτελεί η διατήρηση των φυσικών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τα δικαιώματα αυτά είναι η ελευθερία, η ιδιοκτησία, η ασφάλεια και η αντίσταση στη βία». Πλάκα δεν έχει να τα διαβάζεις τώρα και να τα συγκρίνεις με την πραγματικότητα; Όλα τα πρώην «απαράγραπτα δικαιώματα του ανθρώπου» βαίνουν προς παντελή κατάργηση απ’ όλα τα κόμματα. Και μόνο απ’ αυτό το άρθρο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να χαρακτηριστεί «απαράγραπτα απάνθρωπος».

Πάμε στο Άρθρο 3: «Το Έθνος είναι η αποκλειστική πηγή κάθε εξουσίας. Καμία ομάδα ανθρώπων και κανένα άτομο δεν μπορεί να ασκεί εξουσία που δεν απορρέει από το Έθνος». Αυτό το άρθρο υποθάλπει τον ρατσισμό, σύμφωνα με την Νέα Τάξη. Τα έθνη πρέπει να καταργηθούν και το εγχείρημα ξεκίνησε ήδη. Καταργούνται τα έθνη από τους ίδιους που τα δημιούργησαν, γιατί πλέον τούς είναι εμπόδιο.
Άρθρο 5: «Ο νόμος μπορεί να απαγορεύσει μόνο ότι είναι επιζήμιο για την κοινωνία.

Ό, τι δεν απαγορεύεται από τον νόμο θεωρείται επιτρεπτό και δεν μπορεί σε κανέναν να επιβληθεί να κάνει κάτι που δεν ορίζεται από τον νόμο». Σήμερα φθάσαμε στο σημείο να παραμελείται και να βλάπτεται η κοινωνία επ’ ωφελεία ασήμαντων μειοψηφιών. Και να σκεφθεί κανείς ότι το άρθρο αυτό, μαζί με τα υπόλοιπα άρθρα της εν λόγω Διακηρύξεως, απετέλεσαν την βάση για Συντάγματα και Νομοθεσίες!

Άρθρο 10: «Κανείς δεν πρέπει να διώκεται για τις πεποιθήσεις του, ακόμη και τις θρησκευτικές, εφ’ όσον η εκδήλωσή τους δεν διαταράσσει τη δημόσια τάξη που ο νόμος έχει επιβάλλει». Αν μ’ αυτό το άρθρο μπορεί να γελάει κανείς σήμερα, τότε με το παρακάτω θα «ξεσκιστεί στο γέλιο».

Άρθρο 12: «Η εξασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη κάνει αναγκαία την ύπαρξη μιας κρατικής εξουσίας. Άρα αυτή η εξουσία έχει θεσπισθεί για το καλό όλων και όχι για την ιδιωτική ωφέλεια αυτών, στους οποίους έχει ανατεθεί». Σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, που είναι πολύ κακό, συνοδευόμενο από δύο χειρότερα. Το ένα είναι ότι θεωρείται πλέον φυσιολογικό να χρησιμοποιεί κάποιος την εξουσία προς όφελός του, και το άλλο είναι ότι κάποιοι ζηλεύουν τους ηγετίσκους και θέλουν να τους ομοιάσουν παίρνοντας την θέση τους.

Το Άρθρο 15 γράφει: «Η κοινωνία έχει το δικαίωμα να ζητήσει ευθύνη από κάθε λειτουργό για τον τρόπο που άσκησε το λειτούργημά του». Αυτό, είναι το μόνο άρθρο που μπορεί να ισχύσει σήμερα διότι δεν γράφει τον τρόπο με τον οποίο θα ζητήσει η κοινωνία την ευθύνη από κάθε λειτουργό.

Ας δούμε το τελευταίο Άρθρο, το 17ο: «Επειδή η ιδιοκτησία είναι ένα απαραβίαστο και ιερό δικαίωμα κανείς δεν μπορεί να τη στερηθεί παρά μόνο σε περίπτωση δημόσιας ανάγκης που έχει καθορισθεί από το νόμο και φυσικά με την προϋπόθεση να καταβληθεί προηγουμένως στον κάτοχο μια δίκαιη αποζημίωση». Τώρα είμαστε στο σημείο που διώκεται η ιδιοκτησία και ο διωγμός θα συνεχισθεί μέχρι της πλήρους καταργήσεώς της. Αν προλάβουν…

Ζούμε συγκλονιστικές στιγμές και έρχονται συγκλονιστικότερες. Με το κάψιμο του Ναού της Παναγίας των Παρισίων, κλείνουν και επίσημα, την εποχή των δικαιωμάτων του ανθρώπου απ’ ότι φαίνεται από τις ομοιότητες των τελετουργιών τους. Με πυρπόληση συμβόλου (Βαστίλη) ξεκίνησαν τότε ν’ αλλάξουν τον κόσμο, με πυρπόληση συμβόλου (Ναού της Παναγίας), στην ίδια πόλη, ξεκινούν πάλι ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Μεταλλάσουν τον άνθρωπο, για το καλό του, σε σκλάβο, καταργείται η δημοκρατία, έστω αυτή η τραγική δημοκρατία που έφτιαξαν και η οποία δεν έχει καμία φυσικά σχέση με την αρχαία ελληνική δημοκρατία, και επίσης καταργείται σιγά – σιγά και η εκλεγμένη εξουσία την οποία θ’ αναλάβουν εταιρείες. Στις εταιρείες, είναι γνωστό, δεν γίνονται εκλογές. Πάντως, είτε μας παρουσιάζονται οι παγκοσμιοποιητές ως βασιλείς, είτε ως πρόεδροι και πρωθυπουργοί, είτε ως μέτοχοι και ιδιοκτήτες εταιρειών, είναι πάντα οι ίδιοι.

Το τραγικό της όλης καταστάσεως είναι ότι οι αλλαγές γίνονται με επανάσταση των εξουσιαστών εναντίον των εν υπνώσει λαών.

Χρήστος Μαντζιάρης