Τα τρία στάδια «καταστροφής» μιας χώρας- Σε ποιο βρισκόμαστε εμείς

Κάποτε για να κάνεις τους ανθρώπους μιας χώρας να ζουν τρομοκρατημένοι και να μειώσεις τον πληθυσμό της, έπρεπε να κάνεις πόλεμο.

του Νεκτάριου Αρχοντίου

Σήμερα, υπάρχουν νέες μέθοδοι, ώστε να έχεις τα ίδια αποτελέσματα, χωρίς πόλεμο με τάνκς και πυροβόλα όπλα. Ένα από αυτά τα όπλα, για να φέρει κανείς σε μια χώρα στα σίγουρα χάος και να ποτίσει τους κατοίκους της με φόβο και αβεβαιότητα για το αύριο είναι να φέρει μέσα στη χώρα που
υπάρχουν κάποιες έστω και υποτυπώδεις αξίες, ανθρώπους με μια ιδεολογία διαφορετική, βασισμένη στο μίσος και στον επεκτατισμό. Στην εποχή μας, αυτοί είναι οι λεγόμενοι «μετανάστες» που στην πλειοψηφία τους είναι μουσουλμάνοι.

Αναφέρω το ότι είναι μουσουλμάνοι, διότι η συγκεκριμένη θρησκεία έχει μερικά πολύ βολικά χαρακτηριστικά για τους παγκοσμιοποιητές, γιαυτό και χρησιμοποιούν αυτούς τους αμόρφωτους στην πλειοψηφία τους ανθρώπους, που είναι αφενός μεν πολλοί, αφετέρου δε εμποτισμένοι με τη νοοτροπία του Ισλάμ. Τα υπόλοιπα «παίρνουν το δρόμο τους».

Πρέπει όμως ταυτόχρονα, να προβάλλεις και μια αιτία για να πείσεις τους πολίτες αυτής της χώρας να δεχθούν στο έδαφός τους, αυτούς τους διαφορετικής ιδεολογίας ανθρώπους. Από τη μία σίγουρα χρειάζεται η αφορμή ενός πολέμου για να εξηγήσει την «μεταναστευτική» ανάγκη. Από την άλλη χρειάζεται και μια ιδεολογική αιτία. Τον ρόλο αυτής της αιτίας παίζει κυρίως η φράση-κλειδί «ανθρώπινη αλληλεγγύη» για τους πιο αριστερούς και ο φόβος της ταμπέλας του «ρατσιστή» και του «ισλαμοφοβικού» για τους λεγόμενους δεξιούς. Έτσι βλέπουμε απόλυτα προπαγανδιστικά στις ευρωπαϊκές χώρες όπου μαζικά αυτοί οι άνθρωποι «εισέβαλαν» να τους υποδέχονται στα λιμάνια ντόπιοι, κυρίως αριστεροί και υπάλληλοι ΜΚΟ, με πανό που λένε REFUGEES WELCOME(=Πρόσφυγες καλώς ήρθατε).

Βέβαια είναι απορίας άξιον, το πως αυτοί οι άνθρωποι που τους υποδέχονται στα λιμάνια, δε βλέπουν ότι μετά τις αρχικές «φουρνιές» όπου σίγουρα υπάρχουν και μερικά γυναικόπεδα ανάμεσα στους νεοαφιχθέντες, αρχίζουν να καταφθάνουν μόνο άνδρες, στρατεύσιμης ηλικίας.

Από όταν περάσουν σε κάποια χώρα οι πρώτες καραβιές, υπάρχουν τρία στάδια εξέλιξης αυτού του φαινομένου που λέγεται «μετανάστες».

Ανάλογα με το αν η χώρα έχει αριστερή ή δεξιά κυβέρνηση, η αντιμετώπιση που δείχνει απέναντί τους διαφέρει. Ας μιλήσουμε στο παράδειγμά μας για μια αριστερή κυβέρνηση, αφού τα παραδείγματα-εξαιρέσεις των χωρών όπως Ιταλία, Ουγγαρία είναι γνωστά και με μια φράση λένε: Πρώτα οι ντόπιοι και μετά αν έχουμε δυνατότητα και οι ξένοι.

Σε ένα αριστερό κράτος όμως, τα πράγματα αλλάζουν: Αντί να ισχύει το πρώτα οι ντόπιοι και μετά οι μετανάστες, ισχύει το ακριβώς αντίθετο.

1o Στάδιο: «Κακόμοιροι κατατρεγμένοι πρόσφυγες»

Στο αρχικό στάδιο, όπου βρίσκονται συνήθως κλεισμένοι σε κάποιο μεγάλο στάδιο ή hotspot, τα ΜΜΕ προπαγανδίζουν νυχθημερόν δείχνοντας «σπαρακτικές» φωτογραφίες μανάδων «προσφύγων» με μικρά παιδιά, τις μεγάλες ανάγκες, τις κακουχίες που πέρασαν για να φτάσουν εδώ, το ότι έχουν την ανάγκη μας. Μας λένε ότι πρέπει να τους προσέχουμε, να μην φοβόμαστε, άνθρωποι είναι και αυτοί και για να πείσουν δείχνουν τις εικόνες από τις πρώτες «φουρνιές» με μανάδες και παιδιά και πιθανόν δακρύβρεχτες δηλώσεις μεταναστών και «αλληλέγγυων» σε κάποιο ρεπορτάζ.

Στο στάδιο αυτό μάλιστα, μέσω της προπαγάνδας των ΜΜΕ μαζεύονται τρόφιμα, είδη ανάγκης, παιχνίδια για τα παιδιά που δίνονται στους «πρόσφυγες» συνήθως μέσω κάποιας ΜΚΟ. Η προπαγάνδα των ΜΜΕ, καναλιών, ραδιοφώνων και διαδικτύου προσπαθεί να καθησυχάσει τους ντόπιους για ότι δεν υπάρχουν κίνδυνοι από τις οικογένειες που ήρθαν, είναι όπως όλοι μας, έχουμε τις ίδιες ανάγκες, όλοι είμαστε το ίδιο κτλ.

Αυτό προετοιμάζει το έδαφος για αυτό που θα συμβεί στο δεύτερο στάδιο:

2ο Στάδιο: «Μειονότητα με δικαιώματα»:

Το δεύτερο στάδιο αρχίζει εν γένει όταν έχουν φθάσει πολλές καραβιές «μεταναστών» και έχουν περάσει μερικά χρόνια συνεχούς προπαγάνδας από τα ΜΜΕ. Πλέον οι νεοεισαχθέντες «μετανάστες» δεν είναι μανάδες με παιδιά αλλά άνδρες στρατεύσιμης ηλικίας που από τη στιγμή που φθάνουν, το αριστερό κράτος τους δίνει επιδόματα «αβέρτα» και φυσικά ποτέ δεν ελέγχει αν κάποιος είναι νόμιμος ή παράνομος μετανάστης. Αρχίζουν σιγά σιγά να ακούγονται φωνές διαμαρτυρίας δια μέσω των διαφόρων ΜΚΟ ότι τους ενοχλεί ο σταυρός στις εκκλησίες ή στο λαιμό κάποιου, οι εικόνες, οτιδήποτε θυμίζει τον Χριστό, οι παραδόσεις, τα έθιμα της χώρας, ο τρόπος ζωής των ντόπιων που διαφέρει από τον δικό τους που βασίζεται κυρίως στη νοοτροπία του Ισλάμ κτλ.

Αρχίζουν να αποτελούν μια μειονότητα που μπορεί εμμέσως πλην σαφώς να ορίζει τι θα συμβαίνει στη χώρα από άποψη ιδεολογική, αφού πλέον έμμεσα λέει το κράτος στους ντόπιους να μην προσβάλλουν τους «καημένους πρόσφυγες και τα πιστεύω τους και τους κάνουν να νιώθουν άβολα».

Την ίδια ώρα η υπογεννητικότητα στην χώρα όσον αφορά τους ντόπιους έχει φθάσει στο ναδίρ, αφού λόγω των αριστερών μέτρων δεν κάνουν οικογένειες και παιδιά. Επιδόματα στήριξης από το κράτος δεν παίρνουν οι ντόπιοι αλλά οι «πρόσφυγες». Στήνονται ή ενοικιάζονται ολόκληρα σπίτια για αυτούς, ενώ την ίδια στιγμή οι άστεγοι πολίτες εκείνης της χώρας πεθαίνουν από το κρύο αβοήθητοι και νηστικοί στους κρύους δρόμους.

Τα ποσοστά εγκληματικότητας αυξάνονται κατακόρυφα με αποκορύφωμα ακραία περιστατικά βιασμών ντόπιων γυναικών από μουσουλμάνους «μετανάστες» περίεργα μουσουλμανικά μεσαιωνικά έθιμα εμφανίζονται, ενώ απαιτούν οι «καημένοι πρόσφυγες» τζαμιά την ίδια ώρα που δηλώνουν ανοιχτά ότι τους ενοχλεί οτιδήποτε έχει να κάνει με την θρησκεία της χώρας στην οποία πήγαν, κυρίως ο Χριστιανισμός.

Κατόπιν, αποκτούν χάρη στο αριστερό κράτος και δικαίωμα ψήφου.
Έτσι περνάμε σιγά σιγά στο 3ο στάδιο.

3ο Στάδιο: «Αφεντικά στη χώρα»

Το τρίτο στάδιο έρχεται μετά από μερικά χρόνια παραμονής τους στην χώρα που πήγαν. Πλέον δεν είναι απλά μειονότητα αλλά με τις ευλογίες του αριστερού κράτους είναι τα «αφεντικά». Εκπροσωπούνται ανοιχτά και από πολιτικό φορέα ο οποίος χάρη στον ολοένα και αυξανόμενο αριθμό τους κερδίζει όλο και μεγαλύτερο ποσοστό στις δημοσκοπήσεις. Σύντομα, δεν αποκλείεται το κόμμα αυτό να κυβερνήσει τη χώρα επιβάλλοντας τη σαρία.
Η συνεχής εκλογή αριστερού κόμματος ετοίμασε το δρόμο για αυτή τη στιγμή. Πλέον τα περιστατικά βιασμών και εγκληματικότητας είναι καθημερινά, ενώ όσες από τις ντόπιες γυναίκες έχουν απομείνει φοράνε μπούρκες για να μην δεχθούν επίθεση από κάποιον μουσουλμάνο, ενώ οι περισσότερες έχουν ήδη παντρευτεί μετανάστες. Την εμφάνισή της έχει κάνει και η λεγόμενη αστυνομία του Ισλάμ που βρίσκεται σε πολυάριθμους χώρους και πολλοί θάνατοι «απίστων» έχουν αναφερθεί από αυτή.

Αυτά εν γένει είναι τα τρία στάδια καταστροφής μιας χώρας από «μετανάστες».

Η Ελληνική πραγματικότητα

Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν ήξερε τι θα συμβεί βγάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ είτε άμεσα, είτε έμμεσα (με στήριξη μικρών κομμάτων/αποχή).

Ευτυχώς, υπάρχουν τα βίντεο-ντοκουμέντα για εκείνους που επιμένουν να λένε τη δικαιολογία «ΔΕΝ ΞΕΡΑΜΕ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ». Ξέραμε τι θα κάνει και για το θέμα της Μακεδονίας και για το μεταναστευτικό. Ακούστε τα βίντεο.

Ας ξεκινήσουμε από το 2009:

Εν συνεχεία:

Ακούστε τι έλεγαν ΞΕΚΑΘΑΡΑ:

Μας είχαν πει ακόμη και ότι δεν θα συλλαμβάνεται κανείς «μετανάστης» ότι κι αν κάνει.

Δεν μας έκρυψαν ποτέ αυτά που πιστεύουν και που τώρα εφαρμόζουν, δεν υπάρχει δικαιολογία «ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ»

Αυτό προβλέπει το σχέδιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ακούστε το από τα χείλη του Τζόρτζ Σόρος:

Όλως τυχαίως το ίδιο λέει και Καφαντάρη του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί μας παραξενεύει; από το 2009 μας έλεγαν τι θα κάνουν!

Οι Έλληνες δεν νοιάστηκαν, προκειμένου να ρίξουν μια ψήφο διαμαρτυρίας επιλέγοντας κάποιο μικρό κόμμα ή ακόμα χειρότερα για να πάρουν τα λεφτά που υποσχόταν ο Τσίπρας προεκλογικά. Το αποτέλεσμα ήταν να φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα. Δυστυχώς έχει και χειρότερα. Τα στάδια της καταστροφής είναι τρία. Μαντέψτε σε ποιο είμαστε εμείς τώρα! Το αν θα πάμε στο επόμενο είναι θέμα ΕΠΙΛΟΓΗΣ.

Επιλογή 1η: Ψηφίζει κάποιος μικρό κόμμα/αποχή και είναι ένοχος για τα όσα θα ακολουθήσουν αν ξαναβγεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Επιλογή 2η: Ψηφίζει κάποιος τη ΝΔ, που μπορεί να μην είναι το τέλειο, είναι όμως κάτι σαφώς πιο πατριωτικό από τον ΣΥΡΙΖΑ και υπάρχει ελπίδα ανακοπής της κατρακύλας έστω και λίγο.

Άμαχοι δεν υπάρχουν.

Δείτε τι κάνουν οι «επενδυτές» του ΣΥΡΙΖΑ, στις χώρες που πήγαν:

Τέλος, ακούστε πως όλα μας τα είχε πει ο Δημοσθένης Λιακόπουλος και σκεφτείτε πολύ καλά τι θα πάτε να ψηφίσετε στις επόμενες εκλογές. Με την Ελλάδα δεν παίζουμε.

el.gr