H AΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΧΜΗ ΝΟ 2

Τον τελευταίο καιρό βλέπω να αναπτύσσεται μία νοσταλγία σε πολλούς Έλληνες για το παλιό μας νόμισμα την δραχμή.


Αν και κατανοώ την νοσταλγία κάποιων ηλικιωμένων για την εποχή που ήταν νέοι , που τυπώναμε δραχμές και ο πληθωρισμός έτρεχε με διψήφιο ποσοστό, νομίζω ότι πλέον οι εποχές άλλαξαν και πρέπει επιτέλους οι ενεργοί πολίτες να προσαρμοσθούμε στην σημερινή πραγματικότητα.


Υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι ….

από τότε που αντικαταστήσαμε την δραχμή μας με το ευρώ σταματήσαμε να τυπώνουμε χαρτονόμισμα.




Η άποψη αυτή είναι ολοσδιόλου απλοική:


Mπορεί να μην τυπώναμε δραχμές αλλά τυπώναμε συνεχώς ισοδύναμα λογιστικά ευρώ και αυξάναμε το δημόσιο χρέος μας ισόποσα.


Το κράτος εξέδιδε ελεύθερα ομόλογα σε ευρώ με επιτόκια στη κλίμακα του 4%, τα έπαιρναν οι τράπεζες και τα ενεχυρίαζαν στην Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα και λάμβαναν ως χρηματική διευκόλυνση (δάνειο) την αξία τους με επιτόκιο της κλίμακας του 1%.


Έτσι κέρδιζαν άκοπα περίπου 3% οι Τράπεζες και αποκτούσαν ρευστότητα τόσο οι ίδιες όσο και το Ελληνικό κράτος.


Αυτή η κατάσταση ισοδυναμούσε με την απεριόριστη έκδοση ευρώ και εξηγούσε γιατί ο πληθωρισμός μας ήταν μεγαλύτερος από 3% και είχαμε συνεχή ανάπτυξη.


Οι Τράπεζες δάνειζαν για το λόγο αυτό όλους μας και το κράτος με χαλαρότητα.


Οι Ευρωπαίοι γνώριζαν για τη δραστηριότητα μας και δεν ενοχλούνταν γιατί με την υπερβάλλουσα ρευστότητα μας αγοράζαμε προιόντα τους, υπερδανειζόμαστε καταβάλλοντας υψηλούς τόκους σ΄αυτούς και επιπλέον η νομισματική επέκταση μας κατά 3% ήταν συμβατή με τον στόχο της ευρωπαικής ένωσης για πληθωρισμό κατά μέσο όρο έως 3% για λόγους αποφυγής του φαινομένου του αντιπληθωρισμού.


Η κατάσταση αυτή άλλαξε άρδην με την πιστωτική κρίση που προκλήθηκε στην Αμερική το 2007 λόγω της κατάρρευσης των τιμών στην κτηματαγορά, που οδήγησε με την σειρά της το Αμερικάνικο τραπεζικό σύστημα σε κρίση και ζημιές λόγω των εκτεταμένων επενδύσεων ιδιωτών και Τραπεζών σε τοξικά δομημένα ομόλογα.


Αποτέλεσμα της κρίσης αυτής ήταν να καταρρεύσει και να αφεθεί να χρεοκοπήσει η επενδυτική τράπεζα LEHMAN BROTHERS και να κινδυνεύσει το σύνολο των Αμερικανικών επενδυτικών τραπεζών.


Για κακή μας τύχη η τράπεζα αυτή βρέθηκε να κατέχει κατά την χρεοκοπία της μεγάλο μέρος των ομολόγων εκδόσεως Ελληνικού δημοσίου που θεωρούνταν την εποχή εκείνη ασφαλής και επικερδής επένδυση (λόγω αυξημένου επιτοκίου και νομίσματος).


Τα ομόλογα αυτά κατέληξαν στα χέρια κερδοσκοπικών funds και ιδιωτών επενδυτών που δεν σκόπευαν στην υψηλή επιτοκιακή απόδοση, αλλά μάλλον σε κεφαλαιακά κέρδη που θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μόνο αν τα ομόλογα δεν ανανεώνονταν στη λήξη.


Το σκηνικό για την επερχόμενη κρίση χρέους είχε ήδη στηθεί από την εποχή αυτή και επιδεινώθηκε περαιτέρω από την λύση που διάλεξαν οι Αμερικανοί για την σωτηρία του τραπεζικού τους συστήματος:


Aντί να προβούν σε περιοριστική πολιτική και να αυξήσουν τα παρεμβατικά τους επιτόκια με αναμενόμενο αποτέλεσμα την ύφεση της οικονομίας τους προτίμησαν την αντισυμβατική λύση να τυπώσουν μεγάλη ποσότητα δολλαρίων και να μειώσουν τα επιτόκια τους σχεδόν σε μηδενικά επίπεδα.


Με τον τρόπο αυτό οδήγησαν πολλούς μεγάλους επενδυτές στο να πουλάνε δολλάρια Αμερικής και να τα μετατρέπουν σε ευρώ.

Αυτή η επενδυτική συμπεριφορά αύξησε την νομισματική κυκλοφορία σε ευρώ στην Ευρωπαική ΄Ενωση και η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα για να προφυλάξει (?) την σταθερότητα του ευρώ και να αντιμετωπίσει πιθανή αύξηση του πληθωρισμού ανέβασε το παρεμβατικό της επιτόκιο μεγαλώνοντας περαιτέρω το κίνητρο για επένδυση ξένων στο ευρώ.


Την περίοδο εκείνη για κακή τύχη της χώρας είχαμε στο υπουργείο οικονομικών ανίδεους που πανηγύριζαν γιατί μπορούσαν να δανεισθούν με επιτόκιο περίπου 5% περίπου 40 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα από το πλάνο δανεισμού της χώρας για το έτος εκείνο.


Τα λεφτά αυτά δυστυχώς τα δανείσθηκαν εν όψει επικείμενων εκλογών ,αλλά δεν έλαβαν υπόψη τους τις λήξεις των υπόλοιπων δανείων της Ελληνικής Δημοκρατίας κατά το έτος 2010.


Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Oδηγήθηκαν πανικόβλητοι σε εκλογές στα τέλη του 2009, όταν αντιλήφθηκαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τις λήξεις των ομολόγων του 2010 και οδηγούνταν σε σίγουρη χρεοκοπία.


Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (που γνώριζε το οικονομικό πρόβλημα και για να κερδίσει στις εκλογές ισχυριζόταν ότι λεφτά υπήρχαν ) επιδείνωσε το πρόβλημα λόγω ανικανότητας και επιστημονικής ανεπάρκειας του οικονομικού επιτελείου της.


Αντί να προβεί σε περιορισμένο δανεισμό ύψους 18,2 δις ευρώ και με το ποσό αυτό να ενισχύσει τα ίδια κεφάλαια των Ελληνικών τραπεζών, οπότε θα μπορούσε να δανεισθεί απ΄ αυτές τα απαιτούμενα κεφάλαια έως και 130 δις ευρώ με χρήση και των δυνατοτήτων δανειοδότησης τους από την ΕΚΤ, προτίμησε να δανεισθεί η ίδια το ποσό αυτό από την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.


Σαφώς τα κράτη δεν είναι Τράπεζες και δεν μπορούν να δανεισθούν με τραπεζικά κριτήρια με αποτέλεσμα να χαθεί η δυνατότητα μόχλευσης (που για το Ελληνικό Τραπεζικό σύστημα το 2009 ήταν 7,149 φορές)και οι δανειστές να απαιτήσουν την δέσμευση μας σε επαχθή μνημόνια για να ικανοποιήσουν το αίτημα μας για δανειακή βοήθεια.


Επιστέγασμα δε της ανοησίας μας είναι το ότι τα δανεικά δόθηκαν απευθείας σε ξένους επενδυτές σε εξόφληση ομολόγων που έληγαν σταδιακά έως και σήμερα χωρίς να γίνει καμμία προσπάθεια ανανέωσης τους.


Επιπλέον το επιτευχθέν επιτόκιο δεν ήταν ικανοποιητικό και η αποπληρωμή προβλέφθηκε να γίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα με αποτέλεσμα να γίνεται δυσκολότερη η ομαλή εξυπηρέτηση του χρέους στα προσεχή χρόνια έως το 2015.


Οι αγορές γνωρίζοντας όλα αυτά δεν είναι τυχαίο ότι πιθανολόγησαν την χρεοκοπία μας και με την άνοδο των spreads μας οδήγησαν ουσιαστικά εκτός αγοράς.


Όλα τα παραπάνω μπορεί να μην τα καταλαβαίνετε, αλλά έπρεπε να ειπωθούν για να εξηγηθεί ότι το ίδιο λάθος ετοιμάζεται να κάνει και η παρούσα μεταβατική κυβέρνηση με το νέο πρόγραμμα και την δανειακή σύμβαση.


Με το πρόγραμμα psi+ θα μειωθεί το χρέος κατά 100 δις ευρώ και θα δανεισθούμε επιπλέον 130 δις ευρώ.


Οι Τράπεζες μας ως αποτέλεσμα της απαραίτητης μεταγενέστερης ανακεφαλαιοποίησης τους θα οδηγηθούν αρχικά στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και μετά από 2 χρόνια θα πουληθούν, τα Ασφαλιστικά Ταμεία θα καταρρεύσουν και οι αγορές θα μας αποκλείσουν δικαιολογημένα από οποιοδήποτε μελλοντικό δανεισμό.


Κρατική περιουσία 50 δις ευρώ θα οδηγηθεί προς πώληση έναντι πινακίου φακής, 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι θα απολυθούν και η ανεργία θα ξεπεράσει το 20% προσεχώς.


Επιπλέον στα επόμενα χρόνια λόγω υπερφορολόγησης όλοι οι Έλληνες θα γίνουν φτωχότεροι και κάθε αναπτυξιακή πορεία θα γίνει αδύνατη.


Η ύφεση θα μεγαλώσει και θα διευρυνθεί.


Θα με ρωτήσετε δικαιολογημένα:


Yπάρχει άλλη λύση?


Σας απαντώ ευθέως: Υπάρχουν τουλάχιστον δύο.


Η πρώτη είναι η λύση του κου Δημ. Καζάκη και τον αφήνω να σας την αναλύσει ο ίδιος.


Η δεύτερη είναι η παρακάτω:


Αν υποτεθεί ότι χρειαζόμαστε 130 δις να δανεισθούμε τα επόμενα χρόνια , τότε πρέπει να βάλουμε τις Τράπεζες μας να δανεισθούν 18,2 δις ευρώ από τις ξένες αγορές.


Για να τις εμπιστευθούν οι ξένες αγορές θα δηλώσουμε κατ’ αρχάς ότι το ποσό αυτό θα ενισχύσει τα ίδια κεφάλαια τους.


Παράλληλα το δημόσιο θα μεταβιβάσει στις Τράπεζες ακίνητη περιουσία του αξίας 50 δις ευρώ και σε αντάλλαγμα το δημόσιο θα πληρωθεί με ομόλογα του αξίας 50 δις ευρώ.


Έτσι το δημόσιο χρέος θα μειωθεί κατά 50 δις ευρώ άμεσα (αντίστοιχη μείωση 13,7% επί του αρχικού χρέους 365 δις ευρώ).


Κατόπιν οι τράπεζες θα τιτλοποιήσουν την περιουσία αυτή και θα εκδώσουν ομόλογα τους με επιτόκιο 2% και νόμισμα το SDR (το νόμισμα του διεθνούς νομισματικού ταμείου που είναι απόλυτα σταθερό διαχρονικά και κυκλοφορεί μόνο σε λογιστική μορφή και αποδεκτό από όλες τις Κεντρικές Τράπεζες του κόσμου).


Τα ομόλογα αυτά θα διατεθούν σε ξένους και Έλληνες επενδυτές και θα πληρωθούν αποκλειστικά με τίμημα ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου μελλοντικών λήξεων στην τρέχουσα τιμή τους (που λογικά θα πρέπει να είναι σήμερα 50% της ονομαστικής αξίας τους).


Κατ’ αυτό τον τρόπο θα μαζευτούν από τις διεθνείς αγορές άλλα 100 δις ευρώ χρέους.


Έτσι το χρέος θα γίνει εσωτερικό χρέος της Ελλάδας κατά 31%. ( (100/ (366-50)= 31%)


Το χρέος αυτό μπορεί να συμψηφισθεί με φορολογικές απαλλαγές προς τις Τράπεζες για 30 χρόνια και να αποσβεσθεί με ευκολία ή να τιτλοποιηθεί με ανταλλαγή νέων ομολόγων του ελληνικού κράτους διάρκειας 30 ετών και επιτόκιο 3% σε SDR για να αντισταθμισθεί ο κίνδυνος των Τραπεζών.


Με δεδομένο ότι τα τελευταία 2 χρόνια έχουν διαρρεύσει στο εξωτερικό περισσότερα από 40 δις ευρώ τα λεφτά αυτά υπάρχουν ήδη σε Ελληνικά χέρια και μπορούν να ξανάρθουν αρκεί να μπορούν να εμπιστευθούν την Ελληνική Κυβέρνηση.


Επομένως η λύση προυποθέτει εκλογές και νίκη ενός κόμματος σοβαρού που θα υιοθετήσει και θα εφαρμόσει το παραπάνω πρόγραμμα.


Το πρόγραμμα σας το παρουσίασα και είναι απόλυτα ρεαλιστικό.


Το μόνο που λείπει είναι το κόμμα που θα το εφαρμόσει και θα το υιοθετήσει, αλλά αυτό δεν είναι δική μου δουλειά.


Είναι δουλειά όλων σας…

Για περισσότερες διευκρινήσεις είμαι διαθέσιμος σε όποιον ειλικρινά ενδιαφέρεται για την πατρίδα μας. (mail επικοινωνίας — sonofeon@yahoo.gr)

SON OFEON

πηγη
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.