Συνειδητοί Ονειροναύτες

Ξεκινώντας από τον Castaneda και την “Τέχνη των ονείρων”, ο κόσμος περιγράφεται σαν ένα κρεμμύδι το οποίο έχει άπειρα στρώματα το ένα μέσα στο άλλο. Αυτή τη στιγμή φαίνεται να έχουμε πιαστεί σε ένα από αυτά τα στρώματα και επισκεπτόμαστε τα υπόλοιπα μέσα από τα όνειρα…

Τα όνειρα σύμφωνα με τους Τολτέκους και την τολτέκικη φιλοσοφία, που βλέπουν τους ανθρώπους ως φωτεινά κουκούλια με ένα φωτεινό σημείο αντίληψης (το “σημείο συναρμογής”) πίσω από τη δεξιά ωμοπλάτη, αποτελούν άλλες πραγματικότητες για τις οποίες ευθύνονται οι μετατοπίσεις του σημείου συναρμογής σε άλλες θέσεις.

Υπάρχουν ακόμη οι ψυχολόγοι του βάθους που υποστηρίζουν ότι τα όνειρα είναι η κάθοδος στη “χώρα των Νεκρών” (James Hillman), ενώ σύγχρονοι Σαμάνοι (βλ. Robert Moss – Dreamgates “Ονειροπύλες”) χρησιμοποιούν τα όνειρα για πρόσβαση σε άλλους κόσμους και άντληση γνώσης από αυτούς . Το κοινό στις δύο περιπτώσεις, είναι ότι ο Μορφέας, θεωρείται αδερφός του Άδη και το όνειρο αντιμετωπίζεται σαν μια “πρόβα θανάτου”. O Robert Moss δηλώνει ότι ερχόμαστε από την χώρα του “Ονειρέματος” (Dreaming) και με το θάνατο μας επιστρέφουμε σε αυτή.

Σε κάθε περίπτωση, πως μπορούμε να γίνουμε συνειδητοί και να σταθεροποιήσουμε το σημείο συναρμογής σε μια συγκεκριμένη θέση ενόσω είμαστε μέσα στο “ονείρεμα”;

Ο Castaneda προτείνει την άσκηση των χεριών. Με σκληρή πειθαρχία θα πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι την επόμενη φορά που θα ονειρευτούμε, θα έχουμε την πρόθεση και θα δούμε τα χέρια μας με τη θέληση μας. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες, πιο ήπιες ασκήσεις από ερευνητές του “διαυγούς ονειρέματος” όπως αλλιώς αποκαλείται στη βιβλιογραφία. Συγκεκριμένα ο Stephen Laberge, προτείνει τον έλεγχο της πραγματικότητας. Πολλές φορές μέσα στην ημέρα, και με συνειδητή ειλικρίνεια και πρόθεση, εξετάζω το ενδεχόμενο να είμαι μέσα σε όνειρο. Αυτή η ερώτηση, μετά από εξάσκηση, μεταφέρεται μέσα στα όνειρα και μπορεί πραγματικά να με κάνει συνειδητό μέσα στο όνειρο. Στο όνειρο μπορώ να πετάξω, οι μορφές και οι τόποι αλλάζουν, ενώ π.χ. τα γράμματα σε μια πινακίδα είναι θολά και αν προσπαθήσω να τα διαβάσω με μεγάλη ευκρίνεια αλλάζουν και γίνονται κάτι άλλο. Οπότε αξίζει να αναρωτιέται κανείς… “Μήπως ονειρεύομαι;”

Μια επέκταση της προηγούμενης πρακτικής, είναι να αναρωτηθώ “μήπως ονειρεύομαι” με τη χρήση συγκεκριμένων στόχων. Π.χ. κατά τη διάρκεια της ημέρας, όποτε ακούω γέλιο να σκέφτομαι αν ονειρεύομαι. Ή όποτε νιώσω πόνο, να σκεφτώ αν ονειρεύομαι.

Ακόμη μια άσκηση είναι ο έλεγχος της μύτης! Τραβήξτε τη μύτη σας… Μεγαλώνει; Τότε είτε είστε ο Πινόκιο είτε… ονειρεύεστε! (ή αν συμβαίνει το δεύτερο, μπορεί να ισχύει και το πρώτο!)

Στο δρόμο του συνειδητού ονειρέματος, βοηθάει πολύ το ονειρολόγιο. Προσωπικά, κρατώ ξεχωριστά ένα τετράδιο για χρήση ως ονειρολόγιο δίπλα στο κρεβάτι (μην ξεχνάτε το στυλό). Όταν ξυπνάω, προσέχω να μην κάνω έντονες κινήσεις γιατί το όνειρο είναι “πτητικό” και μπορεί να εξαφανιστεί. Αν δεν θέλω να χάσω τον ύπνο γράφω κάποιες λέξεις έστω στο ονειρολόγιο και συμπληρώνω ολόκληρο το όνειρο, το επόμενο πρωί.

Πρακτική οδηγία: Λήψη της βιταμίνης Β6, μισή ώρα πριν τον ύπνο, ενισχύει τα όνειρα και τη διαύγεια τους!

Τι είναι όμως η πραγματικότητα;
Πόσο συνειδητοί είμαστε κατά τη διάρκεια της ημέρας και τελικά, πόσο βαθύ είναι το Matrix που αποκαλούμε “πραγματικότητα”;
Μήπως όντως ζούμε σε ένα όνειρο (και αν ναι, είναι το όνειρο που θέλουμε να ζούμε);
Και μήπως μπορούμε να επηρρεάσουμε την εξέλιξή του, όπως μας υποδεικνύει περίτρανα η κβαντομηχανική;

Ο παρατηρητής επηρρεάζει το παρατηρούμενο! Αυτό δε γίνεται στα όνειρα; Και αυτό δεν υποστηρίζει η κβαντομηχανική;

Eδώ…

Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.