Eπτά μυστήρια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που δεν έχουν λυθεί ακόμα

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος άγγιξε σχεδόν κάθε γωνιά του πλανήτη μας, αφήνοντας περίπου 70 εκατομμύρια νεκρούς. Θεωρείται η πιο θανατηφόρα σύγκρουση στην ανθρώπινη ιστορία και, 70 χρόνια αργότερα, εξακολουθεί να σφραγίζει τη συνείδηση του κοινού.

Είναι αναπόφευκτο, μια σύγκρουση τέτοιας κλίμακας και μεγέθους να έχει το μερίδιό της στα άλυτα μυστήρια, από παράξενες μελέτες μέχρι τις πιο σκοτεινές πτυχές του Γ’ Ράιχ.

Πολλά μυστήρια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έχουν μέσα τους και θεωρίες συνωμοσίας και πολλά γεγονότα εξακολουθούν να παραμονεύουν σκοτεινά. Μερικά από τα πιο μυστηριώδη απ’ αυτά αφορούν τη ναζιστική Γερμανία.

Ποιοι ήταν οι 17 Βρετανοί φυλακισμένοι που έχουν καταγραφεί στο Άουσβιτς;

Όταν Πολωνοί ιστορικοί ανέλαβαν ένα έργο σε μια παλιά αποθήκη στο Άουσβιτς το 2009, βρήκαν μια λίστα με 17 ονόματα, φαινομενικά όλοι τους Βρετανοί, χωρίς σαφή ένδειξη ως προς το ποιοι ήταν και τι έκαναν στο διαβόητο ναζιστικό στρατόπεδο θανάτου.

Οκτώ από τα ονόματα ήταν τσεκαρισμένα με ένα σημάδι. Στην πίσω πλευρά της λίστας, οι ιστορικοί βρήκαν, με κακογραμμένη γραφή, κοινές γερμανικές λέξεις και τις αγγλικές μεταφράσεις τους, συμπεριλαμβανομένου του «τώρα», «ποτέ», «από» και «μετά». Τα ονόματα συμπεριελάμβαναν τους Gardiner, Lawrence και Osborne.

Σε μια προσπάθεια να εξηγηθεί η μυστηριώδης λίστα προέκυψαν διάφορες θεωρίες. Αυτοί οι 17 θα μπορούσαν να είναι αιχμάλωτοι πολέμου εβραϊκής καταγωγής που θανατώθηκαν, διπλοί πράκτορες ή ακόμη και Βρετανοί αποστάτες.

Η λίστα παραμένει ένα άλυτο μυστήριο. Κανείς δεν είναι σίγουρος τι σημαίνουν τα ονόματα, ποιοι ήταν οι κρατούμενοι και γιατί αυτοί οι 17 άνθρωποι δεν υπολογίζονται στα 1,1 εκατομμύρια που θανατώθηκαν στο Άουσβιτς μεταξύ του 1940 και του ’45.

Τι συνέβη στους μαζικούς τάφους στο Malbork της Πολωνίας;

Το 2009, εργαζόμενοι σε κατασκευές στη βόρεια Πολωνία ανακάλυψαν έναν μαζικό τάφο που περιείχε τα λείψανα περίπου 1.800 ανδρών, γυναικών και παιδιών. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η πόλη -γνωστή τότε ως Marienburg- ήταν τμήμα της Γερμανίας. Στο τέλος του πολέμου, 1.840 κάτοικοι χαρακτηρίστηκαν επισήμως αγνοούμενοι. Αυτό, μέχρι την ανακάλυψη του ομαδικού τάφου -φαινομενικά αποκάλυπτε και την τύχη των πολιτών που ζούσαν εκεί.

Το τι συνέβη όμως στην πόλη δεν είναι ακόμα σαφές. Η πόλη και η γύρω περιοχή ήταν επίκεντρο σφοδρών μαχών μεταξύ των γερμανικών δυνάμεων και της Σοβιετικής Ένωσης. Ορισμένοι σκελετοί έχουν τρύπες από σφαίρες και περίπου το 1/10 από αυτούς μπορεί να εκτελέστηκε.

Πιστεύεται ότι κάποιοι μπορεί να υπέκυψαν στο κρύο του χειμώνα, αλλά οι περισσότεροι ήταν γυμνοί από ρούχα και τιμαλφή. Ο μαζικός τάφος αποδείχθηκε ότι ήταν κρατήρας βόμβας και περαιτέρω ανασκαφή έδειξε ότι τα λείψανα αντιπροσώπευαν τουλάχιστον 2.000 ανθρώπους που δεν απομακρύνθηκαν από την πόλη πριν φτάσει ο Κόκκινος Στρατός. Η τύχη τους παραμένει ένα ανατριχιαστικό και άλυτο μυστήριο.

Υπήρχε πραγματικά ταινία σε μια ναζιστική χρονοκάψουλα;

Το 1934, οι Ναζί έχτισαν ένα κέντρο εκπαίδευσης στην πολωνική πόλη Zlocieniec. Το 2016, αρχαιολόγοι βρήκαν κάτι που φημολογούνταν ότι υπήρχε εδώ και δεκαετίες: μια χρονοκάψουλα.

Ανάμεσα στα αντικείμενα που βρέθηκαν στην κάψουλα ήταν δύο αντίγραφα του Ο Αγών Μου, διάφορες εφημερίδες, νομίσματα, καθώς και έγγραφα με την ιστορία του κτιρίου.

Αυτό που δεν περιέχει όμως, ήταν μια ταινία. Ένα ντοκιμαντέρ που χρονολογείται από το 1933 και που αποτέλεσε το λόγο για τον οποίο έγινε η αναζήτηση. Κανείς δεν είναι σίγουρος τι απέγινε το ντοκιμαντέρ και γιατί δεν μπήκε τελικά στην κάψουλα.

Τι συνέβη και το U-530 ήταν εξαφανισμένο για 2 μήνες;

Καθώς ο Β’ Παγκόσμιος πλησίαζε στο τέλος του, δεν είναι μυστικό ότι ένας αριθμός υψηλόβαθμων αξιωματούχων του Ναζιστικού Κόμματος διέφυγαν από την Γερμανία και εξαφανίστηκαν, πριν δικαστούν για τα εγκλήματά τους. Αλλά η ιδέα ότι ο Χίτλερ και η Εύα Μπράουν ήταν μεταξύ εκείνων που επέζησαν και διέφυγαν είναι η ουσία μιας θεωρίας συνωμοσίας του Γ’ Ράιχ. Η δράση του γερμανικού υποβρυχίου U-530 για 60 ημέρες το 1945 παραμένει ένα μυστήριο του Πολέμου.

Όλα τα γερμανικά υποβρύχια διατάχθηκαν να παραδοθούν στο πλησιέστερο λιμάνι στις 8 Μαΐου του 1945. Εκτός από ένα. Δύο μήνες αργότερα, το U-530 εμφανίστηκε σε ένα λιμάνι στην Αργεντινή. Ο διοικητής του είχε καταστρέψει όλα τα αρχεία του υποβρυχίου και είχε πετάξει μεγάλο μέρος του εξοπλισμού. Εξήγησε ότι είχε καθυστερήσει την παράδοσή του, προκειμένου να πάει στην Αργεντινή αντί των ΗΠΑ, καθώς ήλπιζε καλύτερης μεταχείρισης εκεί.

Όταν η ιστορία του U-530 έγινε δημοσίως γνωστή, ήρθαν στην επιφάνεια εκθέσεις που ανέφεραν ότι κάπου είχε αφεθεί κάποιος Γερμανός και μια γυναίκα. Οι ισχυρισμοί -είναι σχεδόν σίγουρο- αποτελούν θεωρία συνωμοσίας, αλλά ο λόγος που ο διοικητής κατέστρεψε τα αρχεία και πέταξε μέρος του εξοπλισμού εξακολουθεί να καλύπτεται από μυστήριο.

Τι απέγινε ο Χέρσελ Γκρίνσπαν;

Στις πιο σκοτεινές ώρες μιας νύχτας του Νοεμβρίου του 1938, Ναζί στρατιώτες πέρασαν μέσα από γερμανικό έδαφος σκοτώνοντας στο διάβα τους. Ήταν η Νύχτα των Κρυστάλλων. Το έναυσμα είχε δοθεί από τις ενέργειες ενός εφήβου ονόματι Χέρσελ Γκρίνσπαν (Herschel Grynszpan).

Ο Γκρίνσπαν είχε μπει στις 7 Νοεμβρίου σε τη γερμανική πρεσβεία στο Παρίσι και πυροβόλησε τον πρώτο αξιωματούχο Ναζί που είδε. Τα αντίποινα για τις ενέργειές του είχαν ως αποτέλεσμα την επιτάχυνση της ναζιστικής πολιτικής απέναντι στους Εβραίους και -ενώ γνωρίζουμε τι συνέβη εκεί- δεν ξέρουμε τι συνέβη στον ίδιο τον Γκρίνσπαν.

Γεννημένος στο Αμβούργο το 1921, ο Γκρίνσπαν μετακόμισε στη Γαλλία όταν ήταν 15 χρονών. Θυμωμένος από αυτό που ζούσε η πατρίδα του και εξοργισμένος που αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει, αποφάσισε να δολοφονήσει έναν διπλωμάτη στην πρεσβεία. Μετά τη δολοφονία συνελήφθη και τέθηκε υπό γερμανική επιτήρηση. Η δίκη του είχε προγραμματιστεί για τον Ιανουάριο του 1942, λόγω των γεγονότων όμως αναβλήθηκε και η τύχη του Γκρίνσπαν είναι άγνωστη.

Τι συνέβαινε στο εσωτερικό του κάστρου Wewelsburg;

Ο ίδιος ο Χάινριχ Χίμλερ είχε διατάξει την επέκταση του κάστρο του 17ου αιώνα που βρίσκεται στο γερμανικό χωριό Wewelsburg. Το κάστρο έμελλε να γίνει το επίκεντρο των αποκρυφιστηκών δραστηριοτήτων των SS υπό τον ίδιο τον Χίμλερ. Η ανακατασκευή έγινε με εργάτες που προέρχονταν από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Wewelsburg.

Αρχικά, το κάστρο ονομάστηκε «SS School, House Wewelsburg». Σύντομα, οι χώροι που προορίζονταν για τάξεις ανατέθηκαν σε ιδιώτες για τις έρευνές τους σε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το Ναζιστικό κόμμα ώστε να ενισχύσει τους ισχυρισμούς της φυλετικής ανωτερότητας. Οι έρευνες κάλυπταν τα πάντα, από ψευδοεπιστήμες μέχρι μυστικισμό, τη λατρεία των Ρούνων και των προγόνων. Τα δωμάτια είχαν ονόματα από τους θρύλους του Δισκοπότηρου και, όπως ήταν αναμενόμενο, διάφορες φήμες άρχισαν να εμφανίζονται γύρω από τις δραστηριότητες στο κάστρο.

Το αναγεννησιακό κάστρο σήμερα λειτουργεί ως μουσείο και διαθέτει πολλά σύνεργα του Γ’ Ράιχ. Οι ιστορικοί του μουσείου ισχυρίζονται ότι είναι απίθανο να έλαβαν χώρα παγανιστικές τελετές στο κάστρο, αλλά το μέρος εξακολουθεί να καλύπτεται από μυστήριο.

Με τι είχε να κάνει η Εταιρεία της Θούλης;

Το όνομά της προέρχεται από την Ύστατη Θούλη, την τελευταία χώρα του Βορρά, στην οποία είχε αναφερθεί ο αρχαίος Έλληνας εξερευνητής Πυθέας. Η Εταιρεία της Θούλης ήταν μια ομάδα αφιερωμένη στη μελέτη και την εξερεύνηση του αποκρυφισμού. Οι δεσμοί της με το ναζιστικό καθεστώς άρχισε νωρίς. Πρώτα συνδέθηκε με το Γερμανική Εργατικό Κόμμα και μετά με το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα. Αλλά υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουμε γι’ αυτήν.

Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι πολλά από τα υψηλά ιστάμενα στελέχη της Εταιρείας ήταν άνθρωποι όπως ο Ρούντολφ Ες και ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί ποτέ επισήμως κανένας κατάλογος ονομάτων -υπολογίζεται ότι διέθετε περίπου 1.750 μέλη.

Πολλά απ’ όσα συνέβαιναν πίσω από τις κλειστές πόρτες της εταιρείας παραμένουν μυστήριο. Το πώς από μια ομάδα μελέτης που εξέταζε την προέλευση της Άριας φυλής, έγινε ένα τάγμα που επηρέασε την πολιτική, έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των ιστορικών. Ένα άλλο ερώτημα που έχει διχάσει είναι το κατά πόσον -ή όχι- ο Χίτλερ ήταν μέλος της, αν και δεν παρακολούθησε ποτέ καμία συνάντησή της