ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 2019 ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ;

του σ. καθηγητή Επαμεινώνδα Πανά

Το 2019 ίσως θα είναι η ένατη μνημονιακή χρονιά του ελληνικού λαού. Η ελληνική κοινωνία καθημερινά κατακλύζεται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ (που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο για τη σημερινή μνημονιακή κρίση) με μηνύματα δύο διαστάσεων.

Η πρώτη διάσταση  είναι το αφήγημα της κυβέρνησης ότι τελείωσαν τα μνημόνια. Πιστεύω, ότι το έχουμε συνηθίσει να το ακούμε, όχι όμως και να το πιστεύουμε.

Η δεύτερη διάσταση εμφανίζει τη νόθο αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, με επιδόρπιο τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων.

Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση μοίρασε διάφορα χρηματικά δωράκια. Ο συγκεκριμένος κανόνας χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια προεκλογικών περιόδων. Συνήθως, από την εμπειρία, φαίνεται ότι ο κανόνας αυτός λειτουργεί καλά. Οι πολίτες, παρά το γεγονός ότι ζουν άλλον ένα μνημονιακό χρόνο, δυσκολεύονται να φέρουν στο νου τους εκείνα τα δεδομένα που θα κρίνουν σωστά χωρίς να υποπέσουν στην παραπλάνηση του στιγμιαίου δώρου.

Γνωρίζουν τα κόμματα ότι αυτού του είδους οι μηχανισμοί είναι κατάλληλοι για τις εκλογικές αναμετρήσεις. Τα κόμματα στηρίζουν αυτή την άποψή τους στο γεγονός ότι οι ψηφοφόροι που χαίρονται με την απόφαση της κυβέρνησης να τους χαρίσει ένα δωράκι αξιολογούν θετικά αυτή την απόφαση της κυβέρνησης, μια και δεν κάθονται να κατανοήσουν το βαθύτερο νόημά της.

Με άλλα λόγια, όχι μόνο η σημερινή κυβέρνηση αλλά και κάθε κυβέρνηση στη χώρα μας χρησιμοποιεί τον ίδιο μηχανισμό που επικεντρώνεται στο συναισθηματικό κόσμο του ψηφοφόρου. Από την πλευρά του ο ψηφοφόρος δεν έχει μάθει από το παρελθόν τις παγίδες που του στήνουν τα κόμματα.

Δυστυχώς, οι άνθρωποι, κατά συνέπεια και οι ψηφοφόροι, θεωρούν ότι οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται συνειδησιακά, δηλαδή με την επίγνωση που διαθέτουμε, η οποία τις περισσότερες φορές διαφοροποιείται από την πραγματικότητα: Δηλαδή οι αποφάσεις λαμβάνονται από το ασυνείδητο, τα συναισθήματα.

Το ασυνείδητο, όπως τόνιζε ο C. Jung, είναι η μητέρα του συνειδητού, και στο έργο του «Η Ολοκλήρωση της Προσωπικότητας» (Εκδ. Αντίνεα 1981) αναφέρει ότι:

«Το συνειδητό πολύ εύκολα υποκύπτει στις μη συνειδητές επιδράσεις, και αρκετά συχνά. Μάλιστα αυτές είναι πιο εύστοχες ή πιο έξυπνες από τη συνειδητή κρίση. Είναι επίσης γεγονός ότι τα μη συνειδητά κίνητρα συχνά αγνοούν τις συνειδητές αποφάσεις μας στα βασικά ζητήματα της ζωής. Ακόμα και η ατομική μοίρα του ανθρώπου πολλές φορές οφείλεται στην επικράτηση μη συνειδητών παραγόντων».

Σύμφωνα με τον καθηγητή του Stanford University J. Krosnick «όλες οι αποφάσεις είναι ασυνείδητες όταν αφορούν τα πολιτικά».

Στις επερχόμενες πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις του 2019 το ερώτημα θα είναι: ποιοι παράγοντες συνειδητοί ή μη συνειδητοί (ασυνείδητοι) θα παίξουν σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις των ψηφοφόρων;

Πέρα από αυτούς τους παράγοντες δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε και τον ρόλο των πιθανών τετραπλών εκλογικών αναμετρήσεων – δημοτικές, περιφερειακές, εθνικές, ευρωπαϊκές.

Σ’αυτή την περίπτωση, η κυβέρνηση πιθανότατα θα έχει ως κύρια στρατηγική επιλογή  τη μεγιστοποίηση της πιθανότητας να κερδίσει τις εθνικές εκλογές αφήνοντας στα άλλα κόμματα να δώσουν την εκλογική τους μάχη στις «εκλογές 2^ης κατηγορίας».

Όμως, η επίδραση του ξένου παράγοντα δεν πρέπει να αγνοείται στα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Σ’αυτή την περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε τον Κλαούζεβιτς που στο κλασικό βιβλίο του «Περί του Πολέμου» σημειώνει ότι: «Στις περισσότερες των περιπτώσεων το φτωχό αποτέλεσμα μαρτυράει φτωχή διάνοια».

Αγνοώντας ή υποβαθμίζοντας τον ξένο παράγοντα απλά ανακριβολογούμε με αποτέλεσμα να καταλήγουμε σε λανθασμένες εκτιμήσεις.

Ο ξένος παράγοντας «ΗΠΑ» και «ΕΕ» ευνοεί αυτή τη στιγμή τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να σημαίνει ότι είναι και εναντίον της Νέας Δημοκρατίας.

Οι ψηφοφόροι γενικά περιμένουν, ως να αναμένουν τους βαρβάρους του Καβάφη, τι θα γίνει όταν θα έρθη στη Βουλή η άθλια, αντεθνική και προδοτική συμφωνία των Πρεσπών.

Διαφεύγει όμως κάτι σημαντικό από τους ψηφοφόρους: Η τεκμηριωμένη μελέτη της συμφωνίας των Πρεσπών και της Συμβάσεως της Βιέννης (ΦΕΚ Α141/1974).

Το άρθρο 20 παράγραφος 9 της αντεθνικής συμφωνίας των Πρεσπών αναφέρει ότι:

Οι διατάξεις της παρούσας Συμφωνίας θα παραμείνουν σε ισχύ για αόριστο χρονικό διάστημα και είναι αμετάκλητες. Δεν επιτρέπεται καμία τροποποίηση της παρούσας Συμφωνίας που περιέχεται στο Άρθρο 1(3) και στο Άρθρο 1(4).

Από την άλλη πλευρά, «η Σύμβαση της Βιέννης περί του Δικαίου των Συνθηκών» στο Άρθρο 56 έρχεται να μας πληροφορήσει ότι:

Άρθρο 56 – Καταγγελία ή αποχώρησης εκ συνθήκης μη περιλαμβανούσης διατάξεις αναφερομένας εις την λήξιν, καταγγελίαν ή αποχώρησιν

1. Συνθήκη, μη περιέχουσα διάταξιν αφορώσαν εις την λήξιν και μη προβλέπουσα την καταγγελίαν ή αποχώρησιν εκ ταύτης δεν δύναται να καταγγελθεί ή να λυθεί δια αποχωρήσεως.

Με άλλα λόγια, η Νέα Δημοκρατία διατηρεί χαμηλούς τόνους για την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών λόγω και του εξωτερικού παράγοντα. Η προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών

και η Σύμβαση της Βιέννης δεν αφήνουν κανένα παραθυράκι περί αναστολής εφαρμογής της Συμφωνίας των Πρεσπών όποιο κόμμα της Αντιπολίτευσης και αν κερδίσει τις εθνικές εκλογές.

Οπότε παύουν και οι όποιοι λεονταρισμοί. Δεν πρέπει να απορούμε που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πραγματοποίησε με ευθύνη του ούτε μια απλή διαδήλωση για την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών.

Η Ελλάδα διέρχεται μεγάλη κρίση. Το καταμαρτυράει ένα πλήθος πολιτικών γεγονότων. Τη στιγμή που τα μηνύματα για την επιβίωση της Πατρίδας μας είναι άκρως δυσμενή όλοι μας κάνουμε τα πάντα να οδηγήσουμε την Ελλάδα σε μεγάλες περιπέτειες και τον ελληνικό λαό σε αφανισμό. Στη χώρα μας συμβαίνουν ακατανόητα και άτοπα γεγονότα. Μικρό αλλά διδακτικό παράδειγμα: Ενώ κλυδωνίζονται τα θεμέλια της χώρας, το όλο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στις εκλογές και στη δημιουργία πολιτικών κομμάτων τα οποία προκαλούν απογοήτευση.